Σε κέντρα κοσμικά «Περιβόλας» & «Κεφάλας» στη Κοκκινιά!!!

Σεργιάνι στα παλιά, στην οδός Οκτώ στην Κοκκινιά 

Στου «Κεφάλα» και του «Περβόλα» την γωνιά!

 Οι δυο αυτές κοσμικές οικογενειακές ταβέρνες, βρισκόντουσαν στην πρώην οδό Οκτώ -σημερινή Παναγή Τσαλδάρη- και υπήρξαν από τα πιο ξακουστά μαγαζιά με μπουζούκια που έγραψαν ιστορία στην νυχτερινή διασκέδαση της Νίκαιας.

 Μέσα από μελέτες και έρευνες για τους ιδιοκτήτες των δυο αυτών μαγαζιών, περισσότερες πληροφορίες βρίσκουμε για τ' αδέρφια Περιβόλα, διότι στα νιάτα τους υπήρξαν ονομαστοί μάγκες, με πολυπαθή και περιπετειώδη ζωή!.

Σκόπελος: Στο ουζάδικο “η Ανατολή” με τον Γιώργο Ξηντάρη..

Κείμενο – Φωτογραφίες : Δημήτρης Καστανάρας

«Ουζάδικο η Ανατολή» γράφει η ταμπέλα στην είσοδο και νομίζω πως τα λέει όλα. Είναι ο χώρος με τη μαγευτική θέα που διατηρεί στη Σκόπελο από το 1982 ο Γιώργος Ξηντάρης, όπου και εμφανίζεται το καλοκαίρι με τους δυο γιους του, τον Αντώνη και τον Θοδωρή, που παίζουν κιθάρα, μπουζούκι και τραγουδούν.

Ατμόσφαιρα οικεία, θαρρείς σπιτική. Πελάτες και μουσικοί μια παρέα, σε έναν χώρο που συνδυάζει τιμιότητα και αυθεντικότητα. Μεζέδες προσεγμένοι, κρασί, ούζο και τσίπουρο σήμα κατατεθέν άλλωστε της Θεσσαλίας.

Για να πας στου Ξηντάρη, στην «Ανατολή», πρέπει να κλείσεις τραπέζι αλλιώς καλύτερα να μην επιχειρήσεις να ανέβεις τον λόφο με τα 180 σκαλιά (αν τα μέτρησα καλά).

Ήμουν ίσως από τους τυχερούς που βρήκα τραπέζι από ακύρωση.

Καθισμένος σε μια γωνιά του μαγαζιού πίνοντας το δροσερό κρασάκι και τρώγοντας τα νόστιμα σπιτικά μεζεδάκια άρχισα να ακούω για αρχή το υπέροχο παίξιμο και τραγούδι από τους γιους του κυρ Γιώργη, τον Αντώνη και τον Θοδωρή και τον Γιώργο Αναγνώστου χωρίς μικρόφωνα και κονσόλες, με έναν καθαρό ήχο.

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: paidis.com...

"Και στην απέναντι γωνιά το καπηλειό φωτίζει" – Το αποτύπωμα στα ρεμπέτικα

Σαββόπουλος Πάνος

Οι ταβέρνες και τα καπηλειά, στην Ελλάδα, υπήρξαν (από τα αρχαία χρόνια!) οι κύριοι χώροι συνάντησης και διασκέδασης των λαϊκών ανθρώπων της καθημερινότητας. 

Γι’ αυτό και θεωρούνται μεγάλης κοινωνιολογικής σημασίας και ιδιαίτερου λαογραφικού ενδιαφέροντος. Οι δημιουργοί των ρεμπέτικων τραγουδιών, ζώντας κι οι ίδιοι σ’ αυτούς τους ιδιαίτερα ελκυστικούς χώρους, έγραψαν αποκαλυπτικά τραγούδια στα οποία και τους περιγράφουν.

Αναβιώνουν τα «Εννέα Όγδοα 9/8»

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η μουσική σκηνή «Εννέα Όγδοα 9/8» στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, που έγραψε τη δική της ιστορία στην αθηναϊκή νύχτα φιλοξενώντας ονόματα όπως ο Άκης Πάνου, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Φίλιππος Νικολάου.
Από το Σάββατο 14 Οκτωβρίου, τα «Εννέα Όγδοα 9/8» αναβιώνουν σε διαφορετικό χώρο, και συγκεκριμένα στο Θησείο, στη ριζικά ανακαινισμένη πρώην «Μποέμισσα» (Πειραιώς 69 & Αγίων Ασωμάτων 49), με την ίδια αφοσίωση στο ποιοτικό λαϊκό, ρεμπέτικο και παραδοσιακό τραγούδι.
Ο ξεκάθαρος μουσικός και ψυχαγωγικός προσανατολισμός αποδεικνύεται με τους δύο καλλιτέχνες που κάνουν ποδαρικό.

Αν έχεις πάει στου Τζότζου ξέρεις τι θα πει ζωή.

Από Γιώργος Τούλας  - Αρχείο εικόνων: Στέλιος Βλάχος

Για πολλές δεκαετίες οι ταβέρνες της Άνω Πόλης και των κάστρων υπήρξαν μυθικές. Η Δόμνα, το Μακεδονικό, ο Τζότζος το παλιό Καπηλιό του Πλασταρά.

Ο Τζότζος δεν είναι απλά μια ταβέρνα για όσους τον έζησαν, είναι μια εμπειρία σκαρφαλωμένη σε ένα γκρέμνι στη περιοχή που χαρακτηρίζεται ως Τσαούς Μοναστίρ, ή κατά κόσμον Μονή Βλατάδων, στη μέσα πλευρά των Κάστρων στην Άνω Πόλη.

Βγαίνοντας σε χτυπούσε πάντα ένα καθαρό αεράκι που έδιωχνε την κάπνα, φερμένο λες από τον Όλυμπο που έκλεβε το βλέμμα απρόσκοπτα απέναντι.

Ρεμπετάδικα στην Αθήνα: 9 στέκια για ωραίες πενιές

εμπέτικα και λαϊκά με ή χωρίς μικρόφωνα, παρεϊστικο κλίμα, ατμόσφαιρα νοσταλγίας. Δέκα διευθύνσεις του… ντουνιά, για γνήσιες πενιές στην Αθήνα.

του Νικόλα Γεωργιακώδη από: in2life.gr
Γνήσια ρεμπέτικα από «μορφές» του είδους, αλλά και νέους πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες. Παρεΐστικη και κεφάτη ατμόσφαιρα. Άφθονο κρασί να ρέει και τραγούδι με ή χωρίς μικρόφωνο. Αυτή είναι εν ολίγοις η ατμόσφαιρα στα καταφύγια του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού στην Αθήνα.

Άλλα πιο μικρά και «χύμα», άλλα πιο ευρύχωρα, "κυριλέ" και mainstream. Όλα τους όμως εγγυημένα προσφέρουν απλόχερα στιγμές μουσικής διασκέδασης  Ώπα της!

Στοά Αθανάτων
Σοφοκλέους 19 και Στοάς Αθανάτων, τηλ: 2103210342

Ρεμπέτικες βραδιές με τον Αγάθωνα

Τις γνωστές του ρεμπέτικες βραδιές υπόσχεται ο Αγάθωνας, ο οποίος θα βρίσκεται κάθε Δευτέρα βράδυ στο καφενείο «Η Πρίγκηπος» (Αποστόλου Παύλου 22). 

Ο Αγάθωνας Ιακωβίδης, που όμως έγινε γνωστός μόνο με το μικρό του όνομα γεννήθηκε στον Ευαγγελισμό του Λαγκαδά από γονείς Μικρασιάτες πρόσφυγες, το 1955. Τα πρώτα του μουσικά ακούσματα προέρχονται από τον κοινωνικό του περίγυρο και είναι έντονα διαποτισμένα από τις μελωδίες της Μικράς Ασίας.

Πιο συστηματικά, άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, σε ηλικία 16 ετών, οπότε και άρχισε να πιάνει στα χέρια του μουσικά όργανα, όπως κιθάρα, μπαγλαμά, ούτι, μπουζούκι, τζουρά, μαντόλα και μαντολίνο και να προσπαθεί να αποτυπώσει πάνω τους τα μουσικά του ακούσματα. Ό,τι έμαθε δηλαδή από μουσική, το έμαθε μόνος του.

Παλιά καφενεία ...

από: to-paliatzidiko.blogspot.gr
Στα παλιά καφενεία νιώθω την ίδια ιδιότυπη θαλπωρή πού με τυλίγει πάντοτε σε χώρους όπου είναι αποκλεισμένες οί γυναίκες. 
Είναι ή ίδια αίσθηση πού είχα όταν ακολουθούσα τον πατέρα μου στα τούρκικα χαμάμ, όταν αργότερα πήγα στον στρατό, και πολύ αργότερα στο Άγιο Όρος.
Λες και ή απουσία κάθε θηλυκού στοιχείου να υπαγορεύει μια ξεχωριστή συμπεριφορά, πού εκδηλώνεται μόνον όταν οι άντρες είναι μεταξύ τους.
Υπάρχει ελάχιστος ναρκισσισμός ή ένας ναρκισσισμός άλλου τύπου, καθώς και μεγαλύτερη φυσικότητα στον τρόπο πού εκφράζονται.
Οι φωτογραφίες πού δημοσιεύονται εδώ είναι από ένα καφενείο πού υπήρχε στη γωνία Πατησίων και Αγίου Μελετίου, απέναντι από το «Μπρόντγουαιη».
Το 1982 το είχα επισκεφθεί πολλές φορές σε διαφορετικές ώρες, μόνος ή με κάποιον φίλο, παίρνοντας πάντα μαζί μου και τη φωτογραφική μου μηχανή. "Ηθελα να αποτυπώσω την ατμόσφαιρα πού επικρατούσε εκεί μέσα, λες και κάποιος με είχε προειδοποιήσει, λέγοντας μου πώς αυτό το τόσο χαρακτηριστικό αθηναϊκό καφενείο θα υπέκυπτε στα κελεύσματα των καιρών και θα μετατρεπόταν εκείνη ακριβώς τη χρονιά σε μπουτίκ ανδρικών και γυναικείων ρούχων.

Οι Γιώργος Κουτουλάκης, Μαρία Δεναξά 2 και 9 Ιουλίου, στο «Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης».

Τον δεξιοτέχνη του μπουζουκιού με το εκφραστικό παίξιμο, Γιώργο Κουτουλάκη, θα φιλοξενήσει για δύο Σάββατα, 2 και 9 Ιουλίου, στις 22.30, το «Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης». 

Ο γνωστός -κυρίως από τη συνεργασία του με τον μεγάλο σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη στην τηλεοπτική του σειρά «Ονείρου Έλλάς»- μουσικός, πλαισιωμένος από τους εξαιρετικούς συναδέλφους του Μαίρη Δεναξά στο τραγούδι, Φώτη Τσορανίδη στην κιθάρα και Δημήτρη Παπαδάμη στο ακορντεόν, θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με άρωμα καλοκαιριού, που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στο ρεμπέτικο και την ιστορία του, με τραγούδια που όλοι αγαπάμε.

Η Μαρία Δεναξά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Παρακολούθησε μαθήματα κλασσικού πιάνου και αρμονίας, φωνητικής τοποθέτησης και κλασσικού τραγουδιού. Από το 2001 εργάζεται ως τραγουδίστρια σε νυχτερινά μαγαζιά και μουσικές σκηνές. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Κοντογιάννης, ο τραγουδοποιός Άγγελος Σκορδίλης, ο Θανάσης Σύρος, ο ηθοποιός-τραγουδοποιός Νίκος Καλογερόπουλος κ.ά.

Αφιέρωμα στο Ρεμπέτικο και Λαϊκό τραγούδι στο Παντοπωλείο Πολίτικη Κουζίνα στην Πάτρα..

ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΡΑΔΥ
ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ Ή ΠΟΤΟ

ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΡΛΕΝΤΕΣ - ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ, ΜΠΑΓΛΑΜΑΣ, ΦΩΝΗ
ΑΝΔΡΙΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ - ΦΩΝΗ
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΖΑΝΟΤΙ - ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ - ΚΙΘΑΡΑ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝΑΓΑΚΗΣ - ΦΩΝΗ

Ρεμπέτικο τραγούδι (ή γενικά στον πληθυντικό Ρεμπέτικα) ονομάζεται το ελληνικό αστικό λαϊκό τραγούδι που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και απέκτησε τη γνώριμη μορφή του μέρχι το 1937. Εξελίχθηκε στα λιμάνια ελληνικών πόλεων, όπου ζούσε η εργατική τάξη (τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, τον Βόλο) και στη συνέχεια πέρασε και σε άλλα αστικά κέντρα.
Την ίδια περίπου εποχή αναπτύχθηκε στα Ταμπάχανα Πάτρας μια διαφορετική μορφή αστικού λαϊκού τραγουδιού.

"Εύηχον παραδοσιακό μουσικό καφενείο" - Ό,τι καλύτερο είδαμε τελευταία...

"Εύηχον παραδοσιακό μουσικό καφενείο" στην Πάτρα..

Επιστροφή στους παραδοσιακούς, αλλά σύγχρονους και μερακλίδικους τρόπους διασκέδασης, όπως παλιά!

Πολλά μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε το «Εύηχον παραδοσιακό μουσικό καφενείο». Κυρίως, μικρά τραπεζάκια, ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους τοίχους και χαλαρή ατμόσφαιρα που εμπνέει συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων.
Μετά από σχεδόν τρία χρόνια δύσκολης, αλλά και ευχάριστης πορείας, η μέχρι πρότινος «Καφετηρία» άλλαξε! Εκτός από το ότι έγινε μια πολύ «έξυπνη» και εμπνευσμένη, από άλλες εποχές, ανακαίνιση, το καλλιτεχνικό αυτό στέκι απέκτησε και νέους συνεργάτες.

Στόχος τους είναι η προσεκτική επιλογή νέων μουσικών προτάσεων, νέων προσώπων και καλλιτεχνών που θα κρατούν συντροφιά στους θαμώνες τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου, αλλά και τα ήσυχα βράδια του χειμώνα.

Ρεμπέτικο μεσημεριανό γλέντι «στου Στράτου» με τον Δημήτρη Μητσοτάκη & τους «Ρε Καντίνι».

Ο στιχουργός, συνθέτης, συγγραφέας και δημιουργός του συγκροτήματος «Ενδελέχεια», Δημήτρης Μητσοτάκης και οι «Ρε Καντίνι» σε ρεμπέτικα μεσημβρινά γλέντια τις Κυριακές 24, 31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου 2016 στου Στράτου, στη Φωκίωνος Νέγρη, ώρα 3μμ.
Ένα μουσικό πρόγραμμα βασισμένο στους ρεμπέτικους ήχους των πρώτων, αυθεντικών εκτελέσεων τραγουδιών του Μητσάκη, Χιώτη, Βαμβακάρη, Χατζηχρήστου, Τσιτσάνη, Καλδάρα, Παπαϊωάννου κ.α.
«Όσο τα πράγματα στενεύουν τόσο ερχόμαστε πιο κοντά, κοιτάμε προς τα πίσω, και παίρνουμε δύναμη για να πάμε μπροστά. Εκεί γυρνώ κι εγώ, εκεί που ξεκίνησα και που νιώθω ασφαλής», εξομολογείται ο Δημήτρης Μητσοτάκης και μας καλεί να γλεντήσουμε με «τραγούδια της καρδιάς» θυμίζοντάς μας τα σχετικά λόγια του Ηλία Πετρόπουλου:
«Τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι τραγούδια της καρδιάς, και μόνον όποιος τα πλησιάσει με αγνό αίσθημα τα νιώθει και τα χαίρεται».

''Τσιπουράδικο 50-50'' στην Μεταμόρφωση Αττικής...

Ψάχνεις για καφέ, τσιπουράκι, κρασάκι, μεζεδάκι,και καλή διασκέδαση ;;; Μην ψάχνεις άδικα ...Έλα στο ''Τσιπουράδικο 50-50'' και θα μας θυμηθείς!!!!!

Ένας μικρός , ζεστός , ξεχωριστός χώρος στην Μεταμόρφωση Αττικής, στην Κοραή 3 , με νόστιμους μεζέδες χειροποίητους , σε πολύ χαμηλές τιμές και η εξυπηρέτηση του προσωπικού άψογη.

Υπάρχουν  πολλές προτάσεις τόσο σε κρεατικά, όσο και σε θαλασσινά .

Tηλ.επικοινωνίας :

210 2855889

697 5993591

 Η σελίδα μας στο Facebook

Το Ουζερί του Τσιτσάνη στη Θεσσαλονίκη και τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής

Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής ο Βασίλης Τσιτσάνης έζησε στη Θεσσαλονίκη. Για να καταφέρει να επιβιώσει, άνοιξε ένα ουζερί με τον κουνιάδο του στην οδό στην οδό Παύλου Μελά, το οποίο ονόμασε «Ουζερί Τσιτσάνης». 

Το μενού ήταν ανύπαρκτο. To μαγαζί σέρβιρε μόνο τυρί και ψητή σαρδέλα. Οι πελάτες του Τσιτσάνη ήταν λαϊκός κόσμος και αντιστασιακοί, αλλά το επισκέπτονταν και μαυραγορίτες και δοσίλογοι, που είχαν και λεφτά. 

Ανάμεσά στους πελάτες ήταν και ο κουμπάρος του Ν. Μουσχουντής, αστυνομικός διευθυντής της Θεσσαλονίκης, που διαδραμάτισε ύποπτο ρόλο στην υπόθεση Πολκ. 

Η κατοχή, ο τρόμος των ναζι και ο διωγμός των Ελλήνων Εβραϊκής καταγωγής που ζούσαν στη Θεσσαλονίκη, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης. Εκεί γράφτηκαν τραγούδια όπως το «Μπαχτσέ Τσιφλίκι», το «Βάρκα Γιαλό», το «Λιτανεία του Μάγκα» και άλλα. 

Τα τραγούδια που συνέθεσε ο Τσιτσάνης ηχογραφήθηκαν μετά το τέλος του πολέμου.

Τα «Παλιατζίδικα» φεύγουν από το Μοναστηράκι με προορισμό την Πλάκα

Τα παλιατζίδικα, το γνωστό μουσικό καφενείο στο Μοναστηράκι, μετά από 5 χρόνια επιτυχημένης πορείας - στο χώρο του φιλοξένησε όλους τους δεξιοτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής (λαϊκό και ρεμπέτικο) - μεταφέρεται πια στην Πλάκα και συγκεκριμένα σε ιστορικά μαγαζιά όπως την ταβέρνα του Σταματοπουλου από το 1882...
Τα σοκάκια της πανέμορφης Πλάκας, φέτος το χειμώνα, δεν απευθύνονται μόνο σε τουρίστες, αλλά στους λάτρεις του συγκεκριμένου μουσικού είδους... Καθημερινά μετά τις 10μμ έως και τις πρώτες πρωινές ώρες... Αρχής γενομένης αυτής της Παρασκευής... Μετά από μια βόλτα στα Αναφιωτικα. Μια αντάρα στην καρδιά, ένα ζεϊμπέκικο στα πόδια και ένα ταξιδάκι στην καρδιά, τι καλύτερο από μια στάση εκεί;
Διεύθυνση: Λυσίου 26, Στην ιστορική ταβέρνα Σταματόπουλου

Πηγή: iefimerida.gr

ΕΞΟΔΟΣ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ρεμπέτικο Κουτούκι

Για να ακούσεις παλιά αγαπημένα ρεμπέτικα, συντροφιά με ουζάκι ή χύμα κρασί, αναζήτησε το Ρεμπέτικο Κουτούκι. Κοντά στην εκκλησία της Αγ. Μαρίνας υπάρχει μια καλά κρυμμένη γωνιά, όπου χτυπάει η καρδιά της παράδοσης. Είναι πλήρως ανακαινισμένο, με νοσταλγική διακόσμηση και μια μικρή unplugged ορχηστρούλα, που σου προσφέρει αξέχαστες παρεΐστικες στιγμές κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι. Χειροποίητοι μεζέδες αλλά  και αρκετές επιλογές για τους... αμετανόητους μακαρονάδες.
Τσαμαδού 20, ρέμα Αγ. Μαρίνας, Ηλιούπολη
Τηλ. 210 9739216

Ώρες: Ανοιχτά καθημερινά από τις 11:00.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΙΛΑΝΟΥ ..

 

Η καλλιτεχνική φυσιογνωμία της οικογένειας Μιλάνου άρχισε να ξεχωρίζει από πολύ παλιά. Από τα τέλη του 19ου αιώνα όπου ο Νικόλαος Μιλάνος ή Κολατσής, ένας άνθρωπος με έντονα ανεπτυγμένο το μουσικό του αισθητήριο, έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε για δικό του κέφι και φυσικά και για την παρέα, στη μπακαλοταβέρνα που διατηρούσε στην Πορταριά Πηλίου.

Την εποχή εκείνη που στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας κυριαρχούσαν ακόμη οι επιρροές από της συνήθειες του οθωμανικού στοιχείου και στα μεγάλα αστικά κέντρα επικρατούσαν τα "Καφέ - Αμάν", εκείνος με το παίξιμο του μπουζουκιού (προφανώς πρέπει να το έμαθε από κάποιον ανατολίτη οργανοπαίχτη) και το τραγούδι του, είχε μεταφέρει, σε κάποιο βαθμό, στο δικό του χώρο την ατμόσφαιρα της λαϊκής ταβέρνας της πόλης, σε ένα ορεινό χωριό που οι συνήθειες δεν έπαυαν να είναι συνήθειες υπαίθρου.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε το 1892 ο αριστερόχειρας (έγραφε και έπαιζε μπουζούκι με το δεξί χέρι) Στέφανος Μιλάνος. Γαλουχήθηκε με λαϊκά και παραδοσιακά ακούσματα που άκουγε από τον πατέρα του ενώ με το όργανο που θα τον συντρόφευε σ’ όλη του τη ζωή, το μπουζούκι, ήρθε σε πρώτη επαφή από πολύ μικρός. Με τη βοήθεια του πατέρα του έμαθε τα μυστικά του οργάνου και εξελίχτηκε πολύ γρήγορα σε ένα δεξιοτέχνη οργανοπαίχτη.

Ταβέρνες, ταβέρνες, ταβέρνες

 

  Πίνε πίνε ως τον πάτο

                                Το ξανθό το ρετσινάτο
                                Έξω έξω το μαράζι
                                Όποιος πίνει δεν στενάζει

Οκτώβριος, μήνας αφιερωμένος στο κρασί και την παραδοσιακή ταβέρνα. Ένα μικρό αφιέρωμα-ύμνος, δανεισμένο από την «Βραδυνή» (1940).

«Τις μετρήσατε; Είναι περισσότερες από τα θέατρα και τους κινηματογράφους. Ταβέρνες, ταβέρνες, ταβέρνες. Και κάθε μέρα ξεφυτρώνει και από μία. Αυτό σημαίνει πώς το κρασί ξεπέρασε το νερό, και πώς το νερό έχασε την υπόληψή του. Σ’ αυτό ίσως να οφείλεται και η λειψυδρία. Ντρέπεται να βρέξη. Σε λίγο θα εκτοπισθεί και από το λουτρό. Οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες θα παίρνουν το μπάνιο τους σ’ ένα βαρέλι με γνήσια ρετσίνα των Μεσογείων. Τα κρασόλουτρα θα διατάσσονται ακόμα και από τους γιατρούς.

Ο ΤΕΚΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ..

Τούρκικο καφενείο με λουλάδες. "τεκές" σημαίνει τούρκικα "ιερό των ντερβισάδων", ντερβίσιδες ήταν μοναχοί μουσουλμάνοι, αργότερα η λέξη πήρε την έννοια του χώρου που μαζευόντουσαν να καπνίσουν χασίσι.

Ο τεκές είχε αλλού χώμα και αλλού σανίδια για πάτωμα, κυρίως όμως είχε χώμα, στον τεκέ ήθελαν απόλυτη ησυχία, όχι μουγγός αλλά ήσυχα, όλα τα κάνει τεκιτζής, όλοι ρούφαγαν από το ίδιο καλάμι του ναργιλέ.

Τα έπιπλα του τεκές είχε καρέκλες (όχι πολλές κάνα δύο), καναπεδάκια, σοφράδες και πολλά σκαμνιά  (αναλυτικά πως είναι ο τεκές θα τον παρουσιάσω στο κεφάλια ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΕΚΕΣ, όχι ότι έτσι ήταν οι τεκέδες στην Ελλάδα, αλλά παίρνεις μια άποψη πως ήταν ο τεκές).

5+ ωραία μέρη για ρακή και ρακόμελο στην Αθήνα

 

 Ένας οδηγός γιά τσιπουράδικα και ρακομελάδικα στην Αθήνα και τα πέριξ, γιά όσους ενδιαφέορνται... αλλά και μιά καταγραφή της επικρατούσας τάσης ή μόδας, που εμάς δεν μας χαλάει...

δείτο το άρθρο εδώ

Τα στέκια στό άρθρο (δείτε και στα σχόλια) είναι:

Μπιέλα
Κορυτσάς 14 & Πέλλης 22, Βοτανικός 

Κρίκος
Γενναίου Κολοκοτρώνη 49, Κουκάκι