Χρόνια Πολλά..

Εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες του blog Χρόνια Πολλά, Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο Έτος

Στο "άΣyλο"...

ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ... στο "άΣyλο"...

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ... στο "άΣyλο"

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ 

ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ... με το Γιατρό.

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ 

Γιώργος Κάβουρας (Καστελλόριζο 1909 – Αθήνα 1943) (Βιογραφία)

Ο πατέρας του Γιώργου Κάβουρα, Σταμάτης, εξαιρετικός βιολιστής και οργανοποιός με καταγωγή από το Λίβισι της Μικράς Ασίας, για να γλυτώσει από τις διώξεις των Τούρκων βρίσκει καταφύγιο στα 1906 στο Καστελλόριζο. Εκεί γνωρίζεται με τη Γαρουφαλλιά Μπεηγιώργη επίσης Μικρασιάτικης καταγωγής και παντρεύονται.

Ο Γιώργος, πρώτο παιδί της οικογένειας, γεννιέται στα 1909 (ή πολύ πιθανόν το 1907). Στα 1918 όλη η οικογένεια βρίσκεται στον Πειραιά, κατοικούν αρχικά στο Χατζηκυριάκειο και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στη Δραπετσώνα.

Αρχίζει να ασχολείται με τη μουσική σαν οργανοπαίκτης αρχικά - έπαιζε βιολί, σαντούρι αλλά και κιθάρα - στην κομπανία του πατέρα του, παίζοντας στις ταβέρνες του Πειραιά και σε πανηγύρια.
Στα τέλη του 1930, ο Γιώργος Κάβουρας, με τη βοήθεια του φίλου του Γιάννη Αγορόπουλου–Χατζή και ενός ταξιτζή, κλέβει την Ειρήνη Κωνσταντάρα με την οποία παντρεύεται και αποκτούν τέσσερα παιδιά.

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ, Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΟ ''ΜΕΤΑΞΙ''

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ "ΜΕΤΑΞΙ" Μ. Αλεξάνρου 42, Μεταξουργείο.

ΓΙΑΤΡΟΣ - ΘΑΝΑΣΗΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ και όλοι ΕΣΕΙΣ..!!!

ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.♪ ♫ ♪

            

George Girnas

Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ.

 

Ο Βαγγέλης Κορακάκης είναι σύγχρονος μουσικός, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών.
Γεννήθηκε το 1961 στην Καισαριανή.
Η πρώτη του επαφή με το μπουζούκι ήρθε σε ηλικία 9 χρονών, όπου απέναντι από το πατρικό του υπήρχε ένας ξυλουργός που έφτιαχνε και μουσικά όργανα. Το πρώτο του μπουζούκι, τρίχορδο, το απέκτησε σε ηλικία 11 χρονών, στο οποίο πέρασε ο ίδιος χορδές.
Πρόκειται για κλασσική περίπτωση αυτοδίδακτου καλλιτέχνη, αφού αφιέρωνε και αφιερώνει πολλές ώρες παίζοντας μπουζούκι. Σε ηλικία 18 χρονών, και ενώ είχε συμμετάσχει σε διάφορα σχολικά συγκροτήματα στην Καισαριανή, εργάζεται για πρώτη φορά επαγγελματικά στην μουσική παράσταση του Χουρμούζη "Ο Λεπρέντης", σε μουσική Δήμου Μούτση.
Στη συνέχεια δούλεψε για λίγο στην ταβέρνα του Φίτσουλα και το 1982 άνοιξε, μαζί με τον Γιώργο Κούκιο, το "Μακάμι", το σημερινό του ορμητήριο που είναι γνωστό ως Μαγιοπούλα στην Καισαριανή. Σε ηλικία 19 χρονών νυμφέθηκε τη σύζηγό του Μαριάνα, και απέκτησε 2 παιδιά, την Ελένη και το Βασίλη. Ο Βασίλης βαδίζει στα βήματά του πατέρα του αφού έχει μυηθεί στο μπουζούκι, ενώ στην αρχή της επαγγελματική του πορείας συνεργάζεται μαζί του.

ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ (η ταινία)

ΥΠΟΘΕΣΗ
Η ιστορία μια μεγάλης τραγουδίστριας του ρεμπέτικου,που γεννιέται το 1919 στη Σμύρνη,
και καταλήγει το 1956 στην Αθήνα.
Οι περιπλανήσεις, οι έρωτες,οι επαγγελματικές επιτυχίες και οι προσωπικές καταστροφές της ηρωίδας,
αλλά και μια ξεχωριστή ματιά στα γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην Ιστορία
της Ελλάδας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα,συνοδεύονται από τη μουσική και
τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου.
Η αναπαράσταση της εποχής,η ανάκληση του χαμένου ήθους των μουσικών του παλιού καιρού,
και όλα τα στοιχεία ενός λαϊκού μουσικού δράματος, ολοκληρώνουν αυτό το επικό αριστούργημα
που έγραψε ιστορία.
Διάρκεια: 150' Λεπτά Είδος Ταινίας: Βιογραφική
Σκηνοθέτης: Κώστας Φέρρης  Σενάριο: Κώστας Φέρρης, Σωτηρία Λεονάρδου
Ηθοποιοί:
Σωτηρία Λεονάρδου,Μιχάλης Μανιάτης,Βίκυ Βανίτα
Νίκος Δημητράτος,Θέμις Μπαζάκα,Νίκος Καλογερόπουλος
Κωνσταντίνος Τζούμας,Βάσω Αλεξανδρίδου,Νίκος Μπιρμπίλης
Σπύρος Μαβίδης,Λίνα Μπαμπατσιά,Γιώργος Ζορμπάς

Κώστας Καρίπης (Κωνσταντινούπολη - Αθήνα) 1865-1944

pic:

sekarius87

Για το σπουδαίο αυτό Κωνσταντινοπολίτη κιθαρίστα, τραγουδιστή και συνθέτη, που ήρθε στην Αθήνα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στα 1922, δεν είναι γνωστά ούτε το έτος γέννησης ούτε το έτος θανάτου.
Ο Τάσος Σχορέλης στη Ρεμπέτικη Ανθολογία του, αναφέρει ως έτος γέννησης το 1865 και έτος θανάτου το 1944, ενώ ο Παναγιώτης Κουνάδης βασιζόμενος σε αφηγήσεις φίλων και συναδέλφων του αλλά και των αρχείων της Columbia όπου φαίνεται να συμμετέχει σε ηχογραφήσεις μέχρι και το 1951, αναφέρει ότι γεννήθηκε μεταξύ 1890 – 1895 και πέθανε περί το 1952 – αφού τότε χάνονται ξαφνικά τα ίχνη του. Σημαντικό ρόλο στην έλλειψη στοιχείων για τον Κώστα Καρίπη έπαιξε το γεγονός ότι δεν είχε οικογένεια.
Είναι όμως γεγονός ότι, όταν στα 1922 ήρθε στην Ελλάδα είχε ήδη τη φήμη σπουδαίου μουσικού. Έτσι από το 1923 αρχίζει να εργάζεται ως κιθαρίστας και τραγουδιστής με διάφορα Σμυρναίικου ύφους συγκροτήματα, ενώ αργότερα τον βρίσκουμε ως κιθαρίστα σε Πειραιώτικου ύφους ρεμπέτικα συγκροτήματα.

Γιάννης Κότσιρας: «Το ρεμπέτικο έχει ειλικρίνεια»

photo: allismusicworld.blogspot.com

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Βλέπει το ρεμπέτικο επαναστατικό και ειλικρινές. Κάπως σαν το ροκ, το οποίο «ακούει» ως το ρεμπέτικο της Δύσης. 

Ο λόγος για τον Γιάννη Κότσιρα, που επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου -με αφορμή τα 90 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης και την κυκλοφορία του άλμπουμ «Η Σμύρνη του έρωτα»- για μια συναυλία στις 6 Οκτωβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (συμπαραγωγή του ΜΜΘ και της ΜΙΝΟS ΕΜΙ ενταγμένη στο πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη 2012»).

Στην παράσταση, που είναι αφιερωμένη στη λαϊκή παράδοση της Σμύρνης, θα ακουστούν κομμάτια του ’20 («Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», «Ομορφη Σμυρνιά», «Ο Αντώνης ο βαρκάρης», «Μισιρλού», «Το γελεκάκι», «Καρδιά ορφανή»), αλλά και τραγούδια - πρόδρομοι της πειραιώτικης (ρεμπέτικης) σχολής, σημαντικών συνθετών. Μετρημένος, καλλιτεχνικά και κοινωνικά συνειδητοποιημένος ο Γιάννης Κότσιρας, μιλώντας στον «ΑτΚ» εξηγεί την κοινωνική διάσταση αυτών των ερωτικών τραγουδιών, ενώ αναφέρεται ακόμη στη «χυδαία πολιτική πανικού», όπως λέει, αλλά και στη λύση που «θα έρθει από μέσα και όχι απ' έξω».

ΘΕΕ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΕ..

από το χρήστη LimperisStudio

Γιώργος Μουσταϊρας-τραγούδι Νίκος Πετσάκος-μπουζούκι Λυμπέρης Πιτουράς-κιθάρες, μπαγλαμά, κρουστά ηχογράφηση:LIMPERIS "SOUND-POWER" STUDIO

ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ Από τα κάρβουνα στη «Φραγκοσυριανή»

^«Και το χασίσι απ' τη Σύρα ξεκίνησε στην Παλαιά Ελλάδα. Και οι κουτσαβάκηδες εκεί υπήρχαν. Αλλά εκεί ήμουν μικρό παιδί και δεν τα 'ξερα αυτά. Ακουσα όμως τους μεγαλύτερους εκ των υστέρων ότι ήτανε διάφοροι μάγκες που πηγαίνανε και φουμέρνανε. 

 

Κι αυτοί που ντυνόντουσαν σα ζεϊμπέκια, μάγκες ήταν σχεδόν, γιατί εχορεύανε να πούμε» (Μάρκος Βαμβακάρης, «Αυτοβιογραφία», εκδ. Παπαζήσης). 

 

Μάρκος ο Φραγκοσυριανός. Πόσο τον ξέρουμε άραγε; Φωνή αδρή, χωρίς ίχνος καλλιέπειας, και λόγος απλός και τσεκουράτος, βγαλμένος από τα βιώματά του. Εφημεριδοπώλης από τα 12 του στη Σύρο και αργότερα λιμενεργάτης στον Πειραιά, καρβουνιάρης, εκδοροσφαγέας κ.λπ., κατέγραψε στα τραγούδια του ως άλλος χρονογράφος τον αυθεντικό τρόπο ζωής του περιθωρίου, διατηρώντας ζωντανό ένα κομμάτι εποχής που αποκλειόταν από την κυρίαρχη κουλτούρα (επιθεωρήσεις, οπερέτες κ.λπ.), η οποία φλέρταρε με τις αστικές συνήθειες της Δύσης. Μάρκος ο χρονογράφος.

«Μάρκος ο Φραγκοσυριανός» στο Ηρώδειο

Μάρκος Βαμβακάρης

Κότσιρας, Ζερβουδάκης, Σοφία Παπάζογλου, Απόστολος Ρίζος και ο Στέλιος Βαμβακάρης σε ένα πρόγραμμα της Λίνας Νικολακοπούλου για τον μεγάλο ρεμπέτη.

Γεννημένος το 1905 στην Απάνω Χώρα της Σύρου από οικογένεια αγροτών, ο Μάρκος Βαμβακάρης έπαιζε τουμπί (νησιώτικο τύμπανο) από τα παιδικά του χρόνια, ακολουθώντας τον ερασιτέχνη μουσικό πατέρα του στα πανηγύρια. Η μουσική τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή, για να γίνει ο κύριος πόρος βιοπορισμού του όταν, στα τέλη της δεκαετίας του ΄20, στην Αθήνα έμαθε μπουζούκι. 

Έκτοτε, τα τραγούδια που συνέθεσε έγιναν… μικροί εθνικοί ύμνοι που μίλησαν για τα πάθη και τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού. Τέτοια τραγούδια θα ακουστούν και τώρα, σαράντα χρόνια μετά το θάνατό του λαϊκού συνθέτη (Φεβρουάριος του 1972) στη συναυλία «Μάρκος ο Φραγκοσυριανός» που θα δοθεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών στις 22 και στις 23 Ιουνίου (21.00) στο Ηρώδειο. 

Το σκηνικό θα είναι εικόνες από τη Σύρο, την ιδιαίτερη πατρίδα του, ενώ στη σκηνή για να ερμηνεύσουν με το δικό τους τρόπο τις αθάνατες μελωδίες του θα ανεβούν οι: 

Γιάννης Κότσιρας, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Σοφία Παπάζογλου, Απόστολος Ρίζος, Δημήτρης Νικολούδης, Εβελίνα Αγγέλου και ο Στέλιος Βαμβακάρης. 

Συμμετέχουν: Vivicio Capossela, Νέα Τάξη Πραγμάτων, Στίχοιμα. 

Επιλογή ρεπερτορίου, ιδέα, καλλιτεχνική διεύθυνση Λίνα Νικολακοπούλου. 

Σκηνογραφία Άγγελος Μέντης. Νίκος Πρίντεζης

Info

22 Ιουνίου 2012 ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Ακρόπολη Τηλ.: 210-3241807 / 324858 Η προπώληση έχει ξεκινήσει, με τα εισιτήρια να κοστίζουν 10, 15 και 30 ευρώ. http://tospirto.net/

Μικρασιάτικα τραγούδια από το Μουσικό Σχήμα «ΔΗΘΕΝ»

Το μουσικό σχήμα  δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 1994 από μια ομάδα νέων μουσικών με κύριο στόχο την απόδοση και μελέτη του ρεπερτορίου που περιέχει τραγούδια και μουσικές από την παράδοση της Μικράς Ασίας, των Εστουδιαντίνων της Σμύρνης και της Πόλης, καθώς και τραγούδια από την Πειραιώτικη Σχολή του Ρεμπέτικου.  

Μια από τις επιδιώξεις τους είναι η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας και αισθητικής που παραπέμπει σε τρόπους ψυχαγωγίας μιας άλλης εποχής, της εποχής που άνθισε η μουσική που μελετάμε ,που βασίζεται στην αγάπη και στη γνώση για τη μουσική, στο μεράκι και στην αυθεντικότητα των ανθρώπων.

Στα 17 χρόνια που υπηρετούν και προβάλουν το σμυρναίικο και ρεμπέτικο τραγούδι, έχουν παίξει ως σχήμα σε πολλούς χώρους.  Μεταξύ αυτών στην Κληματαριά, στον Μπερντέ, στο Εναλλάξ κ.α. Την περίοδο 2001-2002 βρίσκονται σε ένα από τα πιο ιστορικά κουτούκια της Αθήνας, την Κοτταρού.

Η ιστορία ενός αγοριού μας δίνει κουράγιο και μας χαρίζει ένα μήνυμα αισιοδοξίας

Καθώς οι φετινές πανελλήνιες είναι σε εξέλιξη και οι περισσότεροι νέοι της Ελλάδας ζουν την αγωνία των θεμάτων και των αποτελεσμάτων, ας τους τονώσουμε το ηθικό με δυο νότες αισιοδοξίας... από έναν νέο που δεν ξέρει πώς είναι να τρέχεις, γιατί δεν έχει τρέξει ποτέ.
Ομως αγαπάει τη ζωή και της είναι ευγνώμων. Πέρασε με άριστα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης παρά τα κινητικά προβλήματά του και είναι ένας νέος άνθρωπος που απαιτεί τα δικαιώματά του.

Πρόκειται για τον 20χρονο Ραφαήλ Παπαδόπουλο, ο οποίος δίνει με τις πρωτιές του το δικό του μήνυμα σε όσους φοβούνται τη ζωή και τα δύσκολα. Οταν τον ακούς να παίζει τζουρά, ξέρεις ότι η ζωή χορεύει μαζί του ένα ζεϊμπέκικο. Ο Ραφαήλ Παπαδόπουλος γεννήθηκε με σπαστική τετραπληγία. Η μητέρα του τον νανούριζε κρατώντας στο άλλο χέρι της βιβλία με τη θεωρία του Σπινόζα. Στα δώδεκα χρόνια του αναγκάστηκε να περιμένει έξι μήνες για να κατασκευαστεί μια μπάρα αναπήρων στο σχολείο του για να μπορεί να ανεβαίνει χωρίς πρόβλημα στις αίθουσες.

«ΣΜΥΡΝΙΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ»

  Το προπολεμικό ρεμπέτικο, στα χέρια μουσικών του σήμερα…

Την Κυριακή 27 Μαΐου 2012, 2 με 4 το μεσημέρι, από το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 και από το αρχείο της εκπομπής «ΗΣΥΧΙΑ! ΓΡΑΦΟΥΜΕ…» μεταδίδεται μια ξεχωριστή ζωντανή ηχογράφηση.

Ο Δημήτρης Μυστακίδης - κιθαρίστας με μεγάλη θητεία σε ηχογραφήσεις και χρόνια στενός συνεργάτης του Θανάση Παπακωνταντίνου – ο Ευγένιος Βούλγαρης με ούτι αλλά και με σπάνια όργανα της Ανατολής όπως το «Γιαιλί – ταμπούρ», ο Απόστολος Τσαρδάκας με το κανονάκι του και η Θεοδώρα Αθανασίου – από τις σπάνιες πολύ νέες φωνές σε τέτοια ακούσματα.

Μπάμπης Τσέρτος...

Ο Μπάμπης Τσέρτος γεννήθηκε στα Τρόπαια του Νομού Αρκαδίας. Σε ηλικία 17 ετών έρχεται στην Αθήνα, όπου κατοικεί πλέον μόνιμα. Παρ” ότι από πολύ μικρός τραγουδάει και ψέλνει επιθυμεί και να σπουδάσει. 

 

Το 1974 εισάγεται στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Ήμουν πολύ τυχερός που στην οικογένειά μου τραγουδούσαν όλοι πολύ καλά, ο δε πατέρας μου έπαιζε και μαντολίνο. Ήμουν επίσης τυχερός που μεγάλωσα στα Τρόπαια, που ήταν πάντα εμπορικό, πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο, για την περιοχή. 

 

Μου έχουν μείνει πολλά γλέντια αξέχαστα, γλέντια όπου μπορούσαμε να ακούσουμε όλα τα είδη του ελληνικού τραγουδιού». Ως φοιτητής πια, ο Μπάμπης Τσέρτος ζει την «αναβίωση» του ρεμπέτικου τραγουδιού, μαθαίνει μπουζούκι και συμμετέχει στο συγκρότημα του Πανεπιστημίου, τραγουδώντας έντεχνα, λαϊκά, ρεμπέτικα και δημοτικά.

Δημήτρης Μητροπάνος: Η τελευταία του συνέντευξη

«Δεν μπορώ να λέω ψέματα, δε θα πολιτευτώ ποτέ», είχε πει ο σπουδαίος τραγουδιστής

Για την οικονομική κρίση και τη γνώμη του για το πολιτικό σκηνικό αλλά και για τη μουσική στην Ελλάδα είχε μιλήσει στην τελευταία του συνέντευξη ο κορυφαίος λαϊκός τραγουδιστής Δημήτρης Μητροπάνος.
Στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο aixmi.gr στάθηκε στην παρακμή του ελληνικού τραγουδιού καθώς όπως λέει αν και έχουμε τραγουδιστές οι δημιουργοί έχουν εκλείψει.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Δημήτρη Μητροπάνου.
Αν έκλεινε κάποιος σε ένα πακέτο πέντε- δέκα μελωδίες που να θυμίζουν Ελλάδα, μία απ’ αυτές θα ήταν τα ζεϊμπέκικα του Μητροπάνου. Αν ήθελε κάποιος να εξηγήσει τι εννοούμε όταν λέμε απλός, γνήσιος και καθαρός λαϊκός τραγουδιστής θα μίλαγε για τον Μητροπάνο.
Ο μεγάλος έλληνας τραγουδιστής δεν χρειάζεται συστάσεις σε κανένα κοινό. Ούτε σε εκείνους που ακούνε έντεχνα, ούτε στους άλλους που απορρίπτουν τα λαϊκά, ούτε στους ροκάδες, ούτε στους εναλλακτικούς. Τον Μητροπάνο τον ξέρουν όλοι. Ξέρουν τα τραγούδια του, αναγνωρίζουν την φωνή του.

Δημήτρης Μητροπάνος (1948-2012): Σίγησε η πλέον δωρική φωνή του τραγουδιού μας...

Στις 11 προχθες το πρωί, λίγες ημέρες αφότου είχε κλείσει τα εξήντα τέσσερα χρόνια του, έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Μητροπάνος. 

 
Ο σπουδαίος ερμηνευτής είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο "Υγεία" νωρίτερα το ίδιο πρωί με πολύ έντονα συμπτώματα και η δύσπνοια που παρουσίασε λίγο αργότερα αποδείχθηκε, δυστυχώς, προοίμιο οξέος πνευματικού οιδήματος, το οποίο ήταν και η αιτία του θανάτου του στη μονάδα εντατικής του νοσοκομείου.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1948 στην Αγία Μονή, μια συνοικία στην περίμετρο των Τρικάλων. Στην ουσία τον μεγάλωσε μόνη της η μητέρα του, αφού πίστευε ότι ο πατέρας του είχε σκοτωθεί στον Εμφύλιο, ώσπου πληροφορήθηκε στα δεκάξι του ότι ζούσε στη Ρουμανία, για να καταλήξει να τον συναντήσει για πρώτη φορά όταν ο ίδιος ήταν σχεδόν... τριάντα ετών! Όντας παιδί φτωχής οικογένειας, εργαζόταν από μικρός σε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στα Τρίκαλα, μέχρι τα δεκάξι του, όταν, μαθητής γυμνασίου ακόμα, κατέβηκε στην Αθήνα. Στην πρωτεύουσα έμεινε μαζί με έναν θείο του και τελείωσε το σχολείο, ενώ παράλληλα δούλευε, ήδη όμως ως τραγουδιστής.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ - ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ- βιογραφία...(1893-1972)

Η Ευτυχία Χατζηγεωργίου-Οικονόμου, κατόπιν Νικολαίδου και τελικά Παπαγιαννοπούλου (1893 - 7 Ιανουαρίου 1972) υπήρξε μια από τις σημαντικότερες στιχουργούς του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. 

Γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, αναγκάστηκε όμως να έλθει στην Ελλάδα με την μικρασιατική καταστροφή, το 1922 με δίπλωμα δασκάλας , πτυχίο που δε χρησιμοποίησε ποτέ καθώς αρχικά στράφηκε στο θέατρο(1926-1942, μεγάλο σκάνδαλο είχε κάνει τότε) κι έπειτα το 1949 στη στιχουργική, ακατάπαυστα ως το τέλος της.

Αθυρόστομη, ψεύτρα, παμπόνηρη, καπάτσα, παθιασμένη στους έρωτές της και παρορμητική μέχρι εκεί που δεν παίρνει, εκ πρώτης όψεως συνιστά έναν χαρακτήρα που δεν μπορεί να περιγράφει και με τα καλύτερα των χρωμάτων. Πολύ όμορφη γυναίκα με πολύ ισχυρή προσωπικότητα κι ιδιαίτερα ευφυής ήταν πολύ ερωτεύσιμη και προκαλούσε στους άλλους δυνατά συναισθήματα, όπως δυνατά ήταν και τα δικά της.

Ο αργιλές, οι ρεμπέτες και το ρεμπέτικο.

source pic: patratv.gr

Όλοι οι ειδήμονες συμφωνούν ότι το επονομασθέν ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στα μεγάλα εμπορικά και κοινωνικά κέντρα, εκφράζοντας τους καημούς, τους πόθους και τις αντιλήψεις των περιθωριακών ατόμων, τα οποία είχαν αποκληθεί ή αυτοαποκληθεί, ρεμπέτες. 

H ίδια η λέξη ρεμπέτης έχει κατά καιρούς επιδεχθεί ποικίλες ερμηνείες. Άλλοι χαρακτηρίζουν με αυτήν τον απείθαρχο, άλλοι τον παράνομο (ιδιότητα που περιλαμβάνει τον αλήτη, τον μάγκα, τον νταή, τον κουτσαβάκη) κι άλλοι τον γλεντζέ, τον ξενύχτη. 

 H λέξη ρεμπέτης και ρεμπέτικο προέρχονται πιθανότατα από την τουρκική γλώσσα (ρεμπέτ = ανυπότακτος) ή από τη σερβική (ρεμπέτ = με την έννοια του αντάρτη) ή ίσως από τη βενετική rebelo (αντάρτης) και την ισπανική rebelde (αντάρτης, επαναστάτης).

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ-Παρασκευή 30/3 στο passport

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ
Παρασκευή 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 21:30   

Στη σκηνή του passport με παλιά και καινούργια τραγούδια ,από το τελευταίο άλμπουμ του, Αγνώστου ΔιαμονήΟ Στέλιος Bαμβακάρης, εκτός από γιος του "πατριάρχη" του ρεμπέτικου τραγουδιού Mάρκου Bαμβακάρη, είναι ένας δεξιοτέχνης σολίστας του τρίχορδου μπουζουκιού και τραγουδοποιός με πρωτοτυπία και δικό του χαρακτηριστικό ήχο, ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες στον χώρο του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, με σημαντική πορεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Προερχόμενος από το ρεμπέτικο, με αρκετή προϋπηρεσία στο πάλκο, κατάφερε να ενσωματώσει στη μουσική του στοιχεία από το λαϊκό τραγούδι του ʼ60 και του ʼ70, για να φτιάξει ένα δικό του προσωπικό χαρμάνι.

«Ρεμπέτικο Σεργιάνι» στο Δημαρχείο Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη

Την ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού παρουσιάζει μέσα από μουσική και κείμενα το μουσικό τμήμα της Δημοτικής Ενότητας Νίκαιας (υπεύθυνοι καθηγητές Νώε Ζαφειρίδης- Αλίκη Καραδημητρίου) το Σάββατο 31 Μαρτίου και ώρα 19.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου.

Το «Ρεμπέτικο Σεργιάνι» περιλαμβάνει λίγα λόγια και πολλά τραγούδια αγαπημένων συνθετών (Μάρκου Βαμβακάρη, Βαγγέλη Παπάζογλου, Βασίλη Τσιτσάνη, Μανώλη Χιώτη, Γιώργου Ζαμπέτα και άλλων), ερμηνευμένα με σεβασμό και αγάπη για τη μουσική από νέους ανθρώπους που γνώρισαν τα μυστικά των λαϊκών οργάνων στα τμήματα του δήμου.

Στους συνθέτες και τα τραγούδια τους θα αναφερθεί ο Γιώργος Τσάμπρας, ραδιοφωνικός παραγωγός της ΕΡΑ2. Η συναυλία πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μουσικές Ιχνηλασίες» που διοργανώνει ο Δήμος Νίκαιας- Αγ. Ι. Ρέντη και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Δημαρχείο Νίκαιας- Αγ. Ι. Ρέντη, Π. Τσαλδάρη 10, 1ος όροφος.

Επιμέλεια: Δήμητρα Μπιλάλη

www.zougla.gr

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2007 Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ Ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΠΑΚΑΛΗΣ - (1920 - 2007)

Ο Μπάμπης Μπακάλης με τους φίλους του το 1950

Μπάμπης Μπακάλης (1920 – 2007)
 
Ο Μπάμπης (Λάμπρος) Μπακάλης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους και συνάμα εμπορικότερους συνθέτες του λαϊκού μας τραγουδιού, που σημάδεψε με τις επιτυχίες του το λαϊκό πεντάγραμμο για δεκαετίες ολόκληρες, τραγούδησε τις χαρές και τις πίκρες του Έλληνα και ανέδειξε πολλούς μεγάλους μετέπειτα ερμηνευτές.

Γεννήθηκε το 1920 στα Κανάλια Καρδίτσας. Η μουσική τον κέρδισε σύντομα, καθώς από τα νεανικά του χρόνια άρχισε να δουλεύει ως μπουζουξής στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα και σε άλλες πόλεις. Το 1944 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και για πρώτη φορά εργάστηκε στο μαγαζί του Γιγουρτόπουλου στον Πειραιά. Το 1958 εμφανίστηκε στο Μενίδι, στου Γκίκα, παρέα με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Μιχάλη Μενιδιάτη, τον Σπύρο Ζαγοραίο και τον Γιώργο Λαύκα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΡΕΜΠΕΤΗΔΩΝ .

Του Ηλία Σιδηρόπουλου - Από: mynima-hellas.com

---

---

Το ρεμπέτικο τραγούδι έχει πάρα πολλές αναφορές στον στίχο του στην γυναίκα. Οι ρεμπέτες δεν έχουν την ίδια άποψη για την γυναίκα με τους μικροαστούς του μεσοπολέμου.

Βέβαια, την δεκαετία του 30 κυρίως και στα δυο είδη του ρεμπέτικου , το Πειραιώτικο και το Σμυρνέικο, η γυναίκα παρουσιάζεται ως ερωτική σύντροφος, ως αντικείμενο του ανδρικού πόθου ,ως πλανεύτρα και ως αιτία δεινών για τους άντρες. Μ ένα περίεργο τρόπο σκέψης η γυναίκα ερωμένη διαχωρίζεται απ την γυναίκα μάνα και αδελφή. Όποια υποπέσει σε απιστία χαρακτηρίζεται σκύλα και είναι συνήθως η απόλυτη ένοχη για τα ατοπήματα, τα εγκλήματα και την κατάντια του απατημένου άντρα.

Από την άλλη όμως οι ρεμπέτες δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για τις γυναίκες που τολμούν να σηκώσουν ανάστημα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Στα πάλκα των ρεμπέτηδων έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνιση τους γυναίκες ερμηνεύτριες.

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΣ…(Ηλία Σιδηρόπουλου)

(Ηλία  Σιδηρόπουλου)

Το ρεμπέτικο και το λαϊκό ήταν το τραγούδι που γεννήθηκε στο περιθώριο και αγκαλιάστηκε απ την εργατική τάξη και τα κατώτερα οικονομικά λαϊκά στρώματα της αστικής κοινωνίας.  

Οι ρεμπέτες τραγούδησαν για την φτώχεια και την ανέχεια τους απ τα πρώτα κιόλας χρόνια της ύπαρξης τους.

Αρχικά μέσα απ τον στίχο τους περνούσε μια περηφάνια για την φτωχή καταγωγή τους που ήταν άρρηκτα δεμένη με το φιλότιμο, το μπεσαλίκι και την καλή καρδιά τους. Τα έχωναν όμως και στους παραλήδες  (μπαγιοκλήδες) δείχνοντας ότι  εξ αρχής γνώριζαν ότι η αιτία της φτώχειας και της ανέχειας τους είναι ο συσσωρευμένος πλούτος των λίγων.
Πρώτα οι ρεμπέτες μας στην Αμερική και αργότερα οι του Πειραιώτικου ρεμπέτικου και οι λαϊκοί  μας δημιουργοί  άρχισαν να γράφουν τραγούδια με στίχο, αν όχι ταξικά συνειδητοποιημένο ,με έντονο πολιτικό κοινωνικό χαρακτήρα .
Ας θυμηθούμε κάποια απ αυτά τα τραγούδια που στην εποχή μας είναι και πάλι επίκαιρα:

Η Αριστερά και το Ρεμπέτικο Τραγούδι

Πριν λίγες μέρες (8 Φεβρουαρίου) συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από το θάνατο του Μάρκου Βαμβακάρη. Μια επέτειος που μάλλον πέρασε στα αζήτητα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι εξαιρέσεις συνιστούν επιβεβαίωση του κανόνα.
Δεν είναι ο μόνος λόγος που ο Ραδιοσταθμός 105,5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ αποφάσισε να διοργανώσει εκδήλωση με θέμα: Η Αριστερά και το Ρεμπέτικο Τραγούδι. Δεν είναι πως, υπάρχουν συναισθήματα ενοχής για όποιες σαθρές και εν πολλοίς ανιστόρητες απόψεις είχαν διατυπωθεί τον προηγούμενο αιώνα για το μουσικό πολιτισμό των ελληνικών αστικών κέντρων.
Στα μεγάλα και πρωτοφανή ζόρια που περνά σήμερα ο λαός και ο τόπος, στις νέες συνθήκες της οικονομικής Κατοχής, θα ανοίξει ένας διάλογος για ό,τι ζει ως σήμερα στην ψυχή μας από το ρεμπέτικο μελωδικό πλούτο, για ό,τι ακόμη και τώρα παραμένει διαχρονική λαϊκή απαντοχή και συνάμα στημόνι για καινούρια πρωτότυπα έργα.
Στόχος είναι να τραγουδήσουμε και να ψυχαγωγηθούμε, γιατί αυτά τα μοναδικά αιώνια άσματα παραμένουν αντίδοτα στη μιζέρια και στην κατάθλιψη, δίνουν με ιδιόρρυθμο τρόπο το μέτρο της λαϊκής ενεργητικής στάσης στη ζωή, που σήμερα πιότερο από κάθε άλλη φορά είναι ζητούμενο.
Τραγουδούν:Μπάμπης Γκολές
Αγάθων Ιακωβίδης
Γιάννης Θωμόπουλος
Νάντια Καραγιάννη
Δημήτρης Κοντογιάννης
Γιάννης Λεμπέσης
Κατερίνα Τσιρίδου
Παίζουν:Μάκης Σταμούλης: μπουζούκι - τραγούδι
Νίκος Πρωτόπαπας: κιθάρα
Έκτωρ Κοσμάς: βιολί
Μανώλης Γρισμπολάκης: ακορντεόν

Επιμέλεια εκδήλωσης: Ηλίας Βολιότης - Καπετανάκης
Διοργανώνεται με τη συμπαράσταση του περιοδικού «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ»
και της ιστοσελίδας http://www.mousapolytropos.gr/
Ώρα έναρξης 21.30
Τιμή εισιτηρίου 10 ¤ (με κρασί)

Μουσική σκηνή Αυλαία
Αγίου Όρους 15, Βοτανικός
2103474074
http://www.avlea.gr/
Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης

Πηγη www.zougla.gr

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΟΥΑΝΑΚΟΣ 1925 - 1974

από ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΜΑΥΡΟΣ
 ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ, ΣΥΝΘΕΤΗΣ, ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΚΤΗΣ

Ο Σταύρος Τζουανάκος γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1925 στον Πειραιά. Κατά τον Τάσο Σχορέλη γεννήθηκε το 1921, όμως η πληροφορία αυτή δεν είναι σωστή.

Κατάγεται από φτωχή οικογένεια και είναι γόνος του Μανιάτη Θανάση και της Κυπαρισσιώτισσας Ελένης Γεωργακοπούλου.

Ο Σταύρος Τζουανάκος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ολοκληρωμένου δημιουργού. Τη χρονική περίοδο από το 1948 έως και το 1964 πρόσφερε στο ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι περίπου 140 όμορφα τραγούδια (δικά του και άλλων δημιουργών) που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Είναι αναμφίβολα σημαντικός συνθέτης του Ρεμπέτικου και εκφραστικότατος τραγουδιστής του.

Αμανέ Σκιά ή με αφορμή το Ρεμπέτικο

Cabaret Voltaire   (Αθήνα, Γκάζι)
Από 12/03/2012 έως 09/04/2012
 
Είδος: μουσικές παραστάσεις
Περιγραφή:
Στο Cabaret Voltaire ανεβαίνει η μουσική παράσταση ΄΄Αμανέ Σκιά ή με αφορμή το Ρεμπέτικο΄΄, από τις 12 Μαρτίου μέχρι τις 10 Απριλίου.
Μια παράσταση με αφορμή τα ρεμπέτικα τραγούδια αλλά και τις κοινωνικές συνθήκες που τα γέννησαν. Ιστορίες ανθρώπων άλλης εποχής, είτε πραγματικές είτε εμπνευσμένες από τους στίχους τους. Ιδωμένες μέσα από ένα πρίσμα σημερινό και προσωπικό. Μια κάπως παράδοξη ματιά στις γειτονιές του Μεσοπολέμου. Σύνθεση και διασκευή κειμένων, εικόνων και μουσικής που συνδυάζει την ατμόσφαιρα του τότε με σύγχρονες επιρροές προσανατολισμένες κυρίως σε σκοτεινά τοπία. Η σκληρότητα μιας εποχής που απογύμνωνε τις ανάγκες αλλά και τα ίδια τα άτομα έρχεται και ξανάρχεται μέσα στον κύκλο της ανθρώπινης ιστορίας. Κι είναι πιο εύκολο να κοιτάς μια φωτογραφία παλιά και να παραδέχεσαι ή να κρίνεις τον εαυτό σου, παρά να κοιτάς στον καθρέφτη.

Συντελεστές: 
Σύνθεση - Συγγραφή Κειμένων: Αναστασία Κατσιναβάκη, Κοσμάς Χατζής
Σκηνοθεσία: NonCanoN
Σκηνικά: Σπύρος Δουκέρης
Κοστούμια: ΝonCanoN
Μουσική Επεξεργασία/ Διασκευή: Αναστασία Κατσιναβάκη, Δήμος Μαμαλούδης
Μίξη Ήχου: Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος
Video Art: Θοδωρής Ανδρεαδάκης, Έλλη Κατσιναβάκη, Δήμος Μαμαλούδης
Φωτισμοί: ΝonCanoN
Φωτογραφίες: Πέτρος Κουμπλής, Βασιλική Σβώλου
Αφίσες - Υλικό Προώθης: Πέτρος Κουμπλής
Οργάνωση Παραγωγής: NonCanoN
Παίζουν: Αναστασία Κατσιναβάκη, Έλλη Κατσιναβάκη, Δήμος Μαμαλούδης, Κοσμάς Χατζής

Cabaret Voltaire Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο   Τηλ: +302105227046
Τιμές:  Είσοδος 12 ευρώ
Πηγή Ελculture.gr

Το «αμάν» της ψυχής συναντά το «αμήν» μιας προσευχής

Το «αμάν» που βγαίνει μέσα από την ψυχή συναντά το «αμήν» μιας προσευχής. Tο αγαπημένο έργο του Σταύρου Ξαρχάκου κάνει πρεμιέρα στο ανακαινισμένο θέατρο Ακροπόλ την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου και για 20 παραστάσεις.

Το «Αμάν Αμήν», το αγαπημένο έργο του Σταύρου Ξαρχάκου, μια μουσική παράσταση βασισμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συνθέτη, κάνει πρεμιέρα στο ανακαινισμένο θέατρο Ακροπόλ την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου και για 20 παραστάσεις έως και τις 31 Μαρτίου.
Σύμφωνα με τον Σταύρο Ξαρχάκο, τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι τραγούδια του οράματος για μια καλύτερη ζωή, είναι τα τραγούδια της διάψευσης των ονείρων, είναι τα ρεμπέτικα της αιώνιας νοσταλγίας της ομορφιάς, τα ρεμπέτικα της ιερότητας του πόθου, τα ρεμπέτικα της περιφρόνησης του τρόμου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της πρόκλησης της μοίρας και της ατάραχης αντιμαχίας με το θάνατο.

Μάρκος Βαμβακάρης

«Όσοι γενούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν,
τους κυνηγάει ο λαός για τα καλά που κάνουν…»

Αχ! βρε Μάρκο. Πόσα χρόνια πριν τραγουδούσες αυτούς τους στίχους.  Και πόσο, μα πόσο επίκαιροι ακούγονται σήμερα, λες και τίποτε δεν άλλαξε. Λες και δεν πέρασε μια μέρα... Αλλά στη χώρα που ζούμε ακόμα και η... ανακύκλωση είναι πιστό αντίγραφο του πρωτογενούς υλικού. Είμαστε ανίκανοι να ξεφύγουμε από τη μοίρα μας, είμαστε ανίκανοι να κάνουμε ένα βήμα μπροστά χωρίς ταυτόχρονα να κάνουμε... τρία βήματα πίσω!  
Σαράντα χρόνια έκλεισαν χτες Τετάρτη από τον θάνατο του Βαμβακάρη, στις 8 Φεβρουαρίου του 1972.
Ενας από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο μεγαλύτερος, του ρεμπέτικου τραγουδιού είχε πεθάνει μέσα στη χούντα, αποκηρυγμένος από πολλούς που τον αναγνώρισαν αργότερα. Και η κηδεία του, τότε, δεν είχε καν γίνει δημοσία δαπάνη. Τουναντίον, ως και δάνειο αναγκάστηκε να πάρει η οικογένειά του προκειμένου να τον θάψει…
Σαράντα χρόνια αργότερα, λίγες μέρες πριν από την επέτειο αυτή, πέθανε ο μεγαλύτερος ίσως Έλληνας σκηνοθέτης, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Όμως, αυτή τη φορά και παρά το ιδιαίτερα δυσμενές κλίμα που βιώνουμε ως έθνος και το οποίο μοιάζει με καθεστώς ιδιότυπης κατοχής σε συνθήκες ελευθερίας, η κηδεία του, έγινε δημοσία δαπάνη. Παρότι πολλοί εξέφρασαν αντιρρήσεις για το αν το γεγονός κινείτο στη σωστή κατεύθυνση.
Ε, ίσως τελικά - παρά τις όποιες επιφυλάξεις - κάτι να έχει αλλάξει.
Τουλάχιστον σήμερα, οι άξιοι τιμούνται όπως τους αξίζει.
Μετά θάνατον, φυσικά προς επίρρωσιν της ρήσης «ο αποθανών δεδικαίωται».

Ζουμπουλάκης Γιάννης
www.tovima.gr 

ΜΑΝΕΣΗΣ ΚΩΣΤΑΣ - βιογραφία...

Του Σάκη Πάπιστα: Ερευνητή - Συλλέκτη - Συγγραφέα

(Ανέκδοτη & πρωτογενής καταγραφή και κατάταξη της Εργογραφίας του Στιχουργού Κώστα Μάνεση)

Ο Κώστας Μάνεσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1917. Σαν στιχουργός, υπήρξε πολυγραφότατος και ανήκει στην κατηγορία (των στιχουργών) που ξεκινήσανε την ενεργό παρουσία τους στο χώρο του τραγουδιού στη δεκαετία του 1930 και συνέχισαν να υπάρχουν, χωρίς καμιά πτώση στην ποιότητα της δουλειάς τους, και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ʼ50, κι ακόμα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ʼ60.
Ο ίδιος ο Μάνεσης άρχισε τη στιχουργική του δραστηριότητα από τις αρχές του ʼ30, κορυφώνεται από τα μέσα της δεκαετίας του ʼ40 και μετά και εκτείνεται με ελάττωση μέχρι τη δεκαετία του ʽ60.

Στην κατηγορία αυτή, οι στιχουργοί, πατούν περιστασιακά ή άλλοτε σε διαρκή βάση (όπως ο Κώστας Μάνεσης) σε δύο πυλώνες, στο λαϊκό και στο ελαφρό τραγούδι. Ανάμεσα στους στιχουργούς αυτούς, εκτός από τον Μάνεση, συγκαταλέγονται και ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης-Τσάντας, ο Κώστας Κοφινιώτης, ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος, ο Αιμίλιος Σαββίδης-Σαβαίμ, κ.α.

ΣΤΟ ''ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ'' ΓΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥΣ ΗΧΟΥΣ.

ΧΑΡΤΗΣ

ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ 1904-1971 (Βιογραφία)

pic: ogdoo.gr

Ο Στράτος Παγιουμτζής γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1904.

 

 Πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Από παιδί μπήκε στο μεροκάματο: αρχικά ψαράς κι έπειτα «γεμιτζής», δηλαδή βαρκάρης, που μετέφερε τρόφιμα και άλλα εφόδια στα καράβια που άραζαν «αρόδο» έξω απ' το λιμάνι.

Το μεγάλο πάθος του Στράτου ήταν το τραγούδι. Όπου κι αν βρισκόταν, στη θάλασσα, στην αγορά, στην ταβέρνα, μόλις ερχόταν στα μεράκια άρχιζε το τραγούδι. Γρήγορα γνωρίστηκε με την Πειραιώτικη παρέα του ρεμπέτικου. 

 

Μαζί με τους Μάρκο Βαμβακάρη, Ανέστη Δελιά και Γιώργο Μπάτη έφτιαξαν την πρώτη αμιγώς μπουζουξίδικη λαϊκή ορχήστρα. Ήταν η «Τετράς του Πειραιώς», ονομασία που οφείλεται μάλλον στον «ανεκδιήγητο» Μπάτη, που συνήθιζε τους καθαρευουσιάνικους, αλλά και ξενικούς (Ζορζ Μπατέ!) όρους, σνομπάροντας τους «αριστοκράτες».

Αφιέρωμα Σμυρναίικο Ρεμπέτικο στο "Παντοπωλείο-Πολίτικη Κουζίνα"

Κάθε Δευτέρα βράδυ στο Εστιατόριο Το Παντοπωλείον-Πολίτικη Κουζίνα έχει αφιέρωμα στο Σμυρναίικο Ρεμπέτικο στις 22.00 μ.μ.
Μια ιδιαίτερη μουσική βραδιά αφιερωμένη στο Σμυρναίικο Ρεμπέτικο με συνθέσεις των: Ασίκη, Σέμση, Δραγάτση, Τούντα, κα. και σε ερμηνείες των Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Κώστας Ρούκουνα, Κώστας Τσανακο, κ.α. παιζουν: Άλκης Σιδηροκαστρίτης - κιθάρα, πολίτικη λύρα, φωνή Στέλιος Μσστραντωνάκης - ούτι, φωνή, Ειρήνη Παπαδάτου φωνή.
Το 1922 είναι η χρονιά της Μικρασιατικής καταστροφής την οποία ακολουθεί η αναγκαστική πλέον ανταλλαγή πληθυσμών, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης. Πολλοί μικρασιάτες εγκαθίστανται στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας φέρνοντας από εκεί τις μουσικές τους παραδόσεις.
Αυτή την περίοδο η θεματολογία του ρεμπέτικου περιλαμβάνει κυρίως ερωτικά (όπως σε όλες τις μουσικές) αλλά και μάγκικα τραγούδια).
www.inews.gr

Στον Ντίνο Χριστιανόπουλο το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2011

Σε αναγνώριση της προσφοράς του στην λογοτεχνία και τον πολιτισμό της Ελλάδας

Η κριτική επιτροπή αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να απονείμει την κορυφαία διάκριση του Μεγάλου Βραβείου των Γραμμάτων στον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο, αναγνωρίζοντας την 60ετή πολυσχιδή προσφορά του τόσο στην πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης (της οποίας, με την πάροδο του χρόνου, κατέστη εμβληματική μορφή) αλλά και γενικότερα στα ελληνικά γράμματα.

Ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης περιοδικών, επιμελητής εκδόσεων, βιβλιοκριτικός, συλλέκτης, ιδρυτής του «Κύκλου της Διαγωνίου» και της «Μικρής Πινακοθήκης», με οτιδήποτε κι αν ασχολήθηκε και υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος χάραξε νέες προοπτικές για τους συγχρόνους του, επηρέασε τις νεότερες λογοτεχνικές γενιές και συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής αισθητικής μας.

Οι Στράτες του Ρεμπέτικου.

Το ρεμπέτικο τραγούδι έχει την δική του ιστορική διαδρομή .Μια διαδρομή παράλληλη με τα ιστορικά δρώμενα,τις πολιτικές εξελίξεις και το κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας μας τον τελευταίο αιώνα.
Ουσιαστικά σε ρεμπέτικο τραγούδι εξελίχθηκαν οι μουσικοί δρόμοι της Μικράς Ασίας.  Αρκετά μουσικά ακούσματα των μικρασιατών είχαν καταφέρει να περάσουν το Αιγαίο και να ακούγονται στην υποδουλομένη Θεσσαλονίκη(πολυπολιτισμική πόλη κατοικημένη  από Εβραίους, Έλληνες, Τούρκους ,Βούλγαρους ,Αρμένιους),στον Πειραιά, στον Βόλο, την Πάτρα και σε άλλα αστικά κέντρα της χώρας, κυρίως λιμάνια ,στα τέλη του 19 ου αιώνα και στις αρχές του εικοστού.