ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

Το πρώτο μουσείο για Έλληνα δημιουργό στη χώρα μας σε λίγους μήνες θα είναι πραγματικότητα χάρη στις πρωτοβουλίες της δημοτικής αρχής και προσωπικά του δημάρχου Τρικκαίων Μιχάλη Ταμήλου , σε συνεργασία με την οικογένεια Τσιτσάνη και τη βοήθεια σπουδαίων ερευνητών που βοήθησαν στην συγκέντρωση και την καταγραφή των στοιχείων και ντοκουμέντων για τη ζωή και το έργο του μεγάλου δημιουργού.

Σκοπός του «ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΡΕΥΝΑΣ – ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΣΙΤΣΑΝΗ» είναι η ψηφιακή καταγραφή, τεκμηρίωση και προβολή σημαντικών στοιχείων και τεκμηρίων από τη ζωή και το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη, με βασικό στόχο την παρουσίαση και ανάδειξή του στο κοινό.
Κι αυτό γιατί το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη δεσπόζει στη ζωή του Ελληνικού λαού για περισσότερο από 60 χρόνια, αντλώντας τη δύναμή του από τη ζωή του λαού, από τούς καθημερινούς του αγώνες για δικαιοσύνη, από τις πίκρες του και τούς πόνους του, από την αγάπη, από ότι όμορφο και αληθινό έχει αυτός ο τόπος.
Τα εκατοντάδες τραγούδια του Τσιτσάνη, σπάνια σε ομορφιά και αυθεντικότητα, εκφράζουν το λαό, αποτελούν πηγή δύναμης, ελπίδας, παρηγοριάς, συμπαράστασης, αγάπης και τρυφερότητας, για όλες τις πτυχές της νεότερης ελληνικής ιστορίας και φυσιογνωμίας του ελληνικού λαού.

merry christmas....

Μπετόβεν - Τσιτσάνης: ομοιότητες και διαφορές στη ζωή και το έργο τους (6α από 6)

Ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν μας έδωσε ένα συμφωνικό έργο, αποτέλεσμα της έλλειψης κατοχής των θεωρητικών και τεχνικών γνώσεων των δομών συγκρότησης των συμφωνικών μορφών ή γενικότερης μουσικής παιδείας. 
Μας πρόσφερε όμως ένα εμπνευσμένο έργο, ένα λαϊκό τραγούδι ντυμένο με τα επαναστατικά μουσικά εκφραστικά στοιχεία πού έλειπαν στην προ Τσιτσάνη εποχή και που πάνω του επένδυσαν με τα λαϊκά και άρα εθνικά μουσικά χρώματα το τεράστιο έργο τους ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Μίκης Θεοδωράκης και τόσοι άλλοι νεότεροι Έλληνες συνθέτες. Ο Τσιτσάνης ξεκαθάρισε γλωσσικά το ελληνικό τραγούδι από την λεκτικά περιορισμένη αλλά και κακόφωνη περιθωριακή αργκό και έκανε το κακόφημο ρεμπέτικο τραγούδι λαϊκό, καθημερινό βίωμα όλων των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Με μοναδικές μελωδίες και αρμονική συγκρότηση άνοιξε καινούργιους δρόμους μουσικής έκφρασης . Πλούτισε τη θεματολογία από τις προσωπικές συναισθηματικές σχέσεις, τη χαρά του έρωτα, την απόλαυση της ζωής, τον πόνο του χωρισμού, περνά με μοναδικό τρόπο στην κοινωνική αδικία, την ανισότητα και την καταπίεση στον όλεθρο του πολέμου και του εμφύλιου σπαραγμού.
Όπως ο ίδιος λέει “Τίποτα δεν αγνόησα στα τραγούδια μου διότι και αυτό το θεωρούσα χρέος. Έγραψα για την Ελλάδα, για τη φτώχεια, για τη γυναίκα, για την εργατιά, για τον πόνο, για την αδικία, για το χαμό, για τη φυγή, για τη λευτεριά, για τον πόθο, για το ανικανοποίητο”.

Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού 1961 Συγγραφέας: ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ.   Θεσσαλονίκη
στον αγέραστο Βασίλη Τσιτσάνη
και στην αξέχαστη Μαρίκα Νίνου
Υπάρχει πάντα μέσα μας μια παράξενη περιέργεια για το ρεμπέτικο. Είτε γοητευόμαστε από τη μουσική του, είτε μάς βάζει σε σκέψεις η βαριά μελαγχολία του, κατά βάθος αναρωτιόμαστε τι έχει αυτό το τραγούδι και μας τραβά, πού βρίσκει τη δύναμη να εκμηδενίζει κάθε επιφύλαξη. Αν ρωτήσουμε ένα απλό άνθρωπο, θα μας πει: «Τα ρεμπέτικα είναι τραγούδια τού λαού. Είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή και γι αυτό μιλούν στην καρδιά.» Η απάντηση αυτή, παρά την απλοϊκότητα της, τοποθετεί σωστά τα πράγματα. Είναι τραγούδια τού λαού, αυθεντικά και πηγαία. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι καταβολές τους και από τι στάδια πέρασαν ώσπου να φτάσουν στη σημερινή τους μορφή.
Με το πάρσιμο της Πόλης από τούς Τούρκους, ο ελληνισμός έπαψε πια να παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια. Η επίδρασή του στα μεγάλα κέντρα ελαττώθηκε. Ένα χαρμάνι από φυλές - Τούρκοι, Αρμένηδες, Εβραίοι, Σλάβοι, Αλβανοί και, φυσικά, Ελληνες - δάνεισε και δανείστηκε, πήρε κι έδωσε, έχασε και κέρδισε το αίμα του, τη λαλιά του, τις παραδόσεις του, και φυσικά, και τα τραγούδια του.

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ - Ντοκιμαντέρ ΕΡΤ

Το επεισόδιο αυτό παρουσιάζει αποσπάσματα από παλαιότερα ντοκιμαντέρ και συνεντεύξεις από τη ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΙ, τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΛΔΑΡΑ, τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΥΡΙΑΖΗ και τον ΧΡΙΣΤΟ ΜΙΓΚΟ, όλοι σημαντικές μορφές του ρεμπέτικου τραγουδιού. 
Περιλαμβάνονται αποσπάσματα από παλαιότερα ντοκιμαντέρ, όλα κινηματογραφημένα μέσα στη δεκαετία του 70, του σκηνοθέτη ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ, όπου οι τέσσερις μουσικοί μιλούν για τη ζωή τους, την ενασχόληση με το τραγούδι και τη μουσική. Οι ρεμπέτες αναφέρουν περιστατικά της ζωής τους και αναμνήσεις από τα πρώτα τους βήματα, όπως ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΑΖΗΣ που αναφέρεται στα χρόνια της κατοχής ή η ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΙ που περιγράφει την φτώχεια στη Θεσσαλονίκη και το πως αποφάσισε να ασχοληθεί με το χορό και μετά το τραγούδι. Περιλαμβάνονται επίσης πλάνα με τους ίδιους τους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν γνωστά αλλά και αγαπημένα τους τραγούδια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το πρώτο μέρος που αναφέρεται στη ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΙ, γυρισμένο το 1976, όπου η ίδια σε ηλικία περίπου ογδόντα χρονών χορεύει ζεϊμπέκικο, ενώ τη συνοδεύουν οι μουσικοί του κέντρου στο οποίο εμφανίζεται.

Δείτε το Ντοκιμαντέρ πατώντας εδώ: archive.ert.gr...

www.ert-archives.gr/

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΥΒΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ιδανικός ερμηνευτής τού Γιουβάν Τσαούς.

Από τον Πάνο Σαββόπουλο.

Ο Αντώνης Καλυβόπουλος μπήκε ξαφνικά, και από το ...πουθενά στη δισκογραφία το 1936 και πολύ σύντομα, πάλι ξαφνικά, βγήκε. 
Κι όμως, αυτό το λίγο έφτασε για ν' αφήσει το σημάδι του!
Και το σημάδι αυτό το αναγνωρίζουν ακόμα και σήμερα όσοι ακούνε τα 6, και μοναδικά, τραγούδια που δισκογράφησε, όλα συνθέσεις του Ιωάννη Εϊτζιρίδη, γνωστότερου ως Γιουβάν Τσαούς. Σημειωτέον ότι δεν ήταν τραγουδιστής στο επάγγελμα, αλλά μηχανολόγος, και γι' αυτό είπα ότι μπήκε στη δισκογραφία από το ...πουθενά. Τον αποκάλεσα δε, στον τίτλο, «ιδανικό ερμηνευτή» των τραγουδιών τού Γιουβάν Τσαούς για διάφορους λόγους: Ο Γιουβάν Τσαούς ήταν ένας εντελώς ξεχωριστός δημιουργός, με δισκογραφημένα μόνο 12 ασύγκριτα τραγούδια του, τα οποία δεν έμοιαζαν με τίποτε γνωστό ώς τότε, σαν να λέμε ότι ήρθαν κι αυτά από το ...πουθενά. (Ο Γιουβάν Τσαούς ήταν δηλαδή κάτι σαν τον ...Χιερόνιμους Μπος -της ζωγραφικής- στο ρεμπέτικο). Επιπρόσθετα, ο Γιουβάν Τσαούς, όπως και ο Καλυβόπουλος, δεν είχε ως επάγγελμα τη μουσική. Τα υπόλοιπα 6, από τα 12, τραγούδια του τα δισκογράφησε με τη φωνή του υπερεπαγγελματία Στελλάκη Περπινιάδη.
Ο Στελλάκης, ως γνωστόν, τραγουδούσε τον ...άμμο της θάλασσας, όπως ρεμπέτικα, μικρασιάτικα, αστικά λαϊκά, μανέδες, δημοτικά... Η ερμηνεία του, λοιπόν, στα 6 τραγούδια του Γιουβάν Τσαούς ήταν ακόμα μία απόδειξη των τεράστιων φωνητικών και εκφραστικών του δυνατοτήτων, αλλά και του προσωπικού του ύφους. Ηταν, κοντολογίς, κάτι ...εντελώς αναμενόμενο.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ Σίγησαν τα... Μαγεμένα αναλόγια

«Ο Αργύρης Κουνάδης σφράγισε την ιστορία της σύγχρονης ελληνικής μουσικής» ΥΠΟΤΤ

Ο σπουδαίος συνθέτης, αρχιμουσικός και πιανίστας «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών

Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, ο σπουδαίος συνθέτης, αρχιμουσικός και πιανίστας Αργύρης Κουνάδης έφυγε προχθές από τη ζωή. Ηταν 87 ετών. Γεννημένος το 1924, στην Κωνσταντινούπολη, ο Αργύρης Κουνάδης ξεκίνησε την επαφή του με τη μουσική σπουδάζοντας πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, ενώ είχε την τύχη να μαθητεύσει, μεταξύ άλλων, δίπλα στον μεγάλο Γιάννη Παπαϊωάννου.

Τα πρώτα βήματα της καριέρας του συνδέθηκαν με το ενδιαφέρον που επέδειξε για το ρεμπέτικο τραγούδι το οποίο και επηρέασε βαθιά τα έργα που έγραψε κατά την περίοδο 1949-1957. Εντονες, εκείνη την ίδια περίοδο, υπήρξαν και οι επιρροές από τον Μπάρτοκ και τον Στραβίνσκι.