H «Συννεφιασμένη Κυριακή» θα γίνει «Sunday Cloudy Sunday» και ο ήχος του Βασίλη Τσιτσάνη θα τοποθετηθεί στο σήμερα. Ολα αυτά θα συμβούν αύριο και μεθαύριο στο Θέατρο της Μικρής Επιδαύρου στη σκηνή του οποίου θα βρεθεί ο Vassilikos μαζί με τις δύο προσκεκλημένες του ερμηνεύτριες, τη Δήμητρα Γαλάνη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Ο τραγουδοποιός, ο οποίος αναδεικνύεται ως ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της γενιάς του, θα παρουσιάσει μια μουσική παράσταση η οποία θα είναι βασισμένη στο υλικό του τελευταίου του άλμπουμ που αποτελεί μια επαναπροσέγγιση στο μουσικό έργο του Τσιτσάνη με στόχο την προβολή του αλλά και την επανατοποθέτησή του στη σύγχρονη εποχή.Ο Vassilikos, εξάλλου, έχει αποδείξει στο παρελθόν πως είναι πολύ καλός σε τέτοιου είδους σύγχρονες «αναγνώσεις».
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί επέλεξε έναν συνθέτη του λαϊκού τραγουδιού και όχι κάποιον άλλο καλλιτέχνη ο οποίος να είναι -φαινομενικά τουλάχιστον- πιο κοντά στο δικό του μουσικό προφίλ. «Κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και την τέχνη του οφείλει να ρίξει τουλάχιστον κάποιες ματιές στην πολιτιστική του κληρονομιά. Γιατί σε κάθε περίπτωση, όποιο δρόμο κι αν έχει διαλέξει κανείς, τον βρήκε, έστω και αμυδρά, προετοιμασμένο από τα βήματα κάποιου άλλου.
Το αν θα θελήσει ή όχι να ξαναμπεί στα μονοπάτια κάποιου παλιότερου είναι θέμα προσωπικής και βαθιάς ανάγκης που δεν μπορεί απαραίτητα να εξηγηθεί», τονίζει ο ίδιος.
Τι ήταν αυτό που τον έφερε κοντά στον Βασίλη Τσιτσάνη; «Συχνά, μέσα σε ένα πολύ μεγάλο διάστημα χρόνων, είχα ανακαλύψει πως στην ερώτηση ''ποιανού είναι αυτό;'' η απάντηση ήταν «Τσιτσάνης».
Είχε συμβεί τόσο πολλές φορές στη ζωή μου που κάποτε πήρα την απόφαση να μπω πιο βαθιά και να ψάξω περισσότερο. Και μετά μου καρφώθηκε στο κεφάλι η πολύ παράξενη ιδέα να ασχοληθώ και δημιουργικά. Αδιαφόρησα για μερικά χρόνια, αλλά τελικά δεν μπόρεσα να μην το κάνω».
Εξάλλου, όπως κάθε άνθρωπος που ξέρει από ελληνική μουσική, έτσι και ο Vassilikos αναγνωρίζει στον ουσιαστικό ρόλο που έπαιξε η παρουσία του Τσιτσάνη στο ελληνικό τραγούδι: «Η αίσθηση που έχω είναι ότι ήταν από εκείνες τις λίγες περιπτώσεις ανθρώπων που ακομπλεξάριστα άγγιξαν ήχους που ήταν λίγο ταμπού, για διάφορους λόγους, όπως οι ανατολίτικες κλίμακες και τα ''μπεμόλια», και κατάφεραν να τους εγκαταστήσουν σε επίπεδο καθημερινότητας. Και πέρα από τέτοιου είδους προσμείξεις και διαδικασίες, το δημιουργικό του ταλέντο ήταν τόσο σαφές, που μερικά δευτερόλεπτα από ένα του κομμάτι είναι αρκετά για να σωπάσεις και να ακούσεις. Ελάχιστοι έχουν αυτήν τη δύναμη».
Είναι σαφές πάντως πως αποτελεί μεγάλο ρίσκο για έναν καλλιτέχνη της νέας γενιάς να «πειράξει» τραγούδια διαχρονικά που έχουν καταγραφεί στη συνείδηση του Ελληνα. Και ο Vassilikos το γνωρίζει αυτό, ωστόσο δεν αφήνει το άγχος της ευθύνης να επηρεάζει τη δημιουργικότητά του:
«Μέσα σε κατάσταση φόβου δεν θα πρέπει να κάνεις τίποτα. Μπορεί να ακουστεί λίγο περίεργα, αλλά δεν υπήρξε απολύτως κανένας φόβος στη διαδικασία από τη μεριά μου. Προκλήσεις, ναι. Δυσκολίες, σαφώς. Αλλά σε καμία περίπτωση φόβος. Φόβος και αγάπη δεν πάνε μαζί. Και εγώ αγαπώ αυτό που κάνω. Και την ώρα που το κάνω, δεν είμαι ακριβώς εγώ», ξεκαθαρίζει και συμπληρώνει «Τα όρια που βάζω στις διασκευές μου είναι μόνο αισθητικά. Κανένας άλλος περιορισμός, εκτός φυσικά από τεχνικής φύσης θέματα. Δεν θα φανταστώ ένα κομμάτι με συμφωνική και χορωδία γιατί είναι εργαλεία που δεν έχω στα χέρια μου. Από 'κεί και πέρα όμως, όταν ξέρω με τι θα παίξω, αρχίζει μια διαδικασία όπου μόνο όρια δεν χωράνε».
«Υπάρχουν άραγε κοινά σημεία ανάμεσα σε αυτούς τους δύο τραγουδοποιούς που θα ''συναντηθούν'' στη Μικρή Επίδαυρο;» αναρωτιόμαστε. Κι ο Vasillikos μάς λύνει την απορία απαντώντας: «Η μουσική του Τσιτσάνη δεν είπε ποτέ ψέματα. Αυτό νιώθω. Και μέχρι τώρα δεν έχει πει ούτε η δική μου. Υπάρχει ένας διάλογος. Αλλά αυτό είναι κάτι πολύ προσωπικό για να δοθεί έτσι».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ ......
