Αφιέρωμα στις Χαμένες Πατρίδες

ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΧΑΝΙΩΝ

Μεγάλη συναυλία – αφιέρωμα στις “Χαμένες Πατρίδες” διοργανώνει το “Μουσικό Σύνολο Χανίων” την Τρίτη 10 Ιανουαρίου και ώρα 9 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο (Α. Παπανδρέου 74). Θα ακουστούν τα έργα: Ασίκικο Πουλάκη του Μίκη Θεοδωράκη, Ρεμπέτικο του Σταύρου Ξαρχάκου, Μικρά Ασία και Βυζαντινός Εσπερινός του Απόστολου Καλδάρα.
Ερμηνεύουν: Βασίλης Λέκκας, Τάσος Ψαλλιδάκης, Βιργινία Ντοκάκη.
Μουσικοί: Στέλιος Καρύδας, κιθάρα Δημήτρης Ρέππας, μπουζούκι Δημήτρης Τσούρτος, κοντραμπάσο Ηλίας Κοντούδης, τύμπανα Χριστίνα Αλεξανδρή, πιάνο και σε πρώτη εμφάνιση η μικρή Εύα Παπανικολάκη, βιολί.
Μουσικοί σε παραδοσιακά όργανα: Δημήτρης Κολλίντζας, κανονάκι Άκης Πιτσάνης, βιολί Παναγιώτης Σπανουδάκης, ούτι Στέλιος Οικονομάκης, κρουστά Βιργινία Ντοκάκη, κρουστά.
Συμμετέχει ο Βυζαντινός Χορός Χανίων:

Πόντιος Κασταμονίτης ήταν ο Γιοβάν Τσαούς που άφησε εποχή στο ρεμπέτικο τραγούδι

 

Ένας ακόμα από τους μεγάλους και αγνοημένους του ελληνικού μας τραγουδιού. Γεννήθηκε στην Κασταμονή του Πόντου και πέθανε στη Δραπετσώνα από δηλητηρίαση, αφού έφαγε τηγανόψωμο φτιαγμένο με χαλασμένο αλεύρι που είχε πάρει από κάποιο βομβαρδισμένο πλοίο στο λιμάνι του Πειραιά. Λίγες ώρες αργότερα πέθανε και η γυναίκα του.

Το σπίτι του ήταν κοντά στα υπόστεγα του λιμανιού, εκατό μέτρα πιο κει από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Αγ. Διονυσίου.

«Πάνω στα μπράτσα των οργάνων του δεν είχε τέλια, αλλά χιλιάδες ξωτικά πουλιά που περίμεναν να τ’ ακουμπήσει για ν’ αρχίσουνε να λαλάνε», έλεγε ο κατασκευαστής οργάνων Κυρ. Λαζαρίδης. Και ο Μ. Βαμβακάρης καθόταν πλάι του «φτιαγμένος» για να τον ακούσει και του ’λεγε: «Παίξε, ρε Γιοβάνη, να χαρείς τα παιδιά σου».

Καλά Χριστούγεννα..

Το φωτεινό άστρο των Χριστουγέννων, οδήγησε τους 3 μάγους στον Χριστό. 
Ας οδηγήσει και εσάς σε μια ζωή ευτυχισμένη με πολύ αγάπη, υγεία και ότι καλύτερο για τον καθέναν από τους αναγνώστες του Blog.

Καλά Χριστούγεννα

Γιώργος Γυρνάς
Το Ρεμπέτικο τραγούδι

Τα χασικλίδικα ρεμπέτικα που σόκαραν την Ελλάδα του μεσοπολέμου

Οι μάγκες, οι τεκέδες, τα ναρκωτικά και η σκληρή τιμωρία που τους επιφύλασσε το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά

Aπό:  newsbeast.gr

Λίγες είναι οι λέξεις που «σηκώνουν» τόσες πολλές ερμηνείες ως προς το τι πραγματικά σημαίνουν. Το ρεμπέτικο είναι μια από αυτές…. Υπήρχε, μάλιστα, μια περίοδος που έφτασε ακόμα και τα όρια της βρισιάς. Ρεμπέτης ήταν ο απείθαρχος, ο παράνομος, ο αλήτης, ο μάγκας ή ο γλεντζές και ο ξενύχτης.

Οι ρίζες της λέξης  προέρχονται πιθανότατα από την τουρκική γλώσσα (ρεμπέτ σημαίνει ανυπότακτος) ή από τη σερβική (επίσης ρεμπέτ όπου όμως εδώ δίδεται η έννοια του αντάρτη) που ταιριάζει με την βενετική rebelo (αντάρτης) και την ισπανική rebelde (αντάρτης, επαναστάτης).

Η modern folk του Vinicio Capossela (ΒΙΝΤΕΟ)

Ξεχωριστός καλλιτέχνης: τραγουδοποιός, ποιητής και συγγραφέας που περνάει στην τέχνη του τις εικόνες της πραγματικής ζωής.

Ο Vinicio Capossela είναι μουσικός με πλατιά ενδιαφέροντα προσεγγίζει, εκτός από την πλούσια λαϊκή παράδοση της Ιταλίας, την αμερικανική folk και τα βαλκανικά ηχοχρώματα, περνάει μέσα από τις ιδιαιτερότητες του tango και της morna, γοητεύεται από το δικό μας ρεμπέτικο και το εκφράζει ποικιλοτρόπως, ως μουσική και κοινωνικό αντίκρισμα.
Προσπαθεί να μετατρέπει κάθε ερέθισμα σε τραγούδι, λόγο, ποίηση κι έτσι προσεγγίζει τη ζωή και την τέχνη του, ως κάτι που τον αφορά και μας αφορά άμεσα, σαν καθημερινή ανθρώπινη ανάγκη που δεν χάνεται σε φαντασιακούς κόσμους. Αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη θα απολαύσουμε στο «Half Note Jazz Club» (16-19/12 ).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ 

www.athinorama.gr

 

Από Γιώργο Χαρωνίτη

Οι πρόσφυγες του 1922 και η μουσική τους δραστηριότητα στη νέα τους πατρίδα

Ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα η μικρασιατική μουσική, και ιδίως η σμυρναίικη, είχε αγαπηθεί στην Ελλάδα μέσω των καφέ-αμάν και του Καραγκιόζη.

Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι το 1889 εμφανιζόταν κάθε βράδυ στο κέντρο διασκέδασης «Το περιβολάκι του Γερανίου» στην Αθήνα το σμυρναίικο συγκρότημα του βιολιστή Γιοβανίκα με τραγουδίστρια την κιορ-Κατίνα, ενθουσιάζοντας τους θαμώνες του, ενώ δίπλα σε αυτό το κέντρο λειτουργούσαν με την ίδια επιτυχία και άλλα παρόμοια.
Το έδαφος της Ελλάδας του 1922, αν και δεν ήταν έτοιμο να δεχθεί τους πρόσφυγες από την Ανατολή, ήταν έτοιμο να δεχθεί τη μουσική τους.
Ο ερχομός των προσφύγων στην Ελλάδα συνέπεσε με την εμφάνιση και τη διάδοση του φωνόγραφου στα Βαλκάνια. Έτσι, όσοι πρόσφυγες ήταν μουσικοί δεν δυσκολεύτηκαν να απασχοληθούν από τις δισκογραφικές εταιρείες ως εκτελεστές ή συνθέτες, αλλά και ως καλλιτεχνικοί διευθυντές τους. Η πείρα και οι γνώσεις που είχαν ήταν πολλές φορές ανώτερες από αυτές των ντόπιων μουσικών και έτσι έγιναν περιζήτητοι.
Οι κατηγορίες της μουσικής που καλλιεργούσαν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα οι Έλληνες της Σμύρνης ήταν:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ www.lifo.gr

Ένα μουσικό αφιέρωμα στο αυθεντικό ρεμπέτικο του ‘30 – ’40 στην Πάφο

από:city.sigmalive.com

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922, το ελληνικό λαϊκό τραγούδι, μπολιασμένο από τα χρώματα και τ’ αρώματα των Σμυρνιών συνθετών, πήρε μια άνευ προηγουμένου ανοδική πορεία.

Οι δεκαετίες του 1930 - 40 θα αφήσουν μερικά από τα ομορφότερα τραγούδια του αιώνα. Στο υλικό αυτό θα πατήσουν αργότερα οι Θεοδωράκης, Χατζιδάκης και Ξαρχάκος για να συνεχίσουν σε άλλα επίπεδα το ελληνικό μουσικό θαύμα.

Ένα μουσικό αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι των δεκατιών του 30 – 40, με τους Σωτήρη Καραγιώργη, Στέλιο Κακογιάννη και Ευαγόρα Καραγιώργη, σε δύο εμφανίσεις στο Τεχνόπολις 20 στην Πάφο, την Παρασκευή, 23 Δεκεμβρίου και την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου, στις 8μ.μ.

Rebetologie Trio | Το ρεμπέτικο ταξιδεύει στη Νότιο Γαλλία

Μαρία-Άννα Τανάγια  / publishitmagazine.gr

«Rebetologie Trio». Με άλλα λόγια,  Μαρία Καναβάκη,  Χρήστος Παύλης και ηΜαρία Σίμογλου. Τρεις εξαιρετικοί καλλιτέχνες που έφυγαν από την Ελλάδα και πλέον κατοικοεδρεύουν και δραστηριοποιούνται καλλιτεχνικά στη Νότιο Γαλλία προωθώντας το ρεμπέτικο τραγούδι. 
Πέτυχα εντελώς τυχαία την ανακοίνωση για ένα live τους στη Μασσαλία, έψαξα και βρήκα στο YouTube αποσπάσματα από εμφανίσεις τους και θεώρησα καθήκον μου να τους βρω και να μάθω περισσότερα για εκείνους. 
Οι απαντήσεις τους και οι σκέψεις που μοιράζονται είναι ο καλύτερος τρόπος για να τους γνωρίσεις καλύτερα κι εσύ.

Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για εσάς και για τους τρεις. Να μας συστηθείτε.

Ξένοι και ρεμπέτικο.

του Πάνου Σαββόπουλου
Η ασχολία ξένων με τα ρεμπέτικα ξεκίνησε γύρω στο 1980. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, που ήμουν τότε, υπήρχε το σουηδικό συγκρότημα με το όνομα Αθηνάς. 
Όμως μετά το 1990 άρχισαν τα ρεμπέτικα να ταξιδεύουν εκτός Ελλάδας και σχεδόν σ' όλον τον κόσμο, πρωτίστως στην Ευρώπη. Το "ταξίδι" αυτό των ρεμπέτικων, μοιάζει με το αντίστοιχο των blues και tango, στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν και έγιναν παγκόσμια γνωστά και απόκτησαν φανατικούς οπαδούς παντού. 
Στις μέρες μας πολλοί ξένοι αγαπούν τα ρεμπέτικα κι όχι μόνο αυτό, αλλά μαθαίνουν να τα παίζουν και να τα τραγουδάνε, τις περισσότερες φορές στα ελληνικά, αλλά μερικές φορές και στη γλώσσα τους. Το επίσημο κράτος, φυσικά, "φυσικότατα" θα 'λεγα, περί άλλα πολιτιστικά τυρβάζει κι ούτε σκέφτηκε ποτέ τι -γενικότερο- κέρδος θα είχε η χώρα από αυτό. (Αλλά, θα μού πείτε, τι να περιμένει κανείς από το ...επίσημο ελληνικό κράτος; Σωστό...).

Τα μαχαίρια στα ρεμπέτικα

Ο ανδρισμός της μαγκιάς και η «Θεία κοινωνία»

www.enet.gr  Από τον Πάνο Σαββόπουλο

«Βρε μάγκα, το μαχαίρι σου για να το κουσουμάρεις 

πρέπει να έχεις την ψυχή, καρδιά για να το βγάλεις»

Κουτσαβάκι, Ανέστη Δελιά, 1936

Για τα μαχαίρια στα ρεμπέτικα και στη μαγκιά ο λόγος σήμερα, γι' αυτά τα κρύα, αιχμηρά και τελικά επικίνδυνα... αντικείμενα, όπως «κρύες» ακούγονται και οι γνωστές λαϊκές εκφράσεις «Είναι στα μαχαίρια...», «Το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο...» και άλλες.
Κύριο σύμβολο του ανδρισμού ήταν κάποτε το μαχαίρι για τους μάγκες. Αλλωστε είναι γνωστό ότι ήδη από τα τέλη του 1800 όλα τα κουτσαβάκια κρατούσαν από ένα μαχαίρι, το οποίο μαζί με το κομπολόι, το ζουνάρι, το καπέλο, αλλά και το μουστάκι ήταν τα «σήματα κατατεθέντα» της υπόστασής τους. Ετσι στο τραγούδι Το κουτσαβάκι (πάλι μεθυσμένος είσαι) με τον Γιαγκούλη, σε μια ηχογράφηση στην Πόλη το 1906, ακούμε: «...Αν είσαι κουτσαβάκι πού 'ν' η καμίτσα σου...».

Νταήδες στην ταβέρνα ... [video]

Aπό την ταινία ΄΄ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΙΜΙΟΣ΄΄ του 1963 συμμετέχουν Μίμης Φωτόπουλος, Βαγγέλης Περπινιάδης, Ζαννίνο, Νάσος Κεδράκας, Στάθης Χατζηπαυλής, Νίκος Φέρμας, Νίκος Τσαχιρίδης. 

Μέρος της σπονδυλωτής ταινίας που δείχνει τη συμπεριφορά των νταήδων στην ταβέρνα και την αντιμετώπισή της από τους μάγκες και ουχί τους τζάμπα μάγκες, το μεγάλο υποδύεται ο Κώστας Μποζώνης και το ζητιάνο μάγκα ο Μίμης Φωτόπουλος.

video:ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Έλληνες τραγουδιστές, ηθοποιοί, ποιητές που αγάπησαν την ηρωίνη περισσότερο από τη ζωή

Από τον ρεμπέτη Ανέστο Δελιά και τον ποιητή Μήτσο Παπανικολάου μέχρι την Γώγου και τον Σιδηρόπουλο

Από newsbeast.gr
«Πρέζες υπάρχουν πολλές, δεν είναι μόνο η ηρωίνη. Αλλά η ηρωίνη σκοτώνει, αυτή είναι η μόνη διαφορά»! Ο εθισμένος στα ναρκωτικά Παύλος Σιδηρόπουλος θέλησε με τα παραπάνω λόγια να δείξει πως δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά που σε «ανεβάζουν».
Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορεί να λειτουργήσουν με τον τρόπο αυτό, χωρίς να σε σκοτώνουν στο τέλος.
Βέβαια, ούτε ο ίδιος ο «πρίγκηπας» του ελληνικού ροκ, μπόρεσε να ξεφύγει από τον δρόμο που ο ίδιος χάραξε. Ήξερε, όπως οι περισσότεροι τοξικομανείς, πως το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο. Απόλυτα αυτοκαταστροφικός, ωστόσο, συνέχιζε να βαδίζει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.

Το ρεμπέτικο είναι ένα σπουδαίο είδος λαϊκής τέχνης

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ «Ε» ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ… 

* «…Θέλω να βγει από τα στενά όρια των “μυημένων” και να ακουστεί από πάρα πολύ κόσμο»

Ανάμεσα σε φίλους που αντάμωσαν από τα παλιά, σε παρέες του καλοκαιριού που βρέθηκαν στα μέσα του χειμώνα για να πιουν ένα ποτήρι κρασί και να σιγοτραγουδήσουν για την «Τζεμιλέ», για το «Κοριτσάκι μου» και να φωνάξουν «Σάμπα μου ξηγιέσαι» συναντά κανείς τον Δημήτρη Μυστακίδη.

Τον λαϊκό, τον ρεμπέτη, τον αυθεντικό, τον κιθαρίστα, τον μουσικό, τον δάσκαλο, τον φίλο, τον άνθρωπο που γεμάτο πάθος και έρωτα «φυσά» τη σκόνη από τα τραγούδια και τα φέρνει πάλι στο φως.

Πρόθυμα εξηγεί στην «Ε» πώς ένα συνοικέσιο μπορεί να οδηγήσει σε έρωτα και ο έρωτας σε αγάπη, όχι για μια γυναίκα αλλά για μια κιθάρα, για τη λαϊκή κιθάρα. «Αυτό που μου άρεσε πάντα να κάνω ήταν το να παίζω μουσική με άλλους. Δεν με ενδιέφερε το τι όργανο θα έπαιζα. Έτσι πάντα στις παρέες που έμπλεκα έπαιζα το όργανο που δεν έπαιζε κανείς.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ • Ο «θρύλος» του λαϊκού

pic: greekschannel.com

Ένα μεγάλο μουσικό αφιέρωμα στον «θρύλο» Γιάννη Παπαϊωάννου, που ως συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής ήταν ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, φιλοξενεί αυτό το Σάββατο η «Εspresso weekend». 

 Για πρώτη φορά κυκλοφορεί μία διπλή συλλογή με 35 από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ερμηνευμένες από σπουδαίες φωνές, όπως οι Στέλιος Καζαντζίδης, Σωτηρία Μπέλλου, Πόλυ Πάνου, Μανώλης Αγγελόπουλος, Ρίτα Σακελλαρίου, Μάρκος Βαμβακάρης, Πρόδρομος Τσαουσάκης, Πάνος Γαβαλάς, Οδυσσέας Μοσχονάς, Πασχάλης Τερζής, Γιάννης Κυριαζής, Μπάμπης Γκολές, Νίκος Γιουλάκης, Δημήτρης Κοντογιάννης, Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, Οπισθοδρομική Κομπανία, Στράτος Κύπριος, Αλεξάνδρα, αλλά και από τον ίδιο τον δημιουργό.