Σπύρος Δημητρόπουλος: «Κάτι τόσο αληθινό έχει πολλά να προσφέρει σήμερα»

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

panagopoulou@pelop.gr

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα λεύκωμα περιγράφει με απόλυτη ιστορική ακρίβεια τη λαϊκή μας μουσική, και ιδιαίτερα του ρεμπέτικου, μέχρι τις ημέρες μας. Ο λόγος για το δίγλωσσο λεύκωμα «Η ιστορία του ρεμπέτικου» (The History of Rebetiko - A Digital Anthology) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24 γράμματα».

 

Δημιουργός του, ο Σπύρος Δημητρόπουλος ο οποίος γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Αγίου Ανδρέα της Πάτρας. Μετά το τέλος των σπουδών του μετανάστευσε στις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής όπου και άρχισε ένα δεύτερο μάστερ ως περιβαλλοντολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο FΑU το οποίο και ποτέ δεν τελείωσε. Η αγάπη του για την τέχνη τον ώθησε στην απόκτηση μάστερ στα οπτικά και ειδικά εφέ από το πανεπιστήμιο DMAC (Lynn University).

Έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής στούντιο παραγωγής στην Αμερική και για κάποιο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα.

Οι ”Μόρτηδες” τα ”Κουτσαβάκια” και οι Μάγκες της Αθήνας!

pic: www.mixanitouxronou.gr

Πολλοί συγχέουν το «μόρτης» με το «μάγκας». Το όνο­μα «μόρτυς», όμως, βγαίνει από την Ιταλική λέξη «μόρτο» που σημαίνει θάνατος. 

 

Οταν έγινε ο αποκλεισμός του Πειραιά και της Αθήνας από τους Γάλλους το 1854 μετέφεραν το «μαύρο θανατικό», δηλαδή η χο­λέρα, που εί­χε και τα περισσότερα θύμα­τα, δεν υπήρχαν πια νεκροθά­φτες για να θάψουν τους πε­θαμένους. Οι πλούσιοι κάτοι­κοι της πόλεως τότε, για να μην αφήνουν τους νεκρούς τους στους δρόμους πλήρωναν με­γάλα ποσά σ’ αυτούς που θα τους έθαβαν. Ετσι, όλα τ’ αποβράσματα της κοινωνίας, βρήκαν την ευκαιρία να πλουτίσουν.

 

Σχημάτισαν, λοιπόν, διάφορες ομάδες, που τις ονόμασαν «μορταρίες» και α­νελάμβαναν να θάβουν τους πεθαμένους Κι’ από τότε η λέξη σήμαινε κακοποιό και α­λήτη, ενώ στην εποχή μας α­κούγεται συχνά, χωρίς να σοκάρει, και σημαίνει έξυπνος, πονηρός!.. Αντίθετα, η λέξη «μάγκας» έχει την προέλευση της στα η­ρωικά ελληνικά χρόνια.

Οι Tiger Lillies τραγουδούν...ρεμπέτικα στην Αθήνα.♫

Στην ζωντανή διαδικτυακή συναυλία που θα δώσουν στο Tiki Bar

Μπορεί να μην καταφέραμε να απολαύσουμε τους συναρπαστικούς Tiger Lillies στο Ηρώδειο, καθώς η ζωντανή τους εμφάνιση αναβλήθηκε λόγω των έκτακτων μέτρων για τον κορωνοϊό, οι ίδιοι, ωστόσο σκοπεύουν να αποζημιώσουν τους Έλληνες θαυμαστές τους παρουσιάζοντας ζωντανά, μέσω διαδικτύου, τα ολοκαίνουργια...ελληνικά τραγούδια τους! Πρόκειται για μια ζωντανή online συναυλία, η οποία θα φιλοξενηθεί την 1η Οκτωβρίου στο Tiki Bar, και θα είναι αφιερωμένη στα κομμάτια του νέου τους άλμπουμ με τον ελληνικότατο τίτλο «Lemonaki»,

Βασισμένα σε στίχους ρεμπέτικων τραγουδιών από τις αρχές του 20ου αιώνα, τα νέα τραγούδια των Tiger Lillies επικεντρώνονται στην καθημερινότητα των χαμηλότερων στρωμάτων της κοινωνίας, διηγούνται ιστορίες για μικροαπατεώνες, φτωχοδιαβόλους, μετανάστες, μιλούν για τη φτώχεια,
την έλλειψη στέγης, τον εθισμό σε ουσίες, τη βαρβαρότητα της αστυνομίας αλλά και τη χαμένη αγάπη. Θέματα δηλαδή με τα οποία είχαν καταπιαστεί στο παρελθόν και οι αυθεντικοί ρεμπέτες.

Το «Lemonaki» θα κυκλοφορήσει αποκλειστικά στο Bandcamp αμέσως μετά την διαδικτυακή συναυλία την οποία θα μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος μόνον αν έχει αγοράσει το απαραίτητο εισιτήριο το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε εδώ 

Πηγή: www.protothema.gr

Το ρεμπέτικο μου έμαθε να μιλώ σταράτα.

Η καλλιτεχνική του ανησυχία εκτείνεται από τη δημιουργία μέχρι το συνδικαλισμό και είναι ταυτισμένος μάλλον με τη λαϊκή κιθάρα. Οι νεότεροι όμως ίσως τον έμαθαν από το τελευταίο του χιπ χοπ τραγούδι με τον τίτλο «Μίλα», που επιχειρεί να συνομιλήσει με τους νέους, με ευαισθησία και αισιοδοξία. 

Πράγμα που έτσι κι αλλιώς είναι σημαντικό για τον Δημήτρη Μυστακίδη και με την ιδιότητα του ως δασκάλου, αφού από το 2001 είναι καθηγητής στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, όπου διδάσκει λαϊκή κιθάρα, λαούτο και σύνολα, ενώ από το 2014 διδάσκει στο μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μετρά τριάντα χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης και έχει συνεργαστεί με την πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών.

Με την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου «16 Ρεμπέτικα με Κιθάρα» το 2007, έφερε στην πρώτη γραμμή τη λαϊκή κιθάρα και την ιδιαίτερη τεχνική της. Επόμενοι δύο δίσκοι, οι «Αψιλίες», το 2009, με προπολεμικά και σμυρνέικα τραγούδια και το «Ψιθυρίζοντας το ρεμπέτικο», το 2013, με ρεπερτόριο ενορχηστρωμένο για λαϊκή κιθάρα και γιαϊλί ταμπούρ.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ: Όταν ο Ρεμπώ συνάντησε το ρεμπέτικο.

Το «πάντρεμα» των δύο αυτών κόσμων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 όταν τα αδέρφια Καλογεράκη άρχισαν τη μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν, όπου μέσα από τις επιστολές αυτές ξεδιπλωνόταν η πορεία της ερωτικής τους σχέσης.

Την δημιουργική συνύπαρξη του ρεμπέτικου κόσμου του Ρεμπώ με τον ποιητικό κόσμο του ρεμπέτικου, προτείνουν ο Μιχάλης & ο Παντελής Καλογεράκης στο νέο τους δίσκο με τίτλο  Ρεμπώτικα.

Μια πρώτη γεύση είναι το τραγούδι “Λόγια ανταλλάξαμε βαριά” που μόλις κυκλοφόρησε (Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Μουσική: Τώνυ Μαρούδα & Επιστολή του Ρεμπώ στον φίλο του Ντελαέ απόσπασμα – Στουτγάρδη 5 Μαρτίου 1875)

Μάρκος Βαμβακάρης: Το μουσικό φαινόμενο που τρέχει στο DNA μας.

Μια νέα, φρέσκια ματιά στη ζωή και στο έργο του θρυλικού ρεμπέτη περιέχει το ντοκιμαντέρ του Νίκου Σκαρέντζου που έκανε την πρεμιέρα του στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Καστελλορίζου Beyond Borders προκαλώντας χαρά και συγκίνηση σε όσους το είδαν

^«Τράβηξε η καρδιά μου να γράψω την ιστορία μου. Θέλω να την ιδώ γραμμένη και να τη διαβάσω απ’ την αρχή ως το τέλος σα να ήταν κάποιου άλλου. Πιστεύω πως έτσι θα ξεθυμάνει το φούσκωμα της καρδιάς που μου σταλάξανε τόσα πολλά και διάφορα, τέτοια που ο καθένας δεν θα ήθελα να τα ‘χει στη δική του ιστορία. Εχω σκοπό να τη δημοσιεύσω κιόλας την ιστορία μου».

Το ‘πε και το ‘κανε. Γιατί με αυτά τα παραπάνω λόγια αρχίζει η αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη (εκδόσεις Παπαζήση), στη συγγραφή της οποίας συνέβαλε με την πένα της η Αγγελική Βέλλου-Κάιλ, από τη στιγμή που το φθινόπωρο του 1967, κάνοντας μια έρευνα για το ρεμπέτικο τραγούδι, συνάντησε τον θρυλικό ρεμπέτη στην οδό Οφρυνίου 35 στα Ασπρα Χώματα της Κοκκινιάς…

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: www.tovima.gr...

Λαϊκή όπερα η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» με τραγούδια των Βαμβακάρη και Τσιτσάνη.

Συνάντηση της "ΜτΚ" με τον συγγραφέα και μελετητή του ρεμπέτικου Διονύση Μανιάτη

Του Νίκου Ασλανίδη

Πάνω από μισό αιώνα ο συγγραφέας Διονύσης Μανιάτης ερευνά και μελετά συστηματικά και σε βάθος το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Την αγάπη του για το τραγούδι, την μετουσίωσε σε σειρά σημαντικών εκδόσεων. Το βιβλίο «Η εκ περάτων Ελληνική Δισκογραφία των 78 στροφών», που αποτελεί προϊόν μακροχρόνιας έρευνας, άνοιξε το δρόμο για τη διάδοση του ρεμπέτικου τραγουδιού στο ευρύ κοινό. Επιστέγασμα αποτελεί το γεγονός ότι πρόσφατα η Ελλάδα έτυχε μεγάλης τιμής από την UNESCO με την κατάταξη του ρεμπέτικου στον κατάλογο της παγκόσμιας άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα στοιχεία του φακέλου της ελληνικής υποψηφιότητας βασίστηκαν σ’ αυτό το βιβλίο...

Μεγάλο όνειρο του Διονύση Μανιάτη αποτελεί η έκδοση του έργου «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» σε λαϊκό μελόδραμα με τη χρήση τραγουδιών και μουσικών του Μάρκου Βαμβακάρη και του Βασίλη Τσιτσάνη. Τη διασκευή του έργου σε μορφή δεκαπεντασύλλαβου την έχει επιμεληθεί ο Δημήτριος Βούλτσος.

Κύριε Μανιάτη, πως ασχοληθήκατε με το ρεμπέτικο τραγούδι;

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: www.makthes.gr...

Oταν το ρεμπέτικο συνάντησε τους αστούς στην Ερμούπολη. ♩ ♪ ♩

Η θέα προς Άγιο Νικόλαο από την ταράτσα, στην οικία της Κυβέλης.

Γράφει η Μαργαρίτα Πουρνάρα

Όσοι έχουμε καταγωγή από τη Σύρα το γνωρίζουμε καλά: το νησί είναι ένα κοινωνικό παλίμψηστο, το μέρος όπου συναντήθηκαν οι ορθόδοξοι και οι καθολικοί, οι αστοί που λάτρευαν το θέατρο και τη λογοτεχνία συμβίωσαν με τους εργάτες που άκουγαν ρεμπέτικα, η νεοκλασική αρχιτεκτονική γειτόνεψε με την ταπεινή κυκλαδίτικη. 

Κυρίως, ο 19ος αιώνας αναμείχθηκε με τον 20ό, σε μια ιστορική μετάβαση που είναι γραμμένη στα γονίδια της Ερμούπολης, με δόξες και τραύματα. Θεώρησα, λοιπόν, εξαιρετικά χαριτωμένη και ταιριαστή ιδέα ότι μουσικοί που αναβιώνουν τη ρεμπέτικη, «βαμβακάρειο», παράδοση εμφανίσθηκαν πριν από λίγες ημέρες, για μία βραδιά, στην οικία της Κυβέλης, την κιβωτό μνήμης της μεγάλης πρωταγωνίστριας, αλλά και του συριανού θεάτρου. Τίτλος της παράστασης, «Μάρκος, ο Συριανός».