Το πατρικό της επίθετο είναι Γαέγου. Ο πατέρας της, Χαΐμ Γαέγος, από τα λίγα που έχουν γίνει γνωστά γι' αυτόν, μέσα από αφηγήσεις συγγενικών προσώπων, είναι ότι είχε μεγάλη διαφορά ηλικίας από την σύζυγό του και μητέρα της Στέλλας Χασκίλ, καθώς άγνωστη παραμένει και η ακριβής ημερομηνία γέννησής του.
Πιθανολογείται μόνο ότι βρίσκεται μεταξύ 1870–1875. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, πολύ ευκατάστατος, απ' ότι φαίνεται λόγω του επαγγέλματός του, εμπόριο σιδήρου. Από τις κόρες του δεν έλειπε τίποτα, φρόντιζε για την προίκα τους όντας ακόμα όλες σε πολύ μικρή ηλικία.
Δυστυχώς, όμως, με την εισβολή των Γερμανών στη Θεσσαλονίκη, όλα έγιναν στάχτη και ο ίδιος πέθανε γύρω στο 1941 – 42.
Η μητέρα της Πέρλα Καμχή, γεννημένη στα Σκόπια το 1890, φτάνει με τους γονείς της, το 1911, στη Θεσσαλονίκη. Παντρεύεται τον Χαΐμ Γαέγο το 1911 και φέρνει στον κόσμο 5 κορίτσια:
- την Ραχήλ (1912 – 17 Δεκέμβρη 1998),
- την Ασιρέα (1914 – 1934 ή 1936),
- την Στέλλα (1918 – 1954),
- την Έλλη (Λιλή) (1920 – 1982) και
- τη Δώρα (1925 – 2021)
Περί το 1927–28 παντρεύεται τον Ανδρέα Δαπόλλα. Μαζί του αποκτά στις 25 Δεκεμβρίου 1929, τη κόρη, Μαρίκα. Η Πέρλα φεύγει απ' τη ζωή γύρω στο 1961.
Κορυφαία φυσιογνωμία του ρεμπέτικου τραγουδιού, η Στέλλα κατέγραψε με την υπέροχη φωνή της σε 102 καταπληκτικές ερμηνείες ως πρώτη φωνή και 30 ως δεύτερη φωνή.
Το 1945 παντρεύτηκε τον Ιακώβ Ιεχασκέλ και στην επαγγελματική της ζωή χρησιμοποίησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Χασκίλ.
Κορυφαία φυσιογνωμία του ρεμπέτικου τραγουδιού, στη σύντομη ζωή της, πρόλαβε να καταγράψει την υπέροχη φωνή της 4 τραγούδια το 1934 με το πατρικό της Γαέγου, 102 καταπληκτικές ερμηνείες πρώτη φωνή και 33 ακόμη δεύτερη φωνή. Πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε με το Χασκίλ ήταν οι ''Σεβιλλιάνες'' του Γιώργου Λαύκα το 1947 αν και οι πρώτοι δίσκοι δεν ανέφεραν το επίθετο πάνω στο δίσκο παρά μόνο έγραφε ΣΤΕΛΛΑ. Στα 7 χρόνια που της απέμειναν είχε την τύχη να ηχογραφήσει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του Τσιτσάνη (''Ακρογιαλιές δειλινά'', ''Αράπικο λουλούδι'', ''Γκιουλ Μπαχάρ'', ''Κάποια μάνα αναστενάζει'', ''Της φτώχειας τα κουρέλια'') του Καλδάρα "Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι", του Βαμβακάρη "Μες' στη χασάπικη αγορά". του Χιώτη "Θέλω άντρα να αγαπάει" και πολλών άλλων δημιουργών.
Τον Ιούλιο του 1953 πηγαίνουν μαζί με τον Οδυσσέα Μοσχονά στην Σμύρνη και στην Πόλη. «Μετά την "Τριάνα" ήτανε ένα συμβόλαιο να φύγουμε μαζί με την Στέλλα την Χασκίλ για την Σμύρνη, ήτανε η έκθεση της Σμύρνης. Καθίσαμε μερικές μέρες στην Σμύρνη, από κει ήρθε άλλο συμβόλαιο από την Κωνσταντινούπολη. Το μαγαζί αυτό λεγότανε "Καζαμπλάνκα", Τούρκος ο ιδιοκτήτης, όνομα Χατζή Μπαμπά, είχε και το "Κρυστάλ", δυο μαγαζιά. Βγαίναμε οι δυο μας. Εγώ πότε μπουζούκι, πότε κιθάρα. Στο άλλο μαγαζί, στο "Κρυστάλ", παίζανε μόνο τούρκικα όργανα με την τραγουδίστρια Χαμιέτ, η πρώτη στην Κωνσταντινούπολη. Η Στέλλα η Χασκίλ γνώριζε τούρκικα τραγούδια καλύτερα από τις Τουρκάλες και τα έλεγε πιο όμορφα, όπως και τ' αράπικα. Στην Πόλη άρχισαν τα κακά μαντάτα, είχε κάτι φοβερούς πόνους στην πλάτη, πήγαμε εκεί σε ένα γιατρό. Δεν ήξερε κι αυτός τί ήταν. Από την Κωνσταντινούπολη φύγαμε και παίξαμε στην Θεσσαλονίκη, το μαγαζί λεγότανε "Ρομάντζο". Όταν γυρίσαμε στην Αθήνα, οι γιατροί είπανε ότι η Στέλλα είχε καρκίνο.
Η φωνή της Στέλλας Χασκίλ είχε την αυστηρότητα του κλασσικού ρεμπέτικου, αλλά και την ευλυγισία των μεγάλων φωνών του δημοτικού και του λαϊκού.
Πέθανε σε ηλικία 36 χρονών στην Αθήνα, στις 28 Φεβρουαρίου 1954. Έχει ταφεί στο Εβραϊκό τμήμα του Γ΄ νεκροταφείου στη Νίκαια.
