Στον Ντίνο Χριστιανόπουλο το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2011

Σε αναγνώριση της προσφοράς του στην λογοτεχνία και τον πολιτισμό της Ελλάδας

Η κριτική επιτροπή αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να απονείμει την κορυφαία διάκριση του Μεγάλου Βραβείου των Γραμμάτων στον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο, αναγνωρίζοντας την 60ετή πολυσχιδή προσφορά του τόσο στην πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης (της οποίας, με την πάροδο του χρόνου, κατέστη εμβληματική μορφή) αλλά και γενικότερα στα ελληνικά γράμματα.

Ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης περιοδικών, επιμελητής εκδόσεων, βιβλιοκριτικός, συλλέκτης, ιδρυτής του «Κύκλου της Διαγωνίου» και της «Μικρής Πινακοθήκης», με οτιδήποτε κι αν ασχολήθηκε και υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος χάραξε νέες προοπτικές για τους συγχρόνους του, επηρέασε τις νεότερες λογοτεχνικές γενιές και συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής αισθητικής μας.

Οι Στράτες του Ρεμπέτικου.

Το ρεμπέτικο τραγούδι έχει την δική του ιστορική διαδρομή .Μια διαδρομή παράλληλη με τα ιστορικά δρώμενα,τις πολιτικές εξελίξεις και το κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας μας τον τελευταίο αιώνα.
Ουσιαστικά σε ρεμπέτικο τραγούδι εξελίχθηκαν οι μουσικοί δρόμοι της Μικράς Ασίας.  Αρκετά μουσικά ακούσματα των μικρασιατών είχαν καταφέρει να περάσουν το Αιγαίο και να ακούγονται στην υποδουλομένη Θεσσαλονίκη(πολυπολιτισμική πόλη κατοικημένη  από Εβραίους, Έλληνες, Τούρκους ,Βούλγαρους ,Αρμένιους),στον Πειραιά, στον Βόλο, την Πάτρα και σε άλλα αστικά κέντρα της χώρας, κυρίως λιμάνια ,στα τέλη του 19 ου αιώνα και στις αρχές του εικοστού.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

Το πρώτο μουσείο για Έλληνα δημιουργό στη χώρα μας σε λίγους μήνες θα είναι πραγματικότητα χάρη στις πρωτοβουλίες της δημοτικής αρχής και προσωπικά του δημάρχου Τρικκαίων Μιχάλη Ταμήλου , σε συνεργασία με την οικογένεια Τσιτσάνη και τη βοήθεια σπουδαίων ερευνητών που βοήθησαν στην συγκέντρωση και την καταγραφή των στοιχείων και ντοκουμέντων για τη ζωή και το έργο του μεγάλου δημιουργού.

Σκοπός του «ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΡΕΥΝΑΣ – ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΣΙΤΣΑΝΗ» είναι η ψηφιακή καταγραφή, τεκμηρίωση και προβολή σημαντικών στοιχείων και τεκμηρίων από τη ζωή και το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη, με βασικό στόχο την παρουσίαση και ανάδειξή του στο κοινό.
Κι αυτό γιατί το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη δεσπόζει στη ζωή του Ελληνικού λαού για περισσότερο από 60 χρόνια, αντλώντας τη δύναμή του από τη ζωή του λαού, από τούς καθημερινούς του αγώνες για δικαιοσύνη, από τις πίκρες του και τούς πόνους του, από την αγάπη, από ότι όμορφο και αληθινό έχει αυτός ο τόπος.
Τα εκατοντάδες τραγούδια του Τσιτσάνη, σπάνια σε ομορφιά και αυθεντικότητα, εκφράζουν το λαό, αποτελούν πηγή δύναμης, ελπίδας, παρηγοριάς, συμπαράστασης, αγάπης και τρυφερότητας, για όλες τις πτυχές της νεότερης ελληνικής ιστορίας και φυσιογνωμίας του ελληνικού λαού.

merry christmas....

Μπετόβεν - Τσιτσάνης: ομοιότητες και διαφορές στη ζωή και το έργο τους (6α από 6)

Ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν μας έδωσε ένα συμφωνικό έργο, αποτέλεσμα της έλλειψης κατοχής των θεωρητικών και τεχνικών γνώσεων των δομών συγκρότησης των συμφωνικών μορφών ή γενικότερης μουσικής παιδείας. 
Μας πρόσφερε όμως ένα εμπνευσμένο έργο, ένα λαϊκό τραγούδι ντυμένο με τα επαναστατικά μουσικά εκφραστικά στοιχεία πού έλειπαν στην προ Τσιτσάνη εποχή και που πάνω του επένδυσαν με τα λαϊκά και άρα εθνικά μουσικά χρώματα το τεράστιο έργο τους ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Μίκης Θεοδωράκης και τόσοι άλλοι νεότεροι Έλληνες συνθέτες. Ο Τσιτσάνης ξεκαθάρισε γλωσσικά το ελληνικό τραγούδι από την λεκτικά περιορισμένη αλλά και κακόφωνη περιθωριακή αργκό και έκανε το κακόφημο ρεμπέτικο τραγούδι λαϊκό, καθημερινό βίωμα όλων των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Με μοναδικές μελωδίες και αρμονική συγκρότηση άνοιξε καινούργιους δρόμους μουσικής έκφρασης . Πλούτισε τη θεματολογία από τις προσωπικές συναισθηματικές σχέσεις, τη χαρά του έρωτα, την απόλαυση της ζωής, τον πόνο του χωρισμού, περνά με μοναδικό τρόπο στην κοινωνική αδικία, την ανισότητα και την καταπίεση στον όλεθρο του πολέμου και του εμφύλιου σπαραγμού.
Όπως ο ίδιος λέει “Τίποτα δεν αγνόησα στα τραγούδια μου διότι και αυτό το θεωρούσα χρέος. Έγραψα για την Ελλάδα, για τη φτώχεια, για τη γυναίκα, για την εργατιά, για τον πόνο, για την αδικία, για το χαμό, για τη φυγή, για τη λευτεριά, για τον πόθο, για το ανικανοποίητο”.

Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού 1961 Συγγραφέας: ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ.   Θεσσαλονίκη
στον αγέραστο Βασίλη Τσιτσάνη
και στην αξέχαστη Μαρίκα Νίνου
Υπάρχει πάντα μέσα μας μια παράξενη περιέργεια για το ρεμπέτικο. Είτε γοητευόμαστε από τη μουσική του, είτε μάς βάζει σε σκέψεις η βαριά μελαγχολία του, κατά βάθος αναρωτιόμαστε τι έχει αυτό το τραγούδι και μας τραβά, πού βρίσκει τη δύναμη να εκμηδενίζει κάθε επιφύλαξη. Αν ρωτήσουμε ένα απλό άνθρωπο, θα μας πει: «Τα ρεμπέτικα είναι τραγούδια τού λαού. Είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή και γι αυτό μιλούν στην καρδιά.» Η απάντηση αυτή, παρά την απλοϊκότητα της, τοποθετεί σωστά τα πράγματα. Είναι τραγούδια τού λαού, αυθεντικά και πηγαία. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι καταβολές τους και από τι στάδια πέρασαν ώσπου να φτάσουν στη σημερινή τους μορφή.
Με το πάρσιμο της Πόλης από τούς Τούρκους, ο ελληνισμός έπαψε πια να παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια. Η επίδρασή του στα μεγάλα κέντρα ελαττώθηκε. Ένα χαρμάνι από φυλές - Τούρκοι, Αρμένηδες, Εβραίοι, Σλάβοι, Αλβανοί και, φυσικά, Ελληνες - δάνεισε και δανείστηκε, πήρε κι έδωσε, έχασε και κέρδισε το αίμα του, τη λαλιά του, τις παραδόσεις του, και φυσικά, και τα τραγούδια του.

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ - Ντοκιμαντέρ ΕΡΤ

Το επεισόδιο αυτό παρουσιάζει αποσπάσματα από παλαιότερα ντοκιμαντέρ και συνεντεύξεις από τη ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΙ, τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΛΔΑΡΑ, τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΥΡΙΑΖΗ και τον ΧΡΙΣΤΟ ΜΙΓΚΟ, όλοι σημαντικές μορφές του ρεμπέτικου τραγουδιού. 
Περιλαμβάνονται αποσπάσματα από παλαιότερα ντοκιμαντέρ, όλα κινηματογραφημένα μέσα στη δεκαετία του 70, του σκηνοθέτη ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ, όπου οι τέσσερις μουσικοί μιλούν για τη ζωή τους, την ενασχόληση με το τραγούδι και τη μουσική. Οι ρεμπέτες αναφέρουν περιστατικά της ζωής τους και αναμνήσεις από τα πρώτα τους βήματα, όπως ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΑΖΗΣ που αναφέρεται στα χρόνια της κατοχής ή η ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΙ που περιγράφει την φτώχεια στη Θεσσαλονίκη και το πως αποφάσισε να ασχοληθεί με το χορό και μετά το τραγούδι. Περιλαμβάνονται επίσης πλάνα με τους ίδιους τους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν γνωστά αλλά και αγαπημένα τους τραγούδια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το πρώτο μέρος που αναφέρεται στη ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΙ, γυρισμένο το 1976, όπου η ίδια σε ηλικία περίπου ογδόντα χρονών χορεύει ζεϊμπέκικο, ενώ τη συνοδεύουν οι μουσικοί του κέντρου στο οποίο εμφανίζεται.

Δείτε το Ντοκιμαντέρ πατώντας εδώ: archive.ert.gr...

www.ert-archives.gr/

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΥΒΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ιδανικός ερμηνευτής τού Γιουβάν Τσαούς.

Από τον Πάνο Σαββόπουλο.

Ο Αντώνης Καλυβόπουλος μπήκε ξαφνικά, και από το ...πουθενά στη δισκογραφία το 1936 και πολύ σύντομα, πάλι ξαφνικά, βγήκε. 
Κι όμως, αυτό το λίγο έφτασε για ν' αφήσει το σημάδι του!
Και το σημάδι αυτό το αναγνωρίζουν ακόμα και σήμερα όσοι ακούνε τα 6, και μοναδικά, τραγούδια που δισκογράφησε, όλα συνθέσεις του Ιωάννη Εϊτζιρίδη, γνωστότερου ως Γιουβάν Τσαούς. Σημειωτέον ότι δεν ήταν τραγουδιστής στο επάγγελμα, αλλά μηχανολόγος, και γι' αυτό είπα ότι μπήκε στη δισκογραφία από το ...πουθενά. Τον αποκάλεσα δε, στον τίτλο, «ιδανικό ερμηνευτή» των τραγουδιών τού Γιουβάν Τσαούς για διάφορους λόγους: Ο Γιουβάν Τσαούς ήταν ένας εντελώς ξεχωριστός δημιουργός, με δισκογραφημένα μόνο 12 ασύγκριτα τραγούδια του, τα οποία δεν έμοιαζαν με τίποτε γνωστό ώς τότε, σαν να λέμε ότι ήρθαν κι αυτά από το ...πουθενά. (Ο Γιουβάν Τσαούς ήταν δηλαδή κάτι σαν τον ...Χιερόνιμους Μπος -της ζωγραφικής- στο ρεμπέτικο). Επιπρόσθετα, ο Γιουβάν Τσαούς, όπως και ο Καλυβόπουλος, δεν είχε ως επάγγελμα τη μουσική. Τα υπόλοιπα 6, από τα 12, τραγούδια του τα δισκογράφησε με τη φωνή του υπερεπαγγελματία Στελλάκη Περπινιάδη.
Ο Στελλάκης, ως γνωστόν, τραγουδούσε τον ...άμμο της θάλασσας, όπως ρεμπέτικα, μικρασιάτικα, αστικά λαϊκά, μανέδες, δημοτικά... Η ερμηνεία του, λοιπόν, στα 6 τραγούδια του Γιουβάν Τσαούς ήταν ακόμα μία απόδειξη των τεράστιων φωνητικών και εκφραστικών του δυνατοτήτων, αλλά και του προσωπικού του ύφους. Ηταν, κοντολογίς, κάτι ...εντελώς αναμενόμενο.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ Σίγησαν τα... Μαγεμένα αναλόγια

«Ο Αργύρης Κουνάδης σφράγισε την ιστορία της σύγχρονης ελληνικής μουσικής» ΥΠΟΤΤ

Ο σπουδαίος συνθέτης, αρχιμουσικός και πιανίστας «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών

Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, ο σπουδαίος συνθέτης, αρχιμουσικός και πιανίστας Αργύρης Κουνάδης έφυγε προχθές από τη ζωή. Ηταν 87 ετών. Γεννημένος το 1924, στην Κωνσταντινούπολη, ο Αργύρης Κουνάδης ξεκίνησε την επαφή του με τη μουσική σπουδάζοντας πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, ενώ είχε την τύχη να μαθητεύσει, μεταξύ άλλων, δίπλα στον μεγάλο Γιάννη Παπαϊωάννου.

Τα πρώτα βήματα της καριέρας του συνδέθηκαν με το ενδιαφέρον που επέδειξε για το ρεμπέτικο τραγούδι το οποίο και επηρέασε βαθιά τα έργα που έγραψε κατά την περίοδο 1949-1957. Εντονες, εκείνη την ίδια περίοδο, υπήρξαν και οι επιρροές από τον Μπάρτοκ και τον Στραβίνσκι.

''ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ'' ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Από την Πέμπτη 3 Νοέμβρη ξεκίνησε το νέο χειμερινό πρόγραμμα στο Στέκι του Θανάση με ένα μοναδικό μουσικό σχήμα. Πέμπτη - Παρασκευή - Σάββατο

ΤΑΒΕΡΝΑ-ΚΟΥΤΟΥΚΙ 

''ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ''

ΣΙΦΝΟΥ 8 ΑΙΓΑΛΕΩ (Ε.Α.Κ ΑΙΓΑΛΕΩ)

Σας περιμένουμε για καλό φαγητό, για καλό κρασί και πολύ Δ Ι Α Σ Κ Ε Δ Α Σ Η ....

Οι Imam Baildi στην Ακτή Δυμαίων στις 25 Νοεμβρίου

Οι Imam Baildi στην Ακτή Δυμαίων στις 25 Νοεμβρίου

Στις 25 Νοεμβρίου η 8μελής παρέα των Imam Baildi θα κάνει μια στάση στην Ακτή Δυμαίων
για να σερβίρει τις αγαπημένες μουσικές της αλχημείες στο κοινό της Πάτρας: ο Ζαμπέτας συναντά το hip-hop, το ρεμπέτικο την trip-hop αισθητική και το μπουζούκι το electro-swing.

Ένα κύμα από 5000 χέρια στο πρόσφατο ΑRΚ Festival στην Τεχνόπολη, stage diving στα Χανιά, Nορβηγοί να χορεύουν επί σκηνής (κάτι σαν) τσιφτετέλι στο Oslo World Music Festival: Μερικά πρόσφατα στιγμιότυπα που δείχνουν ότι οι Imam Baildi διανύουν την πιο κεφάτη περίοδό τους μέχρι στιγμής.

Το 2011 ξεκίνησε με την κυκλοφορία του 2ου album τους (The Imam Baildi Cookbook) το οποίο μπήκε απευθείας στα top 10 των ελληνικών charts και τον Ιούνιο του 2011 έφτασε την 5η θέση στα European World Music Charts.

Συνέχισε με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, σε σημαντικά διεθνή φεστιβάλ (Γερμανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Μπαχρέιν), ενώ έπονται ακόμα η Πράγα, η Κωνσταντινούπολη και ένα τουρ στη Γερμανία το Φεβρουάριο του 2012.

Ο φετινός χειμώνας θα τους βρει στο club του Σταυρού του Νότου (Πέμπτες από 24 Νοεμβρίου) αλλά και στις οθόνες των κινηματογράφων, καθώς θα συμμετέχουν στο Τανγκό των Χριστουγέννων, την πολυαναμενόμενη νέα ταινία του Νίκου Κουτελιδάκη.

Τα Balkan πνευστά μιξάρονται με latin ρυθμούς και ο Τσιτσάνης συναντά την mambo big band ενορχήστρωση. Σε αυτά προσθέστε αρκετά καινούρια κομμάτια και έχετε στο πιάτο σας την πιο γευστική συνταγή που έχουν ετοιμάσει ως τώρα οι Imam.

ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΣΤΙΣ 21.00
ΕΙΔΟΔΟΣ 10 ΕΥΡΩ ΜΕ ΜΠΥΡΑ

http://www.patrinorama.com/v2012/index.php?option=com_content&view=article&id=70171:-imam-baildi-25-&catid=290:clubs&Itemid=2

Στα χνάρια της Εσκενάζυ

Η ζωή της Ρόζας Εσκενάζυ στο πανί. Οχι από Έλληνα σκηνοθέτη, αλλά από τον Ισραηλινό Ρόι Σερ που φαίνεται να είναι ερωτευμένος με την ιστορία της ντίβας του ρεμπέτικου. «Καναρίνι μου γλυκό» από τον Νοέμβρη στις αίθουσες.

Η μεγάλη Ρόζα Εσκενάζυ. Η φωνή που πούλησε χιλιάδες δίσκους από την εποχή του '30 κι έπειτα, που ταξίδεψε το ρεμπέτικο και το δημοτικό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, που λατρεύτηκε κι έγινε σύμβολο μιας εποχής.

Από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη και από 'κεί στην Αθήνα, ένα οδοιπορικό μιας ταραχώδους ζωής, που μέσα της κουβαλάει και τη μοίρα χιλιάδων συμπατριωτών της - Εβραία, φτωχή, πρόσφυγας, καλλιτέχνις, σε μια εποχή που τίποτε απ' όλα αυτά δεν έδινε διαβατήριο για μια καλύτερη ζωή.

Γιοβάν Τσαούς.

Ο Γιοβάν Τσαούς τρίτος από αριστερά

Τριπλά αδικημένος ο γνωστός επίσης Μικρασιάτης μουσικός Γιάννης Ετσιρείδης ή Ιντζιρίδης, ή ακόμα Γιοβάν Τσαούς, φυσιογνωμία του λαϊκού τραγουδιού την περίοδο 1923-1940: Πρώτον διότι, ενώ όλα πήγαιναν καλά γι' αυτόν -ήτοι 18 χρόνων ήταν φημισμένος σ' όλη τη Μικρά Ασία, σε σημείο να τον καλεί ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ να παίξει στα χαρέμια του μαζί με έναν τραγουδιστή ονόματι Μπουχράν.

Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι από όλους όσοι έπαιζαν στο σεράι του Χαμίτ, οι μόνοι που δεν ευνουχήθηκαν ήταν ο Μπουχράν, ένας άλλος τυχερός, ονόματι Ζουρναλή Μεμέτ και ο Γιοβάν Τσαούς. «Χαλάλι τους», έλεγε ο Χαμίτ.

Ενώ λοιπόν όλα πήγαιναν καλά, έρχεται η μικρασιατική τραγωδία και ο Γιοβάν βρέθηκε από τα παλάτια του Χαμίτ στα προσφυγικά υπόστεγα του Πειραιά. Δεύτερον, διότι δεν ζούσε από τη δουλειά του μουσικού αλλά έκανε το ράφτη, με βοηθό τη γυναίκα του.

Συναυλίες… με μακό και μπλουτζίν

Διοργανώνεται για δεύτερη φορά το φεστιβάλ ανοιχτής έκφρασης και δημιουργίας με τίτλο «Κ.Ο.Θ. underground» στη Θεσσαλονίκη.

Σε αυτή τη συναυλία οι μουσικοί δεν θα φορούν μαύρα κοστούμια και φορέματα αλλά μακό και μπλουτζίν.
Σε αυτές τις συναυλίες οι μουσικοί δεν θα είναι βλοσυροί - όπως το επιβάλλει η «σοβαρότητα» της μουσικής που θα ερμηνεύουν - αλλά χαμογελαστοί, συνεργάσιμοι καλλιτέχνες και μάλιστα «underground». Kαι εκτός από τα λεγόμενα «Κλασσικά» κομμάτια, παίζουν τζαζ και ροκ και τάγκο, αλλά και ρεμπέτικα, ενώ αφιερώνουν στο Βασίλη Τσιτσάνη.
Είναι εξάλλου η δεύτερη φορά και το «πείραμα» πέτυχε πέρσι που επιχειρήθηκε για πρώτη φορά.
Στο φετινό 2ο φεστιβάλ ανοιχτής έκφρασης και δημιουργίας με τίτλο «Κ.Ο.Θ. underground» μετέχουν οι βασικοί διοργανωτές - ο Σύλλογος Μονίμων Υπαλλήλων της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης- το ΚΕΘΕΑ «Ιθάκη» και το ΚΕΘΕΑ «Ανάδυση».

Αφιέρωμα στο ρεμπέτικο από μια γνήσια ρεμπέτισσα

Συναυλία της Φωτεινής Βελεσιώτου (στη φωτ. με συνεργάτες της)

Μία από τις πιο άξιες ερμηνεύτριες του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού στις μέρες μας είναι αναμφίβολα η Φωτεινή Βελεσιώτου. 
Δεν θα υπήρχε λοιπόν καταλληλότερη από αυτήν για να ανταμώσει με ρεμπέτες που ζούνε στα Βασιλικά και να στήσουν μια γιορτή. Εκεί θα βρεθεί απόψε η ίδια με την ορχήστρα της, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων “Θέρμης δρώμενα”.
Ακούγοντας τη Φωτεινή Βελεσιώτου να ερμηνεύει λαϊκά και ρεμπέτικα ταξιδεύεις πολύ πίσω. Σε ήχους και ρυθμούς άλλης εποχής. Το να τη βλέπεις όμως ζωντανά, σε συναυλίες και μουσικές σκηνές, είναι από μόνο του ένα ταξίδι. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί την αποκαλούν “Σωτηρία Μπέλλου”. Το ηχόχρωμα και το πάθος της επί σκηνής φανερώνουν αλήθεια και γνησιότητα, που όμοιες δεν βρίσκουμε εύκολα σήμερα. Η Φωτεινή είναι ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Αισιόδοξη ακόμη και στις δυσκολίες, χαμηλών τόνων, χαμογελαστή, μας πρόσφερε μια συζήτηση που ξεκίνησε με αφορμή τη μουσική, αλλά επεκτάθηκε και σε όσα άλλα βιώνουμε.

Θα ανταμώσεις λοιπόν με ρεμπέτες που ζούνε στα Βασιλικά.

1946 «Ο πασατέμπος»

Μανιάτης Δημήτρης Ν

---

Ο ερωτικός καημός και το παράπονο δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός μουσικού είδους. Από το ρεμπέτικο μέχρι τη soul και από το δημοτικό μέχρι τα blues οι δημιουργοί έχουν κατά καιρούς διατυπώσει πλευρές της ερωτικής απογοήτευσης.

Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει απ' το εν λόγω πεδίο του πικρού συναισθήματος ένας μεγάλος Έλληνας δημιουργός και μάλιστα στην πιο πρώιμη φάση του έργου του. Και ειδικότερα, σε νεαρή ηλικία - εν μέσω του αδελφοκτόνου Εμφυλίου Πολέμου. Είπατε τίποτε;

Ο Μανώλης Χιώτης, λοιπόν, συνέθεσε τον περίφημο «Πασατέμπο» στα 25 του, το 1946 - το έτος που γεννιέται ο Σιλβέστερ Σταλόνε και η Πάτι Σμιθ - και σε στίχους του θεατρικού συγγραφέα Γιώργου Γιαννακόπουλου. Το τραγούδι ερμήνευσε περίφημα η Ιωάννα Γεωργακοπούλου συνοδεία του Στελλάκη Περπινιάδη και στην πρώτη εκτέλεση μπουζούκι παίζει ο ίδιος ο Χιώτης.

Η λογοκρισία του παρελθόντος

Η πρώτη επαφή των περισσότερων με το ρεμπέτικο γίνεται με τραγούδια όπως η «Φραγκοσυριανή» και το «Πριν το χάραμα», κλασικά δηλαδή λαϊκά τραγούδια αισθηματικής θεματολογίας που τραγουδιούνται εδώ και εβδομήντα χρόνια. 
Η έκπληξη όμως έρχεται όταν για πρώτη φορά ακούς κάποια από τα τραγούδια που το περιεχόμενό τους περιγράφει φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας της εποχής, χωρίς περιστροφές και αποσιωπήσεις. Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια αναφέρονται στη χρήση ινδικής κάνναβης και λιγότερα στην ηρωίνη και την κοκαΐνη.Λέει ο Βαγγέλης Παπάζογλου στο «Λαθρέμπορα», ένα ζεϊμπέκικο του 1935, με τη φωνή Στελλάκη Περπινιάδη:

Τα κονομούσα έξυπνα και πάντοτε στη ζούλα.
γιατ' ήμουνα λαθρέμπορος και τα πουλούσα ούλα.
Τι όμορφα που πέρναγα, με εκείνο το μαυράκι,
μα η πρέζα μου τα πότισε, τα σωθικά φαρμάκι
Για είκοσι γραμμάρια που μ’ έκαναν πιαστό
μ’ ένα χρονάκι μ’ έστειλαν στην Αίγινα σκαστό.
Και σαν να μην καλάρεσε στον Πρόεδρο το φίλο
Μου ’χει και παραθέρισμα εξάμηνο στην Πύλο.

Απόστολος Νικολαΐδης: ο οικοδόμος που έγινε ρεμπέτης

Συντάκτης: Ελένη Κεφαλληνού

Ο Απόστολος Νικολαΐδης είναι Έλληνας τραγουδιστής, γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1938 και «έφυγε» στις 22 Απριλίου του 1999.

Η μουσική του καριέρα ξεδιπλώνεται για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Γεννήθηκε στην Δράμα, αλλά μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Είναι πολύ γνωστός ως ο πρώτος Έλληνας που ηχογράφησε ή τραγούδησε τα «απαγορευμένα» ρεμπέτικα της δεκαετίας του ’70, σε μια εποχή που το συγκεκριμένο είδος μουσικής περνούσε από λογοκρισία της Χούντα των Συνταγματαρχών.

Οι οικοδόμοι είναι άνθρωποι που στέκουν ανάμεσα ουρανού και γης, χτίζουν και τραγουδάνε. Με τα χέρια τους χτίζουν τα σπίτια των ανθρώπων, με τα τραγούδια τους χτίζουν όνειρα και σκάλες, που οδηγούν στον ουρανό. Ο Απόστολος Νικολαϊδης ήταν οικοδόμος. Το όνειρό του ήτανε να γίνει ένας επαγγελματίας τραγουδιστής.

Σε… ρυθμούς Imam Baildi!

Οι Ορέστης και Λύσανδρος Φαληρέας, μίλησαν στο Onsports για την επιτυχία που σημειώνει το συγκρότημα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ένα από τα πολλά υποσχόμενα συγκροτήματα είναι οι Imam Baildi, που έχουν… ταράξει τα νερά της ελληνικής μουσικής.
Η μπάντα, που έχει την… τάση να samplάρει τακτικά ελληνικά κομμάτια και δη ρεμπέτικα, γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και «εκτός των ελληνικών τειχών», καθώς το νέο τους άλμπουμ «Cookbook», έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό.
Οι διασκευές των Imam Baildi, εξάλλου, σε κλασικά τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, του Βασίλη Τσιτσάνη και του Μανώλη Χιώτη, μέσα από ένα εντελώς αντισυμβατικό πρίσμα, προκάλεσαν αμέσως αίσθηση.
Εξάλλου, το live ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει μια μίξη παλιών τραγουδιών και ήχων με ένα χορευτικό rhythm section με μπουζούκι, τσέλο, τρομπέτα, σαξόφωνο, μπάσο και κρουστά!
Ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος, είναι οι Ορέστης και  Λύσανδρος Φαληρέας, οι οποίοι παραχώρησαν αποκλειστική συνέντευξη στο Onsports και μίλησαν για την έως τώρα πορεία τους, στα μουσικά δρώμενα.
Παράλληλα, αναφέρθηκαν στα άμεσα σχέδιά τους, αλλά και την επιτυχία που σημειώνουν στο εξωτερικό.
 -Πώς ξεκίνησε η δημιουργία του συγκροτήματος;

Η μαγκιά και οι ρεμπέτες...

Και έτσι για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τον παρεξηγημένο όρο ρεμπέτης, παρακάτω θα διαβάσετε μια διαφορετική άποψη ...

Tις λέξεις ρεμπέτης και ρεμπέτικη ζωή ...τις έφεραν εδώ οι πρόσφυγες Mικρασιάτες, όπως κι άλλες πολλές τούρκικες λέξεις που με το χρόνο ελληνικοποιήθηκαν και καταχωρίστηκαν στο ελληνικό λεξιλόγιο. H έννοια αυτής της λέξης στην τουρκική γλώσσα δεν είναι καλή, διότι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που ζει άσωτη και αλήτικη ζωή.

Στην Eλλάδα όμως η λέξη ρεμπέτης αποδόθηκε σ' αυτούς που ζούσαν ανέμελη ζωή. Δηλαδή στους γλεντζέδες, στους σπάταλους, στους τζογαδόρους, στους αγαπητικούς της παλιάς εποχής και γενικά σ' όλους αυτούς που με κάθε τρόπο απολάμβαναν τη ζωή γλεντώντας ποικιλοτρόπως και δεν τους ενδιέφερε το μέλλον, η αποταμίευση, η σταδιοδρομία και η δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. "Aς περάσουμε καλά σήμερα κι έχει ο Θεός για αύριο".