Πορνεία, ρεμπέτες και μάγκες… καλωσήρθατε στην τρούμπα του Ηρακλείου (pics)

Ο Λάκκος ήταν η κακόφημη περιοχή του Ηρακλείου, η γειτονιά της μαγκιάς, των πορνείων, των ρεμπέτικων αυτοσχεδιασμών, της ομαδικής χασισοποσίας, των ξέφρενων γλεντιών.

Καλωσήρθατε στον Λάκκο των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα!

Πολλοί ντόπιοι περνώντας από τα στενά με τα χαμόσπιτα της περιοχής πίσω από το Πανάνειο και το νεότευκτο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηρακλείου, αγνοούν την ιστορία αυτής της γειτονιάς. Αγνοούν ακόμα και το όνομα της. Ο Λάκκος όμως που άκμασε τις πρώτες τέσσερις δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, σίγουρα δεν περνούσε απαρατήρητος στην «εποχή του».

“Φόνος στου Μάνθου τον τεκέ” – Τα χασίσια, τα τραγούδια και τα “πονηρά”

Ο Μάνθος Γραβαράς, ο φημισμένος τεκετζής, ξεκίνησε την καριέρα του κάπου στα 1925 με τεκέ στην πλατεία Βάθη. 

Μετακόμισε στη συνέχεια στην οδό Ηπείρου με Λιοσίων και κάποτε η “χάρη” του έφτασε ως τη χωματερή του Νίκου Σουρλαντζή στις Κουκουβάουνες (κοντά στου Βλάχου) από όπου έπαιρναν κοκκινόχωμα και έφτιαχναν τα κεραμίδια Δηλλαβέρη στον Πειραιά.

Στα 1930 αγόρασε ένα εξοχικό οικόπεδο στους Αγίους Αναργύρους, στην οδό Μενιδίου (νυν Δημοκρατίας) δίπλα στο γεφυράκι που περνούσε παλιά το τρένο Λαύριο-Πειραιάς, όπου και έστησε τον τεκέ του. Στην πίσω πλευρά της αυλής, είχε κάτι δωματιάκια για να καπνίζουνε αλλά και για… άλλες δουλειές, “πονηρές”!

«ΕΛΑΧΙΣΤΑ .. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥ « ΤΕΚΕΣ» «ΤΕΚΕΔΕΣ ΚΑΙ…ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ!».

Οι πάμπολλοι, αναρίθμητοι τεκέδες στην Οθωμανοκρατούμενη Ελλάδα δεν είχαν την απαξιωτική και δυσφημιστική σημασία που έχουν σήμερα κάποιοι χώροι που ο πολύς κόσμος  αποκαλεί  αφοριστικά τεκέδες.     

Κατά σημασιολογική παραφθορά,αργότερα, με το πέρασμα του χρόνου, κοινή κοινωνική παραδοχή, εννοιολογικά, αβασάνιστα, απόλυτα, στο άκουσμα του όρου-της λέξης τεκές, το νεοελληνικό συνειδητό, παραπάνω από ένα αιώνα και ως τα σήμερα στη χώρα, την  έχει  ταυτίσει  με χώρο συνάθροισης-συγχρωτισμού περιθωριακού και όχι μόνο χαρακτήρα ατόμων για χρήση πρόδρομων ουσιών και μόνο.

ΣΤΗΣ ΜΑΣΤΟΥΡΑΣ ΤΟ ΣΚΟΠΟ… ΤΑ AΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ «ΧΑΣΙΚΛΙΔΙΚΑ» ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ -
Πηγή zenithmag.wordpress.com

«Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα

και στη σπηλιά του Δράκου βγήκα

Βλέπω τρεις μαστουρωμένοι

και στην άμμο ξαπλωμένοι.

Ήταν ο Μπάτης και ο Αρτέμης

και ο Στράτος ο τεμπέλης

Βρε συ Στράτο, βρε συ Στράτο

φιάξε αργιλέ αφράτο

να φουμάρει το Μπατάκι

που είναι χρόνια ντερβισάκι

να φουμάρει και ο Αρτέμης

που πάει και μας φέρνει

Μας φέρνει μαύρο από την Πόλη

και μαστούρια είμαστε όλοι

τουμπεκί απ’ την Περσία

πίνει ο μάγκας με ησυχία»…

Η κάνναβη στην Ελλάδα και το ρεμπέτικο....

Η ιστορία της κάνναβης στην Ελλάδα

To βιβλίο “Canavaccio / Κείμενα περί της ηδονιστικής δρόγης” παρουσιάζει την ιστορία της κάνναβης στην Ελλάδα, όταν η καλλιέργειά της ήταν νόμιμη, το κράτος τη φορολογούσε  και εκανε μέχρι και εξαγωγές προς άλλες χώρες. Κείμενα και ρεπορτάζ του Τύπου από το 1893 μέχρι το 1960+, καταγράφουν την πλατιά διάδοση της χασισοποσίας σ’ ένα κομμάτι της κοινωνίας, στις φυλακές, στους τεκέδες –που η λειτουργία τους είχε εξαπλωθεί σ’ όλη τη χώρα– και σκιαγραφούν το χαρακτήρα του χασικλή με τα μελανότερα χρώματα...
Η ινδική κάνναβη άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά στην Ελλάδα από το έτος 1880, πρώτα στην επαρχία Μαντινείας και στη συνέχεια στην Αργολίδα και στη Ναυπακτία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 σε έγγραφο του Υπουργείου Υγιεινής αναφέρεται ότι:
«τα κύρια αίτια της αναπτύξεως και εντάσεως της καλλιεργείας της ινδικής καννάβεως εν Ελλάδι δεν υπήρξαν τόσο αι τοπικαί ανάγκαι της παραγωγής χασίς δι’ εντοπίαν κατανάλωσιν, όσον το κερδοσκοπικόν πνεύμα προς εφοδιασμόν ετέρων χωρών, εις τας οποίας υφίστατο υπό μεγάλην έντασιν το πάθος της χασισοποσίας και ιδία της Αιγύπτου».(!)

Egyptian types -scenes- "Hashish smokers" -with woter-pipe (Narghiles).

Σύντομα το νέο προϊόν έγινε γνωστό και άρχισαν να σχηματίζονται οι πρώτοι πυρήνες χασισοποτών στην Αθήνα και τον Πειραιά. Ο καθηγητής Μιχαήλ Στριγγάρης αναφέρει το 1937 ότι ο Πειραιάς προ 60 ετών (πριν από το 1880 δηλαδή) είχε μεγάλο αριθμό χαμαιτυπείων και άλλων κέντρων όπου κάπνιζαν χασίς.
 Η «Ακρόπολις» της 30ης Ιουλίου 1893 σημειώνει ότι:
«εκτός των φασουλήδων, αμανέδων, ζεϊμπεκίων και άλλων κοινωνικών πληγών, ο Πειραιεύς έχει και κάτι τι άλλο αγριώτερον τούτο, τους χασισοπότας. Σχεδόν ολόκληρος μία συνοικία η του Κερατοχωρίου, βρίθει αποκρύφων κέντρων εν οις γίνεται άφθονος χρήσις χασίς».
 

Δείτε εδώ τη συνέχεια…

Τα χασικλίδικα ρεμπέτικα που σόκαραν την Ελλάδα του μεσοπολέμου

Οι μάγκες, οι τεκέδες, τα ναρκωτικά και η σκληρή τιμωρία που τους επιφύλασσε το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά

Aπό:  newsbeast.gr

Λίγες είναι οι λέξεις που «σηκώνουν» τόσες πολλές ερμηνείες ως προς το τι πραγματικά σημαίνουν. Το ρεμπέτικο είναι μια από αυτές…. Υπήρχε, μάλιστα, μια περίοδος που έφτασε ακόμα και τα όρια της βρισιάς. Ρεμπέτης ήταν ο απείθαρχος, ο παράνομος, ο αλήτης, ο μάγκας ή ο γλεντζές και ο ξενύχτης.

Οι ρίζες της λέξης  προέρχονται πιθανότατα από την τουρκική γλώσσα (ρεμπέτ σημαίνει ανυπότακτος) ή από τη σερβική (επίσης ρεμπέτ όπου όμως εδώ δίδεται η έννοια του αντάρτη) που ταιριάζει με την βενετική rebelo (αντάρτης) και την ισπανική rebelde (αντάρτης, επαναστάτης).

Έλληνες τραγουδιστές, ηθοποιοί, ποιητές που αγάπησαν την ηρωίνη περισσότερο από τη ζωή

Από τον ρεμπέτη Ανέστο Δελιά και τον ποιητή Μήτσο Παπανικολάου μέχρι την Γώγου και τον Σιδηρόπουλο

Από newsbeast.gr
«Πρέζες υπάρχουν πολλές, δεν είναι μόνο η ηρωίνη. Αλλά η ηρωίνη σκοτώνει, αυτή είναι η μόνη διαφορά»! Ο εθισμένος στα ναρκωτικά Παύλος Σιδηρόπουλος θέλησε με τα παραπάνω λόγια να δείξει πως δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά που σε «ανεβάζουν».
Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορεί να λειτουργήσουν με τον τρόπο αυτό, χωρίς να σε σκοτώνουν στο τέλος.
Βέβαια, ούτε ο ίδιος ο «πρίγκηπας» του ελληνικού ροκ, μπόρεσε να ξεφύγει από τον δρόμο που ο ίδιος χάραξε. Ήξερε, όπως οι περισσότεροι τοξικομανείς, πως το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο. Απόλυτα αυτοκαταστροφικός, ωστόσο, συνέχιζε να βαδίζει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.

Τεκέδες, τεκετζήδες και ρεμπέτες στον Πειραιά

Όπως καταγράφηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα

Στα συνοικιακά καφενεία, τα καταγώγια και τους τεκέδες του Πειραιά χτυπούσε τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα η καρδιά του ρεμπέτικου.

Αφηγείται ο Νίκος Μάθεσης:

Τότες ο Πειραιάς ήταν πολύ άγριος…. Παράγκες, τεκέδες, εμπόριο ναρκωτικών στο φόρτε, μπουρδέλα, αγαπητικοί, κακοποιοί, λαθρέμποροι, μάγκες, νταήδες, μπερμπάντηδες, πρεζάκηδες, χασικλήδες, μαχαιροβγάλτες, σκυλόμαγκες, ντερβισόπαιδα, αποφάγια μάγκες….

Όσο για ντεκέδες από την Πειραϊκή, Παναγίτσα, Άγιο Νείλο, Γύφτικα, στο Χατζηκυρειάκειο, στην Τρούμπα και όσο πιο πέρα πήγαινες, Άγιο Διονύση, εκεί φουμάρανε στο δρόμο. …, σε κάθε καταγώγιο και σε κάθε καφενείο έπρεπε να είναι κρεμασμένα 3-4 μπουζούκια και μπαγλαμάδες για το σκυλολόι (πελάτες) που εσύχναζαν μέσα, όχι όμως στα κεντρικά, μόνον στα συνοικιακά. Διότι για να είχες τότε καφενείο, έπρεπε να ήσουν μούτρο, δηλαδή να ήσουν του κουρμπετιού και να είχες εγκληματίσει απαραιτήτως. Σε αυτά τα καφενεία, δε σταματούσε μέρα-νύχτα το μπουζούκι από τους κοπρόμαγκες και τους γνήσιους μάγκες. Επίσης στου Καραϊσκάκη, στα υπόστεγα στον Πειραιά, στου Τσελέπη, το μπουζούκι ήταν στην ημερήσια διάταξη, πενιές της φυλακής από ανέκδοτους συνθέτες…

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ - ΧΑΣΙΚΛΙΔΙΚΑ

Tα βίντεο είναι από το κανάλι NonStopGreekMusic στο youtube

 

Εγκλήματα που άφησαν εποχή! Καημένε Αθανασόπουλε και το.. βαπόρι απ' την Περσία

Τα πρωτοσέλιδα της 7ης Ιανουαρίου του 1931 και του 1977 έγραψαν την δική τους ιστορία περιγράφοντας δυο γεγονότα του αστυνομικού δελτίου τα οποία έγιναν μάλιστα και τραγούδια! Την δολοφονία του εργολάβου, Αθανασόπουλου και το πλοίο Γκλόρια που πιάστηκε με 11 τόνους χασίς.

Ας πάρουμε τα πράγματα με χρονολογική σειρά.

Ήταν ανήμερα των Θεοφανείων του 1931 όταν ένα μικρό παιδί είδε στην κοίτη του Κηφισού δυο μεγάλους σάκους. Μέσα τους, υπήρχε ένα τεμαχισμένο πτώμα. Το έγκλημα αυτό έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της 7ης Ιανουαρίου.
Το θύμα ήταν ο Δημήτριος Αθανασόπουλος, μεγαλοεργολάβος, ο οποίος έμενε στην Καλλιθέα. Την δολοφονία του είχε διατάξει η πεθερά του και δράστης ήταν ο 18χρονος ανηψιός της, Δημήτρης. Για το ειδεχθές έγκλημα, συνελήφθησαν η σύζυγος του εργολάβου, Φούλα, η υπηρέτρια, Γιαννούλα Μπέλου και ο εραστής της πεθεράς, Σπύρος Μαγουλόπουλος, ο ανηψιός του, Αντώνης και ο Γιώργος Κορναράκης.
Οι τρεις τελευταίοι είχαν αναλάβει την μεταφορά του πτώματος.

Ρεμπέτες και ρεμπέτικα..

του Φίλιππου Φιλίππου
Όλοι οι ειδήμονες συμφωνούν ότι το επονομασθέν ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στα μεγάλα εμπορικά και κοινωνικά κέντρα, εκφράζοντας τους καημούς, τους πόθους και τις αντιλήψεις των περιθωριακών ατόμων, τα οποία είχαν αποκληθεί ή αυτοαποκληθεί, ρεμπέτες.

H ίδια η λέξη ρεμπέτης έχει κατά καιρούς επιδεχθεί ποικίλες ερμηνείες. Άλλοι χαρακτηρίζουν με αυτήν τον απείθαρχο, άλλοι τον παράνομο (ιδιότητα που περιλαμβάνει τον αλήτη, τον μάγκα, τον νταή, τον κουτσαβάκη) κι άλλοι τον γλεντζέ, τον ξενύχτη.

H λέξη ρεμπέτης και ρεμπέτικο προέρχονται πιθανότατα από την τουρκική γλώσσα (ρεμπέτ = ανυπότακτος) ή από τη σερβική (ρεμπέτ = με την έννοια του αντάρτη) ή ίσως από τη βενετική rebelo (αντάρτης) και την ισπανική rebelde (αντάρτης, επαναστάτης).

Το κόμικς το αντάμωσαν πέντ' έξι χασικλήδες

pic: greekcomics.gr

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Οι ρεμπέτες και το ρεμπέτικο τραγούδι δεν είναι πλέον θέμα ταμπού στην ελληνική κοινωνία. Εν τούτοις, ουδείς Ελληνας κομίστας σκέφτηκε να δημιουργήσει μ' αυτό το πολύχρωμο και δραματικό υλικό χάρτινους ήρωες. Μήπως επειδή ήταν πολύ δικό μας, ήταν την ίδια στιγμή και πολύ ξένο; Ποιος ξέρει.

Η ώρα της αποθέωσης του ρεμπέτη, όταν χορεύει το ζεϊμπέκικο Το θέμα «ανάστησε» με άριστο σεναριογραφικό και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ο 41χρονος Γάλλος κομίστας Νταβίντ Προυντόμ, δημιουργώντας το «Ρεμπέτικο», που φέρει τον εύγλωττο υπότιτλο «Το κακό βοτάνι» (πρωτότυπος τίτλος: «Rebetiko, La Mauvaise Herbe», Futuropolis).