Τα ρεμπέτικα της Μπέλλου.

Του Σπύρου Καραχρήστου

Μια μοναδικότητα στο χώρο της δισκογραφίας συνδέει τη μεγάλη ερμηνεύτρια των ρεμπέτικων τραγουδιών Σωτηρία Μπέλλου με τον χαράκτη Α. Τάσσο. 

Η ιστορία ξεκινάει το 1965 από το δαιμόνιο Αλέκο Πατσιφά, ιδρυτή ένα χρόνο πριν και διευθυντή της δισκογραφικής εταιρείας ΛΥΡΑ. Η νέα αυτή εταιρεία δίσκων, που από το ξεκίνημά τους συγκεντρώνει γύρω της τους διανοούμενους και της καλλιτέχνες της εποχής, ανασύρει έπειτα από μακρόχρονη απουσία τη μοναδική λαϊκή τραγουδίστρια Σωτηρία Μπέλλου και ηχογραφεί τους δύο πρώτους δίσκους της μακράς διάρκειας (LP), με ρεμπέτικα της ίδιας και των Ροβερτάκη, Παπαϊωάννου, Μπακάλη, Μητσάκη, Χιώτη, Τσιτσάνη και Μπαγιαντέρα.

Τα φυματικά ρεμπέτικα – «Μάνα μου το στήθος μου πονεί»

Στα ρεμπέτικα, βρίσκουμε αρκετά τραγούδια τα οποία μιλάνε για αρρώστιες, γιατρούς και φάρμακα. Βέβαια δεν θα ήταν δυνατόν να μην περάσει και η φυματίωση στα ρεμπέτικα, η αρρώστια που θέρισε πάρα πολύ κόσμο, τότε! Μου ήρθε να σας γράψω για τα φυματικά ρεμπέτικα, επειδή περνάμε την περίοδο του κορονοϊού και κάποια συμπτώματα είναι κοινά στις δύο νόσους, αλλά και πολλές αντιδράσεις του κόσμου.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των ρεμπέτικων που αναφέρονται σε αρρώστιες έχουν να κάνουν με τη φυματίωση ή φθίση. Ως γνωστόν η φυματίωση οφείλεται σε βακτήριο το οποίο καταστρέφει τα πνευμόνια, προκαλεί πυρετούς, συνεχή βήχα με αιμοπτύσεις, απώλεια βάρους και γενικότερη κατάρρευση του οργανισμού. Ο λαός, τη φθίση, την έλεγε σαράκι, χτικιό ή και φτίση. Η φθίση δε γνώριζε όρια γεωγραφικά και τάξεις κοινωνικές. Θέρισε τον Σοπέν, την Έληνορ Ρούσβελτ, τον Μόζαρτ; (ίσως και έλλειψη D)…

     Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο πατώντας εδώ: slpress.gr...