«Ο ρεμπέτης σιχαινόταν τους θηλυπρεπείς - Είχε σχέσεις με αρρενωπούς»

Πώς περιγράφει ο Ηλίας Πετρόπουλος στη «Ρεμπετολογία» την ερωτική ζωή του ρεμπέτη.

Ο Ηλίας Πετρόπουλος αποτελεί έναν από τους ανθρώπους που με την έρευνά του και τα βιβλία που έγραψε κατάφερε να «διασώσει» αλλά και να δώσει μια εικόνα στον όρο ρεμπέτη. Για τους ρεμπέτες  στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, που στην Ελλάδα ουσιαστικά εμφανίστηκαν μετά την άφιξη των Μικρασιατών το 1922. 

Ο Πετρόπουλος μέσα από τα λαογραφικά του έργα έχει δώσει μια σαφή εικόνα των πρώτων ρεμπέτηδων στην Ελλάδα. Πώς ντύνονταν, πώς ζούσαν πώς έλυναν τις διαφορές τους, αλλά και ότι έχει να κάνει με το κομμάτι του ερωτισμού τόσο στην καθημερινότητά τους όσο και στα τραγούδια τους.

Έχουμε αναφερθεί παλιότερα στο πώς περιγράφει ο ίδιος στο βιβλίο του 1990 «Ρεμπετολογία» (εκδ. Κέδρος), το πώς έλυναν τις διαφορές τους, τι όπλα χρησιμοποιούσαν αλλά και τους κανόνες ηθικής που είχαν μεταξύ τους.

Διαβάστε ακόμη: «Οι πιστόλες κάνουν θόρυβο. Ο ρεμπέτης μαχαίρωνε»: Καυγάδες, μπαμπεσιά και κουτσαβάκια

Στο ίδιο βιβλίο υπάρχει ένα ξεχωριστό κεφάλαιο που τιτλοφορείται «ερωτισμός» και αναφέρεται στις σεξουαλικές προτιμήσεις που είχαν οι ρεμπέτες.

Ξεφυλλίζουμε το συγκεκριμένο βιβλίο, στο συγκεκριμένο κεφάλαιο και το μεταφέρουμε αυτούσιο. Διαβάστε με δική σας ευθύνη...

Στο κομμάτι που ακολουθεί και είναι αντιγραφή από το βιβλίο, υπάρχουν περιγραφές που ίσως σοκάρουν σήμερα, τόσο για τη γλώσσα όσο και για την ουσία των όσων λέει. Αναφέρεται στις σχέσεις που είχαν τόσο με τις γυναίκες όσο και με τους άνδρες. «Ο ρεμπέτης ευνοούσε και τις ομοσεξουαλικές σχέσεις» σημειώνεται χαραστηριστικά.

«Ερωτύλος και παθιάρης»

Γράφει ο Πετρόπουλος: «Αναμφίβολα ο ρεμπέτης ήταν ερωτύλος και παθιάρης. Τα μισά ρεμπέτικα είναι τραγούδια αγάπης. Ωστόσο, ο σεξουαλικός ερωτισμός απουσιάζει απ’ αυτά τα τραγούδια. Δεν ανακάλυψα παρά τρία-τέσσερα σεξουαλικά ρεμπέτικα: σ’ ένα άπ’ αυτά (με τόν στίχο ήθελα νά 'βλεπα την τρύπα του μ... σου) διακρίνω κάποιο παλιότερο δημοτικό τραγούδι, σ’ ένα άλλο αναφέρεται η ομοσεξουαλική ζωή της φυλακής, ένα τρίτο έχει αλληγορικό χαρακτήρα (μιλάει για σκυλάκι λουλού μιας κυρίας - δηλαδή, για το αιδοίο της) κτλ. Αγνοούμε πού οφείλεται αυτό τό μοραλιστικό καμουφλάζ του ρεμπέτικου ερωτισμού, αφού εκείνη την εποχή δέν υπήρχε λογοκρισία.

Ο ερωτισμός του ρεμπέτη είχε δύο πόλους: την γυναίκα και τον έφηβο. Ο ρεμπέτης χαρακτηριζότανε, ερωτικώς, από μια ριζοσπαστική δραστηριότητα. Μισούσε τόν γάμο. Στίς σχέσεις του με την γυναίκα προτιμούσε τόν έλεύθερο έρωτα. Στόν ρεμπέτικο κόσμο η μοιχεία δεν εθεωρείτο έγκλημα (όπως προέβλεπε ο ποινικός κώδικας) - ούτε καν αμάρτημα. Όταν ένα ζευγάρι έστηνε νοικοκυριό το έκανε δίχως τη βοήθεια του παπά και του ληξίαρχου. Αυτή η μόνιμη σχέση λεγότανε καπατμάς. Η λέξη κι ο θεσμός αναπτύχθηκαν από τους καπανταήδες της Ίσταμπούλ. Βέβαια, ο θεσμός του οθομανικού kapatma λειτούργησε στο πλαίσιο τής πολυγαμίας. Στην περίπτωση του καπατμά των καπανταήδων και των ρεμπέτηδων βρισκόμαστε, πλέον, στήν εποχή της μονογαμίας».

Διαβάστε ακόμη: Ηλίας Πετρόπουλος, ο αντιεξουσιαστής συγγραφέας που κυνηγήθηκε από το κράτος

«Σιχαινότανε τους θηλυπρεπείς»

Και συνεχίζει: «Ο ρεμπέτης ευνοούσε και τις ομοσεξουαλικές σχέσεις. Η σχετική παράδοση είναι εντελώς αρχέγονη. Οι εύρωπαίοι δεν διαθέτουν ανάλογες προσλαμβάνουσες εικόνες και εμπειρίες για να νιώσουν την παραδοσιακή ομοσεξουαλικότητα της Μεσογείου. Ο μεγάλος ποιητής Saadi αφηγείται πως κάποιαν εποχή ήταν ερωτευμένος με έναν ωραίο έφηβο που του τον άρπαξε ένας πούστης. Ο Saadi ξεχωρίζει (σαφώς) τον ερωμένο από τον πούστη. Ο ρεμπέτης σιχαινότανε τους θηλυπρεπείς. Ο ρεμπέτης είχε πάντα ερωτικές σχέσεις μ' ένα αρρενωπό αγόρι. Το αγόρι αυτό, παρά τον γυναικείο ρόλο που κράταγε, διατηρούσε την αρρενωπότητά του. Ο κάθε τσιρίμπασης είχε στο σπίτι μιά γυναίκα καί στό στέκι ένα ογλάνι . Η τούρκικη λέξη oglan σημαίνει:παιδί, υπηρέτης, πούστης. Το γερμανικό Uhlan (ουλάνος)
κατάγεται από τήν ίδια λέξη. Τα ογλάνια συχνά γινόντουσαν αιτία αιματηρών καβγάδων, λόγω αντιζηλίας. Ο τσιρίμπασης φρόντιζε για τα ογλάνι του: του άνοιγε μια δουλειά, του αγόραζε σπίτι, το πάντρευε με κάποιο καλό κορίτσι, του βάφτιζε τα παιδιά κτλ. Εξάλλου, στις φυλακές οι μέν μικροί ρεμπέτες διατηρούσαν πρόσκαιρες σχέσεις με ορισμένους κατάδικους (τις λεγάμενες κότες), ενώ ο τσιρίμπασης είχε μιά σουλτάνα - δηλαδή ένα ωραίο αγόρι. Για τις σημερινές ομοσεξουαλικές σχέσεις της φυλακής αφιέρωσα ένα κεφάλαιο του βιβλίου μου "Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη"».

Διαβάστε ακόμη: Ανέστος Δελιάς: Η «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς» και το τέλος στον δρόμο από τα ναρκωτικά αγκαλιά με το μπουζούκι

«Απαιτεί ισχυρή δόση τρυφερότητας»

Και καταλήγει: «Στις ερωτικές σχέσεις του ρεμπέτη με τις γυναίκες κυριαρχούσε ο σοδομισμός. Η παράδοση του σοδομισμού επικρατεί και σήμερα στην Ελλάδα, όπου δεν συναντάς σχεδόν καμιά γυναίκα που να μην έχει γευθεί τον αμαρτωλό καρπό. Ο σοδομικός έρωτας (μέ γυναίκα ή αγόρι) απαιτεί μιάν ισχυρή δόση τρυφερότητας καί μιάν υψηλή τεχνική. Οι Έλληνες (όπως οι Τούρκοι, οι Άραβες, οι Ιταλοί) κατέχουν αυτά τα προτερήματα. Ο σοδομισμός δεν αποτελεί την έσχατη βαρβαρότητα, καθώς νομίζουν στην Κεντρική Ευρώπη. Ο ρασιοναλισμός είναι μιά πολύ κακή μέθοδος για να εισχωρήσεις στό Πνεύμα της Ανατολής. Γι' αυτό η καθολική
hostia είναι φτιαγμένη με άνοστη φαρίνα. Ενώ με τα Ιερά Σκατά του Δαλάι Λάμα κάνουν τα περιζήτητα φυλαχτά των βουδιστών».

Source: www.reader.gr