«Και το χασίσι απ' τη Σύρα ξεκίνησε στην Παλαιά Ελλάδα.
Και οι κουτσαβάκηδες εκεί υπήρχαν. Αλλά εκεί ήμουν μικρό παιδί και δεν
τα 'ξερα αυτά. Ακουσα όμως τους μεγαλύτερους εκ των υστέρων ότι ήτανε
διάφοροι μάγκες που πηγαίνανε και φουμέρνανε.
Κι αυτοί που ντυνόντουσαν
σα ζεϊμπέκια, μάγκες ήταν σχεδόν, γιατί εχορεύανε να πούμε» (Μάρκος
Βαμβακάρης, «Αυτοβιογραφία», εκδ. Παπαζήσης).
Μάρκος ο Φραγκοσυριανός. Πόσο τον ξέρουμε άραγε; Φωνή αδρή, χωρίς
ίχνος καλλιέπειας, και λόγος απλός και τσεκουράτος, βγαλμένος από τα
βιώματά του. Εφημεριδοπώλης από τα 12 του στη Σύρο και αργότερα
λιμενεργάτης στον Πειραιά, καρβουνιάρης, εκδοροσφαγέας κ.λπ., κατέγραψε
στα τραγούδια του ως άλλος χρονογράφος τον αυθεντικό τρόπο ζωής του
περιθωρίου, διατηρώντας ζωντανό ένα κομμάτι εποχής που αποκλειόταν από
την κυρίαρχη κουλτούρα (επιθεωρήσεις, οπερέτες κ.λπ.), η οποία φλέρταρε
με τις αστικές συνήθειες της Δύσης. Μάρκος ο χρονογράφος.