Ο Αμερικανός που σώζει την παραδοσιακή μας μουσική μέσω White Stripes (audio)

pic: Amazon.com

 

Η δισκογραφική Third Man Records, η οποία ανήκει στον Jack White, κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες συλλογή Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Το news 247 μίλησε με τον βραβευμένο με Grammy, Christopher King, που ανέλαβε το όλο project. Ακούστε σπάνιες ηχογραφήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στα χρονικά (Ηχητικά ντοκουμέντα)

 

Ένας βραβευμένος Αμερικανός ιστορικός μουσικής, 28 ακυκλοφόρητα παραδοσιακά ηπειρώτικα και όχι μόνο, κομμάτια, η κουλτούρα των Βαλκανίων, η μοντέρνα ελληνική τραγουδοποιία και οι... White Stripes. Το πώς συνδέονται τα παραπάνω, θα το διαβάσετε στις παρακάτω γραμμές.

Αργύρης Βαμβακάρης..

Αδελφός του Μάρκου, μικρότερος κατά 25 χρόνια. Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1930, στα Άσπρα Χώματα της Νίκαιας.

Μέχρι το 1950 έζησε κάτω από τη σκιά του Μάρκου.
Όταν όμως έγινε η μεταβολή από το ρεμπέτικο στο λαϊκό, εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες όλων των εποχών.

Έφυγε στην Αμερική το 1961, στο απόγειο της καριέρας του. Γύρισε μόνιμα το 1981.

Πέθανε το 1983 ξεχασμένος από φίλους και συναδέλφους του.
Ρεμπέτο.Μάνια

Άγνωστα στοιχεία για το ταξίδι της Μέλπως Μερλιέ στη Ρούμελη

pic: www.radio899.gr

Η Μέλπω Μερλιέ (1889-1979), γνωστή για την πρωτοπόρο δράση της στο χώρο της μελέτης της μουσικής παράδοσης του τόπου μας και της μικρασιατολογίας, το καλοκαίρι του 1922, ανύπαντρη ακόμα, ως Μέλπω Λογοθέτη, επισκέφθηκε τη Ρούμελη για να συνάξει τα δημοτικά της τραγούδια. 

Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που αποτολμούσε κάτι τέτοιο, καθώς και η πρώτη συστηματική προσπάθεια περισυλλογής του ρουμελιώτικου τραγουδιού. Η Μερλιέ δούλεψε στο Θέρμο (πρώην Κεφαλόβρυσο) της επαρχίας Τριχωνίδας και στην Αρτοτίνα της Δωρίδας. Τα χωριά αυτά της τα υπέδειξε ο συνεργάτης της λαογράφος Δημήτρης Λουκόπουλος (1874-1943), γιατί και στα δύο είχε πολλές γνωριμίες. Η Αρτοτίνα ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα του και στο Θέρμο βρισκόταν το σχολείο όπου τότε υπηρετούσε ως δημοδιδάσκαλος.

Τέσσερα ρεμπέτικα τραγούδια "ακατάλληλα" για σεμνότυφους!!! (Βίντεο)

Ο Πέτρος Ζουναράκης σε μία απροσδόκητη φωνογράφηση : δεν ενδείκνυται για σεμνότυφους.  Ηχογραφήθηκε το 1910. Ερμηνεύει ο Πέτρος Ζουναράκης. Δίσκος American 3071. 

 
ΠΑΠΑΔΕΣ, 1910, ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΝΑΡΑΚΗΣ

Δυο παπάδες καυλωμένοι εκαθόνταν μια φορά
και κοπέλα χαϊδεμένη την ηγάμανε την καημένη

κι έμεινε μισοαπεθαμένη
από τις πολλές ψωλιές

από τις πολλές ψωλιές

πήγε κάποτε, ο τράγος, και της σκάει ένα φιλί
το ποδάρι τής σηκώνει και γλυκά μιλάει, τόνε χώνει

ε, με τούτο ’δώ, παπά
και της λέει ο κερατάς

Όταν ο Τσιτσάνης συνάντησε την gyspy jazz

 

Ένα πάρτι με μουσικά ακούσματα που κινούνται από τα ελληνικά λαϊκά έως την gyspy jazz και το swing

Οι Gadjo Dilo είναι ο λόγος που πολλοί από εμάς μάθαμε την gypsy swing jazz και τον Django Reinhardt. Οι διασκευές τους σε ελληνικά τραγούδια και ο δίσκος τους “Manouche De Grec” αγαπήθηκαν από το κοινό και πια όταν ακούς το όνομα τους ξέρεις σίγουρα ότι θα σε ξεσηκώσουν. Αυτό αναμένεται να γίνει και στην αποψινή τους συναυλία στο Gazarte. Ο κόσμος πολύ γρήγορα θα ξεκινήσει να χορεύει και το πάρτι θα έχει από ελληνικά λαϊκά -πάντα με τον ήχο των Gadjo Dilo- μέχρι gyspy jazz, swing και επιλογές από τις δεκαετίες του '50 και του '60.

Το συγκρότημα ξεκίνησε όταν ο Κώστας, ο Σωτήρης και ο Νίκος αποφάσισαν το 2009 να εξερευνήσουν τη μουσική του Django Reinhardt. Σιγά σιγά η παρέα μεγάλωσε και η Ηλιάνα ανέλαβε να δώσει φωνή σε αυτή την τσιγγάνικη παρέα. Πώς όμως από τον Reinhardt έφτασαν στο «Πέφτεις σε λάθη» του Βασίλη Τσιτσάνη, τραγούδι που περιλαμβάνεται στον πρώτο τους δίσκο; Ο στόχος ήταν να μπορέσουν να συνδυάσουν αυτού του είδους τη μουσική με κάποια στοιχεία όμως από αγαπημένα ελληνικά τραγούδια.

ΟΙ …ΠΕΝΤΕ ΜΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΑΙΑ!» (Που δεν ήταν… πέντε!!!) του Μπάμπη Κ.Μώκου

Το όργανο ήταν περίεργο. Κάτι ανάμεσα σε σάζι,ταμπουρά  σαν αχλαδόσχημο. Και ήταν μοναδικό. Όπως μοναδικός ήταν και ο Γιοβάν Τσαούσης. Είχε ,λέει ,βάλει στο όργανο αντί για “μάνικο”,ταστιέρα από κανονάκι . Μόνο ο ίδιος μπορούσε να το παίξει .Γι’ αυτό ήταν και ο μοναδικός!.

Όταν στην Κρεμμυδαρού ,ανάμεσα σε…πιοτά και… λιβάνια…σκάλωνε το μυαλό του και… «παιχνίδιζε» περπατώντας πάνω σε… δρόμους μυστήριους και άγνωστους για τους πολλούς ,όλοι οι τριγύρω από θαυμασμό κάναν… τουμπεκί.

Έπαιζε για πάρτη του και την παρέα του. Ποτέ δεν ανέβηκε σε πάλκο. Και είχε πεί το αμίμητο:» «Δεν θα παίζω εγώ για να χορεύουν οι πουτάνες !…»

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Ο Νίκος Κοεμτζής ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ για μια "παραγγελιά"!

 

Ήταν Αποκριές, ξημερώματα της 25ης Φεβρουαρίου του 1973, όταν στο νυχτερινό κέντρο διασκεδάσεως των Αθηνών, «Νεράιδα», η κραυγή «Παραγγελιά ρεεε!» έσχιζε το μουσικό άκουσμα και με την συνοδεία ενός μαχαιριού η νύχτα εκείνη ποτίστηκε με αίμα. 

 
Λίγες ώρες πριν, ο 35χρονος Νίκος Κοεμτζής, μαζί με τον μικρότερο 27χρονο αδερφό του Δημοσθένη, έναν φίλο τους, τον 31χρονο Θωμά Καραμάνη και με την συνοδεία δύο γυναικών, τις Σοφία Χαρατζή και Γιάννα Χρηστάκη, επισκέπτονται το κέντρο όπου τραγουδούσε ο Κώστας Καρουσάκης, αφού προηγουμένως είχαν διασκεδάσει στην ντισκοτέκ «2001».
Στον ίδιο χώρο παραβρίσκεται και μια παρέα 15 περίπου αστυνομικών με πολιτικά, εκτός υπηρεσίας, που γιόρταζε τον επικείμενο αρραβώνα ενός εκ των μετέπειτα θυμάτων, του Μανώλη Χριστοδουλάκη. Ο Κοεμτζής δεν θεώρησε συμπτωματική αυτή την παρουσία, καθώς είχε προηγούμενα με την αστυνομία.

Οι String Demons στα Ιωάννινα!

Μετά από τις εκρηκτικές συναυλίες τους στο Βερολίνο και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης οι String Demons φέρνουν το ''Συμφωνικό Πανηγύρι'' τους στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννίτων.


Ρυθμός , Κρουστά , Τρέλα και Έγχορδα σε όλα τα χωράφια της Μουσικής!
 
  Σάββατο 27 Φεβρουαρίου
  Ώρα 20.30
  Γενική Είσοδος 5 Ευρώ

stringdemons.gr 

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ: Από την "Κρεμμυδαρού" στο ναυτιλιακό σίτυ.

 Η  Δραπετσώνα  είχε στρατηγική σημασία και στην αρχαιότητα  ανήκε  στον αρχαίο δήμο «Θυμαιτάδαι»,  μαζί με το Κερατσίνι.

 
Οι δύο λόφοι που την πλαισιώνουν, μείωναν την ένταση του αέρα και παράλληλα λειτουργούσαν σαν «παρατηρητήρια» για τυχόν επιθέσεις.
Γι αυτό  και   έπαιξε το δικό της  ρόλο  στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π. Χ.

Παλαιότερες αναφορές κάνουν λόγο για την ύπαρξη ενός ναού, δείγμα παρουσίας μικρο-συνοικισμού, οι κάτοικοι του οποίου πιθανότατα ασχολούνταν με την αλιεία.
Βρέθηκαν ελάχιστα απομεινάρια ενός ναού και σπιτιών, πολλοί τάφοι, που εννοούν μία σίγουρη οικιστική δραστηριότητα, ενώ αναφέρεται ο ναός της Αφροδίτης ή το Αφροδίσιον (κοντά στον Άγιο Διονύσιο), στην Ηετιωνία Ακτή.

Πάντως ο τόπος αυτός ήταν μια περιοχή  γενικά  έρημη, σχεδόν ακατοίκητη και με απόκρημνα μέρη,  βραχώδη, όλο τάφρους και ρεματιές.  Μεταξύ Πειραιά και Δραπετσώνας, πριν τον Αγιο Διονύση μεσολαβούσαν έλη, η αποκαλούμενη Λίμνη, εξου και τα Βούρλα.

Ο Κώστας Φέρρης κατηγορεί τον Bregovic για κλοπή!

Έξαλλος είναι ο Κώστας Φέρρης με τον διάσημο μουσικοσυνθέτη Γκόραν Μπρέκοβιτς, τον οποίο μάλιστα κατηγορεί για… κλοπή!

Ο Έλληνας σκηνοθέτης ο οποίος συνεχίζει να κρατάει ζωντανό το ρεμπέτικο τραγούδι, φανερά ενοχλημένος, με ανάρτησή του στα social media καταφέρεται εναντίον του Βόσνιου μουσικοσυνθέτη, κατονομάζοντας μάλιστα και τα έργα που όπως λέει έκλεψε από το ελληνικό μουσικό στερέωμα! Δείτε την ανάρτηση του Κώστα Φέρρη εναντίον του Γκόραν Μπρέγκοβιτς:
«Ο κύριος αυτός δεν είναι μόνο αγενέστατος, προσβλητικός και αχάριστος. Είναι και κλεφτρόνι. Ύστερα από "Τα παιδιά της Άμυνας" που τα βάφτισε... Σερμπέτικο (!!!), τώρα κλέβει και τη γέφυρα από το "Μάνα μου Ελλάς" του Ξαρχάκου, για να ποικίλει το παραδοσιακό "Μπέλλα Τσιάο". Κι εμείς οι Έλληνες, του τα δώσαμε όλα...»

Πηγή: www.gossip-tv.gr

“Κούπες”(Θα Σπάσω Κούπες) | Ακούστε μία νέα διασκευή του τραγουδιού απο την Μαρίνα Σάττι!

Συντάκτης: Πάνος Σταματόπουλος από www.tralala.gr

Ακούστε την εδώ!
H Μαρίνα Σάττι, το ταλαντούχο κορίτσι που γνωρίσαμε όλοι μας όλα αυτά τα χρόνια μέσα απο διάφορες σειρές στην τηλεόραση ως ηθοποιός αλλά και μέσα απο την ιδιαίτερη ερμηνεία της ,στα ξεχωριστά live που έχει δώσει δυναμικό παρόν και με τα μοναδικά ακούσματα της , επέστρεψε δυναμικά και μας παρουσιάζει μια διαφορετική διασκευή του αγαπημένου σε όλους μας τραγουδιού “Θα σπάσω κούπες“, το οποίο αγαπήσαμε μέσα απο την φωνή της Μελίνας Ασλανίδου, της Γλυκερίας αλλά και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και παρέμεινε ένα απο τα πιο αγαπημένα και διαχρονικά κομμάτια της ελληνικής μουσικής.
Η Μαρίνα Σάττι , η Δάφνη Δαυίδ, η Ευαγγελία Καρακατσάνη, ο Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου, ο Θάνος Λέκκας, ο Άρης Πλασκασοβίτης και η Βιργινία Φραγκούλατζη με βάση μόνο την ιδιαίτερη χροιά τους και έχοντας στις αποσκευές τους τα μουσικά τους όργανα, συνθέτουν ένα διαφορετικό άκουσμα, παρουσιάζοντας μας ένα μοναδικό αποτέλεσμα που απο την πρώτη ακρόαση σε κάνει να μείνεις έκπληκτος αλλά και να συγκινηθείς ακούγοντας κάτι απο τα παλιά.

Δυο τραγούδια απο τους "BouKouNta"

 
Η BouKouNta Band αποτελείτε απο τους: 
Πέτρο Μπουσουλόπουλο
Θοδωρή Κουέλη
Στέργιο Νταουσανάκη

Στέλιος Βαμβακάρης: «Επισκέπτης»

Το άλμπουμ περιέχει δεκαεφτά τραγούδια, τα οποία εκτός από τον ίδιο τον Στέλιο Βαμβακάρη, ερμηνεύουν:
ο Σωκράτης Μάλαμας,  η Εβελίνα Αγγέλου, η Σοφία Παπάζογλου, ο Κώστας Διαβάτης, ο Μανώλης Πάππος, ο Κώστας Γεράκης και ο Μιχάλης Δήμας. Την μουσική έχει γράψει ο Στέλιος Βαμβακάρης, ενώ οι στίχοι είναι του Στέλιου Βαμβακάρη, του Γιάννη Λελάκη, του Πάνου Ηλιόπουλου και τρεις ανέκδοτοι στίχοι είναι του Μάρκου Βαμβακάρη.

Την παραγωγή του δίσκου έκανε ο Σωκράτης Μάλαμας. 
1) Επισκέπτης – Σωκράτης Μάλαμας
2) Ξεμυαλίστρα – Μανώλης Πάππος
3) Εξισώσεις – Σωκράτης Μάλαμας

O γιατρός των jukebox ζει στην Αμφιλοχία..

Γράφει ο Πέτρος Δραγουμάνος

O Βασίλης Κορίκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972 αλλά από 10 ετών ζει στην Αμφιλοχία. Σπούδασε ηλεκτρονικός και είναι ο ιδιοκτήτης του ράδιο Αμφιλοχία 104,5 FM που εκπέμπει από το 1993.
Μουσικός ραδιοσταθμός με ελληνικά τραγούδια που ακούγεται σε 5 νομούς της βορειοδυτικής Ελλάδας. Τα προηγούμενα περιγράφουν το επάγγελμα του Βασίλη.
Τα επόμενα αφορούν το χόμπι του. Επισκευάζει και συλλέγει juke box. Έχει στην συλλογή του 15 jukebox.
Το πιο παλιό είναι ένα Wurlitzer του 1952. Στα γραφεία του ράδιο Αμφιλοχία υπάρχουν 4 ηλεκτρόφωνα. Το πρώτο juke box το αγόρασε το 2007, από καφενείο σε χωριό κοντά στο Αγρίνιο. Οι σπουδές του τον βοήθησαν στην επισκευή και συντήρηση των jukebox που έβρισκε παρατημένα στα χωριά. Αραχνιασμένα μηχανήματα της δεκαετίας του 1950 και του 1960, με ή χωρίς δίσκους 45 στροφών, που τα κάνει καινούρια.
Τέσσερις είναι οι μάρκες για τις οποίες πληρώνουν ως και 5000 ευρώ οι συλλέκτες. Rock-Ola, Ami, Wurlitzer, Seeburg. Όλες αμερικάνικες.

«»: Να μη τέλειωνε ποτέ η «κόλαση» των ΘΕΪΚΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ! ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ

Είναι δυνατόν δυο «δαίμονες» να σε μεταφέρουν σε μουσικό παράδεισο με το αγγελικό τους παίξιμο; Δυο «δαίμονες» φορτωμένοι νιάτα, ταλέντο και χαρίσματα να σου προσφέρουν μια… κολασμένα μαγική βραδιά;

Είναι και παραείναι, όταν πρόκειται για τα αδέλφια Κωνσταντίνο και Λυδία Μπουντούνη, το «δαιμονικό» ντουέτο εγχόρδων «String Demons», που είχαμε την ευτυχία να απολαύσουμε – με όλη τη σημασία του όρου- στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σε μια μοναδική συναυλία για το κοινό της πόλης. Παρότι μετρούν λιγότερο από δύο χρόνια ως «επίσημο» γκρουπ, είναι φανερό από τη μαζική προσέλευση αλλά και τις αντιδράσεις του κοινού, ότι διαθέτουν φανατικούς θαυμαστές και βέβαια το δικαιούνται τόσο… κι άλλο τόσο… κι άλλο τόσο! Διότι είναι δυο καλλιτέχνες ξεχωριστοί, πλασμένοι θαρρείς γι αυτό που κάνουν, με έναν εντελώς δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο.

Rebeletiko: Μια εναλλακτική μουσική απάντηση στον καθημερινό παραλογισμό

 

Οι Rebeletiko συστήνονται ως μια... μουσική συνωμοσία! Αρχισυνωμότες αυτής της «μουσικής οργάνωσης» με το, αν μη τι άλλο, εξαιρετικά πρωτότυπο όνομα είναι ο Τάσος Γιαννούσης, που παίζει μπουζούκι, τζουρά και μπαγλαμά, ο Τάσος Γεωργόπουλος, που παίζει λάφτα και κιθάρα, και η Σοφία Μέρμηγκα που παίζει κανονάκι (άπαντες τραγουδούν, αλλά με έμφαση μάλλον στην τελευταία), οι οποίοι στις ζωντανές τους εμφανίσεις συμπληρώνονται από άλλους δύο μουσικούς στο κοντραμπάσο και στα κρουστά..

Ο πρώτος τους δίσκος «Μοναστηράκι», που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο της περσινής χρονιάς, αποκαλύπτει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αμάλγαμα λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής, «τηγμένο» με ανανεωτική διάθεση και μια απρόβλεπτη και ανατρεπτική στιχουργία, ταυτόχρονα όμως αναδεικνύει και ένα σχήμα που ολοφάνερα το απολαμβάνει κανείς καλύτερα στις ζωντανές του εμφανίσεις.
Κι αυτό μπορείτε να το κάνετε κάθε Τρίτη, στις τακτικές συγκεντρώσεις τους στην... «γιάφκα» τους, την παραδοσιακή ταβέρνα της πλατείας Θεάτρου «Κληματαριά», στις οποίες εκφράζουν με σθένος τις αντισυστημικές και... εκρηκτικές για τον μουσικό εφησυχασμό απόψεις τους!

Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα

Ένας διαφορετικός Ταμπαχανιώτικος μανές, απο τα 1906

 

Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψη μας αυτός εδώ ο "Ταμπαχανιώτικος μανές" της Σμύρνης, τραγουδισμένος από τον Πέτρο Ζουναράκη στα 1906. Η απορία μας στην αρχή ήταν μεγάλη, αν όντως θυμίζει τους μανέδες της περιόδου 1925-1935, όταν ηχογραφήθηκαν κατά εκατοντάδες μετά την έλευση των προσφύγων και τη μεγάλη ζήτηση τους ασφαλώς! 

 Πιθανότατα να μην έμοιαζε αυτός ο "πρωτόγονος" αμανές του 1906 αφού είναι σε μιά περίοδο ειρηνική, περίοδο ευμάρειας, μέχρι και μπελ-εποκ, όπως την έχουμε ξανά-ονομάσει.Οι ηχογραφήσεις της περιόδου αυτής περιλαμβάνουν τραγούδια και σκοπούς που διαφέρουν αρκετά με αυτά που μετά το 1922 διαμορφώθηκαν από τη μίξη των πληθυσμών, στο λεκανοπέδιο της Αττικής κυρίως και τα οποία διαδόθηκαν μέσω της δισκογραφίας και των κέντρων αφού ο πρώτος ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός δημιουργήθηκε το '38.

Αρχικά ο μανές πάει κανονικά όπως αυτούς που ξέρουμε, του Σωφρονίου, του Νταλγκά, της Εσκενάζυ κλπ Με τη χαρακτηριστική του μελωδία και το χαρακτηριστικό τέμπο απο το σαντούρι. Βέβαια ο Ζουναράκης φαίνεται να προέρχεται από δυτικότροπο ρεπερτόριο και  η ερμηνεία του δεν περιέχει τις λεπτομέρειες μιας βυζαντινότροπης εκδοχής.

"Εύηχον παραδοσιακό μουσικό καφενείο" - Ό,τι καλύτερο είδαμε τελευταία...

"Εύηχον παραδοσιακό μουσικό καφενείο" στην Πάτρα..

Επιστροφή στους παραδοσιακούς, αλλά σύγχρονους και μερακλίδικους τρόπους διασκέδασης, όπως παλιά!

Πολλά μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε το «Εύηχον παραδοσιακό μουσικό καφενείο». Κυρίως, μικρά τραπεζάκια, ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους τοίχους και χαλαρή ατμόσφαιρα που εμπνέει συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων.
Μετά από σχεδόν τρία χρόνια δύσκολης, αλλά και ευχάριστης πορείας, η μέχρι πρότινος «Καφετηρία» άλλαξε! Εκτός από το ότι έγινε μια πολύ «έξυπνη» και εμπνευσμένη, από άλλες εποχές, ανακαίνιση, το καλλιτεχνικό αυτό στέκι απέκτησε και νέους συνεργάτες.

Στόχος τους είναι η προσεκτική επιλογή νέων μουσικών προτάσεων, νέων προσώπων και καλλιτεχνών που θα κρατούν συντροφιά στους θαμώνες τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου, αλλά και τα ήσυχα βράδια του χειμώνα.

Σοφία Αμπατζή ή Καρίβαλη (1916-1995)

H φωτογραφία είναι από βίντεο του YouTube

Η Σοφία Αμπατζή ή Καρίβαλη γεννήθηκε δύο χρόνια μετά την αδελφή της, την Ρίτα, στην Σμύρνη το 1916. 
Ήρθαν στην Ελλάδα με την μάνα τους, την Στέλλα, το ’22 με την καταστροφή χωρίς τον πατέρα τους που δεν στάθηκε τυχερός.
Η Ρίτα λειτουργεί σαν φάρος για την αδελφή της δείχνοντας τον δρόμο που δεν είναι άλλος απ’ το τραγούδι. Το 1935 σε ηλικία 19 χρονών παντρεύεται τον Παντελή Καρίβαλη. Ένα χρόνο μετά, τον Γενάρη του 1936, έξι χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση της Ρίτας στην δισκογραφία κάνει και η Σοφία το πρώτο της βήμα.
Ένα βήμα βαρύ, σίγουρο και ηχηρό, δίπλα σε μεγάλα ονόματα της εποχής. Με την εμπιστοσύνη και την βοήθεια του Σκαρβέλη, να την οδηγεί, ηχογραφεί το δικό του ''Πια δεν με γελάς'' όπου την συνοδεύει στην κιθάρα ο ίδιος και στο μπουζούκι ο Σπύρος Περιστέρης. Συνεχίζει δίπλα στον Μάρκο κάνοντας δίδυμο και ηχογραφούν τον ''Πολυτεχνίτη'' και το ''Δεν τονε θέλω μάνα μου''.

Σμυρνιωτοπούλα Και Πολίτισσα – Βιδάλης Γιώργος..

Ηχογραφήθηκε το 1921 κι ερμηνεύει ο Γιώργος Βιδάλης. Η συγκεκριμένη ηχογράφηση έχει παραπάνω στροφές από της αντίστοιχες ηχογραφήσεις (επίσης του 1921, στη Ν. Υόρκη) με την Μαρίκα Παπαγκίκα και τη Μαρία Σμυρναία. 

Δεν υπάρχουν πιο συγκεκριμένες πληροφορίες για αυτήν την ηχογράφηση αλλά μπορούμε να πιθανολογήσουμε πως η ηχογράφηση μάλλον έγινε στη Σμύρνη και πως μάλλον αυτή είναι η πρώτη ηχογράφηση του τραγουδιού πριν ηχογραφηθεί την ίδια χρονιά στη Ν. Υόρκη.

Πληροφορίες για την ηχογράφηση στη σελίδα www.rebetiko.sealabs.net

Γεράσιμος Κλουβάτος..

Κατάγεται από τη Νάξο και γεννήθηκε στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο, το 1914. Με το λαϊκό τραγούδι ασχολείται από το 1932, όταν άρχισε να παίζει μπουζούκι και να γράφει.

Ο Κλουβάτος είναι άριστος μουσικός και δεξιοτέχνης μπουζουξής. Σ’ όλη την ζωή του στάθηκε συνεπής λαϊκός δημιουργός και γνήσιος εκπρόσωπος της ανόθευτης λαϊκής μουσικής.

«… Οι πιο ωραιότεροι άνθρωποι, οι πιο αισθηματικοί, οι πιο ανθρώπινοι ήσαν οι παλιοί και δεν θα ξαναγεννηθούν τέτοιοι.»

Κάποτε ο Κλουβάτος αναγκάστηκε να «σκολάσει» τον Καζαντζίδη. Αυτός πήγε και ήπιε και γύρισε να ζητήσει συγνώμη. Μάρτυρας ο Ρούκουνας. Ο Κλουβάτος πάντοτε ήταν μεγαλόψυχος και τον συγχώρησε. Στην αναμνηστική φωτογραφία, κείνης της στιγμής, ο μικρός τότε Καζαντζίδης, αγκαλιάζει τον Κλουβάτο.

Του Γιώργου Παντάκη 

Γιώργος Βιδάλης 1884-1948 (βιογραφία)

O Γιώργος Βιδάλης aνήκει στην πρώτη γενιά των μεγάλων μουσικών και ερμηνευτών της πρωτεύουσας της Ιωνίας και είναι από τους πρωτοπόρους που δημιούργησαν το μουσικό ύφος στη Σμύρνη, την περίοδο που αναπτύχτηκε και εξελίχτηκε η Σμυρνέικη Εστουδιαντίνα.

Γεννήθηκε το 1884 από ευκατάστατους γονείς και στα παιδικά του χρόνια, παράλληλα με το σχολείο, ασχολήθηκε με την ψαλτική και γρήγορα εξελίχτηκε σε ένα εξαίρετο ψάλτη.

Μέσα στο αναζωογόνο μουσικό κλίμα των αρχών του αιώνα στην Σμύρνη, ο Γιώργος Βιδάλης άρχισε να τραγουδά - ερασιτεχνικά στην αρχή - και στη συνέχεια επαγγελματικά, μπαίνοντας και αυτός στην μεγάλη μουσική παρέα της περίφημης εστουδιαντίνας του Σιδερή, που έμεινε γνωστή με το όνομα " Τα Πολιτάκια ". Μέσα σ' αυτό το μουσικό εργαστήρι, απ' όπου πέρασαν όλοι οι Σμυρνιοί μουσικοί, αλλά και οι κατοπινοί μεγάλοι συνθέτες που διαμόρφωσαν το μουσικό ύφος στο νεώτερο Ελληνικό τραγούδι του μεσοπολέμου, ο Γιώργος Βιδάλης γρήγορα απέκτησε ένα ιδιαίτερο ρόλο.

Οι Imam Baildi στο Passport Κεραμεικός. (19&29/2/2016)

Μετά από ένα φθινοπωρινό τρίμηνο επεξεργασίας του πρώτου τους live άλμπουμ, με επιλογή από τις καλύτερες συναυλίες τους, που θα κυκλοφορήσει μέσα στον Μάρτη, οι Imam Baildi επιστρέφουν γεμάτοι ενέργεια στις live εμφανίσεις, στην ολοκαίνουρια σκηνή του Passport Kεραμεικός.

Δύο live με τα highlights μιας υπέροχης επταετίας που ξεκίνησε ως ένα ιδιαίτερο project δύο νέων ταλαντούχων δημιουργών και μετουσιώθηκε στο πιο επιτυχημένο ελληνικό συγκρότημα της νέας γενιάς, με διαρκή παρουσία τόσο στην Ελλάδα όσο και σε μουσικές σκηνές και φεστιβάλ σε πάνω από 20 χώρες του κόσμου.

Ραντεβού λοιπόν με το ανακάτεμα ήχων και πολιτισμών, και τη μοναδική ενέργεια που ξέρουν να δημιουργούν οι Imam Baildi, στην ολοκαίνουργια σκηνή του Passport, που μεταφέρθηκε στο κέντρο της Αθήνας, στο πρώην Σινέ Κεραμεικός, και που τώρα ονομάζεται PASSPORT ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ. 

Tις συναυλίες ανοίγουν ο RSN στις 19, και η IdraKayne στις 26 Φεβρουαρίου.

Συντελεστές

Ορέστης Φαληρέας: DJ, bass | Λύσανδρος Φαληρέας: drums, κρουστά, πλήκτρα | Ρένα Μόρφη: τραγούδι | McYinka: rap, φωνητικά | Γιάννης Δίσκος: σαξόφωνο, κλαρίνο | Λάμπης Κουντουρόγιαννης: ηλ. Κιθάρα |Αλέξης Αραπατσάκος: μπουζούκι, τραγούδι | Αγαπητός Καταξάκης: ήχος | Μενέλαος Ορφανός: φώτα.

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.30

PASSPORT ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος, Αθήνα

τηλ. κρατήσεων 2105222203 – 210 4130153 www.pass-port.com.gr

Αναδημοσίευση από: www.toradiofono.gr 

 

 

Βούρλα, Τρούμπα και Χαμοζωή

Καταβολή Χρεών το 1925

Του Στέφανου Μίλεση

Κατά καιρούς, κάποιοι σκιαγραφούν το παρελθόν του Πειραιά, με την θεώρηση ενός τουρίστα! Παρουσιάζουν στιγμές της πρόσφατης ιστορίας της πόλης, με τρόπο κινηματογραφικό, θεατρικό ή μουσικό εντελώς εξιδανικευμένο, ακόμα και όταν αναφέρονται σε μελανές στιγμές της πορείας της!

Καταστάσεις που άλλοτε προκαλούσαν δυστυχία στους κατοίκους της, όπως πορνεία, θανατηφόρες αρρώστιες, εκμετάλλευση ανήλικων αγοριών και κοριτσιών, σωματεμπορία ή κοινώς νταβατζιλίκι, τα Βούρλα και η Τρούμπα, παρουσιάζονται ενίοτε ως τουριστική ατραξιόν λες και πρόκειται για προϊόν προορισμένο σε Γιαπωνέζους Τουρίστες όπως τα μικρά τσολιαδάκια των περιπτέρων!

Ίσως θα πρέπει να θυμόμαστε κάποιες στιγμές, ότι τα ιδρύματα των ευεργετών της πόλης έγιναν με σκοπό να περιθάλψουν δυστυχισμένες υπάρξεις, τα θύματα της εκμετάλλευσης από μια κοινωνία που η ανθρώπινη αξία ήταν ελάχιστη.

Pireorama ιστορίας και πολιτισμού ! !

Pireorama ιστορίας και πολιτισμού, μια καταπληκτική σελίδα με θέματα από τον ''παλιό''Πειραιά με φωτογραφικό υλικό και θέματα που δύσκολα κανείς βρίσκει.

Την σελίδα Pireorama , δημιούργησε ο  Στέφανος Παν. Μίλεσης.

Λίγα λόγια για τον δημιουργό της σελίδας:

Ο Στέφανος Παν. Μίλεσης ασχολείται με την έρευνα της Πειραϊκής Ιστορίας και είναι μέλος του Ινστιτούτου Πειραϊκών Μελετών, της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά και Γενικός Γραμματέας της. Από το 2009 δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου «Πειραιόραμα για την Ιστορία και τον Πολιτισμό» με σκοπό την αποκλειστική μελέτη της τοπικής ιστορίας.

Το ιστολόγιό του έχει δεχθεί πλήθος επισκέψεων. Είναι συνεργάτης της εβδομαδιαίας πειραϊκής εφημερίδας «Η Φωνή των Πειραιωτών» με μόνιμη στήλη επί θεμάτων ιστορικού ενδιαφέροντος.

Σαν Σήμερα «ΕΦΥΓΕ» ο Συριανός ρεμπέτης Μάρκος Βαμβακάρης!

Ρεμπέτης, από τους ακρογωνιαίους λίθους της λαϊκής μουσικής. Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 στον συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια καθολικών και ήταν ο πρώτος από τα έξι παιδιά του Δομένικου και της Ελπίδας Βαμβακάρη
Η οικογένειά του ήταν φτωχή, έφερε όμως το «μικρόβιο» της μουσικής. Ο πατέρας του έπαιζε γκάιντα και ο παππούς του έγραφε τραγούδια.
Δείτε το Μουσείο του Μ. Βαμβακάρη στην Σύρο
Πριν καλά – καλά ξεκινήσει το σχολείο, ο Μάρκος αναγκάστηκε να διακόψει, διότι πήραν τον πατέρα του στο στρατό, και έπιασε δουλειά με τη μητέρα του σε ένα κλωστήριο. Τα επόμενα χρόνια δούλεψε ως χασάπης, εφημεριδοπώλης, οπωροπώλης, λούστρος, και το 1917, σε ηλικία 12 ετών, έφυγε για τον Πειραιά. Αρχικά, εγκαταστάθηκε στα Ταμπούρια κι έπιασε δουλειά ως γαιανθρακεργάτης. Δούλεψε ακόμα ως λιμενεργάτης και ως εκδορέας στα σφαγεία, ενώ τα βράδια σύχναζε στους τεκέδες, όπου το 1924 άκουσε για πρώτη φορά στη ζωή του μπουζούκι.

Οι μοναδικές ερμηνείες του Νίκου Ξυλούρη

Πριν 36 χρόνια σίγησε η φωνή του Νίκου Ξυλούρη, του Ψαρονίκου, μια φωνή που συνδέθηκε με μοναδικές ερμηνείες, με την αντίσταση και μεγάλους συνθέτες

Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση. 
Άκουγε λύρα από τα παιδικά του χρόνια. Τα αδέρφια του είναι επίσης μουσικοί, ο Αντώνης Ξυλούρης (Ψαραντώνης) και ο Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης).
 Αγόρασε παιδί την πρώτη του λύρα και άρχισε να παίζει σ εγγάμους και πανηγύρια. Στα 17 του άρχισε να τραγουδά σε νυχτερινά κέντρα. Κόντρα στην τότε μόδα της ευρωπαϊκής μουσικής, δυσκολεύτηκε πολύ να υποστηρίξει το είδος της μουσικής που έπαιζε.

Λατέρνα, φτώχεια και Πειραιάς του 1957 ..

Το Ζάννειο Νοσοκομείο Πειραιώς σε μια εξαιρετικά σπάνια απεικόνιση το 1957

Του Στέφανου Μίλεση

Ο Πειραιάς στον κινηματογράφο, έχει αποτυπωθεί σε δεκάδες ταινίες και πλήθος αφιερωμάτων έχουν γίνει κατά καιρούς, ενώ μέχρι και ειδικά λευκώματα έχουν κυκλοφορήσει. 

Όμως ο Πειραιάς δεν βρίσκεται μόνο σε ταινίες που έχουν φανερά πειραϊκό περιεχόμενο όπως η Τρούμπα, το λιμάνι, το ρεμπέτικο, τη θάλασσα και τα πλοία. Ο Πειραιάς υπάρχει αποτυπωμένος σε πλήθος άλλων ταινιών, έστω και στιγμαία, που εκ πρώτης φαίνεται πως ουδεμία σχέση έχουν με αυτόν, χαρίζοντάς μας μοναδικές εικόνες. 

Τέτοια είναι και η περίπτωση της ταινίας "Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο" μια ταινία της Φίνος Φίλμς του 1957. Το σενάριο και η σκηνοθεσία ήταν του Αλέκου Σακελλάριου με πρωταγωνιστές τους Τζένη Καρέζη, Βασίλη Αυλωνίτη και τον Μίμη Φωτόπουλο. Τον Απρίλιο του 1957 που πρωτοανέβηκε η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία. Ήταν το δεύτερο μέρος ή η συνέχεια αν θέλετε της ταινίας "Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο" που είχε γυριστεί δύο χρόνια νωρίτερα. Σε αυτήν ο Βασίλης Αυλωνίτης (ο Παυλάρας στην ταινία) εμφανίζεται μαζί με τον φίλο του Πετράκη (Μίμη Φωτόπουλο) να παίζουν με τη λατέρνα στο Τουρκολίμανο. 

Τρελλέ Τσιγγάνε - Λαική Τετρακτύς

Στίχοι:  Ιωάννα Γεωργακοπούλου

Μουσική:  Ιωάννα Γεωργακοπούλου

Τρελέ τσιγγάνε, για που τραβάς
μέσα στη νύχτα μόνος πού πας
ο χωρισμός σου είναι καημός
μες στην καρδιά μου παντοτινός

Τι φεύγεις μόνος και βιαστικός
σα να `σουν ξένος περαστικός
σκλάβα σου μ’ έχεις παντοτινά
πάρε κι εμένα στα μακρινά

Τρελέ τσιγγάνε τι με κοιτάς
έρημη μόνη με παρατάς
πάμε τσιγγάνε, πριν την αυγή
θα `ρθω μαζί σου και όπου βγει 

Σπύρος Καλφόπουλος.[27/1/1923 - 29/3/2006]

photo: Παντάκης Γιώργος

Ο Σπύρος Καλφόπουλος ανήκει στην τελευταία γενιά των «μικρών» του ρεμπέτικου. Δεξιοτέχνης μπουζουξής και καλός συνθέτης.

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 27 Ιανουαρίου 1923. Κάνει την εμφάνισή του στο πάλκο και στη δισκογραφία στα σκληρά χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου, μαζί με τους Μητσάκη, Καλδάρα, Μπακάλη, Λαύκα, Τζουανάκο, Τατασόπουλο, Χάρμα, Δερβενιώτη, Καπλάνη, Κλουβάτο, Ζαμπέτα, Πετσά, κ.α., συνεχίζοντας την παράδοση του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Μέσα σʼ ένα κλίμα διχασμού και αλληλοεξόντωσης, όλοι αυτοί οι λαϊκοί δημιουργοί, μαζί με τον παλιότερό τους Τσιτσάνη, προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο των Ελλήνων με τα τραγούδια τους και είναι υποχρεωμένοι να γράφουν μέσα στις αυστηρότερες συνθήκες λογοκρισίας, κατʼ εφαρμογή του νόμου «Περί Τύπου» της περιόδου της γερμανο-ιταλο-βουλγάρικης τριπλής κατοχής.

Γιώργος Θεολογίτης (Κατσαρός) 1888-1995

Ο Κατσαρός γεννήθηκε το 1895 στην Αμοργό και το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος Θεολογίτης. 
Το παρατσούκλι Κατσαρός του το κόλλησαν στην Αμερική, εξαιτίας της χαρακτηριστικής σγουρής κόμης του, την οποία διατηρούσε πλούσια μέχρι το θάνατό του.
Το 1907 η φτώχεια τον αναγκάζει να κατέβει στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται για λίγα χρόνια και κατόπιν μεταναστεύει στην Αμερική.
Εκεί εγκαταστάθηκε στη Φλόριντα και απετέλεσε τον σημαντικότερο ρεμπέτη δημιουργό του πρώτου κύματος της μετανάστευσης. Ο Κατσαρός έχαιρε μεγάλης εκτίμησης όχι μόνο από τους Έλληνες της Αμερικής, αλλά και από όλο τον κόσμο.
Οι μοναδικές ερμηνείες του, τον έκαναν να ξεχωρίζει, ενώ το καταπληκτικό παίξιμο της κιθάρας του, τον έκανε ξακουστό σε όλη την υφήλιο. Μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που πήγαιναν να τον ακούσουν είναι ο Κλαρκ Γκέιμπλ, ο Αλ Καπόνε, ο Αντρέας Σεγκόβια, ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος Ρούσβελτ τον είχε καλέσει στο Λευκό Οίκο το 1942.

Η τετράς του Πειραιά !!

 

ΤΕΤΡΑΣ Η ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (THE FAMOUS PIRAEUS 4)

Γράφει η Νανά Ιωαννίδου

Παρατηρώ ότι το αυθεντικό λαϊκό μας τραγούδι, εκτός από μέγα ενωτικό στοιχείο όλων των Ελλήνων, έχει γίνει και διδακτορική διατριβή της μόδας !

Παναγιά μου δηλαδή τι έχω διαβάσει τώρα τελευταία, εγώ η Μικρασιάτισσα και μεγαλωμένη μέσα στην αγορά του παλιού Πειραιά, που ακόμα στην εφηβεία μου παλλόταν το αυθεντικό λαϊκό ρεμπέτικο τραγούδι και η ατμόσφαιρά του. Μπορεί μουσικολογικά, κοινωνιολογικά να εξηγήσεις ένα τραγούδι με τις γνώσεις σου, αλλά το αυθεντικό λαϊκό μας τραγούδι πάνω απ΄ όλα είναι παλμός ψυχής.

Δημήτρης Κοντογιάννης.

Ο Δημήτρης Κοντογιάννης γεννήθηκε στη Δαύλεια της Βοιωτίας στις 24 Μαΐου 1950
Έμαθε μουσική μέσα από την συμμετοχή του στη Φιλαρμονική του Δήμου Λειβαδιάς, όπου έπαιζε τρομπέτα.
Στα 22 του χρόνια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί συνέχισε τις μουσικές σπουδές του (στο Ωδείο Αθηνών με δάσκαλο τον Κώστα Κυπραίο).
Το 1973 αρχίζει την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι. Στην αρχή παίζει κιθάρα και τραγουδάει στις μπουάτ της Πλάκας και λίγο αργότερα γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη της πρώτης Ρεμπέτικης Κομπανίας, που εκτέλεσε με τον αυθεντικό τρόπο και ήχο τραγούδια των σπουδαιότερων λαϊκών μας δημιουργών.
Στη συνέχεια ξεκινά την προσωπική του πορεία στην ελληνική δισκογραφία, κατά την οποία συνεργάστηκε με τους Ν. Ξυδάκη, Μ. Ρασούλη, Ν. Παπάζογλου, Μ. Λοϊζο, Χ. Αλεξίου, Ν. Μαμαγκάκη, Γ. Ιωάννου κ.α.
Τα επόμενα χρόνια δίνει πλήθος συναυλιών σε όλη την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική.

Κάτω στα Λεμονάδικα ..

Του Στέφανου Μίλεση

Η γνωστή οπωραγορά του Πειραιά που καταλάμβανε μέρος της Ακτής Τζελέπη (από Πλατεία Καραϊσκάκη) κατά μήκος της παραλίας μέχρι λίγο πριν από τον Ηλεκτρικό Σταθμό του Η.Σ.Α.Π.

Εκεί από την εποχή ακόμα που οι οδικές μεταφορές ήταν ανύπαρκτες λόγω έλλειψης οδικού δικτύου και μεταφορικών μέσων, κατέφθαναν καΐκια από όλα τα μέρη φορτωμένα φρούτα και λαχανικά. Στο ίδιο σημείο συγκεντρώνονταν έμποροι, μεταπράτες, λογιστές, αγοραστές και πωλητές. 

Από την πλευρά του δρόμου πλήθος αμαξών συγκεντρώνονταν για την μεταφορά των φορτίων που ξεφόρτωναν τα καΐκια. Αναμεσά τους περιφέρονταν και πλήθος ατόμων που εκμεταλλευόμενοι την απρόσμενη συνάθροιση πλήθους, άρπαζαν την ευκαιρία είτε να πωλήσουν την πραμάτεια τους (σαλέπι, μπουγάτσες, κουλούρια, λαχεία, τσιγάρα, χάνδρες και κομπολόγια) είτε μικροαπατεώνες που ευελπιστούσαν να αρπάξουν πάνω στον συνωστισμό κάποιο πορτοφόλι ή να εκμεταλλευτούν με κάποια μικροαπατεωνιά που είχαν εκ του προτέρου σκαρφιστεί, κάποιον περιπλανώμενο αγαθό τύπο, που βρέθηκε στην πλώρη τους.

Δύο λαϊκά τραγούδια από τον Πειραιά... στην Αμερική!

Τραγούδια και χοροί της Ελλάδος -
Μεταξύ των οποίων διακρίνουμε και Drinking songs αλλά και Sailor songs

Γράφει ο συγγραφέας, κ. Γιώργος Λεκάκης,

Μια άλλη μεγάλη «διαφήμιση» του Πειραιώς στα πέρατα της οικουμένης, ήταν τα τραγούδια του, και ιδίως το ρεμπέτικο, που άνθισε με τον ερχομό των προσφύγων από την Μικρασία στο μεγάλο λιμάνι. 

Μια προσφορά που δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα της έπρεπε και που δεν προπαγανδίζεται και διαφημίζεται τώρα στον Πειραιά…

Το ελληνικό τραγούδι στην Αμερική[1] και οι εκεί ηχογραφήσεις του είναι πάντα μια ιδιαίτερη περίπτωση και μια κατηγορία μόνο του.

Πίσω στο χρόνο..Τα Καμπαρέ της Τρούμπας και η κοινωνία τους

Του Στέφανου Μίλεση

Στην περιοχή της Τρούμπας από την προπολεμική ακόμη περίοδο, εκτός της υπερπροσφοράς για αγοραίο έρωτα, υπήρχε και ένας μεγάλος αριθμός από κέντρα, που θέλοντας να εκμεταλλευτούν την μεγάλη σύναξη ανδρών σε μια περιορισμένη σχετικώς περιοχή, είχαν φροντίσει να λειτουργούν εκεί και μάλιστα να παρουσιάζουν και κάποιο θέαμα "καλλιτεχνικής" φύσεως το λεγόμενο αρχικώς Βαριετέ!

Ήταν δεδομένο πως οι θαμώνες των συγκεκριμένων καταστημάτων ήθελαν να δουν όσο το δυνατόν περισσότερα, να μην κουρασθούν, αλλά το κυριότερο η διεύθυνση του καταστήματος να τους κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο, καθώς το κέρδος ερχόταν από την κατανάλωση. 

Κι όταν πολλά μαγαζιά βρίσκονταν το ένα δίπλα στο άλλο, ήταν πραγματικά δύσκολη υπόθεση να κρατήσεις τον θαμώνα στο ίδιο μέρος, όταν λίγο πιο κάτω υπήρχαν κι άλλες επιλογές.

Η περίφημη ομιλία του Μάνου Χατζιδάκι: Το Ρεμπέτικο, θεμέλιος λίθος της λαϊκής μουσικής

Στις 31 Ιανουαρίου του 1949 ο συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις δίνει την περίφημη διάλεξή του για το Ρεμπέτικο στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν.

 
Με τη διάλεξή του ο Μάνος Χατζιδάκις επαναπροσδιορίζει τη θέση του ρεμπέτικου. Εκείνη την περίοδο, το ρεμπέτικο εξαπλωνόταν στις λαϊκές γειτονιές και σταδιακά σπάει τα όρια τους. Η εξουσία και οι αρχές το κυνηγούσαν. Οι αστοί και οι διανοούμενοι το περιφρονούσαν. 

Σε αυτό το πλαίσιο, Μάνος Χατζιδάκις, νεαρός τότε συνθέτης, τόλμησε να δώσει μια διάλεξη για την ανάδειξη του ρεμπέτικου ως θεμέλιου λίθου της σύγχρονης ελληνικής λαϊκής μουσικής. Παρουσιάζει τον Μάρκο Βαμβακάρη και τη Σωτηρία Μπέλλου, οι οποίοι τραγούδησαν μπροστά στο έκπληκτο κοινό του Θεάτρου Τέχνης. Η διάλεξη προκαλεί αντιδράσεις. Μέχρι που αστυνομία ειδοποιεί τη μητέρα του Χατζιδάκι να προσέχει για λίγο καιρό ο γιος της όταν κυκλοφορεί στη γειτονιά τους, στο Παγκράτι.
 

Η διάλεξη του Μάνου Χατζιδάκι