 |
| Το «Ρεμπέτικο» του David Prudhomme, από τις εκδόσεις Γνώση. |
Η ιστορία, ο μύθος και οι θρύλοι γύρω από το
ρεμπέτικο τραγούδι σαγηνεύουν και εμπνέουν. Και γίνονται αφορμές και για
κόμικς.
Στο «Ρεμπέτικο» του David Prudhomme (που πρόσφατα επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Γνώση), ο Γάλλος δημιουργός, ενθουσιασμένος από τους ήχους του μπαγλαμά και του μπουζουκιού, τα τραγούδια, την αλητεία και την μποέμικη ζωή των ρεμπετών, και αφού μελέτησε προσεκτικά το ιστορικό πλαίσιο και το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον αυτής της μουσικής, έστησε μια ιστορία με πρωταγωνιστές κάποιους «άλλους» Μάρκο Βαμβακάρη, Γιώργο Μπάτη, Ανέστη Δελιά και Στράτο Παγιουμτζή – οι ομοιότητες με τους μεγάλους εκφραστές του ρεμπέτικου είναι ξεκάθαρες, ωστόσο το σενάριο είναι μυθοπλαστικό.
Τα με ζωντάνια ζωγραφισμένα καρέ του κόμικς είναι στολισμένα με μελωδίες και στίχους που προέρχονται από τη Σμύρνη. Απεικονίζονται τεκέδες, οινοποσίες και ναργιλέδες, κυνηγητό με τους αστυνόμους του Μεταξά, όταν το να είσαι «ρεμπέτης» ήταν παράνομο, και η ρεμπέτικη αργκό χρησιμοποιείται με επιδεξιότητα που εκπλήσσει για Γάλλο.
Ο Prudhomme δείχνει να κατανοεί τη σημασία και το μεγαλείο που κρύβει αυτή η μουσική. «Σ’ αυτήν τη μουσική βρίσκει κανείς τον πόνο της ξενιτιάς, τη γοητεία των λιμανιών, τις τσάρκες των ξενύχτηδων, τους χαμένους έρωτες. Την ήττα και το χιούμορ», γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου. Το εξαιρετικό «Ρεμπέτικο» του Prudhomme αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό (ο δημιουργός είχε βρεθεί στο Comicdom το 2011, όταν πρωτοεκδόθηκε το «Ρεμπέτικο» από τις εκδόσεις της «Ελευθεροτυπίας» και αγκαλιάστηκε από πλήθος κόσμου) και είναι ένα από τα αγαπημένα κόμικς όλων των εποχών του δημιουργού αυτών Πέτρου Χριστούλια, σύμφωνα με συνέντευξή του στο διαδικτυακό Comicdom. Και τώρα, είναι η σειρά του να μας παρουσιάσει μια δική του ιστορία με φόντο το ρεμπέτικο τραγούδι, στο οποίο σβήνει τον καημό του ένας… μασκοφόρος εκδικητής.
Ο Χριστούλιας, έχοντας ως αφορμή ένα φανζίν του Γιώργου Τσακιρέλη που, με χιούμορ που ξεπερνάει το όριο της ευπρέπειας, παρωδεί τον Μπάτμαν και αντλώντας έμπνευση από το τραγούδι «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα» του Δημήτρη Γκόγκου, γνωστού και ως Μπαγιαντέρα, έφτιαξε τον δικό του ήρωα, τον Καπετάν Νυχτερίδα. Στο κόμικ «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα» (εκδ. Jemma, το οποίο ξεκίνησε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στο διαδικτυακό socomic.gr και βραβεύτηκε στα φετινά Ελληνικά Βραβεία Κόμικς ως το Καλύτερο Διαδικτυακό Κόμικς) ακολουθούμε έναν άντρα αστικής καταγωγής που ορφάνεψε νωρίς, ντύνεται περίεργα με στολή νυχτερίδας και γοητεύεται από τους «λαϊκούς» και το περιθώριο. Ο Καπετάν Νυχτερίδας ερωτεύεται σε βαθμό καψούρας την αμφιβόλων ηθών «τραγουδιάρα» Θοδώρα, η οποία όμως μοιάζει να είναι προσκολλημένη στον υπόκοσμο και συναναστρέφεται με κακοποιούς.
Ο Χριστούλιας, με πολύ καλούς καρτουνίστικους σχεδιασμούς και παίζοντας με στερεότυπα τόσο από το σουπερ-ηρωικό σύμπαν όσο και από τον κόσμο των ρεμπετών, τα οποία καταφέρνει και ταιριάζει ευφυώς, ξεδιπλώνει μια ανάλαφρη διασκεδαστική ιστορία με φόντο τον Πειραιά, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Οι κωμικοτραγικές σκηνές, η ειρωνεία, ο σαρκασμός και οι ατάκες –«ποια λυπητερή, μωρέ αδερφέ μου, που από τα πολλά αχ και βαχ μου έχεις καταντήσει το μαγαζί αμανετζίδικο», λέει ο κάπελας στον πελάτη με την αστεία κάπα ή «μ’ αρέσεις γιατί είσαι λαϊκιά» εξομολογείται άκομψα στην αγαπημένη του Θοδώρα ο Καπετάν Νυχτερίδας– προκαλούν αβίαστα το γέλιο. Κι αν ο σκοπός του δημιουργού είναι το χιούμορ, τότε τα καταφέρνει μια χαρά.
Στο «Ρεμπέτικο» του David Prudhomme (που πρόσφατα επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Γνώση), ο Γάλλος δημιουργός, ενθουσιασμένος από τους ήχους του μπαγλαμά και του μπουζουκιού, τα τραγούδια, την αλητεία και την μποέμικη ζωή των ρεμπετών, και αφού μελέτησε προσεκτικά το ιστορικό πλαίσιο και το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον αυτής της μουσικής, έστησε μια ιστορία με πρωταγωνιστές κάποιους «άλλους» Μάρκο Βαμβακάρη, Γιώργο Μπάτη, Ανέστη Δελιά και Στράτο Παγιουμτζή – οι ομοιότητες με τους μεγάλους εκφραστές του ρεμπέτικου είναι ξεκάθαρες, ωστόσο το σενάριο είναι μυθοπλαστικό.
Τα με ζωντάνια ζωγραφισμένα καρέ του κόμικς είναι στολισμένα με μελωδίες και στίχους που προέρχονται από τη Σμύρνη. Απεικονίζονται τεκέδες, οινοποσίες και ναργιλέδες, κυνηγητό με τους αστυνόμους του Μεταξά, όταν το να είσαι «ρεμπέτης» ήταν παράνομο, και η ρεμπέτικη αργκό χρησιμοποιείται με επιδεξιότητα που εκπλήσσει για Γάλλο.
Ο Prudhomme δείχνει να κατανοεί τη σημασία και το μεγαλείο που κρύβει αυτή η μουσική. «Σ’ αυτήν τη μουσική βρίσκει κανείς τον πόνο της ξενιτιάς, τη γοητεία των λιμανιών, τις τσάρκες των ξενύχτηδων, τους χαμένους έρωτες. Την ήττα και το χιούμορ», γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου. Το εξαιρετικό «Ρεμπέτικο» του Prudhomme αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό (ο δημιουργός είχε βρεθεί στο Comicdom το 2011, όταν πρωτοεκδόθηκε το «Ρεμπέτικο» από τις εκδόσεις της «Ελευθεροτυπίας» και αγκαλιάστηκε από πλήθος κόσμου) και είναι ένα από τα αγαπημένα κόμικς όλων των εποχών του δημιουργού αυτών Πέτρου Χριστούλια, σύμφωνα με συνέντευξή του στο διαδικτυακό Comicdom. Και τώρα, είναι η σειρά του να μας παρουσιάσει μια δική του ιστορία με φόντο το ρεμπέτικο τραγούδι, στο οποίο σβήνει τον καημό του ένας… μασκοφόρος εκδικητής.
Ο Χριστούλιας, έχοντας ως αφορμή ένα φανζίν του Γιώργου Τσακιρέλη που, με χιούμορ που ξεπερνάει το όριο της ευπρέπειας, παρωδεί τον Μπάτμαν και αντλώντας έμπνευση από το τραγούδι «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα» του Δημήτρη Γκόγκου, γνωστού και ως Μπαγιαντέρα, έφτιαξε τον δικό του ήρωα, τον Καπετάν Νυχτερίδα. Στο κόμικ «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα» (εκδ. Jemma, το οποίο ξεκίνησε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στο διαδικτυακό socomic.gr και βραβεύτηκε στα φετινά Ελληνικά Βραβεία Κόμικς ως το Καλύτερο Διαδικτυακό Κόμικς) ακολουθούμε έναν άντρα αστικής καταγωγής που ορφάνεψε νωρίς, ντύνεται περίεργα με στολή νυχτερίδας και γοητεύεται από τους «λαϊκούς» και το περιθώριο. Ο Καπετάν Νυχτερίδας ερωτεύεται σε βαθμό καψούρας την αμφιβόλων ηθών «τραγουδιάρα» Θοδώρα, η οποία όμως μοιάζει να είναι προσκολλημένη στον υπόκοσμο και συναναστρέφεται με κακοποιούς.
Ο Χριστούλιας, με πολύ καλούς καρτουνίστικους σχεδιασμούς και παίζοντας με στερεότυπα τόσο από το σουπερ-ηρωικό σύμπαν όσο και από τον κόσμο των ρεμπετών, τα οποία καταφέρνει και ταιριάζει ευφυώς, ξεδιπλώνει μια ανάλαφρη διασκεδαστική ιστορία με φόντο τον Πειραιά, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Οι κωμικοτραγικές σκηνές, η ειρωνεία, ο σαρκασμός και οι ατάκες –«ποια λυπητερή, μωρέ αδερφέ μου, που από τα πολλά αχ και βαχ μου έχεις καταντήσει το μαγαζί αμανετζίδικο», λέει ο κάπελας στον πελάτη με την αστεία κάπα ή «μ’ αρέσεις γιατί είσαι λαϊκιά» εξομολογείται άκομψα στην αγαπημένη του Θοδώρα ο Καπετάν Νυχτερίδας– προκαλούν αβίαστα το γέλιο. Κι αν ο σκοπός του δημιουργού είναι το χιούμορ, τότε τα καταφέρνει μια χαρά.
