«Το ρεμπέτικο είναι ένας θησαυρός όπου χάνεσαι, άπειροι συνθέτες και φωνές», σημειώνει ο Κωνσταντίνος Βήτα. |
Μας έχει συνηθίσει σε αναπάντεχες «συνομιλίες» ο Κωνσταντίνος Βήτα. Με έναν τρόπο, είναι σαν να παίρνει καύσιμο από απρόσμενα παντρέματα που πάντα έρχονται να προσθέσουν κάτι καινούργιο, να ανοίξουν νέους δρόμους στη μουσική σκέψη.
Αυτή τη φορά επιλέγει για «συνομιλητή» του το ρεμπέτικο. Η παράστασή του, που θα κάνει πρεμιέρα στη Στέγη στις 3 και 4 Ιουνίου και έπειτα θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη, έχει τίτλο «Σάλα Σάλα».
Ο Κωνσταντίνος Βήτα ρίχνει τους προβολείς του στη μουσική ιστορία που έγραψαν τον περασμένο αιώνα δύο σημαντικές μορφές του είδους, η Σωτηρία Μπέλλου (1921-1997) και η Μαρίκα Παπαγκίκα (1890-1943). Υστερα από ένα έτος έρευνας για το ρεμπέτικο και διαδρομές σε μονοπάτια που είχαν τραγουδήσει, ο δημιουργός μάς προτείνει, μαζί με τον Ανδρέα Αγγελιδάκη και τον Αγγελο Πλέσσα, μια νέα ανάγνωση του ρεμπέτικου.
– Θυμάστε πότε ακούσατε για πρώτη φορά ρεμπέτικο;