Ένας διαφορετικός Ταμπαχανιώτικος μανές, απο τα 1906

 

Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψη μας αυτός εδώ ο "Ταμπαχανιώτικος μανές" της Σμύρνης, τραγουδισμένος από τον Πέτρο Ζουναράκη στα 1906. Η απορία μας στην αρχή ήταν μεγάλη, αν όντως θυμίζει τους μανέδες της περιόδου 1925-1935, όταν ηχογραφήθηκαν κατά εκατοντάδες μετά την έλευση των προσφύγων και τη μεγάλη ζήτηση τους ασφαλώς! 

 Πιθανότατα να μην έμοιαζε αυτός ο "πρωτόγονος" αμανές του 1906 αφού είναι σε μιά περίοδο ειρηνική, περίοδο ευμάρειας, μέχρι και μπελ-εποκ, όπως την έχουμε ξανά-ονομάσει.Οι ηχογραφήσεις της περιόδου αυτής περιλαμβάνουν τραγούδια και σκοπούς που διαφέρουν αρκετά με αυτά που μετά το 1922 διαμορφώθηκαν από τη μίξη των πληθυσμών, στο λεκανοπέδιο της Αττικής κυρίως και τα οποία διαδόθηκαν μέσω της δισκογραφίας και των κέντρων αφού ο πρώτος ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός δημιουργήθηκε το '38.

Αρχικά ο μανές πάει κανονικά όπως αυτούς που ξέρουμε, του Σωφρονίου, του Νταλγκά, της Εσκενάζυ κλπ Με τη χαρακτηριστική του μελωδία και το χαρακτηριστικό τέμπο απο το σαντούρι. Βέβαια ο Ζουναράκης φαίνεται να προέρχεται από δυτικότροπο ρεπερτόριο και  η ερμηνεία του δεν περιέχει τις λεπτομέρειες μιας βυζαντινότροπης εκδοχής.
Όμως η διαφορά είναι στο τέλος, όπου η μελωδία που έχουμε συνηθίσει να ακούμε σε άλλες εκτελέσεις οργανική, εδώ άδεται απο το Ζουναράκη και μάλιστα με στίχους!! Έχει και δεύτερη μέρος σε άγνωστη μέχρι τώρα μελωδία:

Καλά που έπαθα και σε παράτησα / καλά που έκαμα και σε παράτησα

 Κάνε μια δουλειά, κάνε μια δουλειά/κάνε μια δουλειά, να μείνουμε παιδιά

Ο Ζουναράκης ή Ζουναράς ή Ζωναράκης, ήταν Πολίτης και οι ηχογραφήσεις του έγιναν στην Πόλη. Ίσως αυτός είναι ιδιαίτερος τρόπος που λέγονταν ο μανές αυτός στην Κωνσταντινούπολη... 

  ΠΗΓΗ

REBET CAFE