«ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ …» «ΑΣΜΑΤΟΡΟΙ» «ΤΟ…ΕΥΦΡΑΝΤΙΚΟΝ»!!! Του Μπάμπη Κ.Μώκου

Τι είναι η παρείστικη Λαική Αστική ερασιτεχνική μουσική; Ένα πολιτιστικά περιούσιο είδος έκφρασης, το πιο κοντινό εκφραστικά (τρόπος, τόπος), στη γόνιμη συντήρηση, μεταφορά  και κατανόηση χιλιάδων από τα τραγούδια, που με  θαυμαστό ,απλό  τρόπο, εναλλακτικά σαν προφορική αρχικά αφήγηση  και αργότερα γραμμοφωνημένα, μας μεταφέρθηκαν, ζούν μέχρι τους καιρούς  μας και ομορφαίνουν τη ζωή μας.

Όπου παλιότερες γενιές θυμόντουσαν, βίωναν και αποτύπωναν συλλογικά η κατά μόνας ο,τι έγραφε το μυαλό  και η ψυχή τους για γλέντια, οικογενειακές η άλλες ευχάριστες η δυσάρεστες στιγμές της ζωής τους. Όμως,ένα βασικό, κομβικού χαρακτήρα αρνητικότατο στοιχείο έχει να κάνει κάμποσες φορές με την συμπεριφορά τρόπο φέρεσθαι ορισμένων  από τα μέλη  της παρέας και είναι απαραίτητο να  αναλυθεί.

Οι ρεμπέτες και η μποέμικη ζωή τους εμπνέουν κομίστες

Το «Ρεμπέτικο» του David Prudhomme, από τις εκδόσεις Γνώση.

Η ιστορία, ο μύθος και οι θρύλοι γύρω από το ρεμπέτικο τραγούδι σαγηνεύουν και εμπνέουν. Και γίνονται αφορμές και για κόμικς. 
Στο «Ρεμπέτικο» του David Prudhomme (που πρόσφατα επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Γνώση), ο Γάλλος δημιουργός, ενθουσιασμένος από τους ήχους του μπαγλαμά και του μπουζουκιού, τα τραγούδια, την αλητεία και την μποέμικη ζωή των ρεμπετών, και αφού μελέτησε προσεκτικά το ιστορικό πλαίσιο και το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον αυτής της μουσικής, έστησε μια ιστορία με πρωταγωνιστές κάποιους «άλλους» Μάρκο Βαμβακάρη, Γιώργο Μπάτη, Ανέστη Δελιά και Στράτο Παγιουμτζή – οι ομοιότητες με τους μεγάλους εκφραστές του ρεμπέτικου είναι ξεκάθαρες, ωστόσο το σενάριο είναι μυθοπλαστικό.
Τα με ζωντάνια ζωγραφισμένα καρέ του κόμικς είναι στολισμένα με μελωδίες και στίχους που προέρχονται από τη Σμύρνη. Απεικονίζονται τεκέδες, οινοποσίες και ναργιλέδες, κυνηγητό με τους αστυνόμους του Μεταξά, όταν το να είσαι «ρεμπέτης» ήταν παράνομο, και η ρεμπέτικη αργκό χρησιμοποιείται με επιδεξιότητα που εκπλήσσει για Γάλλο.

Πέντε Έλληνες στον Άδη...

 

Είναι ο τίτλος του ρεμπέτικου τραγουδιού του Γιάννη Παπαϊωάννου, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Βάσου Πτωχόπουλλου, «Περιπλανώμενος Δυστυχισμένος - Ιστορίες με τραγούδια», που μόλις κυκλοφόρησε…

 Ενός βιβλίου σπαρακτικού, σημαδεμένου από την απαρηγόρητη νοσταλγία για τη χαμένη Γιαλούσα του… ενός βιβλίου σαν αυτά του Τσαρλς Μπουκόφσκι (Charles Bukowski), τα γεμάτα με οδύνη κι απελπισία, σκληρό χιούμορ και ανελέητο αυτοσαρκασμό, ενός βιβλίου που μυρίζει ποτό και τσιγάρο και ξαναμμένες γυναίκες και κάθε απαγορευμένη μυρωδιά… δηλαδή ενός συναρπαστικού βιβλίου, που μου έκανε μια όμορφη παρέα την Κυριακή που πέρασε.

Ξεχωρίζω, για σήμερα, μια από τις αυτοβιογραφικές ιστορίες του Βάσου, που σχεδόν όλες ξεκινούν με ένα παλιό, αγαπημένο ρεμπέτικο, ή λαϊκό τραγούδι του Καζαντζίδη, του Τσιτσάνη, του Μπιθικώτση και άλλων - λιγότερες ιστορίες ξεκινούν με folk ή rock τραγούδια, που ο συγγραφέας άκουγε μετανάστης στην Αγγλία, πριν επιστρέψει στη Λευκωσία και ανοίξει το θρυλικό «Αιγαίον», στην παλιά πόλη.

«Έφυγε» από τη ζωή η ξεχωριστή και ξεχασμένη ερμηνεύτρια ρεμπέτικου, η Αλεξάνδρα

 
Η είδηση του θανάτου της προκάλεσε μεγάλη θλίψη στους εκπροσώπους του μουσικού πενταγράμμου.
Τα τελευταία χρόνια, ζώντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπου το βράδυ της Παρασκευής «έφυγε» για τη γειτονιά των αγγέλων.
Έχοντας τραγουδήσει στο πλευρό του Μάνου Λοΐζου, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Γιώργου Ζαμπέτα, του Μάνου Χατζηδάκη, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Χρήστου Νικολόπουλου και άλλων πολλών, η Αλεξάνδρα είχε καταφέρει να αφήσει το δικό της μουσικό στίγμα.
Αν και ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός πέρασε πολύ γρήγορα στο τραγούδι, όταν το 1970 έκανε το μπαμ της με την επανεκτέλεση του τραγουδιού του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, «Η δουλειά κάνει τους άντρες».
Ακολούθησαν πολλές δισκογραφικές δουλειές, που υμνούσαν το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι, με την ίδια να αποφασίζει ξαφνικά να αποσυρθεί.
Η κηδεία της Αλεξάνδρας θα γίνει το μεσημέρι της Τρίτης 28 Ιουλίου. ΠΗΓΗ

Οι πρώιμες Ελληνίδες φεμινίστριες, μέσα από τα ρεμπέτικα του ‘30

Περισσότερα από 80 είναι τα ρεμπέτικα τραγούδια της δεκαετίας του ’30 που αναφέρονται σε ένα διαφορετικό τύπο γυναικών, τις πρώιμες φεμινίστριες. 

Μιλούν για γυναίκες ομοφυλόφιλες που δεν διστάζουν να μπουν μεταμφιεσμένες ως άνδρες σε τεκέδες, για γυναίκες που διεκδικούν ακόμα και επιθετικά τους άνδρες και δεν δείχνουν φόβο στη θέα ενός μάγκα της εποχής.

Οι δημιουργοί των ρεμπέτικων είναι άνδρες συντηρητικοί, το ίδιο και οι γυναίκες ερμηνεύτριες τους. Αν και γράφτηκαν τη δεκαετία του ‘30 μπορεί να θεωρούνται προκλητικά ακόμα και για τη σύγχρονη πραγματικότητα. Βασικό στοιχείο των ρεμπέτικων τα υπαρκτά χαρακτηριστικά αυτού του τύπου γυναίκας, που σήμερα ίσως φαντάζει εξωτική.

Μπάτης, ο "Ρήγας του ρεμπέτικου".

Απόσπασμα από την "Ελευθεροτυπία"
«Ο πατέρας μου ο Μπάτης ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22 κι έζησε 50 χρόνια σ' ένα κατώι φτωχικό»,
λέει ο Διονύσης  Σαββόπουλος στο γνωστό του τραγούδι με τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου.

Κάπως διαφορετικά από το Σαββόπουλο (που θέλησε πιθανότατα να προσδώσει μια πιο μυθολογική διάσταση), παρουσιάζουν οι πληροφορίες των ασχολουμένων με το ρεμπέτικο (χωρίς κι αυτοί να συμφωνούν μεταξύ τους) τα σχετικά με την καταγωγή και το βίο του Γιώργου Αμπάτη ή Μπάτη.

«Γνωστός με το ψευδώνυμο Μπάτης, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1890 και πέθανε το 1967», γράφει ο Τάσος Σχορέλης στη «Ρεμπέτικη Ανθολογία» (τόμος α').

«Γεννήθηκε στα Μέθανα γύρω στα 1887 και πέθανε στον Πειραιά στις 10 Μαρτίου 1967», αναφέρει σε σημείωμα του ο Πάνος Σαββόπουλος.

Εκεί, συνεπώς, που δεν φαίνεται να διαφωνούν είναι η ημερομηνία του θανάτου. Άρα σήμερα συμπληρώνονται 40 ακριβώς χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, στα 77 ή στα 80 του χρόνια, ο Μπάτης.

«ΕΛΑ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟΥ ΘΩΜΑ» Η σειρά του ΚΩΣΤΑ ΦΕΡΡΗ (Βίντεο)

Η σειρά του ΚΩΣΤΑ ΦΕΡΡΗ «ΕΛΑ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟΥ ΘΩΜΑ» παρουσιάζει με πρωτότυπο τρόπο την ιστορία του Ρεμπέτικου τραγουδιού. Το Τζίνι του Ρεμπέτικου (ΜΑΝΟΣ ΤΣΙΛΙΜΙΔΗΣ) αναζητά σε σελίδες βιβλίων την ιστορία του ελληνικού αστικού λαϊκού τραγουδιού και «ΤΑ ΤΖΙΝΙΑ» τραγουδούν τα αγαπημένα σε όλους ρεμπέτικα.
Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς με τον τίτλο «ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ», το Τζίνι μιλάει για τα ρεμπέτικα τραγούδια, που παίζονται στα μαγαζιά-μπουζουξίδικα. Η συντροφικότητα, που αναπτύσσεται μεταξύ των θαμώνων των καπηλειών, τα τσιφτετέλια, που ξυπνούν τις αισθήσεις φανερώνονται στα τραγούδια «ΑΠΟΨΕ ΣΤΙΣ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ» του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ, «ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΩΤΗ» του ΚΩΣΤΑ ΡΟΥΚΟΥΝΟΥ, «ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ» του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΣΑΚΗ και το «ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ ΤΟ» του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ. Οι ρεμπέτες ακολουθούν άγραφους νόμους και «η μπέσα» αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό όσων πίνουν στα καπηλειά.

« ΚΛΑΡΙΝΟ το… ΕΞΑΙΣΙΟ!» (Του Μπάμπη Κ.Μώκου )

«Οι τρύπες στο κλαρίνο του Πετρο-Λούκα,είναι γκρεμοί που χάσκουν ανοιχτοί, γιομάτοι ξενιτεμένους,μαστόρους της πέτρας, ξερόβραχους, μαυροφορεμένες μάνες, παράπονο και καημούς»!!!.

                            

Από τους αρχαικούς αυλούς μέχρι το 1690 που «πρωτοβρέθηκε» και καθιερώθηκε το κλαρίνο, η διαπεραστικότητα, το ηχόχρωμα του συγκεκριμένου οργάνου αποτέλεσε ιδιαίτερο μέσο μουσικής αρχικά λόγιας και, στο πέρασμα του χρόνου, δημώδους εκφραστικότητας που «τσιμπάει» το ανθρώπινο συναίσθημα και πότε το καταλαγιάζει, πότε το αναστατώνει  … συνεγείροντας τον ανθρώπινο ψυχισμό, συντείνοντας στης ψυχής το…  αλάφρωμα.

Απόστολος Χατζηχρήστος - Ένας πολύ σπουδαίος ρεμπέτης

Τον Απόστολο Χατζηχρήστο, ο οποίος, ουσιαστικά, υπήρξε η αιτία που πριν πολλά χρόνια άρχισα να ασχολούμαι με το ρεμπέτικο τραγούδι. Όπως, επίσης, υπήρξε η αιτία που έπιασα στα χέρια μου μπουζούκι και άρχισα να το γρατζουνάω. Έτσι, το κείμενο που ακολουθεί είναι ένας τρόπος για να εκφράσω το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μου στο πολύ σπουδαίο έργο που άφησε πίσω του αυτός ο - αρκούντως βασανισμένος - άνθρωπος.
Η πρώτη μου επαφή με τα τραγούδια του Απόστολου Χατζηχρήστου ήρθε στα τέλη των 70ς, όταν ήμουν ακόμη πολύ μικρός σε ηλικία. Στο ραδιόφωνο ακουγόταν συχνά ένα τραγούδι που ερμήνευε ο Σταμάτης Κόκκοτας, το οποίο έλεγε "Κι άμα δεν με βρεις, πάρε βάρκα κι έλα, Μαρίτσα μου γλυκιά, θα 'μαι στην Καστέλλα". Αυτό το τραγούδι αποκάλυπτε έναν κόσμο εντελώς άγνωστο και πρωτόγνωρο για ένα παιδί που μεγάλωνε σε μια πόλη που την έβλεπε σιγά - σιγά να πνίγεται στο τσιμέντο και όπου οι μονοκατοικίες με τις αυλές γεμάτες γιασεμιά γκρεμίζονταν η μία μετά την άλλη και στη θέση τους ξεφύτρωναν άχαρες πολυκατοικίες. Πράγματι, όποτε άκουγα το τραγούδι ξεδιπλώνονταν μπροστά στα παιδικά μου μάτια βαρκάδες, σεργιάνι σε παλιές γειτονιές, ραντεβουδάκια στα βράχια της Καστέλλας κλπ κλπ. Μερικά χρόνια αργότερα ανακάλυψα ότι ο δημιουργός αυτού του τραγουδιού λέγεται Απόστολος Χατζηχρήστος.

Ο Ηλίας Πετρόπουλος, η ρεμπετολογία και η άλλη όψη της λαογραφίας

Martinus Rørbye (1835): Leonidas Gailas da Athina, Fabricatore di bossuchi

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Οι σχέσεις του Πετρόπουλου με το ρεμπέτικο είναι δεδομένες. 

Το βιβλίο του «Ρεμπέτικα Τραγούδια» έχει μείνει στην ιστορία, όχι μόνο γιατί ακόμα και σήμερα είναι η πληρέστερη παρουσίαση του ρεμπέτικου και από άποψη καταγραφής τραγουδιών και από άποψη φωτογραφικού υλικού, αλλά και για τα παρατράγουδα που επέφερε στον τρομερό Ηλία, με την απόρριψη όλων των εκδοτών, αλλά και την πεντάμηνη φυλάκιση. 

Στο βιβλίο του «Ρεμπετολογία» από την πρώτη σελίδα γράφει: «Δεν βρήκα εκδότη για το βιβλίο μου «Ρεμπέτικα Τραγούδια» ακριβώς εξ’ αιτίας του τίτλου του. Ήταν ανεπίτρεπτο να μιλάς για ρεμπέτες και ρεμπέτικα πριν είκοσι – τριάντα χρόνια. 

Η απόφασή μου να τυπώσω, με έξοδά μου, το καταραμένο αυτό βιβλίο μου κόστισε μια πεντάμηνη φυλάκιση κι ένα ωραίο διαζύγιο. Η φυλακή και το διαζύγιο μου χάρισαν την ελευθερία μου». Η αναγκαιότητα της συστηματικής καταγραφής των ρεμπέτικων τραγουδιών, ως παρακαταθήκη ενός άλλου λαϊκού πολιτισμού, από τη μεριά του Πετρόπουλου φαίνεται και στα «Ρεμπέτικα Τραγούδια» και στα «Μικρά Ρεμπέτικα». 

Επίσης στην πρώτη σελίδα της «Ρεμπετολογίας» γράφει: «Φανταζόμουνα ότι κάποια σχολή ή ίδρυμα της Ελλάδας θα συγκέντρωνε όλα τα ρεμπέτικα σε ένα corpus, δημιουργώντας έτσι μια θετική βάση για μελέτη. Απεδείχθη ότι πάσχω από καλπάζουσα αισιοδοξία».

Η Κατερίνα Σκορδαλάκη και ο Λάκης Ορφανίδης στο Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης

Λεωφόρος Δεκελείας 20, Νέα Χαλκηδόνα

Τo Σάββατο 18 Ιουλίου 2015, στις 23.00΄, το «Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης» φιλοξενεί την εξαίρετη τραγουδίστρια Κατερίνα Σκορδαλάκη και τον συνθέτη και δεξιοτέχνη του τρίχορδου μπουζουκιού Λάκη Ορφανίδη, σε ένα πρόγραμμα που αποπνέει ατμόσφαιρα Ανατολής, αφιερωμένο στα καφέ αμάν και το ρεμπέτικο .
Κιθάρα-τραγούδι: Σπύρος Πανταζής.

Ο Λάκης Ορφανίδης, γεννήθηκε στο χωριό Βορεινό του νομού Πέλλης. Μέχρι τα 11 χρόνια του έζησε εκεί και μετά η οικογένειά του μετοίκισε στον Πειραιά. Πήρε τα πρώτα του μαθήματα στο μπουζούκι από τον πατέρα του Γιάννη Ορφανίδη που έπαιζε βιολί και τον φίλο και συνεργάτη του πατέρα του Λευτέρη Τραπεζανλίδη, που έπαιζε τρίχορδο μπουζούκι. Εργάζεται επαγγελματικά με το μπουζούκι από το 1974.

Η Κατερίνα Σκορδαλάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη. ο Χρήστος Λεοντής. Συμμετείχε σε μια συναυλία του Χρήστου Λεοντή και συνεργάστηκε με τον Νίκο Ξυλούρη επί δύο σεζόν και στα Ξυλουρέικα (1978). Στη συνέχεια ασχολήθηκε με το ρεμπέτικο και το σμυρνέικο τραγούδι. Για επτά χρόνια συνεργάστηκε με τον Μπάμπη Γκολέ στο πάλκο και δισκογραφικά. Επίσης, με τους Μπάμπη Τσέρτο, Γιώργο Ξηντάρη, Μιχάλη Γενίτσαρη, Ρεμπέτικη Κομπανία, Αντώνη Ρεπάνη, Γιάννη Ντουνιά, Χαρούλα Λαμπράκη κ.ά. σε συναυλίες και εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πληροφορίες

Τοποθεσία: Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης, Λεωφόρος Δεκελείας 20, Νέα Χαλκηδόνα

Ημερομηνία: Σάββατο 18 Ιουλίου 2015, στις 23.00

Τιμή εισόδου: 3 ευρώ

Πληροφορίες – Κρατήσεις: τηλ: 210-25.33.896

 

Ρεμπέτικες βραδιές σε Μοναστηράκι και Κατούνα Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας.

Πολιτιστικές εκδηλώσεις με ρεμπέτικη-λαϊκή ορχήστρα σε Μοναστηράκι και Κατούνα στις 17 και 18 Ιουλίου.

Συνεχίζονται οι Πολιτιστικές εκδηλώσεις «Θερινα Πολιτιστικά Ραντεβού Δήμου Ακτίου-Βόνιτσας» του Κέντρου Κοινωνικής Μεριμνάς και Ανάπτυξης του Δήμου Ακτίου Βόνιτσας με λαϊκή και ρεμπέτικη βραδιά σε Κατούνα και Μοναστηράκι. 

   Η ορχήστρα του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΟΤΕ Αττικής με μαέστρο τον Κώστα Μήτσιο και φιλική συμμετοχή την τραγουδίστριας Χριστιάνας Γαλιάτσου, θα παρουσιάσουν πρόγραμμα λαϊκοδημοτικό στο Μοναστηράκι τις 17 Ιουλίου με ώρα έναρξης 22:30 και στην Κατούνα στην Κεντρική πλατεία το Σάββατο ώρα 22:00...........

Ο Κώστας Μήτσιος και η Χριστιάνα Γαλιάτσου είναι από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές ρεμπέτικης-λαϊκής μουσικής. 

Σας περιμένουμε όλους για διασκεδάσετε με την ορχήστρα σε δυο όμορφες καλοκαιρινές βραδιές. 

Είσοδος και στις δυο εκδηλώσεις ελεύθερη.

Πηγή xiromeronews.blogspot.gr

'Σκύλα με έκανες ρεζίλι, βρε, στον πασά και στο βεζίρη'. Ο Μάρκος Βαμβακάρης χώρισε την πρώτη του γυναίκα γιατί τον απατούσε κατ΄ εξακολούθηση. Πώς τον τιμώρησε η Καθολική Εκκλησία...

Ο Μάρκος Βαμβακάρης χώρισε την πρώτη του γυναίκα γιατί τον απατούσε κατ΄ εξακολούθηση. Πώς τον τιμώρησε η Καθολική Εκκλησία

«Σκύλα με έκανες κομμάτια, βρε, με τα δυο σου μαύρα μάτια, σκύλα με έκανες ρεζίλι , βρε, στον πασά και στο βεζίρη». Αυτό είναι ένα από τα πολλά τραγούδια που έγραψε ο Μάρκος Βαμβακάρης, εμπνευσμένος από τον πόνο που του προκάλεσε ο χωρισμός με την πρώτη του γυναίκα η οποία τον απατούσε. 
Ο Μάρκος Βαμβακάρης όταν δούλευε στα καρβουνάδικα του Πειραιά, γνώρισε την πρώτη του γυναίκα την Ελένη, την οποία ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε σε ηλικία 19 χρόνων. Ο γάμος του όμως με τη Ζιγκοάλα, όπως την αποκαλούσε, αποδείχτηκε ατυχής, καθώς εκείνη τον απατούσε με τον καλύτερο του φίλο και κουμπάρο τους, τον Σήφη.

Αυτό έγινε αιτία να ξεσπάσει άγριος καυγάς μεταξύ του Μάρκου και του αδελφού του, Φραγκίσκου, που τον έβλεπε να υποφέρει και να γίνεται ρεζίλι με τις πράξεις της συζύγου του. Μια μέρα ο Φραγκίσκος πήγε να τον βρει και του είπε ότι η γυναίκα του τον απατούσε με τον καλύτερο του φίλο, αλλά ο Μάρκος δεν τον πίστεψε.

Ο τραγουδιστής των Franz Ferndinand τραγούδησε «Τα Ματόκλαδα» του Βαμβακάρη στο Λονδίνο και αποθεώθηκε (βίντεο)...

 

Μια εκδήλωση αφιερωμένη στον πατριάρχη του ρεμπέτικου, Μάρκο Βαμαβακάρη που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Λονδίνο φιλοξένησε το Babrican Center.

Εκεί βρέθηκαν πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες: ο Γιάννης Κότσιρας, η Σοφία Παπάζογλου, ο Μανώλης Πάππος, η Εβελίνα Αγγέλου κ.ά. τους οποίους συνόδευσε επί σκηνής με το μπουζούκι του ένας από τους γιους του ρεμπέτη, ο Στέλιος Βαμβακάρης.

Την παράσταση κυριολεκτικά έκλεψε ο τραγουδιστής του σκωτζέζικου συγκροτήματος Franz Ferdinand, Άλεξ Καπράνος (έχει ελληνική καταγωγή από τον πατέρα του, γεννήθηκε στον Πειραιά).
Ο Άλεξ που δηλώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ότι έχει μεγάλη αδυναμία στην Ελλάδα ερμήνευσε το γνωστό τραγούδι του Μάρκου, «Τα Ματόκλαδά σου Λάμπουν» και έγινε πραγματικός χαμός.

Απόστολος Καλδάρας 7/4/1922 - 8/4/1990

Κείμενο:Τσουκάρα Μαρία, μαθήτρια Γ΄ Γυμνασίου μουσικού σχολείου Αγρινίου

Η «Αγία Τριάδα» του λαϊκού τραγουδιού
Μάρκος Βαμβακάρης - Απόστολος Καλδάρας - Βασίλης Τσιτσάνης».

Ο Απόστολος Καλδάρας αποτελεί μία μοναδική περίπτωση για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Είναι ο μοναδικός συνθέτης που «έζησε» και υποστήριξε με γνησιότητα τις διαφορετικές περιόδους του λαϊκού τραγουδιού, που όχι μόνο εμπλούτισε με την παρουσία του και τη δημιουργία του, αλλά που στην ουσία συνδιαμόρφωσε μαζί με άλλους εμπνευσμένους προγενέστερους, σύγχρονους και μεταγενέστερους ομοτέχνους του.

Σε μία ομιλία του σε εκδήλωση στην κοινότητα Θρακομακεδόνων, με αφορμή τη συμπλήρωση πέντε ετών από το θάνατο του Απόστολου Καλδάρα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είχε αναφερθεί στην «Αγία Τριάδα» του λαϊκού τραγουδιού, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «πατριάρχης υπήρξε ο Μάρκος Βαμβακάρης, ενώ ισότιμα δεξιά του και αριστερά του στέκονται ο Απόστολος Καλδάρας και ο Βασίλης Τσιτσάνης».

Άκης Πάνου 15/12/1933 – 7/4/2000

Διακεκριμένος λαϊκός συνθέτης και στιχουργός. Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 στην Καλλιθέα και το πλήρες όνομά του ήταν Αθανάσιος - Δημήτριος Πάνου. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια -είχε δύο αδερφούς και μια αδερφή- και ο πατέρας του ήταν γραμματέας στο 15o Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Με τη μουσική τον έφεραν σε επαφή η μητέρα του και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ήταν μόλις 9 ετών όταν άρχισε να δουλεύει σε ταβέρνες, ενώ στα 13 του βρέθηκε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο». Στα 17 του το 'σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την εφ' όρου ζωής πιστότατη Δήμητρα, που πάντως τη χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.
Το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή. Μέχρι τα 20 χρόνια του άλλαξε πολλές δουλειές για να βγάλει το ψωμί του. Πουλούσε στις γειτονιές τσιγάρα και κουλούρια, εργάσθηκε σε εργοστάσιο βερνικιών και αργότερα δούλεψε βοηθός μηχανικού κι εργάτης λιθογραφείου.

Δημήτρης Καλαντζής - Το ποίημα

Ο Δημήτρης Θ. Καλαντζής, μουσικός και τραγουδοποιός, με προϋπηρεσία σε συγκροτήματα (Φατμέ) και συμμετοχή σε άλλες ορχήστρες, έχει μέχρι τώρα παρουσιάσει δικά του τραγούδια με τις φωνές του Γιώργου Μαργαρίτη, του Μανώλη Τοπάλη, της Κατερίνας Τσιρίδου, της Μαριώς του Λάμπρου Καρελά της Ντένιας Κουρούση και του Νίκου Ζιώγαλα.
Ολοκληρωμένο CD το "Κορώνα Γράμματα" που κυκλοφόρησε το 2010.

Το νέο ανεξάρτητο τραγούδι του "Το Ποίημα" το τραγουδάει ο ίδιος και, έχει παίξει όλα τα μουσικά όργανα (κιθάρα, μπάσο, μπουζούκι)
Πολύτιμη συνεργασία με τον συνθέτη Φάνη Δεικτάκη, που στο στούντιο του έγινε η ηχογράφηση

Το ποίημα

ποτέ δε μ' άγγιξε το χρήμα , ποτέ δε μ' άγγιξε η χλιδή
ούτε και έφαγα το ποίημα για ίσιο δρόμο και προκοπή .

«Ιστορία και ρεμπέτικο» - Όταν οι κρίσεις παράγουν τραγούδια

«Οι φόροι και τα κόμματα / φέραν αυτή τη κρίση / που κάνανε τον άνθρωπο /να μην μπορεί να ζήσει».

Με προμετωπίδα αυτό το τετράστιχο ρεμπέτικο του 1934, ο Χρήστος Καρδαράς, καθηγητής της Νεοελληνικής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ,ξεκινάει το βιβλίο του με τίτλο «Ιστορία και Ρεμπέτικο» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Παπαζήση. Στις 397 σελίδες του ο μελετητής, ο οποίος διδάσκει ευρωπαϊκό πολιτισμό στο τμήμα θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου, εξετάζει ποια πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, καλλιτεχνικά και αθλητικά γεγονότα γέννησαν τα λαϊκά δημιουργήματα.

Παίρνοντας ως δεδομένο ότι το ρεμπέτικο είναι ένα πολυσύνθετο σύνολο μουσικής, χορού και λόγου, καταρρίπτει το στερεότυπο ότι αυτού του είδους το τραγούδι περιοριζόταν σε ερωτικά θέματα και ότι δήθεν ήταν εγκλωβισμένο στο περιθώριο, στη φυλακή και στις παράνομες ουσίες, όπως ισχυριζόταν για πολλά χρόνια διανοούμενοι όχι μόνο από τον αστικό αλλά και από τον αριστερό χώρο.
Πράγματι, η αντιστοίχιση γεγονότων με τραγούδια φέρνει στο προσκήνιο μια παραστατική τεκμηρίωση του πόσο η ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα ενέπνευσε, επηρέασε και σημάδεψε τα τραγούδια αυτά.