Δεν είναι η πρώτη φορά που τραγουδούν ρεμπέτικα και λαϊκά η Λένα Κιτσοπούλου και ο Γιάννος Περλέγκας μαζί με το συγκρότημα Ραστ Χιτζάζ. Θα έχουμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε για δύο βραδιές στον Ιανό, 24 και 31 Οκτωβρίου.
Μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο αναγνωρίζουν στο ρεμπέτικο τραγούδι χαρακτηριστικά μεγάλης τέχνης, ενώ δηλώνουν ότι θα ερμηνεύσουν «με μπουζούκι, με κιθάρα και με φίνο μπαγλαμά» και μοναδικό κριτήριο «τα γούστα τους».
Η Λένα Κιτσοπούλου απολαμβάνει κάθε φορά που τραγουδά ρεμπέτικα, μια συνήθεια που την επαναλαμβάνει εδώ και καιρό στη Σαντορίνη, στην Αθήνα και με διάφορα μουσικά σχήματα.
«Οι αναφορές αυτών των τραγουδιών, η αμεσότητά τους, το αίσθημα που βγάζουν πηγαίνουν κατευθείαν στη ψυχή... είναι κάτι που ταιριάζει με την δική μου ψυχοσύνθεση. Μ' αρέσει αυτό ακριβώς: ότι μιλάνε για τον έρωτα, για τα καλά και τα κακά της ζωής με έναν τρόπο άμεσο, γνήσιο κι απλό» εξηγεί.
Η Λένα Κιτσοπούλου απολαμβάνει κάθε φορά που τραγουδά ρεμπέτικα, μια συνήθεια που την επαναλαμβάνει εδώ και καιρό στη Σαντορίνη, στην Αθήνα και με διάφορα μουσικά σχήματα.
«Οι αναφορές αυτών των τραγουδιών, η αμεσότητά τους, το αίσθημα που βγάζουν πηγαίνουν κατευθείαν στη ψυχή... είναι κάτι που ταιριάζει με την δική μου ψυχοσύνθεση. Μ' αρέσει αυτό ακριβώς: ότι μιλάνε για τον έρωτα, για τα καλά και τα κακά της ζωής με έναν τρόπο άμεσο, γνήσιο κι απλό» εξηγεί.
Η ελληνική μουσική έχει χαρακτηριστικό ρόλο στα έργα της Κιτσοπούλου, οπότε δεν ξενίζει καθόλου που η ίδια συχνά παίρνει το μικρόφωνο ξεφεύγοντας από την μοναξιά της γραφής: «προσωπικά ευχαριστιέμαι κάθε φορά αυτές μας τις συναντήσεις με τον Γιάννο και τους Ραστ Χιτζάζ» λέει για τις επικείμενες βραδιές τους στον Ιανό.
Ο Γιάννος Περλέγκας λέει πως «από μικρός, ίσως λόγω του πατέρα μου που υπήρξε συλλέκτης, έμαθα να αγαπώ αυτά τα τραγούδια. Παρά την κλασική μου παιδεία στη μουσική -σπούδαζα πιάνο βλέπεις- συναντήθηκα στη συνέχεια με τους μετέπειτα κουμπάρους μου Στράτο Γκρίντζαλη και Μπάμπη Παπαδημητρίου και μαζί φτιάξαμε το συγκρότημα Ραστ Χιτζάζ. Κι αυτό κρατάει χρόνια. Είναι σπουδαίοι μουσικοί, ασχολούνται επαγγελματικά με το τραγούδι αλλά κι εγώ όποτε μου δίνεται η ευκαιρία βρίσκομαι μαζί τους γιατί πραγματικά μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση».
«Με τη Λένα συναντηθήκαμε πριν από πολύ καιρό, ανακαλύψαμε το κοινό μας πάθος για το τραγούδι και εδώ και πέντε χρόνια παίζουμε πολύ συχνά μαζί σε διάφορους χώρους», αφηγείται ο Γιάννος Περλέγκας.
Εκτιμά τα ρεμπέτικα τραγούδια ως «προϊόντα γνησιότητας» και θεωρεί πολύ πιο ποιητική τη σύνδεση που έχουμε αυτή τη στιγμή με το ρεμπέτικο, απ' ό,τι στην δεκαετία του '80 που παρά την τότε αναβίωσή του κινδύνευσε, όπως υποστηρίζει, να αλλοιωθεί.
«Ο τρόπος που ερμηνευόταν δεν ήταν αντιπροσωπευτικός της ποιότητας που έχουν αυτά τα τραγούδια τα οποία για να μας μιλούν ακόμα προφανώς επικοινωνούν με αισθήματα που εξακολουθούν να συγκινούν».
«Μην ξεχνάμε ότι ήταν τραγούδια του περιθωρίου, δεν ήταν αποδεκτά, στην αρχή, ούτε καν από την Αριστερά» υπενθυμίζει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης.
«Σαν τέτοια τραγούδια ανθρώπων που δεν μπορούσαν να χωρέσουν εύκολα κάπου, έρχονται και δένουν με τις εποχές...Καθώς, πέρα από αυτή την πραγματική, ρεαλιστική και σκληρή εικόνα της προσφυγιάς που βλέπουμε και πάλι γύρω μας, πολλοί από μας βιώνουν μια εσωτερική προσφυγιά..Υπάρχουν πολλοί αποσυνάγωγοι ανάμεσά μας...περισσότεροι απ' όσους νομίζουμε. Κι αυτούς πάντα θα τους εκφράζει το ρεμπέτικο».
Το πρόγραμμά τους περιλαμβάνει τραγούδια από όλο το φάσμα του ρεμπέτικου μέχρι το 1955. Όσο για το περιβάλλον του Ιανού, που δεν είναι κατεξοχήν χώρος για ρεμπέτικο τραγούδι, διαθέτει, σύμφωνα με τον Γιάννο Περλέγκα « το μεγάλο προσόν ότι εκεί κυρίως οι μουσικοί μπορούν ν' ακούσουν τι παίζουν, μπορεί να γίνει μια ηχοληψία πολύ καλή. Γιατί εμείς προσπαθούμε να μην βγαίνει ηλεκτρικός ο ήχος των οργάνων αλλά το δυνατόν πιο φυσικός. Κι ο κόσμος σε τέτοιους χώρους έρχεται συγκεντρωμένος στο τι θ' ακούσει».
Ο Γιάννος Περλέγκας λέει πως «από μικρός, ίσως λόγω του πατέρα μου που υπήρξε συλλέκτης, έμαθα να αγαπώ αυτά τα τραγούδια. Παρά την κλασική μου παιδεία στη μουσική -σπούδαζα πιάνο βλέπεις- συναντήθηκα στη συνέχεια με τους μετέπειτα κουμπάρους μου Στράτο Γκρίντζαλη και Μπάμπη Παπαδημητρίου και μαζί φτιάξαμε το συγκρότημα Ραστ Χιτζάζ. Κι αυτό κρατάει χρόνια. Είναι σπουδαίοι μουσικοί, ασχολούνται επαγγελματικά με το τραγούδι αλλά κι εγώ όποτε μου δίνεται η ευκαιρία βρίσκομαι μαζί τους γιατί πραγματικά μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση».
«Με τη Λένα συναντηθήκαμε πριν από πολύ καιρό, ανακαλύψαμε το κοινό μας πάθος για το τραγούδι και εδώ και πέντε χρόνια παίζουμε πολύ συχνά μαζί σε διάφορους χώρους», αφηγείται ο Γιάννος Περλέγκας.
Εκτιμά τα ρεμπέτικα τραγούδια ως «προϊόντα γνησιότητας» και θεωρεί πολύ πιο ποιητική τη σύνδεση που έχουμε αυτή τη στιγμή με το ρεμπέτικο, απ' ό,τι στην δεκαετία του '80 που παρά την τότε αναβίωσή του κινδύνευσε, όπως υποστηρίζει, να αλλοιωθεί.
«Ο τρόπος που ερμηνευόταν δεν ήταν αντιπροσωπευτικός της ποιότητας που έχουν αυτά τα τραγούδια τα οποία για να μας μιλούν ακόμα προφανώς επικοινωνούν με αισθήματα που εξακολουθούν να συγκινούν».
«Μην ξεχνάμε ότι ήταν τραγούδια του περιθωρίου, δεν ήταν αποδεκτά, στην αρχή, ούτε καν από την Αριστερά» υπενθυμίζει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης.
«Σαν τέτοια τραγούδια ανθρώπων που δεν μπορούσαν να χωρέσουν εύκολα κάπου, έρχονται και δένουν με τις εποχές...Καθώς, πέρα από αυτή την πραγματική, ρεαλιστική και σκληρή εικόνα της προσφυγιάς που βλέπουμε και πάλι γύρω μας, πολλοί από μας βιώνουν μια εσωτερική προσφυγιά..Υπάρχουν πολλοί αποσυνάγωγοι ανάμεσά μας...περισσότεροι απ' όσους νομίζουμε. Κι αυτούς πάντα θα τους εκφράζει το ρεμπέτικο».
Το πρόγραμμά τους περιλαμβάνει τραγούδια από όλο το φάσμα του ρεμπέτικου μέχρι το 1955. Όσο για το περιβάλλον του Ιανού, που δεν είναι κατεξοχήν χώρος για ρεμπέτικο τραγούδι, διαθέτει, σύμφωνα με τον Γιάννο Περλέγκα « το μεγάλο προσόν ότι εκεί κυρίως οι μουσικοί μπορούν ν' ακούσουν τι παίζουν, μπορεί να γίνει μια ηχοληψία πολύ καλή. Γιατί εμείς προσπαθούμε να μην βγαίνει ηλεκτρικός ο ήχος των οργάνων αλλά το δυνατόν πιο φυσικός. Κι ο κόσμος σε τέτοιους χώρους έρχεται συγκεντρωμένος στο τι θ' ακούσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου