 |
| Photo Credit: © Μαρίλη Ζάρκου |
Γράφει η: ΑΛΕΞΙΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ
«Τα τραγούδια της Σωτηρίας», η μουσική παράσταση αφιερωμένη στην «Αρχόντισσα του ρεμπέτικου» που ξεχώρισε και έμεινε χαραγμένη στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν, ανεβαίνει ξανά, σε έναν ιδιαίτερο χώρο! Η παράσταση, μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών, ξεκίνησε την πορεία της το καλοκαίρι του 2021 με τέσσερις sold out βραδιές στο Στέκι του Ηλία στο Θησείο και επαναλήφθηκε με ανάλογη επιτυχία τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς στη μουσική σκηνή Χαμάμ στα Πετράλωνα.
Αυτή τη φορά, η Χριστίνα Μαξούρη και τέσσερις εξαιρετικοί λαϊκοί μουσικοί, στήνουν το πάλκο τους στο ΠΛΥΦΑ και μας προσκαλούν σε ένα ακόμα ταξίδι στη ζωή και τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου για λίγες παραστάσεις.***
-«Τα τραγούδια της Σωτηρίας» είναι μια παράσταση η οποία έχει ξεκινήσει την πορεία της ήδη από το 2021. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό το ταξίδι;
Το ταξίδι ξεκίνησε την άνοιξη του 2019, όταν ο Δημήτρης Χαλιώτης, μου εκμυστηρεύτηκε την ιδέα του και την επιθυμία του να είμαι μέρος της. Δημιουργήθηκε μια ολοκληρωμένη πρόταση για το Φεστιβάλ Αθηνών, η οποία έγινε δεκτή και συμπεριλήφθηκε στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του 2021, αλλά δεν κατάφερε να πραγματοποιηθεί εξαιτίας των μέτρων της πανδημίας που απέκλεισαν την πλειοψηφία των ζωντανών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων για εκείνο το καλοκαίρι. ‘Τα τραγούδια της Σωτηρίας’ έφτασαν με κόπο, πίστη και αγάπη να παρουσιαστούν για 4 παραστάσεις τον Ιούνιο του 2021, στην ολάνθιστη αυλή στο ‘Στέκι του Ηλία’ στο Θησείο, ύστερα, τον Αύγουστο, στον Αρνάδο της Τήνου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Τήνου 2021 και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, για 3 Δευτέρες, στη Μουσική Σκηνή Χαμάμ, στα Πετράλωνα. Τώρα, 14 μήνες μετά την τελευταία τους παρουσίαση, ετοιμαζόμαστε να τα τραγουδήσουμε ξανά από τις 6/2 και για 10 Δευτέρες, στο ΠΛΥΦΑ στο Βοτανικό, σε μια γειτονιά, που θα μπορούσε να είναι η γειτονιά της Μπέλλου.
-Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το έργο της Σωτηρίας Μπέλλου;
Τα πρώτα τραγούδια που θυμάμαι, είναι το ‘Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια’, το ‘Δε λες κουβέντα’ και το ‘Μην κλαις’, τα τραγούδια δηλαδή που έπαιζαν συχνά τα ραδιόφωνα (Μελωδία και Δεύτερο) που άκουγα στην εφηβεία. Μεγαλώνοντας και όταν άρχισα να πηγαίνω ή να εργάζομαι σε μουσικές σκηνές που έπαιζαν τέτοια μουσική, ερχόμουν όλο και πιο κοντά με το ρεπερτόριο και τη φωνή της. Ενώ, μεγαλύτερο μέρος του έργου της, άκουσα επισταμένα, όταν ετοίμαζα μια σειρά αφιερωματικών εμφανίσεων με τραγούδια των Χασκήλ, Νίνου και Μπέλλου τον Νοέμβριο του 2012, στη μουσική σκηνή Χαμάμ.
-Πέρα από τα τραγούδια της, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και ιστορίες από τη ζωή της. Μιλήστε μας για την έρευνα που πραγματοποιήσατε προκειμένου να καταλήξετε στο τελικό κείμενο της παράστασης.
Αναπόφευκτα σκύψαμε πάνω από το βιβλίο της Σοφίας Αδαμίδου «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες» στο οποίο είναι συγκεντρωμένο με σεβασμό και αγάπη, πολύ μεγάλο μέρος της ζωής της Μπέλλου, διαβάσαμε ό,τι καταφέραμε να εντοπίσουμε σε έντυπη και διαδικτυακή μορφή και είδαμε όλες τις καταχωρημένες τηλεοπτικές εκπομπές και τα αποσπάσματα που κυκλοφορούν. Συναντηθήκαμε με τον Παναγιώτη Κουνάδη, τον εδώ και 60 χρόνια ερευνητή και μελετητή της μουσικής και των τραγουδιών των Ελλήνων, τον Βασίλη Ξάφη (πατέρα του ηθοποιού Αργύρη Ξάφη) που θυμόταν την Μπέλλου, όταν ο ίδιος ήταν παιδάκι, γιατί η οικογένειά του της νοίκιαζε ένα δωμάτιο όταν έμενε στο Περιστέρι και ο πατέρας του ήταν καρδιακός της φίλος και φυσικά τον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό, Γιώργο Τσάμπρα, του οποίου οι γνώσεις για το λαϊκό τραγούδι εκείνης της εποχής, είναι κάτι το ασύλληπτο. Και όλα αυτά, για να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον μύθο Σωτηρία Μπέλλου και να εμπνευστούμε για το τι θα φέρουμε εμείς ξανά στο φως μέσα από την δική μας παράσταση.
-Σε συνεργασία με τον Δημήτρη Χαλιώτη, έχετε αναλάβει και την καλλιτεχνική επιμέλεια του έργου. Τι προκλήσεις και τι ευκαιρίες συναντήσατε;
Το μεγαλύτερο προνόμιο αυτής της ανάληψης ευθύνης, είναι ότι μπορεί κανείς να επιλέξει τους συνεργάτες του, τον τρόπο και τον τόπο πραγματοποίησης μια παράστασης, συνεπώς έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να φτάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτό που έχει οραματιστεί. Το απαιτητικό σκέλος, είναι η διατήρηση των ισορροπιών στην περίπτωση που αυτές τείνουν να κλονιστούν και η όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση του χρόνου, τις περισσότερες φορές και του προσωπικού χρόνου, γιατί καλείσαι να συντονίσεις το κάθε τι και να πάρεις μικρές ή μεγάλες αποφάσεις, για κάθε ζήτημα ή λεπτομέρεια που αφορά στην παράσταση.
-Τι σημαίνουν τα τραγούδια της Μπέλλου για εσάς προσωπικά και ποια ξεχωρίζετε;
Είναι σαν να βρίσκομαι κοντά σε κάτι απόλυτα καθαρό, αληθινό, ατόφιο και δίκαιο. Τα τραγούδια που ξεχωρίζω, είναι τα ‘Σαν απόκληρος γυρίζω’, Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια’, ‘Μην κλαις’, ‘Με πήρε το ξημέρωμα στους δρόμους’ επειδή συνδέονται με προσωπικές στιγμές μέσα στα χρόνια που τις θυμάμαι ακόμα.
-Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι ένας ήχος που ανήκει στο παρελθόν ή βρίσκει ανταπόκριση και σήμερα;
Είναι ένας ήχος που έρχεται από το παρελθόν όπου γεννήθηκε, αλλά βρίσκει εκ νέου τον πλατύ ζωντανό χώρο του και σήμερα.
-Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά σας σχέδια;
Θα βρίσκομαι μέχρι τις 2 Απριλίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στα ‘Ανεμοδαρμένα ύψη’ της Έμιλυ Μπροντέ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού, ενώ στις 22 Μαρτίου θα παρουσιάσουμε παρέα με τον πιανίστα Κωνσταντίνο Ευαγγελίδη, ένα αφιέρωμα στη μελοποιημένη ποίηση, στο Θέατρο Σταθμός, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου