Όταν ο Άκης Πάνου σκότωσε τον σύντροφο της κόρης του.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους λαϊκούς τραγουδοποιούς του 20ου αιώνα. Η δολοφονία του συντρόφου της κόρης του, όμως, στιγμάτισε για πάντα το όνομά του.

Ο Άκης Πάνου ήταν ένας καλλιτέχνης που δεν τα πήγαινε καλά με τα κανάλια και τους δημοσιογράφους. Μπορεί να είχε γράψει τους στίχους και τη μουσική μερικών από τα πιο ιστορικά λαϊκά τραγούδια του 20ου αιώνα, όπως το Η Ζωή μου όλη του Στέλιου Καζαντζίδη και το Όταν σημάνει η ώρα του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ωστόσο επέλεγε να δίνει σπάνια συνεντεύξεις, καθώς θεωρούσε πως η προσωπική και οικογενειακή του κατάσταση δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για το κοινό.

Αθανάσιος-Δημήτριος (Άκης) Πάνου. (15/12/1933 - 07/04/2000)

Γεννήθηκε στις 15/12/1933 στην Αθήνα στου Χαροκόπου και ήταν ο τρίτος από τα έξι παιδιά της οικογένειας.

Ο πατέρας του Στέφανος Πάνου εργαζόταν ως διαχειριστής της βασιλικής φρουράς και η μητέρα του Ελευθερία Σακελλαριάδη ασχολείτο με τα οικιακά. Μεγάλωσε σε γειτονιά με πολλούς πρόσφυγες και από μικρό παιδί έζησε μέσα στη μουσική, στους κεμετζέδες και στα τραγούδια των Ποντίων.
Απέκτησε ακούσματα από τα ρεμπέτικα που ήταν διάχυτα παντού στην περιοχή αλλά και από τον αδελφό της Μητέρας του Περικλή Σακελλαριάδη που έπαιζε κλασική κιθάρα.
Μέσα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής προσπαθεί να επιβιώσει πουλώντας τσιγάρα και κάνοντας διάφορες δουλείες ενώ παράλληλα μυείται από τον μεγαλύτερο αδελφό του Ευάγγελο και τον φίλο του Λευτέρη Ευσταθιάδη στον κόσμο της μουσικής και των οργάνων.

Άκης Πάνου 15/12/1933 – 7/4/2000

Διακεκριμένος λαϊκός συνθέτης και στιχουργός. Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 στην Καλλιθέα και το πλήρες όνομά του ήταν Αθανάσιος - Δημήτριος Πάνου. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια -είχε δύο αδερφούς και μια αδερφή- και ο πατέρας του ήταν γραμματέας στο 15o Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Με τη μουσική τον έφεραν σε επαφή η μητέρα του και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ήταν μόλις 9 ετών όταν άρχισε να δουλεύει σε ταβέρνες, ενώ στα 13 του βρέθηκε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο». Στα 17 του το 'σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την εφ' όρου ζωής πιστότατη Δήμητρα, που πάντως τη χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.
Το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή. Μέχρι τα 20 χρόνια του άλλαξε πολλές δουλειές για να βγάλει το ψωμί του. Πουλούσε στις γειτονιές τσιγάρα και κουλούρια, εργάσθηκε σε εργοστάσιο βερνικιών και αργότερα δούλεψε βοηθός μηχανικού κι εργάτης λιθογραφείου.

Ακης Πάνου: «Είμαι εθελοντής ρεμπέτης, όχι κληρωτός...»

 

Αφιέρωμα στο έργο του Άκη Πάνου, 20 και 27 Φεβρουαρίου, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, με  

Μητσιά, Μαργαρίτη, Καρελά.

«Εγώ είμαι ρεμπέτης 100%. Εθελοντής ρεμπέτης. Όχι κληρωτός. Γιατί ο κληρωτός υπάρχει περίπτωση να απολυθεί. Ενώ εγώ θα μείνω για πάντα ρεμπέτης. Λένε πως τέλειωσε το ρεμπέτικο, πεθάναν οι ρεμπέτες. Μήπως εννοούν ρεμπέτη αυτόν που έπινε αργιλέ;
Πρέπει να ξέρουν ότι αυτοί που λέγανε «πίνω αργιλέ», τότε που το λέγανε, το χασίσι είχε δέκα μέρες η οκά. Ενώ τώρα έχει φτάσει πέντε χρόνια το δράμι - και να ’ταν δράμι… Ας μην περιμένουν επομένως στους καιρούς μας τέτοιες εξομολογήσεις…»