Ο Artun Miskciyan έγραψε το γνωστό τραγούδι «Φραγκοσυριανή» του Μάρκου Βαμβακάρη για σόλο πιάνο. Μια αναπάντεχη ερμηνεία που τονίζει ακόμα περισσότερο τη μελωδικότητα του τραγουδιού Η μεταφορά του λαϊκού ήχου στο πιάνο τονίζει τη σημασία του οργάνου στο λαϊκό και το ρεμπέτικο τραγούδι.
Με ή χωρίς στίχους, η «Φραγκοσυριανή» δεν μιλά μόνο στους Έλληνες ακροατές, αλλά και σε όλους τους ακροατές σε όλο τον κόσμο. Εμπνευσμένη από τις μελωδίες και τους στίχους του, αυτή η σόλο διασκευή για πιάνο χρησιμοποιεί τη διαρκή και τονική γκάμα του πιάνου για να αιχμαλωτίσει την ενέργεια της φωνής και των παραδοσιακών οργάνων σε ένα όργανο. Η δυνατότητα να δίνει μια διαφορετική νότα από το κάθε πλήκτρο και να κάνει κάθε νότα απαλή ή δυνατή, δίνει στο πιάνο μια εκπληκτική ποικιλία έκφρασης.
 |
| Artun Miskciyan / Biography |
Μάλιστα ο Artun Miskciyan δίνει τη δυνατότητα σε όποιον θέλει να κατεβάσει την παρτιτούρα από τη σελίδα του δωρεάν www.artunmiskciyan.com/fragosiriani
Επίσης η «Φραγκοσυριανή» για πιάνο είναι διαθέσιμη σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες https://music.artunmiskciyan.com/fragosiriani
Δείτε την ερμηνεία του στο πιάνο https://youtu.be/P4JyDZpZntQ και απολαύστε την μελωδία.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Artun Miskciyan είναι ένας πιανίστας κλασική μουσικής, με έδρα το Τορόντο του Καναδά. Η μουσική του αφαιρεί τα ανθρωπογενή όρια, δημιουργεί πολιτιστικές και μουσικές γέφυρες που φέρνουν κοντά τους ακροατές και τους δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσουν μια «νέα» μουσική, μαζί με τη μουσική που είναι εξοικειωμένοι.
Spotify – https://sptfy.com/6a6M
Instagram – https://instagram.com/PianistArtun
Facebook – https://facebook.com/PianistArtun
Website – https://artunmiskciyan.com
Το πιάνο στα ρεμπετάδικα
Όπως αναφέρει σε συνέντευξη του ο κ. Νίκος Ορδουλίδης (Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πιανίστας και συνθέτης, ερευνητής, συγγραφέας) στην «Κ»: «Είναι φανερό ότι το πιάνο για το λαϊκό τραγούδι και το ρεμπέτικο είναι σημαντικότερο από ό,τι του επέτρεψε να φανεί η πρωτοκαθεδρία του μπουζουκιού. Το πιάνο στο πάλκο είναι παρόν από τους τεκέδες μέχρι τα καφενέ μαγαζιά του πειραιώτικου ρεμπέτικου, με βάση πάντα το μπουζούκι. Στου Στέλιου Καζαντζίδη τα πάλκα, υπάρχει πιάνο με ουρά. Στη δισκογραφία, πριν από την οικοδόμηση του εργοστασίου της Κολούμπια, οι ηχογραφήσεις πραγματοποιούνταν σε ξενοδοχεία ή άλλες αίθουσες και εκεί σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχε πιάνο. Αν και το θεωρούμε σημαντικό όργανο της δυτικής μουσικής, το πιάνο υπήρξε σημαντικό και για λαϊκές παραδόσεις.»
 |
Ο ανδριάντας του Μάρκου Βαμβακάρη, γλυπτό του Πέτρου Γεωργαρίου στην πλατεία Παπάγου στην Ερμούπολη. Τα αποκαλυπτήρια πραγματοποιήθηκαν 18.6.2022. |
Η ιστορία πίσω από τη «Φραγκοσυριανή»
Για είκοσι ολόκληρα χρόνια ο Βαμβακάρης δεν είχε πάει στην αγαπημένη του Σύρο. Όταν αποφάσισε να το κάνει, στάθηκε η αφορμή να γράψει το καλύτερό του τραγούδι το οποίο έμεινε στην ιστορία. Το καλοκαίρι του 1935 μαζί με τον Μπάτη, τον αδερφό του τον μικρό και τον πιανίστα Ροβερτάκη, αποφάσισε να πάει να τραγουδήσει σε ένα παραλιακό κέντρο της Σύρου. Ήδη ήταν γνωστός και οι συμπατριώτες του τον θεωρούσαν το καμάρι του νησιού. Το μαγαζί ήταν γεμάτο κάθε νύχτα, κάτι που ανάγκασε τον Βαμβακάρη να παραμέινει στο νησί για δύο μήνες και να τραγουδάει κάθε νύχτα. Τι έγινε όμως η αφορμή να γραφτεί αυτό το πανέμορφο τραγούδι;
Το εξηγεί ο ίδιος ο δημιουργός:
«Όλος ο κόσμος της Σύρου μ’ αγαπούσε πολύ, διότι κι εγώ ήμουν
Συριανός και το είχαν καμάρι οι Συριανοί. Κάθε καλοκαιράκι με περίμεναν
να πάω στη Σύρα να παίξω και να γλεντήσει όλη η Σύρα μαζί μου. Το 1935
πήρα μαζί μου τον Μπάτη, τον αδερφό μου τον μικρό και τον πιανίστα
Ροβερτάκη και πήγα για πρώτη φορά στη Σύρο, σχεδόν είκοσι χρόνια αφ’
ότου έφυγα από το νησί. Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ’ ένα μαγαζί στην παραλία,
μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα
περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω,
αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω
μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν
μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την
σκεφτόμουν… Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:
Μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιά
Λες και μάγια μου ‘χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά…
Ούτε και ξέρω πώς την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ‘ αυτήν
μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή.»
(Από το βιβλίο «Μάρκος Βαμβακάρης – ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ», της Αγγελικής Βέλλου-Κάιλ, Αθήνα 1978, εκδόσεις «Παπαζήση».)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου