
να πιώ νερό να
σβήσει.
Μον’ είναι πόνος
στην καρδιά
και θα με... τυραγνίσει!.."
(Σαμπάχικος Μανές)
του Μπάμπη Μώκου
του Μπάμπη Μώκου
Σωτήριον έτος 1926. Αν η Κοκκινιά της προσφυγιάς θεωρείται η ...βυζομάνα
του Σμυρνέικου, μια άλλη πειραιώτικη περιοχή, η Δραπετσώνα (η Κρεμμυδαρού),
αναδεικνύεται σε ...μήτρα του ...καθαρού, του "Πειραιώτικου
Ρεμπέτικου" τραγουδιού. Εδώ, κάτω απ’ τη γέφυρα, τα κλαρίνα, τα ούτια και
τα σαντουροβιόλια σιγά-σιγά παύουν, τελειώνουν.
Μία μουσική παρουσίαση βιβλίου έκανε ο Καρδιτσιώτης συγγραφέας
Ευάγγελος Πετρινιώτης, στο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο Σερεμέτα, για την
κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Προπολεμικό Ρεμπέτικο – Μ. Βαμβακάρης,
Α. Δελιάς, Γ. Μπάτης».
Η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στις σκέψεις μας. Το μότο του Johan Papaconstantino. 

Όταν ήταν μικρή, περνούσε τα καλοκαίρια της στο Πόρτο Ράφτη με την
αδερφή της, τον παππού και τη γιαγιά. Όλοι της οι φίλοι ήταν εκεί.
Κάμποσα χρόνια μετά, η Ιουλία Καραπατάκη είναι ακόμα εκείνο το κορίτσι
που βουτούσε ξέγνοιαστα στο νερό.
