Ο σημαντικός μουσικός Δημήτρης Μυστακίδης αναφέρεται στην διαχρονικότητα του ρεμπέτικου τραγουδιού, με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. |
Έχει ωστόσο διδάξει και στη σχολή Μουσικής Τεχνολογίας, ενώ διαθέτει βιβλιογραφία σχετικά με την εκμάθηση εγχόρδων.
Αυτό το διάστημα βρίσκεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο παρουσιάζοντας τα «Ρεμπέτικα της Κιθάρας» και μας μιλά για την ανεξάντλητη αξία τους, τον νέο του δίσκο, καθώς και τα επόμενα μουσικά του βήματα.
– Σας βρίσκουμε για ακόμα μία φορά στην σκηνή του «Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου» με μια παράσταση αφιερωμένη στα «Ρεμπέτικα της Κιθάρας». Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα;
Περιέχει όπως πάντα μια επιλογή ρεμπέτικων τραγουδιών από όλες τις περιόδους της δημιουργίας του διασκευασμένα για λαϊκές κιθάρες. Είναι κυρίως τραγούδια που περιέχονται στις δισκογραφικές μου δουλειές. Από πέρυσι έχω καθιερώσει και μια θεματική στην οποία με την βοήθεια κάποιων βίντεο παρουσιάζω ένα ιδιαίτερο κάθε φορά γεγονός της ιστορίας του ρεμπέτικου. Φέτος ασχολούμαι με την λογοκρισία. Και φυσικά στο δεύτερο μέρος της παράστασης παρουσιάζουμε τραγούδια σχετικά με την ελληνική μετανάστευση στην Αμερική.
– Μιας και για τον περισσότερο κόσμο το συγκεκριμένο είδος έχει συνδεθεί με έγχορδα όπως το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς, ποια διαφορετική ακουστική δυναμική θεωρείτε πως αποκτούν τα κλασικά ρεμπέτικα τραγούδια με την συνοδεία κιθάρας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου