Γιοβάν Τσαούς: Δε θα παίζω εγώ για να χορεύουν οι πουτάνες

Ο Γιοβάν Τσαούς τρίτος από αριστερά..

''Δε θα παίζω εγώ για να χορεύουν οι πουτάνες''Με αυτή τη φράση, σηματοδοτεί την απ αξίωσή του προς τον τρόπο διασκέδασης, τον ξεπεσμό του μουσικού επαγγέλματος, την ποιότητα των θαμώνων, την ακαταλληλότητα των μαγαζατόρων όλης εκείνης της εποχής. Η κατάσταση, όπως τη βρήκε, αλλά και όπως είχε εξελιχτεί στα επόμενα λίγα χρόνια, τον ανάγκασε να μην ασχοληθεί, «σχεδόν», ποτέ με το επάγγελμα του μουσικού, ούτε και να βιοποριστεί όμως ποτέ ως μουσικός.
Έφτασε στην Ελλάδα φέρνοντας μαζί του, περίεργους τρίχορδους ταμπουράδες, που το μέγεθός τους, ως προς το ελεύθερο μήκος της χορδής, έφθανε, ο μεν μεγάλος τα 64 cm, ενώ ο μικρότερος, είχε αντίστοιχο μήκος χορδής τα 52 cm.
Εξ αυτών των οργάνων, μάλλον, ο Πειραιώτης κατασκευαστής οργάνων, Κυριάκος Πεσμαζόγλου η Λαζαρίδης, έκανε αντιγραφές, έχοντάς τα ως μοντέλα.
Τα όργανα αυτά δεν μπορούσαν να τα παίξουν άλλοι δεξιοτέχνες των εγχόρδων, σε όλον τον Πειραιά, αλλά και εξ όσων είχαν δοκιμάσει, παρά μόνον αυτός, που δεν ήταν άλλος από τον:
Γιοβάν Τσαούς (το λοχία του τουρκικού στρατού – εξ ου κ’ η τσαούς = λοχίας παρωνυμία του).
Το κανονικό του όνομα, ήταν Γιάννης Ετσειρίδης ή Γιάννης Ειντζιρίδης ή Γιάννης Ιντζιρίδης.
Γεννήθηκε το 1893 στην Κασταμονή του Πόντου.
Πέθανε τον Οκτώβριο του 1942 στις 22:00 – ενώ μετά από πέντε περίπου ώρες τον ακολούθησε η γυναίκα του Αικατερίνη, στη Κοκκινιά Πειραιά Αττικής.
Διαβάστε την συνέχεια...