Μια σπάνια ασθένεια έχει καθηλώσει τη σπουδαία ηθοποιό και τραγουδίστρια του «Ρεμπέτικου», Σωτηρία Λεονάρδου

Μιλά για όσα βιώνει η καλλιτέχνιδα ένας από τους απιστήθιους φίλους της..[www.athensvoice.gr]

Η Σωτηρία Λεονάρδου υπήρξε μία από τις πιο ασυμβίβαστες και εμβληματικές προσωπικότητες στο θέατρο. Η μεγάλη αναγνώριση ήρθε το 1983, όταν ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης την έκανε πρωταγωνίστρια της πολυβραβευμένη ταινίας του «Ρεμπέτικο» (η ίδια συμμετείχε στη συγγραφή του σεναρίου), η οποία σάρωσε. 
Εκεί ως Μαρίκα ενσάρκωσε ποια άλλη; Τη «μεγάλη» Μαρίκα Νίνου.
Τα τελευταία οχτώ χρόνια από όταν χτυπήθηκε από την ασθένεια βρίσκεται καθηλωμένη στο σπίτι της: ««Η Σωτηρία βρίσκεται ακόμα σε πρόγραμμα αποκατάστασης με ειδικούς γιατρούς και καμιά φορά βγαίνει εκτός σπιτιού, έχοντας όλους εμάς που την αγαπάμε κοντά της. Η ίδια δεν επιθυμεί -και λόγω του προβλήματος που της έχει αφήσει η ασθένεια- να μιλάει για όσα βιώνει» λέει στην «Espresso» ένας από τους επιστήθιους φίλους της.

www.athensvoice.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ «ΠΑΡΑΠΕΤΑΜΕΝΟΙ»

Πάνε κοντά δέκα, περίπου, χρόνια που ξεκίνησε τη πορεία της η μουσική συντροφιά των «Παραπεταμένων». 

Κοινός τόπος η αγάπη  για το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι γενικότερα. Παρακολουθώντας, στο μέτρο του δυνατού, τα σύγχρονα  μουσικά ρεύματα  πιστεύουμε ότι η γλώσσα της μουσικής είναι ενιαία και δεν γνωρίζει φραγμούς και τεχνητά εμπόδια, φτάνει να παράγεται με συνέπεια και ήθος.

Η επιλογή μας να παίζουμε ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια στηρίζεται στην απόφασή  μας να διασκεδάζουμε και να χαιρόμαστε πρώτα εμείς οι ίδιοι, γιατί αισθανόμαστε πιο οικεία και φιλικά με τις καταβολές αυτού του αστικού μουσικού είδους.

Το ρεμπέτικο στην Αντίσταση ..

Γράφει ο Σκουρολιάκος Πάνος*

---

Κάποια πρόνοια όμως θα πρέπει να ληφθεί για τα σκόρπια και κυνηγημένα ρεμπέτικα της Αντίστασης. Όπως είναι φυσικό, δεν έχουν αποτυπωθεί σε δίσκο, εξ αιτίας των κινδύνων της εποχής που προαναφέραμε. Υπάρχουν και παρτιτούρες και στίχοι. Ας ασχοληθεί κάποιος με τη συστηματική καταγραφή και έκδοσή τους.

Απόλυτα λαϊκό τραγούδι το ρεμπέτικο, γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, του Βόλου και της Θεσσαλονίκης, εκφράζοντας τα μεράκια, τον πόνο και το παράπονο των απλών λαϊκών ανθρώπων, υμνώντας τον έρωτα, την προσφυγιά, το πάθος της μαστούρας, αλλά και την αγανάκτηση για θέματα κοινωνικά, πατριωτικά και ακόμα θέματα ελευθερίας και αντίστασης στους κατακτητές και τους συνεργάτες τους στην Κατοχή.

Στα χρόνια της Αντίστασης το ρεμπέτικο τραγούδι, πατώντας πάνω στο αντάρτικο, συντάσσεται με το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ακολουθώντας την πολιτική τους ιδεολογία και εμψυχώνοντας αγωνιστές και λαό.

Τρικαλινή ορχήστρα μάγεψε με ρεμπέτικα και λαϊκά Γάλλους και Ελληνες.

Ήχοι, χρώματα και γεύσεις Ελλάδας, μέσω Τρικάλων στο Στρασβούργο. Η ορχήστρα που ξεκίνησε από τα Τρίκαλα, συνοδευόμενη από την αντιπρόεδρο του Μουσείου Τσιτσάνη κ. Βασιλένα Μητσιάδη, με τις νότες της εντυπωσίασε τους πάντες.
Έλληνες και Γάλλοι τραγούδησαν στη Salle du Manège της γαλλικής πόλης, στο πλαίσιο της εκδήλωσης με τίτλο «quinzaine culturelle hellenique» (Δεκαπενθήμερο Ελληνικού Πολιτισμού), που συνδιοργάνωσαν, η πρεσβεία της χώρα μας στη Γαλλία και ο Δήμος Στρασβούργου, ενώ την πρόσκληση στο Μουσείο Τσιτσάνη έκανε ευγενικά η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του ελληνικού σχολείου Στρασβούργου κ. Ελένη Τσετσέκου.
Με παρόντα τον πρέσβη κ. Στυλιανό Περράκη, οι παρευρισκόμενοι στην κατάμεστη αίθουσα απόλαυσαν τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά τραγούδια, που ξεσήκωσαν τους πάντες για χορό και μνήμες ελληνικές. Η τρικαλινή αντιπροσωπεία ξεναγήθηκε την επόμενη της συναυλίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από τον εξ Αγρελιάς κ. Βαγγέλη Γκιντέρσο.

Η ορχήστρα αποτελούνταν από τους:

Δήμος Αποστόλης: φωνή-μπαγλαμάς-κουτάλια
Τσικρικάς Λευτέρης: φωνή-τζουράς
Αβραμιώτη Έλενα: φωνή- βιολί
Φαλιάγκας Άρης: φωνή
Τάνκος Θωμάς: μπουζούκι
Παλαυράκης Γιώργος: κιθάρα

 

Οι Ανφάν Γκατέ του Ρεμπέτικου στο Ξέφωτο..🎤 🎼

Που: Ξέφωτο  Λυκούργου 5, Λαδάδικα, 546 25, Θεσσαλονίκη     Χάρτης

Τιμή: από 0.00 €

Ποιοι: Ανφάν Γκατέ
Πότε: 27/10/2018
Ώρα έναρξης: 23:00

Οι  «Ανφάν Γκατέ» του Ρεμπέτικου, το Σάββατο 27 Οκτωβρίου, μας… κακομαθαίνουν στο ΞΕΦΩΤΟ. Μαζί τους και ο Φώτης Θεοδωρίδης.
Ανφάν Γκατέ. Η νεανική ρεμπέτικη κομπανία έρχεται στο πάλκο του ΞΕΦΩΤΟΥ για γλέντι και πενιές από ένα διαχρονικό μουσικό είδος που σμίγει γενιές και γενιές..

ΟΙ Ανφάν Γκατέ το Σάββατο 27 Οκτωβρίου μας προσκαλούν στο ΞΕΦΩΤΟ (Λυκούργου 5, Λαδάδικα), σε μία βραδιά ανανέωσης της γνωριμίας μας με το ρεμπέτικο. Γιατί οι ίδιοι, νέοι, φρέσκοι και παθιασμένοι με αυτό που κάνουν, επαναπροσεγγίζουν με  δροσιά, δυναμισμό αλλά και γνώση τον λατρευτό κόσμο του ρεμπέτικου, ενός μουσικού είδους που μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο καταχωρήθηκε στον αντιπροσωπευτικό κατάλογο της UNESCO για την «Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας»

Το Σάββατο στο ΞΕΦΩΤΟ γινόμαστε…αλάνια

Γιώργος Μακρής, Σπύρος Γκούμας: «Τα ρεμπέτικα του πολέμου και της κατοχής»

 
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ από: www.presspublica.gr

---

…Πόλεμος, λοιπόν («Alors, c’ est la guerre»), ήταν η απάντηση στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι που επέδωσε ο πρεσβευτής της Ιταλίας, Emanuele Grazzi, στον Ελληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά στις 28 Οκτωβρίου 1940. Με το τελεσίγραφο αυτό η φασιστική κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι ζητούσε ουσιαστικά να της επιτραπεί να καταλάβει στρατιωτικά αδιευκρίνιστο αριθμό ελληνικών περιοχών ως «εγγύηση ουδετερότητας της Ελλάδας».  «Τα ρεμπέτικα του πολέμου και της κατοχής», το  Σάββατο ώρα  9 μμ στον Πολυχώρο πολιτισμού «διέλευσις» Λέσβου 15 και Πόρου, Κυψέλη, τηλ  2108613739 / 6977986185. 

-Είναι γνωστό ότι η ομάδα σας ασχολείται, κυρίως, με το ρεμπέτικο. Τι θα παρουσιάσετε στη νέα σας εκδήλωση;

Ζεϊμπέκικο: από πού κατάγεται

Οι Ζεϊμπέκοι, ο Ζευς και οι λαμέ γλάστρες...by www.news247.gr

«Πιάσε μια ζεϊμπεκιά να ρίξω τις βόλτες μου…» Αυτή η παραγγελιά, που μόνο σε σκυλάδικο μπορεί να ακουστεί, μάλλον θα κάνει κάποιες και κάποιους να στραβομουτσουνιάσουν, ίσως και με το δίκιο τους, καθώς το ζεϊμπέκικο που χορεύεται σήμερα, ακόμα και από πρωθυπουργούς να προσθέσω, καμιά σχέση δεν έχει με τον αντρικό, μοναχικό, στιβαρό και αυτοσχεδιαστικό χορό που χόρευαν οι ρεμπέτες στους τεκέδες, τις ταβέρνες και τις φυλακές
.
Ωστόσο, οι ειδικοί λένε πως αυτός ο χορός έχει αρχαία καταγωγή. Ο λαογράφος Θάνος Βελλούδιος, ο μουσικολόγος Σίμων Καρράς, αλλά και ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης συμφωνούν σε γενικές γραμμές πως το ζεϊμπέκικο πήρε το όνομά του από τους Ζεϊμπέκους, τους εξισλαμισθέντες Έλληνες της Προύσας, του Αϊδινίου και της Ερυθραίας της Μικράς Ασίας, οι οποίοι ονομάζονταν και «ιππότες των ορέων» εξαιτίας της παραβατικής συμπεριφοράς τους.

''Καλό Ταξίδι'' Μάνο!!

Ένας σημαντικό λαϊκός τραγουδιστής, ο ερμηνευτής της μεγάλης επιτυχίας «Θα τα κάψω τα λεφτά μου», έφυγε ξαφνικά από τη ζωή.

Συγκεκριμένα, την Παρασκευή το μεσημέρι πέθανε σε ηλικία 77 ετών, από ανακοπή καρδιάς ο Μάνος Παπαδάκης, ένας από τους ξεχωριστούς λαϊκούς τραγουδιστές που έγραψε τη δική του σημαντική πορεία στο λαϊκό τραγούδι, από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μετά.

Το ρεμπέτικο της Δέσποινας και του Βαγγέλη είναι… λίγο πιο πειραιώτικο [🖋 ΓΡAΦΕΙ Ο ΜΙΧAΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ]

Ο Βαγγέλης Πετρινιώτης και η Δέσποινα Ψαθά παρουσιάζουν τραγούδια από το ρεπερτόριο του Πειραιώτικου Ρεμπέτικου, τα οποία καλύπτουν χρονολογικά την περίοδο 1932-1950.

Ο Βαγγέλης παίζει τρίχορδο μπουζούκι και τραγουδά, ενώ η Δέσποινα παίζει λαϊκή κιθάρα και επίσης τραγουδά.
Με αφορμή την πρόσφατη εμφάνισή τους στο Φεστιβάλ Αξιοθέας, του Πολιτιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου μιλήσαμε μαζί τους, περισσότερο για να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο στο ρεμπέτικο και δη να μυηθούμε στο ιδίωμά του που ονομάζεται Πειραιώτικο Ρεμπέτικο, το οποίο είχε ως κυριότερους εκφραστές την ξακουστή Τετράς του Πειραιώς, που αποτελούνταν από τους Μ. Βαμβακάρη, Α. Δελιά, Γ. Μπάτη και Στ. Παγιουμτζή.

 Πόση απήχηση έχει το ρεμπέτικο στις μέρες μας και δη ανάμεσα σε νεαρόκοσμο; 

 Σε μαγαζιά που υποστηρίζουν το είδος αυτό, καθώς και σε παραστάσεις με αφιερώματα στο ρεμπέτικο θα δεις νεαρό κόσμο και πολλούς φοιτητές. Είναι νομίζω λογικό, ο άμεσος και διαχρονικός στίχος που φέρουν τα τραγούδια αυτά να αγγίζει όλες τις ηλικίες και ειδικότερα αυτούς που είναι νέοι και ψάχνουν κάτι ποιοτικό και ειλικρινές, πέραν των κομματιών που τους σερβίρει η μουσική βιομηχανία σήμερα.

Η συνέχεια της ανάρτησης στο: city.sigmalive.com....

Ελληνισμός και ρεμπέτικα..

Αυτό που αποκαλούμε «ρεμπέτικο τραγούδι» ή λαϊκό αστικό τραγούδι με μια άλλη ορολογία, από τη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του απέκτησε φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς. 

Και αν τελικά επικράτησε εντυπωσιακά εξουδετερώνοντας όλους τους εχθρούς του, αυτό έγινε μετά το 1960, όταν πια έπαψαν να γράφονται ρεμπέτικα.

Νίκησε οριστικά και αμετάκλητα μετά θάνατον. Τολμάει πια κανείς να γράψει κάτι εναντίον των ρεμπέτικων, όταν πια αυτό το τραγούδι είναι μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς; Και το ερώτημα που μπαίνει είναι γιατί πολεμήθηκε με τέτοια μανία, σε τέτοια γκάμα, που αρχίζει από τους φασίστες της 4ης Αυγούστου μέχρι τους τριτοδιεθνιστές κομμουνιστές της Ελλάδας; Οι κατηγορίες εναντίον του εντάσσονται στα κακουργήματα. «Υπόκοσμος», «λούμπεν προλεταριάτο», «ναρκωτικά», «κλέφτες και μαχαιροβγάλτες», «αντιφεμινισμός» και ακόμα πολλές άλλες κατηγορίες, μέχρι και αυτή της εθνικής προδοσίας, για να απαγορευθεί τελικά από τη δικτατορία του Μεταξά.

Με τον Ξαρχάκο, το ρεμπέτικο γίνεται ραπ!

Τη νέα σεζόν στο Gazarte ο Σταύρος Ξαρχάκος έχει δυο καινούρια projects που, αφού είναι κατά Ξαρχάκο, είναι άκρως ενδιαφέροντα και απολαυστικά.

Σε πρώτη φάση, ο σπουδαίος μας συνθέτης πιάνει το songbook του Γιώργου Ζαμπέτα καιι το διαμορφώνει με τον δικό του τρόπο έχοντας ως ερμηνεύτρια την Χαρούλα Αλεξίου, που "επιστρέφει" στη σκηνή μετά το θεατρικό της διάλειμμα. Κάθε Σάββατο και Κυριακή από 1η Δεκεμβρίου.
Μετά, με τη νέα χρονιά, ο Σταύρος Ξαρχάκος "μεταμορφώνει" τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη (του δάσκαλού του) καλώντας την Δήμητρα Γαλάνη και τον B.D. Foxmoor (Μιχάλη Μυτακίδη) να τα ερμηνεύσουν - μη αποκλείοντας ακόμα και low bap προσεγγίσεις! Αυτό από τον Μάρτιο και μετά...

 

Πηγή: www.athinorama.gr

Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Ν. Ροδόπης «Οι Τρεις Ιεράρχες».: Προβολή ταινίας και ρεμπέτικο γλέντι ενόψει της 28ης Οκτωβρίου

Πηγή: inkomotini.news

Προβολή της ταινίας «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη, και γλέντι με τα ρεμπέτικα τραγούδια της κατοχής του ΄40-΄44, διοργανώνει ενόψει της εθνικής επετείου της 28^ης Οκτωβρίου ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης «Οι Τρεις Ιεράρχες».

Η εκδήλωση, που είναι ανοιχτή για το κοινό, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21 Οκτωβρίου και ώρα 7 μ.μ. στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης.

Μουσική παράσταση «Σμύρνη- Πόλη, Πειραιάς, Κρήτη»

Μουσική παράσταση «Σμύρνη- Πόλη, Πειραιάς, Κρήτη» από τον Πολιτιστικό σύλλογο «Η Αρτεμησία» με την στήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου

Τρεις εικόνες που συνθέτουν τη διαδρομή του αστικού λαϊκού τραγουδιού, που ξεκινά από τις εστουδιαντίνες της Σμύρνης και της Πόλης, συναντά το ρεμπέτικο τραγούδι του Πειραιά και καταλήγει στο αστικό λαϊκό τραγούδι της Κρήτης.

Τη διαδρομή αυτή αποτυπώνει μουσικά η παράσταση με θέμα: «Από το Αστικό Τραγούδι της Σμύρνης και της Πόλης, στο ρεμπέτικό του Πειραιά και στα Ταμπαχανιώτικα και τις Κοντυλιές της Κρήτης», που διοργανώνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νέας Αλικαρνασσού «Η Αρτεμισία» σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου της Περιφέρειας Κρήτης, το Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018, ώρα 20:30 στην αίθουσα Μανόλης Καρέλλης στην οδό Ανδρόγεω.

Η θρησκευτικότητα του Γιώργου Ζαμπέτα παρόλο που βλαστημούσε συνέχεια και ήταν προληπτικός. Τα χοντροκομμένα αστεία με τον ιερέα της γειτονιάς του

Ήταν μάγκας, μπεσαλής και ανοιχτοχέρης. Ο Γιώργος Ζαμπέτας μιλούσε λαϊκά, τη γλώσσα του δρόμου. Έβριζε πολύ. Όταν θύμωνε, βλασφημούσε και ξεσπούσε στα Θεία. «Γαμώ τον Χρ…..ό σου. Το πάλκο θέλει μ…νί», είχε πει στη σύζυγό του Αργυρώ, όταν του έκανε σκηνές ζηλοτυπίας της για τις τραγουδίστριες στα κέντρα. 

Ο Ζαμπέτας παρεξηγήθηκε από πολλούς ως εμπορικός και υπερβολικά αθυρόστομος. Ωστόσο, ο άνθρωπος που κατάφερε να μεταφέρει το μπουζούκι στα αστικά σαλόνια, πίστευε πολύ στον Θεό. Ήταν θεοσεβούμενος και όπως πολλοί στην εποχή του, αν και βλαστημούσε, είχε πίστη και θρησκευτικότητα.

«Η θρησκεία ήταν πάνω από όλα»

Ένα μεσημέρι στο μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη στην Άνω Σύρο

 Ο πατέρας του ρεμπέτικου και δημιουργός, μεταξύ άλλων, της διάσημης «Φραγκοσυριανής» έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο νησί των Κυκλάδων που τον τιμά με έναν χώρο αφιερωμένο στη μνήμη του - Πηγή: www.lifo.gr

«636, 637, 638». Έχουμε ανέβει σχεδόν όλα τα σκαλιά μέχρι την Άνω Σύρο.
Τέλη Σεπτέμβρη και ο καιρός είναι συννεφιασμένος. Ανάμεσα στα μικρά σπίτια και τα καφενεδάκια που το καλοκαίρι σφύζουν από ζωή αλλά τώρα είναι ερημωμένα, βρίσκεται το μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη, του «πατριάρχη» του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Η ώρα είναι σχεδόν 2 και η υπάλληλος που το κρατάει ανοιχτό χειμώνα-καλοκαίρι είναι έτοιμη να το κλείσει για μεσημέρι. Από ένα μικρό ηχείο στους τοίχους του μουσείου, το οποίο έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να μοιάζει με το σπίτι του Μάρκου Βαμβακάρη, ακούγονται παλιά τραγούδια του ρεμπέτη, με τη «Φραγκοσυριανή» να έχει την τιμητική της.
Εκεί κοντά, κάτω από την Καθολική Εκκλησία, στο Σκαλί γεννιέται το 1905 ο Μάρκος Βαμβακάρης. Η οικογένειά του πολύτεκνη αλλά συνάμα και πολύ φτωχή. Σε ηλικία μόλις 7 χρονών, στη δευτέρα δημοτικού, παρατάει το σχολείο και τρέχει με τη μητέρα του να δουλέψουν σε ένα κλωστοϋφαντουργείο στην Ερμούπολη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ: www.lifo.gr ...

Ο μαύρος τζαζίστας που τραγούδησε στα ελληνικά το Σμυρναίικο τραγούδι «Τι σε μέλει εσένανε»

Το Σμυρναίικο τραγούδι  «Τι σε μέλει εσένανε / από πού είμαι εγώ» που έχουν πει ο Καρίπης, ο Βιδάλης, η Παπαγκίκα, τραγούδησε ο τζαζίστας Σλιμ Γκέιλαρντ

Το Σμυρναίικο τραγούδι, ''Τι σε μέλλει εσένανε'' του 1925 που έχουν τραγουδήσει ο Καρίπης, ο Βιδάλη, η Παπαγκίκα το έχει πει στα Ελληνικά, (όσο μπορούσε) ο μαύρος τζαζίστας
Σλιμ Γκέιλαρντ..
Ο Σλιμ, γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1916. Και κάπου εδώ τελειώνουν όλα όσα ξέρουμε στα σίγουρα για τη γενεολογική του κατάσταση. Κάποιοι λένε πως γεννήθηκε στη Σάντα Κλάρα της Κούβας από Έλληνα πατέρα και αφρο-κουβανή μητέρα. Κάποιοι άλλοι πως είδε το πρώτο φως της ημέρας στη Φλόριντα των ΗΠΑ, από Γερμανό πατέρα και αφρο-αμερικανή μητέρα. Άλλες αναφορές λένε πως γεννήθηκε στην Αλαμπάμα, χωρίς περισσότερα στοιχεία καθώς βασίζονται μόνο σε μια απογραφή στην οποία εντοπίστηκε το όνομα Beuler Gillard!

Το πιθανότερο, πάντως, είναι να ισχύει το πρώτο σενάριο και αφενός ο Γκέιλαρντ να έχει ρίζες ελληνικές και αφετέρου να πέρασε την παιδική του ηλικία στην Κούβα μαζεύοντας ζαχαροκάλαμα και μπανάνες από τις φυτείες.

Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο μπαμπάς του Γκέιλαρντ ήταν ναυτικός. Καμαρότος για την ακρίβεια και έκανε πολλά και μακρινά ταξίδια. Σε ένα από αυτά πήρε μαζί του, τον γιό του προκειμένου να γνωρίσει τα… πάτρια εδάφη.

Το πλοίο στο οποίο εργαζόταν θα έκανε ένα μικρό πέρασμα από την Κρήτη και ήταν μια σπάνια ευκαιρία για τον μικρό να δει τα μέρη που μεγάλωσε ο πατέρας του. Το ταξίδι έγινε, ωστόσο, η κατάληξή του ήταν μάλλον περίεργη.

Ο πατέρας όταν ήρθε η ώρα της αναχώρησης «ξέχασε» τον μικρό. Το πλοίο έφυγε και ο 12χρονος, τότε, Σλιμ Γκέιλαρντ αναγκάστηκε να μείνει μόνος του στην Κρήτη μέχρι ο πατέρας του να καταφέρει να επιστρέψει για να τον πάρει!

Η συνάντηση με την κρητική μουσική και τους σμυρναίικους αμανέδες

Ο μικρός Σλιμ, έζησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (και εδώ οι αναφορές ποικίλουν και κάνουν λόγο για έξι μήνες έως και ένα χρόνο) ανάμεσα σε ντόπιους κρητικούς και πρόσφυγες από τη Σμύρνη.

Σε ένα από αυτά άκουσε και το Σμυρναίικο «Τι σε μέλει εσένανε/ από πού είμαι εγώ»! Η μουσική τον μάγεψε και ως φυσικό ταλέντο ήθελε να την κάνει κτήμα του. Η ελληνική γλώσσα δεν ήταν για αυτόν εμπόδιο.

Το 1946, ωστόσο, είναι χρονιά που βγάζει από μέσα του κάτι που έκρυβε από την παιδική του ηλικία και εκείνο το αλησμόνητο και περιπετειώδες ταξίδι στην Κρήτη. Κυκλοφορεί τον δίσκο «The Absolute Voutest» και ένα από τα τραγούδια έχει τον τίτλο «Tee Say Malee»!

Μην προσπαθήσετε να δείτε τι σημαίνει στα αγγλικά. Δεν θα το καταφέρετε. Αν όμως το διαβάσετε με ελληνική προφορά τότε θα σας αποκαλυφθεί το «Τι σε μέλει εσένανε»! Ναι. Πρόκειται για μια εκπληκτική διασκευή του γνωστού σμυρναίικου τραγουδιού σε τζαζ ρυθμό με μια απίθανη προσπάθεια από τον Σλιμ να τραγουδήσει στα ελληνικά με αμερικάνικη προφορά έχοντας ενσωματώσει (για να του βγει ο ρυθμός, μάλλον) και κάτι ακαταλαβίστικα όπως… «οβάουτε, ορούνι, ορίνι»...

Απολαύστε το!!!!!!!!

Ο Σλιμ, γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1916. Και κάπου εδώ τελειώνουν όλα όσα ξέρουμε στα σίγουρα για τη γενεολογική του κατάσταση. Κάποιοι λένε πως γεννήθηκε στη Σάντα Κλάρα της Κούβας από Έλληνα πατέρα και αφρο-κουβανή μητέρα. Κάποιοι άλλοι πως είδε το πρώτο φως της ημέρας στη Φλόριντα των ΗΠΑ, από Γερμανό πατέρα και αφρο-αμερικανή μητέρα. Άλλες αναφορές λένε πως γεννήθηκε στην Αλαμπάμα, χωρίς περισσότερα στοιχεία καθώς βασίζονται μόνο σε μια απογραφή στην οποία εντοπίστηκε το όνομα Beuler Gillard!

Το πιθανότερο, πάντως, είναι να ισχύει το πρώτο σενάριο και αφενός ο Γκέιλαρντ να έχει ρίζες ελληνικές και αφετέρου να πέρασε την παιδική του ηλικία στην Κούβα μαζεύοντας ζαχαροκάλαμα και μπανάνες από τις φυτείες.

Συνάντηση Καραγκιόζη - ρεμπέτικου στην Πάτρα

 

Τι γίνεται όταν το ρεμπέτικο συναντά τον Καραγκιόζη; Η απάντηση θα δοθεί στις 3 και 4 Δεκεμβρίου στο Royal, εκεί όπου θα φιλοξενηθεί η δράση «Όταν το ρεμπέτικο συναντά τον Καραγκιόζη: Γεια σου Μάρκο… Γεια χαρά νταν Βασίλαρε».

Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που περιλαμβάνει πολιτιστικές εκδηλώσεις με παραστάσεις Καραγκιόζη σε συνδυασμό με το ρεμπέτικο τραγούδι, εκθέσεις και αντίστοιχα εργαστήρια για παιδιά και μεγάλους και έχοντας ως «αρχή» το 1952 όταν στο Μεσολόγγι, ο Μάρκος Βαμβακάρης συνάντησε τον Βασίλαρο.

Η πρωτοβουλία ανήκει στο Μαύρο Θέατρο Πάτρας που σε συνεργασία με το Οικομουσείο Ζαγορίου συμμετέχουν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του εορτασμού του Ευρωπαϊκού έτους πολιτιστικής κληρονομιάς 2018, με μια πρωτοβουλία που αναδεικνύει τη σχέση δύο καθοριστικών στοιχείων της νεώτερης πολιτισμικής μας κληρονομιάς: του ρεμπέτικου και του Καραγκιόζη.

Με τους συνθέτας των "Ρεμπέτικων" ✒ του Χρ. Πύρπασου.

Ο Σαμιωτάκης ή Ρούκουνας

Pireorama ιστορίας και πολιτισμού

Στην εφημερίδα "Η Εθνική" στο φ. της 7ης Νοεμβρίου του 1936, στη 5η σελίδα, συναντούμε δημοσιευμένο ένα άρθρο σχετικό με το ρεμπέτικο, που φέρει τον τίτλο "Με τους συνθέτας των "Ρεμπέτικών"" στο οποίο διαβάζουμε τα εξής:

"Όπως ο κόσμος των σαλονιών έχει τα ταγκό του, τα φοξ και τις ρούμπες του, έτσι και οι λαϊκές τάξεις και ιδίως οι συνοικισμοί έχουν τη δική τους μουσική. 

Το ζεϊμπέκικο, το τσάμικο, το τσιφτετέλι, ο καρσιλαμάς είναι στην ημερησία διάταξι στις λαϊκές συνοικίες και στους προσφυγικούς συνοικισμούς. Εκεί, υπό τους ήχους του φωνογράφου και έπειτα από την σχετικήν... ουζοκατάνυξιν ο Ανατολίτης θα πετάξη το σακκάκι του για να χορέψη ένα τσιφτετέλι. Και όταν ο ενθουσιασμός θα φτάσει στο κατακόρυφον, θα σηκωθή και η Στάσα ή η Μαρίτσα και θα χορέψη και ολίγον χορόν της κοιλιάς.

«Σχεδιάζαμε με τον Νταλί να βομβαρδίσουμε τη Βαρκελώνη»

Ένας «αλχημιστής» του σινεμά αλλά και της μουσικής μιλά στα «ΝΕΑ» για τον κινηματογράφο, το «Ρεμπέτικο», τον Βαμβακάρη, τον Τσαρούχη, τον Λάνθιμο και τον Ζαμπέτα

Μανιάτης Δημήτρης Ν

---

Η ογκώδης εργασία του που μεταπλάστηκε σε έναν εξαίρετα φροντισμένο τόμο λέγεται «Η αλχημεία του σινεμά» (εκδ. Παρισιάνου). Θα μπορούσε και ο ίδιος να είναι ένας αλχημιστής, ένας διαρκής ερευνητής πεδίων. 

Ο Κώστας Φέρρης, εξάλλου, δεν είναι απλώς γνωστός για το αριστουργηματικό «Ρεμπέτικο» που σκηνοθέτησε. Είναι και ηθοποιός σε ταινίες του Ζερβού, βοηθός σκηνοθέτη σε ταινίες ανεξάρτητων παραγωγών του "60, στιχουργός μεγάλων επιτυχιών όπως το «Ήτανε μια φορά» με τον Ξυλούρη, ακούραστο μέλος επιτροπών, μόλις γύρισε από το φεστιβάλ των μικρομηκάδων στη Δράμα, ρεμπετολόγος της γραμμής του Ηλία Πετρόπουλου, δημοσιογράφος και πολύγλωσσος. Στην «Τέταρτη Εντολή» των «ΝΕΩΝ» μιλάει για το σινεμά και τις παλιές και νέες τάσεις του, το «Ρεμπέτικο», τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Τσαρούχη και τον Ζαμπέτα που γνώρισε στη σχεδόν αναρχική και ανένταχτη πορεία του. Σκεφτείτε πως κάποτε μαζί με τον μεγάλο σουρεαλιστή ζωγράφο σχεδίαζαν να βομβαρδίσουν τη Βαρκελώνη!

Γιατί «Αλχημεία του σινεμά»; Μιλώ για τον τίτλο του νέου σας βιβλίου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ: www.tanea.gr ...