Εκδήλωση παρουσίασης της έκδοσης «Ανιχνεύοντας το ρεμπέτικο»

Εκδήλωση για την παρουσίαση της Σύγχρονης Εποχής «Ανιχνεύοντας το ρεμπέτικο», θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Σεπτέμβρη, στις 19.30 στο Λιμανάκι Κερατσινίου (Προποντίδος και Πελοποννήσου 1).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Δημήτρης Ξεκαλάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος των εκδόσεων Σύγχρονη Εποχή.

Στις σελίδες του βιβλίου θα «ξεναγήσει» ο συγγραφέας Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, με μουσική επένδυση σε επιμέλεια του Γρηγόρη Βασίλα.

Θα ακολουθήσουν ρεμπέτικα τραγούδια με τη συμμετοχή πλήθους καλλιτεχνών.

Σωτηρία Μπέλλου: Η τραγουδίστρια που καθιερώθηκε ως μία από τις μεγαλύτερες ρεμπέτισσες.

Η μεγάλη ερμηνεύτρια του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, Σωτηρία Μπέλλου, έφυγε από τη ζωή σαν χθες, στις 27 Αυγούστου 1997. 

Γεννήθηκε το 1921 σε ένα χωριό της Χαλκίδας, υπήρξε από τις πρώτες γυναίκες τραγουδίστριες που ανέβηκαν στο πάλκο, ξεχώρισε γρήγορα λόγω της ιδιαίτερης ερμηνευτικής της ικανότητας και καθιερώθηκε ως μία από τις μεγαλύτερες ρεμπέτισσες. Η Μπέλλου ήταν πάντα αντισυμβατική, στη ζωή της αντιμετώπισε δυσκολίες και  διωγμούς, συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και ξεχώρισε ως λαϊκή τραγουδίστρια στο πλευρό του Βασίλη Τσιτσάνη.

Βίκυ Μοσχολιού, 16 Αυγούστου 2005

Η Βίκυ Μοσχολιού (23 Μαΐου 1943 – 16 Αυγούστου 2005 ) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, ερμηνεύτρια του λαϊκού τραγουδιού.

Ξεκίνησε την καριέρα της το Πάσχα του 1962 στην «Τριάνα» του Χειλά δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Δούκισσα. Καθιερώθηκε το 1964 τραγουδώντας το «Χάθηκε το φεγγάρι» του Σταύρου Ξαρχάκου στην κινηματογραφική παραγωγή «Λόλα» και συνέχισε σε συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Γιώργο Κατσαρό, τον Άκη Πάνου, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Δήμο Μούτση, τον Μίμη Πλέσσα, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τον Σταμάτη Κραουνάκη.

Πειραιάς: Το δημόσιο πορνείο στα Βούρλα και η μεγάλη απόδραση.

Ένα κοπίδι, ένα τσαγκαράδικο σφυρί για την απόδραση από τα Βούρλα της Δραπετσώνας, τα δημόσια πορνεία του Βαμβακάρη, του Καραγάτση, της Καζαντζάκη και της Νάκου στον Πειραιά.

Ιούλιος, κάπου στον Πειραιά. Είκοσι επτά κομμουνιστές κρατούμενοι δραπετεύουν στις 17 Ιουλίου 1955, μετά από τέσσερις μήνες επίμοχθης και επικίνδυνης προετοιμασίας, από τις φυλακές των Βούρλων.

Η απόδραση εκείνη υπήρξε μια από τις θεαματικότερες στα διεθνή χρονικά και, μολονότι χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα μέσα και αυτοσχέδια εργαλεία, εξευτέλισε τους δεσμώτες της εποχής.

Ένα δημόσιο πορνείο

Η ιστορία των Βούρλων ξεκινά όμως πολύ νωρίτερα.

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: www.fosonline.gr...

«Η…ΛΟΥΛΟΥ»» και «Η…ΒΑΡΒΑΡΑ»!... (Γράφει ο Μπάμπης Κ.Μώκος)

                            

Στα   1934  ο  Μάρκος  είναι  29 χρονών. Πρωταρχίζει τότε και  η κυκλοφορία  των  τραγουδιών  του, καθώς  και  άλλων δημιουργών.

Στα 1936 η δικτατορία  του Μεταξά, συνεπικουρούμενη από τάσεις συντηρητικών κύκλων απαγορεύει «κάθε δημιουργία, κάθε εκφορά αυτών  των …ανήθικων   ασμάτων  που  αποκαλούνται   ρεμπέτικα».

Αρχίζει η στυγνή λογοκρισία.  Λογοκρίνεται  ακόμα  και η Αντιγόνη του Σοφοκλή! « Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» του Στρ.Μυριβήλη κατασυκοφαντείται και εντέλει απαγορεύεται.
Τα ρεμπέτικα θα τους ξέφευγαν; Εξαναγκασμός σε σιωπή, ένα αδυσώπητο κυνήγι «σ΄αυτά τα  επικίνδυνα  άσματα, προϊόντα του δρόμου, του περιθωρίου».

Γιάννης Παπαϊωάννου, 3 Αυγούστου 1972...(vid)

Σαν Σήμερα, στις 3 Αυγούστου του 1972 τα ξημερώματα ο Γιάννης Παπαϊωάννου, είχε άδοξο τέλος σε τροχαίο δυστύχημα στη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου, στο Πέραμα.

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου αποτελεί μια πολυδιάστατη μουσική προσωπικότητα στον χώρο του αστικού λαϊκού τραγουδιού με συνεισφορά σε επίπεδο συνθέτη-στιχουργού και τραγουδιστή-οργανοπαίχτη.

Αποτελεί μέρος της νεότερης μουσικής γενιάς του λαϊκού όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Απόστολος Χατζηχρήστος. Γεννήθηκε στην Κίο της ελληνικής Προποντίδος από τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου, από την νότια Αττάλεια, και τη Χρυσή Βονομπάρτη, από την Κίο.

Φύσα, ρούφα, τράβα τόνε..

Στους καφενέδες, στις σπηλιές και στα νεκροταφεία φούμαραν οι μάγκες ναργιλέ

Τι συνέβαινε στα πέριξ, όταν έκαιγαν φωτιές; Μα, τι άλλο; Έπιναν οι μάγκες αργιλέ. Στη δύσκολη δεκαετία του 1930, που η ζωή κυλούσε με τις προμήθειες από τα δημοτικά συσσίτια, δεκάδες τεκέδες ξεφύτρωσαν σε όλη τη χώρα. Φαινομενικά επρόκειτο για καφενέδες, που όμως στο δίπλα δωμάτιο φυγάδευαν το ένοχο «μαυράκι». Νοικοκυραίοι, ψαράδες, αραμπατζήδες αλλά και τσιλιαδόροι, παπατζήδες, λαχανάδες, νταήδες, μαχαιροβγάλτες, κουραδόμαγκες, μαχαλόμαγκες, σκυλόμαγκες, ρεμπέτες (που δεν πρέπει να συγχέονται με τους μάγκες) ήταν το κοινό των τεκέδων.