Ο Πειραιάς, ο Ολυμπιακός και το Ρεμπέτικο έχουν ένα δέσιμο μαγικό, σχεδόν καρμικό...
Οι βάρκες και τα πλοία έφταναν το ένα μετά το άλλο, εκεί, στην άκρη του λιμανιού, πρώτοι απ’ όλους οι Υδραίοι, οι Μανιάτες και οι Κρητικοί. Ήρθαν απ’ τον Πόρο, μα και Θεσσαλοί και Ηπειρώτες και μαζί με τους Μικρασιάτες από την Σμύρνη, αλλά και απ’ την Πόλη, έφτιαξαν μια “ράτσα” ξεχωριστή, γεμάτη πάθος, μάγκες μιας άλλης κοπής, με το ένα πόδι στη θάλασσα και με το άλλο στη στεριά.
Σκληροί απ’ το αλάτι, “άγριοι” απ’ τους ανέμους, ντόμπροι και παντελονάτοι. Οι Πειραιώτες από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, μέχρι το “Τουρκολίμανο” και τον Προφήτη Ηλία γράφουν ιστορία με τον ήχο του μπαγλαμά και του μπουζουκιού, με το Ρεμπέτικο, με τσαμπουκάδες και κυνηγητό, με αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις και με μία ομάδα που ήρθε να “κουμπώσει” στο “είναι” τους, τον Ολυμπιακό.
Οι Ρεμπέτες του Πειραιά
“Ο Ολυμπιακός είναι σαν το Ρεμπέτικο.
Αυτά τα δύο πάνε μαζί ξεκίνησαν την ίδια εποχή από τον Πειραιά και λατρεύτηκαν από τους φτωχούς και κατατρεγμένους όλης της χώρας, ο Θρύλος τους έδωσε περηφάνια, και το Ρεμπέτικο παρηγοριά.
Ο φακίρ φουκαράς βρήκε Θεό και Τροπάρι.
Οι άνθρωποι χωρίς στον ήλιο μοίρα, οι αδύναμοι αυτού του τόπου, που χάνουν κάθε μέρα από το αφεντικό, τον σπιτονοικοκύρη, τον αστυφύλακα, τον ισχυρό και τον καπάτσο, άκουσαν επιτέλους κάποιους να ψέλνουν τα βάσανα και τη χαμοζωή τους και είδαν τη θεϊκή ομαδάρα τους να παίρνει εκδίκηση για πάρτη τους νικώντας κάθε Κυριακή τις ομάδες των ισχυρών και των προνομιούχων.
Όπου φτωχός, Ρεμπέτικο και Ολυμπιακός…”
Γράφει στο βιβλίο του “Πειραιώτες” ο Διονύσης Χαριτόπουλος κι έχει τόσο δίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου