«Σε περιμένω μην αργείς/κάτω στην παραλία/Της μαύρης μου παλιοζωής/να
κλείσω τα βιβλία/ Πάρε ναυτάκι, ναυτάκι Συριανό/λοστρόμο Πειραιώτη/
μηχανικό Μυτιληνιό/τιμόνι Καλαματιανό/και καπετάνιο Χιώτη».
Είναι όντως ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα (σε στίχους Στέλιου Γεράνη). Οχι μόνο. Είναι ένα από τα κλασικά τραγούδια που επέλεξε ο Νίκος Πορτοκάλογλου για να διασκευάσει. Του αφαίρεσε το μπουζούκι, έβαλε λίγο πιο άγριες κιθάρες, έφτιαξε μια δυνατή ροκ εν ρολ ενορχήστρωση, πρόσθεσε κέφι και τη γνώριμη βραχνή φωνή του και το παρουσίασε προαναγγέλλοντας την νέα του δισκογραφική απόπειρα.
Το αγαπημένο συρτάκι λοιπόν είναι το πρώτο που ακούσαμε από αυτή τη σειρά τραγουδιών που αποφάσισε να θυμηθεί και να «περιποιηθεί». Είναι όλα τους -όπως παραδέχεται- τραγούδια με τα οποία μεγάλωσε και τα οποία τον καθόρισαν ασκώντας του μια δυνατή επιρροή, που και ο ίδιος θα συνειδητοποιούσε πολλά χρόνια μετά την πρώτη τους ακρόαση.
Το άλμπουμ-ανθολόγιο θα έχει τίτλο «Λιμάνια ξένα» και θα κυκλοφορήσει
στις 19 Μαΐου από τη Feelgood Records, ενώ το υπέροχο «θαλασσινό»
εξώφυλλό του σχεδίασε ο Γιάννης Κουρούδης.
Ρεμπέτικα και λαϊκά, παραδοσιακά και σμυρναίικα, αλλά και κομμάτια του λεγόμενου ελαφρού τραγουδιού συνυπάρχουν στον διπλό δίσκο «Λιμάνια ξένα». Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα παραδοσιακά «Τι σε μέλει εσένανε», «Μάτια σαν και τα δικά σου», «Μήλο μου κόκκινο», «Μες στου Αιγαίου τα νερά», «Βασιλικός θα γίνω», ο «Αλήτης» του Γιώργου Ζαμπέτα, τα «Εγώ ο ξένος» και «Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο» του Τάκη Μουσαφίρη, οι «Βεργούλες» («Τα δυο σου χέρια πήρανε») του Μάρκου Βαμβακάρη, το «Ας πάν’ στην ευχή τα παλιά» του Απόστολου Καλδάρα, τα «Μην απελπίζεσαι», «Το πλοίο θα σαλπάρει» κι «Ο,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ» του Βασίλη Τσιτσάνη και πολλά ακόμα.
Συνολικά είναι είκοσι πέντε τα παλιά τραγούδια που έρχονται από το παρελθόν και αποκτούν σήμερα ηλεκτρικό ήχο, δυτικές μουσικές αναφορές, σημερινή αύρα. Κι αν μη τι άλλο, ακόμα κι αν δεν τα έχουμε ακούσει όλα, είμαστε βέβαιοι -όπως και σε κάθε δουλειά του Νίκου Πορτοκάλογλου- ότι τουλάχιστον τα τραγούδια έχουν πέσει στα χέρια ενός εξαίρετου κιθαρίστα και τραγουδοποιού που θα τα σεβαστεί και δεν θα τους στερήσει το συναίσθημα.
Άλλωστε ο σοφός Ζαμπέτας το είχε πει καλύτερα: «Η μουσική του παρελθόντος είναι η μουσική του μέλλοντος». Δείτε το βίντεο των «Θαλασσινών», που γυρίστηκε στο στούντιο του Νίκου Πορτοκάλογλου, στη διεύθυνση http://youtu.be/sAXb1b-km3I όσο περιμένουμε το άλμπουμ.
Ρεμπέτικα και λαϊκά, παραδοσιακά και σμυρναίικα, αλλά και κομμάτια του λεγόμενου ελαφρού τραγουδιού συνυπάρχουν στον διπλό δίσκο «Λιμάνια ξένα». Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα παραδοσιακά «Τι σε μέλει εσένανε», «Μάτια σαν και τα δικά σου», «Μήλο μου κόκκινο», «Μες στου Αιγαίου τα νερά», «Βασιλικός θα γίνω», ο «Αλήτης» του Γιώργου Ζαμπέτα, τα «Εγώ ο ξένος» και «Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο» του Τάκη Μουσαφίρη, οι «Βεργούλες» («Τα δυο σου χέρια πήρανε») του Μάρκου Βαμβακάρη, το «Ας πάν’ στην ευχή τα παλιά» του Απόστολου Καλδάρα, τα «Μην απελπίζεσαι», «Το πλοίο θα σαλπάρει» κι «Ο,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ» του Βασίλη Τσιτσάνη και πολλά ακόμα.
Συνολικά είναι είκοσι πέντε τα παλιά τραγούδια που έρχονται από το παρελθόν και αποκτούν σήμερα ηλεκτρικό ήχο, δυτικές μουσικές αναφορές, σημερινή αύρα. Κι αν μη τι άλλο, ακόμα κι αν δεν τα έχουμε ακούσει όλα, είμαστε βέβαιοι -όπως και σε κάθε δουλειά του Νίκου Πορτοκάλογλου- ότι τουλάχιστον τα τραγούδια έχουν πέσει στα χέρια ενός εξαίρετου κιθαρίστα και τραγουδοποιού που θα τα σεβαστεί και δεν θα τους στερήσει το συναίσθημα.
Άλλωστε ο σοφός Ζαμπέτας το είχε πει καλύτερα: «Η μουσική του παρελθόντος είναι η μουσική του μέλλοντος». Δείτε το βίντεο των «Θαλασσινών», που γυρίστηκε στο στούντιο του Νίκου Πορτοκάλογλου, στη διεύθυνση http://youtu.be/sAXb1b-km3I όσο περιμένουμε το άλμπουμ.
