Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΡΕΜΠΕΤΗΔΩΝ .

Του Ηλία Σιδηρόπουλου - Από: mynima-hellas.com

---

---

Το ρεμπέτικο τραγούδι έχει πάρα πολλές αναφορές στον στίχο του στην γυναίκα. Οι ρεμπέτες δεν έχουν την ίδια άποψη για την γυναίκα με τους μικροαστούς του μεσοπολέμου.

Βέβαια, την δεκαετία του 30 κυρίως και στα δυο είδη του ρεμπέτικου , το Πειραιώτικο και το Σμυρνέικο, η γυναίκα παρουσιάζεται ως ερωτική σύντροφος, ως αντικείμενο του ανδρικού πόθου ,ως πλανεύτρα και ως αιτία δεινών για τους άντρες. Μ ένα περίεργο τρόπο σκέψης η γυναίκα ερωμένη διαχωρίζεται απ την γυναίκα μάνα και αδελφή. Όποια υποπέσει σε απιστία χαρακτηρίζεται σκύλα και είναι συνήθως η απόλυτη ένοχη για τα ατοπήματα, τα εγκλήματα και την κατάντια του απατημένου άντρα.

Από την άλλη όμως οι ρεμπέτες δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για τις γυναίκες που τολμούν να σηκώσουν ανάστημα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Στα πάλκα των ρεμπέτηδων έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνιση τους γυναίκες ερμηνεύτριες.

Η γυναίκα λοιπόν στο μικρόκοσμο των ρεμπέτηδων ,μπορεί να μην είχε κατακτήσει την ισονομία, ισοτιμία της με τους άντρες ,αλλά είχε την δική της φωνή και την δική της παρουσία σε μια εποχή και μια κοινωνία που την ήθελε παθητικό αποδέκτη της ανδρικής εξουσίας μέσα από μια αυστηρά πατριαρχική οικογένεια.

ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΣΤΟΥΣ ΡΕΜΠΕΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΡΕΜΠΕΤΙΣΣΕΣ , ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ ΤΟΥΣ..


Στίχοι: Στέλιος Κερομύτης, Μπούμπης
Μουσική: Στέλιος Κερομύτης, Μπούμπης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Κερομύτης, Μπούμπης & Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Μ’ αρέσει να ‘σαι μάγκισσα
με τσαχπινιά και νάζι
κι όλος ο κόσμος τι θα πει Μαρίτσα μου
ποτέ να μη σε νοιάζει
Ντυμένη σαν αρχόντισσα
μαζί μου να γυρίζεις
να πίνεις σαν παλιομπεκρής, κουκλάκι μου
με σκέρτσο να καπνίζεις
Να βάζεις τη φουστίτσα σου
με γούστο και μεράκι
και στο ποδάρι να φοράς τσαχπίνα μου
το πιο ακριβό γοβάκι
Να ‘σαι τσαχπίνα κι έξυπνη
το κόσμο να πειράζεις
και στη καρδούλα σου καημό Μαρίτσα μου
ποτέ σου να μη βάζεις…


Η πρωτομάγκισσα
Δίσκος Liberty Αμερικής 106 Συνθ.: Ελ. Νικολαΐδου,
Τραγούδι.: Ιωάννα Γεωργακοπούλου & Ιωάννης Τατασόπουλος



Μουσική & στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Πρώτη φωνογράφηση: 1948 [ODEON G.A. 7496]
Πρώτη εκτέλεση: Λίτσα Χάρμα (Χαρμαντά) & Μάρκος Βαμβακάρης
Κρασί, γυναίκα και χαρτί, τρία κακά μεγάλα,
με φέραν στ’ αδιέξοδο, με στέλνουν στην κρεμάλα.
Με το κρασί ζαλίζομαι, με το χαρτί τα χάνω,
με τη γυναίκα χτίκιασα και πέφτω να πεθάνω.
Κρασί, γυναίκα και χαρτί με κάνανε μαντάρα,
γιατί χωρίς αυτά η ζωή δεν κάνει μια πεντάρα.
Κρασί, γυναίκα και χαρτί στα χέρια σου μην πιάνεις,
γιατί, αργά ή γρήγορα, στην ψάθα θα πεθάνεις.

Η ΝΤΕΡΒΙΣΑΙΝΑ
ΣΥΝΘΕΣΗ.: Β. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ
ΦΩΝΕΣ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ
ΕΤΟΣ: 1934
ΒΙΟΛΙ , ΚΑΝΟΝΑΚΙ (ΜΑΡΓΑΡΩΝΗΣ), ΚΙΘΑΡΑ (ΣΚΑΡΒΕΛΗΣ) ΚΑΙ ΦΩΝΗΤΙΚΑ Σ. ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ.
Είμ’ αλανιάρα μερακλού, φουμάρω το χασίσι
γι’ αυτό μου βγάλαν τ’ όνομα, πως αγαπώ ντερβίση.
Εγώ ντερβίση θ’ αγαπώ, ώστε που να πεθάνω,
κι αν τονε χάσω κι. άλλονε ντερβίση θε να πάρω.
‘Οπου σταθώ κι όπου βρεθώ, ντερβίσινα με λένε
μα και για τον κουτόκοσμο τα μάτια μου δεν κλαίνε.
Μ’ αρέσουν οι ντερβίσηδες, γιατ’ είναι μερακλήδες,
είναι πολύ γιαβάσηδες και λίγο μπελαλήδες.

Καπνουλού μου όμορφη

Χασάπικο του Μπαγιαντέρα.Κατά μία εκδοχή είναι ο πρώτος του δίσκος το 1936.

Η ΝΤΕΡΜΠΕΝΤΕΡΙΣΣΑ

ΣΤΕΛΛΑ ΧΑΣΚΙΛ,Β.ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ,ΜΑΡΚΟΣ

ΣΥΝΘ Β.ΤΣΙΤΣΑΝΗ 1947
ΣΤΙΧΟΙ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ-ΡΟΥΤΣΟΣ
ODEON GA 7399
Τρέξε, μάγκα, να ρωτήσεις
να σου πουν ποια είμαι γω
είμαι γω γυναίκα φίνα, ντερμπεντέρισσα
που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρισα. 
Πως θα γίνω εγώ δική σου,
πάψε να το συζητάς
δε γουστάρω τις παρόλες, σου ‘ξηγήθηκα
στις ταβέρνες και στα καμπαρέ γεννήθηκα.
Δεν με συγκινούν αγάπες
φτάνει να καλοπερνώ
κάθε βράδυ να τραβάω το ποτήρι μου
και να σφάζονται λεβέντες για χατήρι μου.

Τράβα ρε αλάνη (Δίσκος HMV AO-2147 / 1934
Συνθ.: Κ. Σκαρβέλης, Τραγ.: Ρόζα Εσκενάζυ)

Μην περάσεις απ’ τη γειτονιά μου
μάγκα μη σε ξαναειδώ μπροστά μου
[έμαθα μες στο Πασαλιμάνι
π' αγαπάς μια μόρτισσα βρ' αλάνη] χ2
[Τράβα βρε μάγκα και αλάνη
τράβα για το Πασαλιμάνι] χ2
Απ’ τη μόρτισσα γλυκά φιλάκια
κάθε βράδυ γλέντι και χαδάκια
[κι έτσι την περνάς μαζί της φίνα
και ξεχνάς ν' ανέβεις στην Αθήνα] χ2
[Τράβα βρε μάγκα και αλάνη
τράβα για το Πασαλιμάνι] χ2
Κι έτσι πια βρε μάγκα για να ξέρεις
μ’έχασες για πάντα για να με ‘βεις
[κάθε βράδυ μες στο καλαμάκι
θα γλεντώ με ένα χασαπάκι] χ2
[Τράβα βρε μάγκα και αλάνη
τράβα για το Πασαλιμάνι] χ2
Άντε να μας ζήσει το Πασαλιμάνι. |

ΓΙΝΟΜΑΙ ΑΝΤΡΑΣ

Στίχοι: Πάνος Τούντας
Μουσική: Πάνος Τούντας

Σαν εμένανε, τσαχπίνα, δεν έχ’ άλλη στην Αθήνα,
γίνομ’ άντρας πρώτο πράμα με πιστόλι και με κάμα
κι έχω γκόμενα μια δούλα και της τα ‘χω πάρει ούλα. 
Στον τεκέ όταν θα πάω, όλους τους στραβοκοιτάω
και μου λεν’, καλώς τ’αδέρφι, τράβα μια να κάνει κέφι
κι αρχινούνε τα μαγκάκια γλέντι με μπαγλαμαδάκια.
Μα ένα βράδυ μαζευτήκαν κι όλοι απάνω μου ριχτήκαν
και αρχίσαν μαστορόδια με τη γλώσσα τους τη τόφια
και φωνάζαν με λαχτάρα, αχ, αγοροκοριτσάρα.

ΑΦΟΥ Μ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΓΥΡΝΩ

Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Νταίζη Σταυροπούλου 
Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ, τον κόσμο τι τον μέλλει,
τα λόγια του τα αψηφώ κι ας λέει ό,τι θέλει,
τα λόγια του τα αψηφώ κι ας λέει ό,τι θέλει,
αφού μ’ αρέσει να γυρνώ, τον κόσμο τι τον μέλλει.
Εγώ μποέμικα θα ζω, κανέναν δεν πειράζω,
δικιά μου είναι η ζωή και δεν τη λογαριάζω,
δικιά μου είναι η ζωή και δεν τη λογαριάζω,
εγώ μποέμικα θα ζω, κανέναν δεν πειράζω.
Σ’ αυτή την ψεύτικη ζωή, που μια φορά τη ζούμε,
δεν έχουμ’ άλλο πιο καλό, παρά να τη γλεντούμε,
δεν έχουμ’ άλλο πιο καλό, παρά να τη γλεντούμε,
σ’ αυτή την ψεύτικη ζωή, που μια φορά τη ζούμε.

H Βλάμισσα -Στελλάκης Περπινιάδης
ΓΙΟΒΑΝ ΤΣΑΟΥΣ (1936)
Γειά σου Γιοβάν Τσαούση με την πενιά σου!
Μέρες και νύχτες περπατώ αμάν αμάν
μέσα στη Δραπετσώνα
για μια σουλτάνα βλάμισσα αμάν αμάν
πεντάμορφη κοκκώνα 
Μού ‘χει ποτίσει την καρδιά αμάν αμάν
με πίκρες και φαρμάκι
γι αυτό το ρίχνω στο κρασί αμάν αμάν
να φύγει το μεράκι
Άλα
(Γιοβάν Τσαούς:)- Γειά σου Στελλάκη μου!
-Ως πότε πες μου βλάμισσα αμάν αμάν
δεν είναι αμαρτία
να λιώνω εγώ για σένανε αμάν αμάν
και να ‘σαι εσύ η αιτία
Αχ
Άλα
Έλα γλυκιά μου βλάμισσα αμάν αμάν
να γίνουμε ζευγάρι
οι μάγκες θα μας έχουνε αμάν αμάν
το μόνο τους καμάρι.

ΤΟ ΜΑΓΚΙΚΟ-Γ.ΒΙΔΑΛΗΣ (1928)

Μάγκικό μου, νοστιμό μου σκέρτσο πεταχτό
με τα ναζάκια σου μ’ έχεις τρελλό.
Σαν σε βλέπω από μπροστά/κοντά μου να περνάς μικρό
με ξετρελλένεις φως το μυαλό. (δις)
——————————————–
Έλα δως μου τα φιλιά σου μείνε πια με μέ(να)
τι θέλεις φως μου να χαθώ για σέ(να).
Έλα μάγκικο σκερτσόζο δως μου μια ματιά
για να μου γειάνεις φως μου την καρδιά. (δις)
———————————————
Μάγκικό μου, νοστιμό μου σκέρτσο πεταχτό
με τα ναζάκια σου μ’ έχεις τρελλό.
Σαν σε βλέπω από μπροστά/κοντά μου να περνάς μικρό
με ξετρελλένεις φως το μυαλό. (δις)

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ ΩΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΑΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΙΠΗ. ΕΧΕΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΝΩΣΤΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ 28 ΚΑΙ ΤΟΥ 30,
1η εκτέλεση: Γιώργος Βιδάλης, με τίτλο «ΤΟ ΜΑΓΚΙΚΟ» (1928)
2η εκτέλεση: Αντώνης Νταλγκάς-Διαμαντίδης, με τίτλο «ΜΑΓΚΙΚΟ ΜΟΥ, ΝΟΣΤΙΜΟ ΜΟΥ» (1929)
3η εκτέλεση: Κώστας Καρίπης, με τίτλο «ΧΑΣΑΠΙΚΟ ΤΟ ΜΑΓΚΙΚΟ» (1929)
4η εκτέλεση: Τρίο Σαβαρή (Σαβαρής – Μηλιάρης – Λυσιέν) (1930)

ΚΑΙ ΠΑΜΠΟΛΕΣ ΕΠΑΝΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΣΥΧΡΟΝΕΣ.

ΤΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ-ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΣΑΟΥΣΑΚΗΣ
ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ (1950) 
Δυο κορίτσια απ’ τα μοντέρνα,
μας την κλείσαν την ταβέρνα,
για ν’ ακούσουνε μια φίνα μπουζουκιά.
Στων κεφιών τους τα χατήρια,
σπάσαν πιάτα και ποτήρια
και ντροπιάσαν όλη τη μαγκιά.
Δυο κορίτσια της προόδου,
ξανοιχτήκανε αρόδου,
για να πιάσουνε με μάγκες κουμπαριά.
Τραγουδήσαν και σφυρίξαν
και στο «μάλιστα» μας ρίξαν,
με κολπάκια φίνα και βαριά.
Δυο κορίτσια απ’ τα καινούρια,
στην ταβέρνα κάναν γιούρια
και μας κάψαν οι κακούργες την καρδιά.
Αμολήσαν παραγάδι
και ψαρέψαν σ’ ένα βράδυ,
τα πιο ντερμπεντέρικα παιδιά.
Στων κεφιών τους τα χατήρια,
σπάσαν πιάτα και ποτήρια
και ντροπιάσαν όλη τη μαγκιά.

Η ΜΑΓΚΙΩΡΑ

Μ.ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ,ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ,ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Β. ΤΣΙΤΣΑΝΗ (1947)

ΓΕΙΑΣΑΝ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ
Μ.ΒΥΡΩΝ-ΡΕΝΑ ΣΤΑΜΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ (1954)

ΑΛΑΝΙΑΡΙΚΗ ΖΩΗ-ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Αλανιάρης είσαι μάγκα
μη μ’ αφήσεις να χαθώ
έλα απόψε τα γινάτια
θέλω να εξηγηθώ
Τι σου φταίω η καημένη
πού ζω αλανιάρικα
ξεύρεις ήρθα από την πόλη
και ξηγιέμαι μάγκικα 
Έτσι θέλω εγώ τον άντρα
να ‘ναι μόρτης, παραλής
να μην εκτιμά το χρήμα
και να είναι μερακλής
Για να ζω πάντα αλανιάρα
μες τον ψεύτικο ντουνιά
να μη βάζω πια μεράκι
ποτές μέσα στην καρδιά
Όπου βρω καλή παρέα
πως μ’ αρέσει να γλεντώ
τα λεφτά δεν τα ‘κτιμάω
τα ξοδεύω στο λεπτό
γιατί ξέρω πως να ζήσω
αλανιάρικη ζωή
και δεν δίνω και πεντάρα
στον κοσμάκη τι θα πει
Με κρασάκι και με ούζο
μεθώ βράδι και πρωί
θέλω εγώ να την γλεντήσω
αυτή τη ψεύτικη ζωή
μα δε φταίω η καημένη
πού ζω αλανιάρικα
γιατί ήρθα από την πόλη
και ξηγιέμαι μάγκικα
- Γεια σου Καραγιάννη μου να μην πεθάνεις
- Γεια σου Τριμάκη με την κομπανία σου

ΠΗΓΗ: mynima-hellas.com