![]() |
Σας περιμένουμε το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου και ώρα 14.30 για ενα μοναδικό ρεμπέτικο live στο «ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ». Παίζουν οι:Ιάσονας Στάθης-Μπούνος: μπουζούκι, φωνή Κρατήσεις: 2610 335 118 |
![]() |
Σας περιμένουμε το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου και ώρα 14.30 για ενα μοναδικό ρεμπέτικο live στο «ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ». Παίζουν οι:Ιάσονας Στάθης-Μπούνος: μπουζούκι, φωνή Κρατήσεις: 2610 335 118 |
![]() |
| Απεβίωσε σαν σήμερα στις 2 Δεκεμβρίου 1980 |
Η ζωή της, γεμάτη στροφές σαν παλιός δίσκος γραμμοφώνου, διασταυρώθηκε με εποχές δύσκολες, γοητευτικές και πάντα μεταβαλλόμενες. Η φωνή της—λαμπερή, αιχμηρή, γεμάτη μνήμη—σφράγισε ένα μουσικό σύμπαν που εξακολουθεί να μαγεύει.
![]() |
| Μια ανάρτηση για τον Μπαγιαντέρα από τον κύριο Πάπιστα στο rebetiko.gr/news/papistas/mpagianteras |

Όταν η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών τελούσε υπό την απόλυτη κυριαρχία ενός άνδρα, εκείνες όρθωσαν ανάστημα κι ας πλήρωναν τίμημα βαρύ. Το όνειρο ήταν οδηγός τους. Ένας προσωπικός φάρος που φώτιζε την ψυχή τους και κατηύθυνε τα βήματά τους. Οι κυρίες του ρεμπέτικου τραγουδούσαν τις επιθυμίες τους, τα βάσανα και τα πάθη τους. Ελεύθερες και αποφασισμένες να ζήσουν την αλήθεια τους. «Δεν σημάδεψαν απλά την ιστορία του ρεμπέτικου, αλλά άνοιξαν τον δρόμο για τις γυναίκες στο τραγούδι», θα πει στο ΒΗΜΑ η Ηρώ Σαΐα, η οποία θα ξετυλίξει το κουβάρι των ιστοριών τους στην ξεχωριστή σειρά οκτώ μουσικών ντοκιμαντέρ «Οι κυρίες του ρεμπέτικου» που έρχεται στο νέο πρόγραμμα της ΕΡΤ.
Κάθε επεισόδιο φιλοτεχνεί το προφίλ μίας από τις μεγάλες κυρίες του ρεμπέτικου. Η αρχιέρεια του ρεμπέτικου τραγουδιού Ρόζα Εσκενάζυ, η ιδιαίτερη Αγγέλα Παπάζογλου, η μελαγχολική Ρίτα Αμπατζή, η πληθωρική και παθιασμένη Μαρίκα Νίνου, η αξεπέραστη Σωτηρία Μπέλλου, η σαγηνευτική Στέλλα Χασκίλ, η σπουδαία Ιωάννα Γεωργακοπούλου, η «αμαζόνα» Σεβάς Χανούμ. Η Ηρώ Σαΐα παρουσιάζει ένα βαθιά ανθρώπινο αφιέρωμα σε γυναίκες στις οποίες χρωστάμε μια παραπάνω αναγνώριση.
Γυναίκες με μυθιστορηματικές ζωές που γοητεύουν και τροφοδοτούν, διαρκώς, την ανάγκη για μελέτη και έμπνευση. «Πάνω τους πατήσαμε εμείς, πάνω σε αυτές βασίστηκαν όλες οι μεγάλες φωνές που προηγήθηκαν της δικής μου γενιάς. Νομίζω ότι πάντα θα ανατρέχουμε σε εκείνες», αναφέρει η Ηρώ Σαΐα.
Μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες, ξεδιπλώνονται ταυτόχρονα οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες κάθε εποχής, αναπόσπαστα στοιχεία του ρεμπέτικου.
Σε κάθε επεισόδιο, εκτός από το αφιέρωμα στη διαδρομή, τη ζωή και το έργο των γυναικείων μορφών της ρεμπέτικης μουσικής, παρουσιάζεται και ένας κύκλος τριών χαρακτηριστικών τραγουδιών της καθεμιάς, ερμηνευμένων από την Ηρώ Σαΐα, η οποία δεν έχει κρύψει τη διαχρονική γοητεία που της ασκούν οι ρεμπέτισσες.
Επιστρέφετε στην ΕΡΤ με τις «Κυρίες του ρεμπέτικου» έπειτα από την επιτυχημένη σειρά ντοκιμαντέρ αφιερωμένη στους θησαυρούς του Πόντου.
Ήταν ένα μικρό αίνιγμα το ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι θησαυροί του Πόντου. Ήταν και είναι οι άνθρωποι του. Οι άνθρωποι που συνεχίζουν τον πολιτισμό και τον εξελίσσουν.
Αυτή ήταν η πρώτη μου απόπειρα στην παρουσίαση, η οποία απ’ ό,τι φάνηκε -από τις θεαματικότητες που έκανε η εκπομπή και από τις επαναλήψεις- είχε μια απρόσμενη επιτυχία.
Εκτός από τους σπουδαίους ανθρώπους που συναντήσαμε και τα πολύ ενδιαφέροντα γυρίσματα, θεωρώ πως ίσως μέτρησε και το γεγονός ότι δεν θεωρούσα τον εαυτό μου επαγγελματία παρουσιάστρια.
Ευτυχώς, δεν έχω χάσει τον αυθορμητισμό μου μπροστά στην κάμερα και ούτε προσπαθώ να υποδυθώ κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Απλά ήμουν ο εαυτός μου.

Σε κάθε επεισόδιο η Ηρώ Σαΐα ερμηνεύει αγαπημένα τραγούδια από τις ρεμπέτισσες, σε σύγχρονες μουσικές διασκευές, σε συνεργασία με κορυφαίους ενορχηστρωτές και εκλεκτούς μουσικούς.
«Οι κυρίες του ρεμπέτικου» και «Οι θησαυροί του Πόντου» νιώθω ότι έχουν κάποια κοινά στοιχεία: ανήκειν, τόπου, κληρονομιάς. Το «διαβάζω» σωστά;
Νομίζω πως ναι. Στις κυρίες του ρεμπέτικου έχουμε να κάνουμε με τις προσωπικές ιστορίες 8 γυναικών, ενώ στο ντοκιμαντέρ για τον Πόντο μιλήσαμε για ένα ολόκληρο κομμάτι του λαού μας. Είναι πολιτισμός μας και τα δύο: ο ποντιακός πολιτισμός και ο ρεμπέτικος πολιτισμός.
Ρεμπέτικος πολιτισμός;

Ένα χρόνο αργότερα εκδόθηκε από την «Ελευθεροτυπία» σε μετάφραση του εικονογράφου Θανάση Πέτρου και το 2015 κυκλοφόρησε από τη «Γνώση». Αυτή την περίοδο, δεκαέξι χρόνια ύστερα από το πρωτότυπο, το κόμικ επανακυκλοφορεί από τις εκδ. Οξύ στην ίδια μετάφραση. «Δούλεψα ακούγοντας την καρδιά μου περισσότερο, κάπου μεταξύ ρεαλισμού και μυθολογίας» έλεγε τότε ο Πριντόμ.
«ΡΕΜΠΕΤΙΣΣΕΣ – Φωνές που δε λύγισαν». Μια «μουσική κατάδυση» στον θησαυρό του ρεμπέτικου, μέσα από τις γυναίκες που το σημάδεψαν.
Η Ηρώ Σαΐα, με την ιδιαίτερη φωνή, τη θεατρικότητα και την ευαισθησία, γεφυρώνει το χτες με το σήμερα και παρουσιάζει στις 20 και 23 Νοεμβρίου στο Θέατρο Άλσος ΔΕΗ μια παράσταση-αφιέρωμα σε εμβληματικές γυναικείες μορφές του ρεμπέτικου, στις φωνές που τραγούδησαν την αλήθεια τους, χωρίς να λυγίσουν.
Ένα συγκλονιστικό story – teling, ένα νοσταλγικό μουσικοθεατρικό «ταξίδι»
μέσα από τις νότες, τις σκιές και τις σιωπές μιας Ελλάδας που πάλεψε, αγάπησε και πόνεσε. Η παράσταση φωτίζει την πορεία του ρεμπέτικου τραγουδιού μέσα από τις πιο καθοριστικές περιόδους του 20ού αιώνα: τον Μεσοπόλεμο, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο.

Η τραγουδίστρια μιλά με συγκίνηση για τη ζωή της, την πορεία της στη μουσική, την απώλεια του συζύγου της ύστερα από 57 χρόνια κοινής ζωής, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως γυναίκα στο πάλκο.

Το θρυλικό κέντρο διασκέδασης που έμεινε στην ιστορία χάρη στο τραγούδι της Μαριώς βρισκόταν στην οδό Μακεδονομάχων, στην περιοχή του ΒΑΟ στις Συκιές. Λειτουργούσε κάποτε ως περίφημος «Πράσινος Μύλος», ένα κέντρο που γνώρισε μεγάλες δόξες τη δεκαετία του ’60.
Ιδιοκτήτης του ήταν ο Παύλος Βουλγαράκης, ο οποίος, έχοντας υπηρετήσει στο Πυροβολικό, θέλησε να δώσει στο μαγαζί του στρατιωτική «πινελιά». Έτσι, πάνω από την πράσινη πινακίδα με την επιγραφή «Εξοχικόν – Ο Πράσινος Μύλος» ζωγράφισε δυο χιαστί όλμους, σύμβολο του Όπλου.
![]() |
| Γράφει ο Χρήστος Ηλιόπουλος (στιχουργός) |
Η πρώτη μου συνάντηση με τον Παναγιώτη Κουνάδη έγινε κάπου το 2014. Εγώ ήμουν φοιτητής στο Πάντειο και παράλληλα δούλευα σαν βοηθός σερβιτόρου στο θρυλικό ρεμπετάδικο: Το Περιβόλι του Ουρανού. Εκεί, τον συνάντησα όπου είχε έρθει να παρακολουθήσει το πρόγραμμα. Τον εξυπηρέτησα καθώς κάθισε σε ένα από τα δικά μου τραπέζια.
Ευγενικός και ήσυχος άνθρωπος. Θυμάμαι, μου είχε ζητήσει να μεταφέρω παραγγελιά, να τραγουδήσει κάποια ρεμπέτικα που λαχταρούσε, ο τραγουδιστής του σχήματος στο μαγαζί, ο Μπάμπης Τσέρτος. Ο Παναγιώτης Κουνάδης είναι ο εναπομείνας σημαντικός μελετητής, γνώστης και συλλέκτης όσον αφορά το ρεμπέτικο τραγούδι. Σήμερα, τον φιλοξενώ στο yourearticles.

Μέσα από τον πόνο του ξεριζωμού, τη σκληρή καθημερινότητα, αλλά και τη χαρά της παρέας, δημιουργήθηκε ένα μουσικό είδος που μίλησε με αλήθεια για τον έρωτα, τη φτώχεια, την αδικία, αλλά και για την ίδια τη ζωή του λαού.
![]() |
Δείτε το πρόγραμμα των δωρεάν δράσεων |
Η Τρούμπα, οι αλάνες, οι μικρές και μεγάλες γειτονιές, ο αρχαίος Πειραιάς, ο βιομηχανικός Πειραιάς, ο Πειραιάς του έρωτα και της προσφυγιάς, των ψαράδων και των ναυτικών, της θάλασσας, της μπάλας και του ρεμπέτικου, μετατρέπεται από τον Οκτώβριο και για πρώτη φορά στην ιστορία του, σε ένα σκηνικό τοπίο δράσεων, όπου η τέχνη συνομιλεί πραγματικά, ελεύθερα και ζωντανά, καθημερινά με την κοινωνία.

Προσκαλώντας το κοινό σε μια τριήμερη γιορτή αφιερωμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι και την ελληνική μουσική παράδοση.
Έτσι, λοιπόν, από τις 10 έως τις 12 Οκτωβρίου 2025, το δεύτερο Ρεμπέτικο Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει και πάλι συναυλίες, ομιλίες, μουσικές παρουσιάσεις, ομιλίες επιστημόνων- συγγραφέων-μουσικών- ερευνητών, εργαστήρια, μαθήματα χορού και μουσικής και εκθέσεις που αναδεικνύουν τον πλούτο και τη διαχρονικότητα του ρεμπέτικου.
![]() |
Αρχικά, για την προέλευση του ονόματος υπάρχουν διάφορες θεωρίες με αποτέλεσμα να είναι δύσκολος ο διαχωρισμός του μύθου από την πραγματικότητα. |
Η πρώτη θεωρία αναφέρεται πως η ονομασία προέρχεται από τον Δημήτρη (Μήτσο) Κουτσαβάκη που στα χρόνια του Όθωνα, από ευέξαπτος μάγκας του Πειραιά που τον φοβούνται όλοι, γίνεται υπαξιωματικός του Οθωνικού ιππικού, στρέφεται κατά των πρώην φίλων του και τελικά πεθαίνει ως βαρκάρης.
Η δεύτερη, έχει να κάνει με τη σύνθεση της λέξης “κουτσά–βαίνω” που σημαίνει βαδίζω σαν κουτσός, κάτι που, κάτι που μοιάζει πιο κοντά στη πραγματικότητα.
.jpg)
Tη μουσική παράσταση «Το ρεμπέτικο αλλιώς», παρουσιάζουν την Κυριακή, 28 Σεπτεμβρίου 2025, στις 20:30, στην αίθουσα Συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας, υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Κτιστάκη, η Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Λαρισαίων, το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας και το γυναικείο φωνητικό σύνολο InDONNAtiόn του ΔΩΛ .
Το ρεμπέτικο, βαθιά ριζωμένο στη μνήμη και στην καρδιά του κοινού, αποκτά μια νέα διαφορετική πνοή την Κυριακή, 28 Σεπτεμβρίου 2025, ώρα 20:30, στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας.
Ένα αφιέρωμα στην ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού, από τις ρίζες
του στη Σμύρνη και στον Πειραιά έως τη διαχρονική του πορεία στη
σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή. Αγαπημένες ερμηνείες και μια συγκινητική διαδρομή στη μνήμη και την κουλτούρα του τόπου μας. Με τη στεντόρεια φωνή του ερμηνευτή, Νίκου Γραίγου, έχοντας στο πλευρό του την ξεχωριστή, Μαριαλένα Ροζάκη. Παρουσίαση – Αφήγηση από τη σπουδαία ηθοποιό, Ναταλία Δραγούμη.
Πρόκειται για μια εκδήλωση αφιερωμένη στην αυθεντική λαϊκή μουσική, γεμάτη μελωδίες, συναίσθημα και αξέχαστες στιγμές, με ελεύθερη είσοδο.

Σε συνέχεια του περσινού soldout στο Ηρώδειο, ο Μίνως Μάτσας παρουσιάζει στις 16 Σεπτεμβρίου τον δεύτερο κύκλο: «Τα Ρεμπέτικα II+ Fado,Tango&Blues - Τα τραγούδια του κόσμου».
Οι μουσικές παραδόσεις από διαφορετικό μήκος και πλάτος της γης, που εκφράζουν τις ίδιες εμπειρίες και συναισθήματα, τον πόνο, τη φτώχεια, την αγάπη, τον χωρισμό, τη νοσταλγία, τη μοναξιά, τον έρωτα και την ελπίδα. Η μουσική όμως είναι μία. Μας ενώνει, μας δονεί, μας συγκινεί, μας συναρπάζει, από όπου κι αν προέρχεται, αρκεί να έχει αλήθεια.
Ο Μίνως Μάτσας είναι ένας μουσικός που εκπέμπει συναίσθημα, φιλική διάθεση και αγάπη – γιατί αυτά υπάρχουν μέσα στις μουσικές του, μαζί με έναν σημαντικό πλούτο γνώσεων, εμπειρίας και οικογενειακής παράδοσης. Πολίτης του κόσμου, αλλά και ατόφιος Έλληνας, έπιασε τα ρεμπέτικα από το σημείο που τα άφησε η περίφημη τότε «ομιλία του Χατζηδάκι» και τους έδωσε άλλη μορφή, χωρίς να αλλοιώσει την ψυχή τους. Και, σαν συγκοινωνούντα δοχεία, τα συνέδεσε με τα πορτογαλικά fado, τα αργεντίνικα tango και τα blues του αμερικάνικου νότου για να μας τα παρουσιάσει με πλήθος συντελεστών και ερμηνευτών, υπό τον τίτλο «Τραγούδια των αγνών και πληγωμένων ψυχών».
Πριν έναν χρόνο, σε μια συνομιλία μαζί του είχαμε αναζητήσει την έμπνευση, το συναίσθημα και τον τρόπο που είχαν δουλευτεί αυτά τα τραγούδια. Σήμερα αναζητούμε τι καινούργιο θα παρουσιάσει ο μουσικός μέσα στον δεύτερο κύκλο της συναυλίας.
Μετά τη θεαματική επιτυχία της πρώτης σειράς «Τραγουδιών των αγνών και πληγωμένων ψυχών», τι καινούργιο θα δούμε και θα ακούσουμε στη φετινή εκδοχή;
Μετά την περσινή αναπάντεχη επιτυχία, συνεχίζω με τα «Ρεμπέτικα ΙΙ», όπου για μια ακόμα φορά πρωταγωνιστές είναι τα τραγούδια του κόσμου. Σε ένα πρόγραμμα με αγαπημένα ρεμπέτικα μαζί με fado, tango και blues, ο κόσμος θα απολαύσει Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες επί σκηνής σε αυτά τα είδη, που έγραψαν ιστορία την ίδια εποχή σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης. Φέτος θα ακούσουμε μια νέα επιλογή τραγουδιών αλλά πάνω στην ίδια λογική, όπου στο πρώτο μέρος θα κυριαρχήσουν οι διασκευές πάνω σε ρεμπέτικα και στο δεύτερο θα εναλλάσσονται μαζί με το fado, το tango και τα blues. Ο φετινός υπότιτλος «Τα τραγούδια του κόσμου» σηματοδοτεί το νόημα αυτής της συναυλίας: ότι η μουσική είναι μια και ενώνει πραγματικά τους ανθρώπους. Ειδικά τη σημερινή εποχή που μεσουρανεί η βαρβαρότητα, οι ψυχές μας έχουν ανάγκη να νιώσουν αυτή την αγαλλίαση που μόνο η μουσική μπορεί να μας δώσει.
Πώς ήταν η αντιμετώπιση του κόσμου σε αυτά τα τραγούδια; Προφανώς εμπνέουν συγκίνηση και πάθος... Εκεί, ζωντανά, στη συναυλία αλλά και μετά, τι σου έλεγαν; Τι άκουσες; Και αυτή η αντιμετώπιση έπαιξε καθόλου ρόλο στην προετοιμασία του δεύτερου κύκλου;
Η αντιμετώπιση του κόσμου ήταν πραγματικά συγκινητική. Πολλοί άνθρωποι ήρθαν μετά τη συναυλία και μου είπαν ότι γνώρισαν τραγούδια που δεν ήξεραν καν ότι υπήρχαν – νέοι άνθρωποι, που μέσω της μουσικής ήρθαν σε επαφή με έναν ολόκληρο κόσμο. Άλλοι μου μίλησαν για το πώς οι διασκευές έριξαν φως σε γνώριμα κομμάτια, με έναν τρόπο που τους άγγιξε βαθιά. Αυτό το πάντρεμα με το fado, το tango και τα blues –το να συναντιέται το ρεμπέτικο με άλλα είδη που κουβαλούν κι αυτά πόνο, πάθος, έρωτα– είχε πολύ μεγάλη ανταπόκριση. Ο κόσμος ένιωσε ότι αυτά τα διαφορετικά μουσικά είδη επικοινωνούν μεταξύ τους, με κοινό παρονομαστή την ανθρώπινη ανάγκη να τραγουδήσουν και να ενώσουν τις φωνές τους σε ένα κοινό μύθο, τη μουσική. Όλη αυτή η αγάπη και η επικοινωνία επηρέασε πολύ την προετοιμασία του δεύτερου κύκλου. Μας έδωσε ώθηση αλλά και κατεύθυνση· καταλάβαμε τι είχε πραγματικά απήχηση και θέλαμε να το εξελίξουμε, να το πάμε ένα βήμα παρακάτω. Αρκετός κόσμος δεν κατάφερε να βρει εισιτήρια πέρσι και μου έστελναν όλο τον χρόνο μηνύματα για το πόσο θα ήθελαν να παρευρεθούν στη συναυλία αυτή.
Ποια ήταν η έμπνευσή σου για να στραφείς σε αυτά τα τόσο σημαντικά είδη όπως το ρεμπέτικο, το fado, το tango και τα blues;

Ο Δήμος Κοζάνης και ο Σύλλογος για το Ρεμπέτικο και Λαϊκό Αστικό Ρεπερτόριο (ΡΕ.Λ.Α.ΡΕ.), στο πλαίσιο των 43ων Λασσανείων, διοργανώνουν από κοινού το 3ο Ρεμπέτικο Φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου και την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου, στην πλατεία της Σκ’ρκας στην πόλη της Κοζάνης.
Μετά από τρεις ιδιαίτερα επιτυχημένες εκδηλώσεις τις οποίες παρακολούθησαν περισσότεροι από 3.500 θεατές, το πρόγραμμα «Το Μέγαρο στη Βόρεια Εύβοια» συνεχίζεται με μια μουσική βραδιά αφιερωμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι και στις γέφυρες που χτίζει αυτό με τον πολιτισμό, τη μνήμη και τη σύγχρονη δημιουργία.