Ο Κατσαρός γεννήθηκε το 1895 στην Αμοργό και το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος Θεολογίτης.
Το παρατσούκλι Κατσαρός του το κόλλησαν στην Αμερική, εξαιτίας της χαρακτηριστικής σγουρής κόμης του, την οποία διατηρούσε πλούσια μέχρι το θάνατό του.
Το 1907 η φτώχεια τον αναγκάζει να κατέβει στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται για λίγα χρόνια και κατόπιν μεταναστεύει στην Αμερική.
Εκεί εγκαταστάθηκε στη Φλόριντα και απετέλεσε τον σημαντικότερο ρεμπέτη δημιουργό του πρώτου κύματος της μετανάστευσης. Ο Κατσαρός έχαιρε μεγάλης εκτίμησης όχι μόνο από τους Έλληνες της Αμερικής, αλλά και από όλο τον κόσμο.
Οι μοναδικές ερμηνείες του, τον έκαναν να ξεχωρίζει, ενώ το καταπληκτικό παίξιμο της κιθάρας του, τον έκανε ξακουστό σε όλη την υφήλιο. Μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που πήγαιναν να τον ακούσουν είναι ο Κλαρκ Γκέιμπλ, ο Αλ Καπόνε, ο Αντρέας Σεγκόβια, ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος Ρούσβελτ τον είχε καλέσει στο Λευκό Οίκο το 1942.
Ο Κατσαρός στα σόλα του έπαιζε κιθάρα με ένα δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο. Ενώ έπαιζε τη μελωδική γραμμή με τις κάτω χορδές, ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε τις μπάσες χορδές της κιθάρας με τρόπο που θύμιζε έντονα το ίσο κράτημα στη βυζαντινή μουσική ή το μπάσο κοντίνιουο στη μουσική μπαρόκ.
Κάποτε λοιπόν πίσω στο 1930, ενώ δούλευε ο Κατσαρός σε ένα μαγαζί στο Σαν Φρανσίσκο, μπαίνει μέσα μια παρέα, ένας εκ των οποίων ήταν καρφωμένος συνεχώς στα δάχτυλα του Κατσαρού, που έπαιζε κιθάρα. Όταν τέλειωσε το πρόγραμμα τον κάλεσε στο τραπέζι του και συστήθηκε σαν Αντρέας Σεγκόβια.
Ο Κατσαρός έμεινε άναυδος, τι να πει κανείς για τον Σεγκόβια; Αναμορφωτής της κλασσικής κιθάρας, ο οποίος την εισήγαγε για πρώτη φορά στη συμφωνική ορχήστρα και την μετέτρεψε από συνοδευτικό σε σολιστικό όργανο.
Συνθέτης, δημιουργός και ίσως ο μεγαλύτερος δεξιοτέχνης κλασσικής κιθάρας που έχει γεννηθεί μέχρι σήμερα. Όμως εξίσου άναυδος είχε μείνει και ο πολύς Σεγκόβια από το παίξιμο του Κατσαρού, που όμοιό του δεν είχε ξανασυναντήσει.
Ταπεινοί και πηγαίοι άνθρωποι και οι δύο (χαρακτηριστικό των αυθεντικών μεγάλων μουσικών), έγιναν από τότε φίλοι στενοί και σε όποιο μέρος έδινε συναυλίες ο Σεγκόβια, πάντα έστελνε εισιτήρια Α! θέσης για να παραβρεθεί και να τον παρακολουθήσει ο Κατσαρός.
Πέρα όμως από τις μουσικές του κατακτήσεις, ο Κατσαρός ήταν πραγματικά κι ένας μεγάλος Έλληνας. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο, Ινδία, Αυστραλία και παντού όπου είχε Έλληνες κι έδινε συναυλίες για τον απόδημο Ελληνισμό.
Βασικό του μέλημα ήταν η διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας, της θρησκείας και των παραδόσεων. Με άλλα λόγια η διάσωση της πνευματικής μας κληρονομιάς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλα τα μέρη που έδινε συναυλίες, έλεγε ότι θα παίξει για 2-3 βραδιές παραπάνω χωρίς χρήματα, έτσι ώστε να συγκεντρωθούν έσοδα για χτίσιμο εκκλησιών. Η πρώτη εκκλησία που χτίστηκε ήταν ο Αγιος Γεώργιος στη Νέα Υόρκη.
Για να δώσω ένα μέτρο της προσπάθειάς του, μόνο για την περιοχή του Σικάγου, μέχρι σήμερα, με πρωτοβουλία του Κατσαρού, έχουν κτιστεί 25 ναοί. Βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος ο Γιώργος Κατσαρός, τόνιζε πάντα την αξία της πίστης και της προσευχής.
Το 1995 έγινε στη Θεσ/νίκη το πρώτο παγκόσμιο συμβούλιο απόδημου Ελληνισμού. Παρόν κι εκεί ο αιωνόβιος γέροντας, με την αγέρωχη και λεβέντικη κορμοστασιά του, ένας ζωντανός θρύλος, παραβρέθηκε και μίλησε στους αποδήμους, που είχαν την μοναδική ευκαιρία να αντλήσουν συμπεράσματα και συμβουλές από την 100ετή εμπειρία του.
Τον Ιούλιο του 1997, ο Γιώργος Θεολογίτης ή Κατσαρός ξεκίνησε το απέραντο ταξίδι, για να συναντήσει αυτόν που τόσο αγάπησε και τίμησε όσο ζούσε, το Μεγαλοδύναμο Θεό.
