Κάθε φορά που η Απόδημη Κομπανία επιστρέφει στην Αυστραλία, είναι ευκαιρία για γιορτή. Το συγκρότημα έχει αποκτήσει διαστάσεις θρύλου, καθώς είναι σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνο για την ουσιαστική αναβίωση του ρεμπέτικου στη Μελβούρνη, πριν από δυο δεκαετίες, κάνοντάς το γνωστό, όχι μόνο στην παροικία, αλλά και έξω από αυτήν.
Η κομπανία πλέον έχει ως βάση την Αθήνα, ενώ το 2012 δέχτηκε ένα σοβαρό πλήγμα, με τον θάνατο του Έκτορα Κοσμά. Ωστόσο, οι αδελφοί Γιώργος και Μανώλης Γαλιάτσος, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος -την Χρυσούλα Κεχαγιόγλου, τον Γιάννη Νιάρχο και τον νέο βιολιστή Βαγγέλη Βοττέα- δεν το έβαλαν κάτω. Συνέχισαν να υπηρετούν το ρεμπέτικο κι αυτές τις μέρες βρίσκονται στην Αυστραλία, για να ξανατραγουδήσουν μαζί με τους φίλους τους. Τους 'μερακλήδες', όπως τους αποκαλεί ο Γιώργος Γαλιάτσος, μιλώντας στον 'Νέο Κόσμο'.Η 'Απόδημη Κομπανία' είναι σημείο αναφοράς για την ελληνική
παροικία και ειδικά σε ό,τι αφορά την διατήρηση και διάδοση του
ρεμπέτικου τραγουδιού. Εσείς πώς αντιλαμβάνεστε τον ρόλο που παίξατε στα
πολιτιστικά πράγματα, όχι μόνο της παροικίας, αλλά γενικότερα της
Μελβούρνης;
Η «Απόδημη Κομπανία» είναι σίγουρα ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που έπαιξε ρεμπέτικα και λαϊκά στην Μελβούρνη. Ήμασταν μία παρέα φίλων που ήρθαμε κοντά λόγω της αγάπης μας για το ρεμπέτικο, θέλαμε να παίξουμε μουσική και να περάσουμε καλά. Εκείνη την περίοδο, στις αρχές της δεκαετίας του '80, το μοναδικό μέρος που μπορούσε κανείς να ακούσει ρεμπέτικα ήταν η ταβέρνα «Kalyva» στο Richmond, όπου έπαιζε ο Θύμιος Σταθουλόπουλος. Καταφέραμε να παίξουμε αυτό το είδος για καμιά δεκαετία, γυρίζοντας όλη την Αυστραλία και παίζαμε σταθερά κάθε εβδομάδα στο 'The Retreat', στο Brunswick. Πιστεύω ότι η 'Απόδημη Κομπανία' κατάφερε να κάνει το είδος ξανά δημοφιλές στο κοινό και την ίδια στιγμή να μετατρέψει το 'Retreat' σε ένα είδος 'πολιτιστικού κέντρου', ένα σημείο συνάντησης για την πρώτη και την δεύτερη γενιά Ελληνοαυστραλών.
Η «Απόδημη Κομπανία» είναι σίγουρα ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που έπαιξε ρεμπέτικα και λαϊκά στην Μελβούρνη. Ήμασταν μία παρέα φίλων που ήρθαμε κοντά λόγω της αγάπης μας για το ρεμπέτικο, θέλαμε να παίξουμε μουσική και να περάσουμε καλά. Εκείνη την περίοδο, στις αρχές της δεκαετίας του '80, το μοναδικό μέρος που μπορούσε κανείς να ακούσει ρεμπέτικα ήταν η ταβέρνα «Kalyva» στο Richmond, όπου έπαιζε ο Θύμιος Σταθουλόπουλος. Καταφέραμε να παίξουμε αυτό το είδος για καμιά δεκαετία, γυρίζοντας όλη την Αυστραλία και παίζαμε σταθερά κάθε εβδομάδα στο 'The Retreat', στο Brunswick. Πιστεύω ότι η 'Απόδημη Κομπανία' κατάφερε να κάνει το είδος ξανά δημοφιλές στο κοινό και την ίδια στιγμή να μετατρέψει το 'Retreat' σε ένα είδος 'πολιτιστικού κέντρου', ένα σημείο συνάντησης για την πρώτη και την δεύτερη γενιά Ελληνοαυστραλών.
Όταν σκέφτεστε εκείνη την εποχή, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό;
Μουσική, χορός, καλή παρέα, γέλια κι ένα στέκι για όλους που ένιωθαν την ανάγκη να συναντηθούν και να μοιραστούν κάποιες εμπειρίες. Δεν έχω ξαναβρεθεί από τότε σε κάποιο μέρος σαν κι αυτό, ούτε στην Αυστραλία ούτε στην Ελλάδα.
Μουσική, χορός, καλή παρέα, γέλια κι ένα στέκι για όλους που ένιωθαν την ανάγκη να συναντηθούν και να μοιραστούν κάποιες εμπειρίες. Δεν έχω ξαναβρεθεί από τότε σε κάποιο μέρος σαν κι αυτό, ούτε στην Αυστραλία ούτε στην Ελλάδα.
Ποιο κομμάτι της μετοίκησής σας στην Ελλάδα ήταν το πιο απολαυστικό;
Το ότι ξανασυνάντησα παλιούς φίλους και συγγενείς, ξαναβρέθηκα στην Κρήτη, όπου έχω επίσης συγγενείς και το ότι βυθίστηκα στην μουσική, άκουσα όλα τα είδη ελληνικής μουσικής και έγινα μέρος της σκηνής.
Το ότι ξανασυνάντησα παλιούς φίλους και συγγενείς, ξαναβρέθηκα στην Κρήτη, όπου έχω επίσης συγγενείς και το ότι βυθίστηκα στην μουσική, άκουσα όλα τα είδη ελληνικής μουσικής και έγινα μέρος της σκηνής.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε;
Η σταδιακή ενσωμάτωση και το να συνηθίσω ξανά στον ελληνικό τρόπο ζωής.
Η σταδιακή ενσωμάτωση και το να συνηθίσω ξανά στον ελληνικό τρόπο ζωής.
Όταν επιστρέφετε στη Μελβούρνη, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνετε;
Το πρώτο πράγμα είναι να τηλεφωνήσω στους φίλους μου, να κανονίσω να τους συναντήσω, αν είναι εφικτό και αμέσως μετά πηγαίνω στην αγορά του South Melbourne για ένα ρολό κοτόπουλο και ντιμ σιμ από τον 'Κινέζο', το καλύτερο μέρος στην πόλη για τέτοιες λιχουδιές!
Το πρώτο πράγμα είναι να τηλεφωνήσω στους φίλους μου, να κανονίσω να τους συναντήσω, αν είναι εφικτό και αμέσως μετά πηγαίνω στην αγορά του South Melbourne για ένα ρολό κοτόπουλο και ντιμ σιμ από τον 'Κινέζο', το καλύτερο μέρος στην πόλη για τέτοιες λιχουδιές!
Τι θα λέγατε σε κάποιον να να τον καλέσετε στις συναυλίες που θα δώσετε στην Αυστραλία;
Θα έλεγα σε όλους τους φίλους μας, παλιούς και νέους, να έρθουν για να ακούσουν ρεμπέτικα και λαϊκά, όχι πολύ γνωστά, μερικά άγνωστα αριστουργήματα που ξέρω ότι το κοινό θα εκτιμήσει. Επίσης θα ερηνεύσουμε μερικά τραγούδια από τις πρόσφατες ηχογραφήσεις μας και, κυρίως, από τον τελευταίο μας δίσκο, το 'When the Band Plays' που θα κυκλοφορήσει αποκλειστικά στην Αυστραλία.
Θα έλεγα σε όλους τους φίλους μας, παλιούς και νέους, να έρθουν για να ακούσουν ρεμπέτικα και λαϊκά, όχι πολύ γνωστά, μερικά άγνωστα αριστουργήματα που ξέρω ότι το κοινό θα εκτιμήσει. Επίσης θα ερηνεύσουμε μερικά τραγούδια από τις πρόσφατες ηχογραφήσεις μας και, κυρίως, από τον τελευταίο μας δίσκο, το 'When the Band Plays' που θα κυκλοφορήσει αποκλειστικά στην Αυστραλία.
Πώς βλέπετε την σκηνή του ρεμπέτικου σήμερα;
Η σκηνή στην Ελλάδα είναι ζωντανή και χαίρει άκρας υγείας, παρά την οικονομική κρίση των τελευταίων εννέα περίπου χρόνων. Βεβαίως, ο κόσμος έχει περιορίσει τα έξοδά του και ένα από τα πρώτα πράγματα που κόβουν είναι η διασκέδαση, ωστόσο υπάρχει ακόμα ένα κοινό για το ρεμπέτικο, όποια κι αν είναι η οικονομική κατάσταση. Ο κόσμος έχει ανάγκη να εκφραστεί μέσα από την μουσική, είτε παίζοντας μουσική, είτε συμμετέχοντας ως ακροατήριο. Πρέπει να πω επίσης ότι δεν βλέπω σημαντικές διαφορές στο ρεμπέτικο της Ελλάδας από αυτό της Μελβούρνης. Ίσως στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο το κοινό, αλλά παντού υπάρχουν μερακλήδες.
Η σκηνή στην Ελλάδα είναι ζωντανή και χαίρει άκρας υγείας, παρά την οικονομική κρίση των τελευταίων εννέα περίπου χρόνων. Βεβαίως, ο κόσμος έχει περιορίσει τα έξοδά του και ένα από τα πρώτα πράγματα που κόβουν είναι η διασκέδαση, ωστόσο υπάρχει ακόμα ένα κοινό για το ρεμπέτικο, όποια κι αν είναι η οικονομική κατάσταση. Ο κόσμος έχει ανάγκη να εκφραστεί μέσα από την μουσική, είτε παίζοντας μουσική, είτε συμμετέχοντας ως ακροατήριο. Πρέπει να πω επίσης ότι δεν βλέπω σημαντικές διαφορές στο ρεμπέτικο της Ελλάδας από αυτό της Μελβούρνης. Ίσως στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο το κοινό, αλλά παντού υπάρχουν μερακλήδες.
Τι κάνει το ρεμπέτικο επίκαιρο στην σημερινή εποχή;
Τα ρεμπέτικα είναι ένα είδος ελληνικής λαϊκής μουσικής που σημαίνει ότι εκπροσωπεί τον λαό με όλα τα χαρακτηριστικά του. Μιλά για την αγάπη, την απελπίσία, την ελπίδα, την αγωνία και όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, ακόμη και για την ανεργία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πάντοτε ήταν σημαντικό και επίκαιρο και θα παραμείνει έτσι για πάντα, όσο οι άνθρωποι μοιράζονται κοινές εμπειρίες.
Τα ρεμπέτικα είναι ένα είδος ελληνικής λαϊκής μουσικής που σημαίνει ότι εκπροσωπεί τον λαό με όλα τα χαρακτηριστικά του. Μιλά για την αγάπη, την απελπίσία, την ελπίδα, την αγωνία και όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, ακόμη και για την ανεργία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πάντοτε ήταν σημαντικό και επίκαιρο και θα παραμείνει έτσι για πάντα, όσο οι άνθρωποι μοιράζονται κοινές εμπειρίες.
Για σας προσωπικά, τι σημαίνει το ρεμπέτικο;
Τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά είναι το πάθος μου. Είναι αγάπη, τόσο απλό.
Τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά είναι το πάθος μου. Είναι αγάπη, τόσο απλό.
Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας;
Να μπορώ να παίζω μουσική, να συνεχίσω να μαθαίνω και να είμαι υγιής για να το καταφέρω αυτό. Τίποτε δεν συγκρίνεται με την χαρά που παίρνεις όταν παίζεις μουσική μαζί με άλλους, όταν αισθάνεσαι αυτήν την πνευματική και ψυχική ένωση. Δεν συμβαίνει πολύ συχνά, αλλά όταν συμβαίνει, είναι μοναδικό.
Να μπορώ να παίζω μουσική, να συνεχίσω να μαθαίνω και να είμαι υγιής για να το καταφέρω αυτό. Τίποτε δεν συγκρίνεται με την χαρά που παίρνεις όταν παίζεις μουσική μαζί με άλλους, όταν αισθάνεσαι αυτήν την πνευματική και ψυχική ένωση. Δεν συμβαίνει πολύ συχνά, αλλά όταν συμβαίνει, είναι μοναδικό.
Οι επόμενοι σταθμοί της περιοδείας της Απόδημης Κομπανίας είναι:
13 - 17 Απριλίου: National Folk Festival, Κάμπερα.
21 Απριλίου: Ελληνικό Φεστιβάλ Αδελαΐδας
22 Απριλίου: Ποντιακή Εστία, Brunswick, Μελβούρνη
23 Απριλίου: Caravan Music Club, Oakleigh, Μελβούρνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου