Αναδημοσίευση από:
peiraiotika.gr
Στα συνοικιακά καφενεία, τα καταγώγια και τους τεκέδες του Πειραιά
χτυπούσε τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα η καρδιά του
ρεμπέτικου.
Αφηγείται ο Νίκος Μάθεσης:
Τότες ο Πειραιάς ήταν πολύ άγριος…. Παράγκες, τεκέδες, εμπόριο
ναρκωτικών στο φόρτε, μπουρδέλα, αγαπητικοί, κακοποιοί, λαθρέμποροι,
μάγκες, νταήδες, μπερμπάντηδες, πρεζάκηδες, χασικλήδες, μαχαιροβγάλτες,
σκυλόμαγκες, ντερβισόπαιδα, αποφάγια μάγκες…. Όσο για ντεκέδες από την
Πειραϊκή, Παναγίτσα, Άγιο Νείλο, Γύφτικα, στο Χατζηκυρειάκειο, στην
Τρούμπα και όσο πιο πέρα πήγαινες, Άγιο Διονύση, εκεί φουμάρανε στο
δρόμο. …, σε κάθε καταγώγιο και σε κάθε καφενείο έπρεπε να είναι
κρεμασμένα 3-4 μπουζούκια και μπαγλαμάδες για το σκυλολόι (πελάτες) που
εσύχναζαν μέσα, όχι όμως στα κεντρικά, μόνον στα συνοικιακά.
Διότι για
να είχες τότε καφενείο, έπρεπε να ήσουν μούτρο, δηλαδή να ήσουν του
κουρμπετιού και να είχες εγκληματίσει απαραιτήτως.
Σε αυτά τα καφενεία, δε σταματούσε μέρα-νύχτα το μπουζούκι από τους
κοπρόμαγκες και τους γνήσιους μάγκες.