Καλή Πρωτοχρονιά - Χρόνια πολλά!

pic: viralhub24.com

Καλή Πρωτοχρονιά σε εσάς και την οικογένειά σας. 

Εύχομαι φέτος η φλόγα της αγάπης να καίει για να ζεσταίνει και να μαλακώνει τις καρδιές όλων. Υγεία, ευτυχία, ελπίδα και Καλή Χρονιά.

Γιώργος Γυρνάς

---

Ο Έλληνας που «μαθαίνει» ρεμπέτικα στους Μοσχοβίτες: Χορεύουν μέσα στο χιόνι τη «Φραγκοσυριανή»

© Φωτογραφία : Youtube.com/Dimitris Katsiouras Bouzouki (Official Channel)

Ο 34χρονος Δημήτρης Κατσιούρας, φέρνει το ελληνικό ρεμπέτικο τραγούδι στην καρδιά της χιονισμένης Μόσχας, κάνοντας τους Ρώσους να το ρίχνουν στο χορό.

 

Ένας Έλληνας ρεμπέτης, ο Δημήτρης Κατσιούρας, φροντίζει με τα τραγούδια του να ζεσταίνει τους κατοίκους της χιονισμένης Μόσχας καθώς δεν διστάζει να παίζει με το μπουζούκι του στη ρωσική πρωτεύουσα, με διερχόμενους συχνά να «το ρίχνουν» στο χορό.

 

Ο 34χρονος, δηλώνει στο ΑΜΠΕ πως «στους Ρώσους αρέσει πάρα πολύ το μπουζούκι αλλά και τα τραγούδια μας».

Στο σταυροδρόμι της ζωής.

Υπέροχο ρεμπέτικο του 1946 ή του 1947 που φέρει την υπογραφή στη μουσική και στους στίχους της σπουδαίας και ως ερμηνεύτριας -αρχόντισσα του πάλκου ήταν ένα από τα προσωνύμιά της- Ιωάννας Γεωργακοπούλου. Το τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση μαζί με τον Στελλάκη Περπινιάδη.

Πολλοί ερευνητές του ρεμπέτικου ισχυρίζονται πως αρκετά από τα τραγούδια που της αποδίδονται τα έγραφαν άλλοι συνθέτες (κυρίως ο Βασίλης Τσιτσάνης) και τα παραχωρούσαν στη Γεωργακοπούλου. Για το συγκεκριμένο λέγεται ότι το έγραψε ο Τσιτσάνης στην Κατοχή και της το χάρισε. 

Δώρα Σελλά / www.efsyn.gr

---

 

Καλά και ευτυχισμένα Χριστούγεννα!🎄🎅🎁

 Εύχομαι η γέννηση του Κυρίου να γίνει η αφορμή για μια καλύτερη, πνευματική ζωή, γεμάτη αλήθεια και φως.

 

Καλά και ευτυχισμένα Χριστούγεννα!

Γιώργος Γυρνάς.

---

«Καημομπούρια»: Του Δημήτρη Καρρά σε μουσική Νίκου Γύρα. «Ένα ρεμπέτικο παραμύθι και τα τραγούδια του»!

«Τα ρεμπέτικα είναι μικρά απλά τραγούδια που τραγουδούν απλοί άνθρωποι. Αν και καταρχήν ερωτικά, τα ρεμπέτικα είναι στο βάθος, μάλλον κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια», Ηλίας Πετρόπουλος.

Δέκα τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Καρρά και σε μουσική Νίκου Γύρα και ένα ορχηστρικό συγκροτούν το soundtrack του ρεμπέτικου παραμυθιού, δια χειρός του Δημήτρη Καρρά στην πρώτη συγγραφική του απόπειρα. Καθώς διαβάζουμε την ιστορία συναντάμε τους στίχους των τραγουδιών που σε απόλυτη αρμονία συμπληρώνουν το κυρίως κείμενο.

Ακούγοντας τα τραγούδια μεταφερόμαστε στην εποχή που γεννήθηκε και ενηλικιώθηκε το ρεμπέτικο τραγούδι. Οι φωνές, των σύγχρονων πρεσβευτών του είδους, δένουν τόσο με τις μελωδίες του Νίκου Γύρα και ακούγοντας το αποτέλεσμα δημιουργείται η αίσθηση ότι ακούς υλικό εκείνης της εποχής και όχι νέα τραγούδια.

Το «ρεμπέτικο, η ιστορία του και οι πρωταγωνιστές του» έγιναν κόμικ και κυκλοφορούν (ΦΩΤΟ)

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελυζέ το νέο κόμικ του Νίκου Κουφόπουλου με τίτλο «Ρεμπέτικο: Η ιστορία του και οι πρωταγωνιστές του» σε συνεργασία με 14 ζωγράφους και σκιτσογράφους.

Ένα “ταξίδι” στο ρεμπέτικο τραγούδι και στους πρωταγωνιστές του.
Στα μουρμούρικα τραγούδια της φυλακής.
Στους τεκέδες του Πειραιά. Στους σμυρνέικους αμανέδες. Στα Καφέ αμάν.
Στα ζεΐμπέκικα της Τρούμπας. Στα Βούρλα. Στo Βόλο. Στα Χανιά.

Charles Howard: Ο Άγγλος που έσωσε το ρεμπέτικο.

Η ιστορία ενός Άγγλου ζωγράφου που επέλεξε να ζήσει στην Ελλάδα και έγινε ένας από τους σημαντικότερους μελετητές του ρεμπέτικου, αφήνοντας πίσω του μεγάλο έργο.

Ο Charles Howard γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1936 και ήταν το μοναχοπαίδι μιας οικογένειας με παράδοση στο θέατρο. Και οι δυο γονείς του ήταν πετυχημένοι ηθοποιοί, όπως και ο παππούς του, που έπαιζε σε μιούζικ-χολ και χόρευε κλακέτες. Επειδή οι γονείς του έλειπαν συχνά, ο Τσάρλι μεγάλωσε με τη γιαγιά του, που ήταν μοδίστρα και έφτιαχνε και κοστούμια για το θέατρο. Η παιδική του ηλικία ήταν αρκετά περιπετειώδης.

Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, μετακόμισαν οικογενειακώς στο Κεντ, αλλά δεν έμειναν για πολύ. Όταν ήταν πέντε ετών, η μητέρα του τον πήρε και πήγαν στην Αμερική, στο Hudson Valley, έξω από τη Νέα Υόρκη, σε μια φίλη της, την Helen Hayes, η οποία ήταν τότε διάσημη Αμερικάνα ηθοποιός. Φεύγοντας, η μητέρα του τον άφησε στο σπίτι της Heyes στην εξοχή, να τον φροντίσει μαζί με τον συνομήλικο γιο της.

Πέρασαν χρόνια για να μάθει ο Τσάρλι ότι στη διάρκεια του πολέμου η μητέρα του ήταν κατάσκοπος, γι’ αυτό τον πήγε στην φίλη της πριν φύγει για Σιγκαπούρη ‒ για να τον προστατέψει. Ο πατέρας του αιχμαλωτίστηκε από τους Ιάπωνες και έμεινε για χρόνια φυλακισμένος σε στρατόπεδο.

Ο Τσάρλι έμεινε στην Αμερική μέχρι τη λήξη του πολέμου και όταν επέστρεψε στο Λονδίνο βρήκε μια πόλη βομβαρδισμένη. Ο πατέρας του, από τον οποίο δεν είχε καμία ανάμνηση, ήταν ακόμα αιχμάλωτος στην Ιαπωνία και ουσιαστικά τον είδε για πρώτη φορά όταν απελευθερώθηκε. «Έπαιζε στον δρόμο και ξαφνικά σταματάει ένα ταξί και κατεβαίνει ένας ξένος άνθρωπος, ταλαιπωρημένος απ’ τον πόλεμο, που ήταν ο μπαμπάς του» λέει η κόρη του, Rachel Howard.

Όταν ήρθε στην Ελλάδα, γνώρισε την ελληνική μουσική και από την πρώτη στιγμή είχε επαφή με τα ρεμπέτικα. Τη δεκαετία του ’70 και του ’80 πηγαίναμε κάθε Κυριακή στο Μοναστηράκι με το τρένο, οικογενειακώς, κι εκείνος, με ένα συριανό ταγάρι για τσάντα, πήγαινε να ψάξει για δίσκους. Τους ήξερε όλους τους παλαιοπώλες.

«Ο πατέρας μου ήταν πανέξυπνος, αλλά παράτησε το σχολείο πολύ μικρός. Επειδή οι γονείς του έλειπαν λόγω δουλειάς, τον έβαλαν σε ένα οικοτροφείο, ένα πολύ προχωρημένο σχολείο για την εποχή, το οποίο άφησε στα δεκαπέντε του. Ήταν ένα από τα πρώτα μεικτά οικοτροφεία, αρκετά μποέμ. Στην ίδια τάξη με τον πατέρα μου ήταν η θεία μου, η αδελφή της μητέρας μου, έτσι γνώρισε τη μαμά μου και ερωτεύτηκαν, από πιτσιρίκια.

Μετά ο πατέρας μου έφυγε, πήγε στο Warwickshire, στο Royal Shakespeare’ Company, και έγινε ηθοποιός. Και επειδή ήταν μικρός, κουβαλούσε σπαθιά και έπαιζε ρόλους παιδιών. Βρέθηκε όμως στη σκηνή με τον Λόρενς Ολίβιε, με τεράστια ονόματα που σήμερα είναι θρύλοι. Συχνά έπαιρνε το τρένο για να πάει να δει τη μαμά μου στο Dartington, στο Devon, και κοιμόταν στους κήπους του σχολείου για να μην τον πάρουν είδηση οι καθηγητές. Την έβλεπε για λίγο και μετά επέστρεφε. Ήταν ένας μεγάλος έρωτας, που διήρκεσε όλη τους τη ζωή.

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: www.lifo.gr...           

 

 

 

 

Η Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης και η Μάρθα Φριντζήλα στον Σταυρό του Νότου.🎤 🎵 🎶

 Η Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης και η Μάρθα Φριντζήλα μας προσκαλούν στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου για περιορισμένες εμφανίσεις για να απολαύσουμε τα τραγούδια του κορυφαίου δημιουργού που όλοι έχουμε αγαπήσει!

Η Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης, με την καθοδήγηση του Μανώλη Πάππου, δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και ουσιαστικού γνώστη του έργου του μεγάλου δημιουργού, μαζί με εξαίρετους μουσικούς και ερμηνευτές, παρουσιάζει τα τραγούδια του σημαντικότερου δημιουργού της ελληνικής λαϊκής μουσικής, τα οποία διατηρούν αμείωτη τη δύναμη και την απήχησή τους και εξακολουθούν να μας συναρπάζουν.

Εσύ πόσες ξέρεις; 5 λέξεις που μας έμαθε το ρεμπέτικο και δεν έχουμε ακόμα ιδέα τι σημαίνουν.

Το ρεμπέτικο είναι μια ιστορία γραμμένη στο χρόνο. Το ρεμπέτικο είναι ένα παρελθόν που μέχρι και σήμερα προκαλεί ρίγος, δημιουργεί μια ψυχική εκτόνωση. Ένα από τα στοιχεία που του δίνει αυτή τη διάσταση, είναι η κατάργηση των γλωσσικών κανόνων.

Είναι αυτό το άγνωστο στην γλωσσική καταγωγή. Καθώς το ρεμπέτικο προέρχεται από τη Μικρά Ασία, είναι γεμάτο με ανατολίτικα ιδιώματα. Κατά την παρουσία του στο ελλαδικό χώρο όμως, εξελίχθηκε σε μια νέα διάλεκτο, καθώς οι ρεμπετάδες ήθελαν να καμουφλαριστούν από τους μπάτσους και εφηύραν δικές τους λέξεις.

Ο Μπάτης οδοντίατρος και η «κουφάλα» του Αστυνόμου.

Κι αρχίζει να φωνάζει ο Μπάτης: «Περάστε κύριοι, ελάτε να δείτε μια κουφάλα. Ξέρετε πόσο χρονών κουφάλα είναι αυτός;»

Στα απομνημονεύματά του ο Ζαμπέτας ανασύρει μια ιστορία από την ηρωική περίοδο του ρεμπέτικου που του την διηγήθηκε ο Στράτος Παγιουμτζής.

«Μια φορά πριν από τον πόλεμο είναι ο Μάρκος, ο Στράτος και ο Μπάτης κι έχουνε πάει στην Κρήτη. Έχουνε πάει στην Κρήτη μήπως και βρούνε να παίξουνε πουθενά. Κάτι κάνουνε αλλά ξεμένουν πάλι και σε ένα χωριό ο Μπάτης έχει αγοράσει ένα μόνιππο, αμαξάκι με άλογο, φοράει κι ένα ημίψηλο καπέλο με τα παπιγιόν και κάνει το γιατρό για να βγάλουν μεροκάματο. Γυρνάει με το αμαξάκι, εδώ ο καλός γιατρός, ελάτε εδώ ο καλός γιατρός, οδοντογιατρός.

Τι απέγιναν οι πέντε μάγκες στον Περαία.

Τραγούδι του Γιοβάν Τσαούς από τα επιφανέστερα του αυθεντικού ρεμπέτικου αναδεικνύει το φαινόμενο της μαγκιάς και της παλικαροσύνης  στον προπολεμικό Πειραιά.

Είναι η εποχή που το υποπρολεταριάτο ζει και βασιλεύει στην Πειραιώτικη πραγματικότητα του μεσοπολέμου γεμάτη από τεκέδες, πορνεία, επικίνδυνους δρόμους και γειτονιές. Από τους πέντε αυτούς μάγκες (στην ουσία έξι) οι οποίοι ήταν πραγματικά πρόσωπα και όχι αποκύημα της φαντασίας του Γιοβάν Τσαούς ξέρουμε με βεβαιότητα τι απέγιναν οι τρεις.

Ο Νίκος Μάθεσης ή Τρελάκιας ήταν ένας σημαντικός στιχουργός της Ρεμπέτικης εποποιίας με γνωστότερα τραγούδια του την θρυλική "Γάτα" που τραγούδησε ο Στελάκης Περπινιάδης και τόσοι άλλοι αλλά και το "Σε διώξαν απ' την Κοκκινιά" σε μουσική Βασίλη Τσιτσάνη.