Δύο χρόνια πέρασαν από τη φυγή του μεγάλου σολίστα και μια ηχηρή «σιωπή» καλύπτει την ιδιαίτερη «περίπτωσή» του.
Αυτό άλλωστε συμβαίνει και με άλλους τρανούς των τεχνών, ειδικά του
τραγουδιού, αφού μετά το βιολογικό τέλος τους, ένας βαρύ μουγγό «πέπλο»,
θαρρείς σκεπάζει την παρουσία τους, τη δράση τους και μοιραία τη μνήμη
τους.
Έτσι καλά καλά, δεν ξέρουμε πότε, πώς, πού και με ποιους έδρασαν αυτοί οι θρύλοι, ενώ αντίστοιχα και βαθύτερα κενά υπάρχουν και σε ότι αφορά την δισκογραφική τους πορεία.
Και αναφερόμαστε για καλλιτέχνες που λατρεύτηκαν απ’ το κοινό, αναγνωρίστηκαν ως «Θεοί» απ’ τον κόσμο και τους ομότεχνούς τους και «πούλησαν» όσο λίγοι. Ειδικά οι καλλιτέχνες του παραδοσιακού και λαϊκοδημοτικού τραγουδιού είναι οι μεγάλοι αδικημένοι.
Ευτυχώς κάποια τηλεοπτικά αφιερώματα που είχαν προηγηθεί κάλυψαν την απουσία των καναλιών στο ύστατο χαίρε. Αν ήξεραν ότι τόσοι και τόσο σπουδαίοι θα τιμούσαν τον Κόρο θα έσπευδαν τρέχοντας. Αλλά τόσα που ξέρουν, καλά να πάθουν!
Η ιδιαίτερη περίπτωση του Γιώργου Κόρου παραμένει «ανεκμετάλλευτη». Με όχημα την αναγωρισμότητα και το εκτόπισμά του θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένας φορέας που να λειτουργεί ως κέντρο έρευνας της παραδοσιακής μουσικής και της μετεξέλιξής της στα χρόνια και το «πάντρεμα» της με σύγχρονες μορφές, είδη και τεχνικές μουσικής και τραγουδιού.
Μακάρι, κάποια στιγμή αυτό να συμβεί ώστε να λειτουργήσει ως μέτρο και σημείο αναφοράς για το τραγούδι του τόπου και παράλληλα δείκτης που θα απογυμνώνει τους τυχάρπαστους και ατάλαντους που αυτοβαπτίζονται λαϊκοί εκφραστές και υπερασπιστές της «όποιας» κατηγορίας τους.
- Πηγή: Ogdoo.gr -
http://www.ogdoo.gr/apopseis/kostas-mpalaxoytis/giorgos-koros-2-xronia-ixiris-apousias?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
Έτσι καλά καλά, δεν ξέρουμε πότε, πώς, πού και με ποιους έδρασαν αυτοί οι θρύλοι, ενώ αντίστοιχα και βαθύτερα κενά υπάρχουν και σε ότι αφορά την δισκογραφική τους πορεία.
Και αναφερόμαστε για καλλιτέχνες που λατρεύτηκαν απ’ το κοινό, αναγνωρίστηκαν ως «Θεοί» απ’ τον κόσμο και τους ομότεχνούς τους και «πούλησαν» όσο λίγοι. Ειδικά οι καλλιτέχνες του παραδοσιακού και λαϊκοδημοτικού τραγουδιού είναι οι μεγάλοι αδικημένοι.
Ο «πολύς» Γιώργος Κόρος
Το πορτραίτο του Γιώργου Κόρου θέλει αμέτρητες σελίδες για να σκιαγραφηθεί έστω και στοιχειωδώς. Στο αντίο του υποκλίθηκε σύσσωμο το ελληνικό τραγούδι.Ευτυχώς κάποια τηλεοπτικά αφιερώματα που είχαν προηγηθεί κάλυψαν την απουσία των καναλιών στο ύστατο χαίρε. Αν ήξεραν ότι τόσοι και τόσο σπουδαίοι θα τιμούσαν τον Κόρο θα έσπευδαν τρέχοντας. Αλλά τόσα που ξέρουν, καλά να πάθουν!
Η ιδιαίτερη περίπτωση του Γιώργου Κόρου παραμένει «ανεκμετάλλευτη». Με όχημα την αναγωρισμότητα και το εκτόπισμά του θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένας φορέας που να λειτουργεί ως κέντρο έρευνας της παραδοσιακής μουσικής και της μετεξέλιξής της στα χρόνια και το «πάντρεμα» της με σύγχρονες μορφές, είδη και τεχνικές μουσικής και τραγουδιού.
Μακάρι, κάποια στιγμή αυτό να συμβεί ώστε να λειτουργήσει ως μέτρο και σημείο αναφοράς για το τραγούδι του τόπου και παράλληλα δείκτης που θα απογυμνώνει τους τυχάρπαστους και ατάλαντους που αυτοβαπτίζονται λαϊκοί εκφραστές και υπερασπιστές της «όποιας» κατηγορίας τους.
 |
| www.ogdoo.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου