Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Νότης Μαυρουδής: "Είμαστε ξανά στη φάση μιας ανίχνευσης ιδανικών"

Νότης Μαυρουδής: "Είμαστε ξανά στη φάση  μιας ανίχνευσης ιδανικών"
"Είμαστε ξανά στη φάση μιας ανίχνευσης ιδανικών» λέει ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής, που θα βρεθεί την σήμερα στην Καλαμάτα, για την παρουσίαση του βιβλίου του "Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα. Με δανεικά ιδανικά" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Γαβριηλίδη". Η εκδήλωση θα γίνει στο εστιατόριο "Kαννάς" (Ποσειδώνος 12, μαρίνα Καλαμάτας) στις 8.30 μ.μ.
- Μιλήστε μας λίγο για τον τίτλο του βιβλίου σας.

«Ο τίτλος του βιβλίου: “Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα” μου επιτρέπει να επεκταθώ σε διάφορα θέματα περί ελληνικού τραγουδιού. Θέματα που έχουν ριζώσει στις συνειδήσεις των Ελλήνων που από παλιά έχουν επιδείξει πάθος και εμμονές γύρω από την ευρύτατη γκάμα του τραγουδιού. Το βιβλίο μου θεωρώ πως έρχεται να προστεθεί σε μια απαραίτητη προσπάθεια να δημιουργηθεί βιβλιογραφία γύρω από το ελληνικό τραγούδι που τόσο λείπει».
- Ο κάθε λαός, είναι τα τραγούδια του;
«Θα έλεγα ναι! Με βάση την ελληνική ιστορία, αν παρατηρήσει κανείς την πορεία-εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού, υπάρχουν σαφέστατα σημάδια πως υπάρχει μια ακολουθία θεμάτων του ελληνικού τραγουδιού. Βλέπε το δημοτικό τραγούδι, το ρεμπέτικο, πολλά από τα θέματα του λαϊκού τραγουδιού, τα τραγούδια του Μίκη, του Μάνου, του Σαββόπουλου - Λοΐζου.
Νομίζω πως είναι σαφείς οι στιχουργικοί και ποιητικοί συμβολισμοί που ενυπάρχουν μέσα στο σώμα του ελληνικού τραγουδιού. Στη χώρα μας αυτή η σχέση τραγουδιού- ελληνικής κοινωνίας, υπήρξε πάντα συμπαγής».

Ζήσαμε με “δανεικά ιδανικά” γενικότερα;
«Ασφαλώς! Ηταν το οικοδόμημα όπου στήθηκε ολόκληρο το σύστημα που μας έφερε έως την πολυποίκιλη κρίση που τώρα την αναθεματίζουμε. Τώρα είμαστε ξανά στη φάση μιας ανίχνευσης ιδανικών που είναι αναγκαία για να ξεπεράσουμε τις επόμενες δύσκολες φάσεις της ζωής. Πού θα τα βρούμε αυτά; Θα τα βρούμε και πάλι στο ελληνικό περιβάλλον. Στην καθημερινό περιβάλλον. Ανάμεσα στους συνανθρώπους μας και στις όποιες ιδέες κυοφορούνται. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τον διεθνή περίγυρο και τις εξελίξεις. Παρακολουθώντας τις Τέχνες, τις Τεχνολογίες και τα Γράμματα. Τα ιδανικά, εξ άλλου, δεν αποκτώνται από τον ουρανό. Είναι επίγειες πηγές που από εμάς εξαρτάται αν μπορούμε να πάρουμε απ’ αυτές…».
- Πόσο αναγκαία είναι η ύπαρξη και διατήρηση του ελληνικού τραγουδιού, ειδικά στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε;
«Είναι απόλυτα αναγκαία! Αν ανατρέξει κανείς στο παρελθόν του ελληνικού τραγουδιού θα διαπιστώσει πως πάντα τα τραγούδια (ορισμένων συνθετών) παίζαν και ρόλο “εργαλείου συνείδησης”. Ηταν -επίσης- (το ελληνικό τραγούδι) πνευματική πηγή. Το ιδανικό θα ήταν να μην σταματήσει αυτή η λειτουργία, αρκεί να γράφονται καλά τραγούδια που να συντροφεύουν το κοινό, με πολιτισμική συνείδηση».
- Υπάρχει τίμημα για τον δημιουργό που επιμένει στην ποιότητα;
«Το τίμημα είναι μεγάλο. Και το έχουν “πληρώσει” πολλοί από τους συναδέλφους μου. Σε μια εποχή που έχει απαξιώσει τον δημιουργό, όταν το κράτος είναι ολοκληρωτικά ανύπαρκτο σε οποιαδήποτε συνδρομή στα θέματα Παιδεία-Πολιτισμός-Βιβλίο-Θέατρο-Μουσική-Κινηματογράφος, κλπ.
Το τίμημα είναι η περιθωριοποίηση και η απαξία γύρω από θέματα πολιτισμού, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί το οξυγόνο που θα έθρεφε τους ανθρώπους του πολιτισμού. Και, για να κλείσω, το σύνθημα που έχει επικρατήσει σε αυτή τη μιντιακή δημοκρατία, είναι το περιβόητο: “Η Τέχνη για τις μάζες!”. Η πλειοψηφία της “μάζας” πλέον, δεν έχει ανάγκη από τραγούδια ποιότητας. Τα έχει παραμερίσει και στη θέση τους έχει αντικαταστήσει ό,τι πιο σκοταδιστικό παράγεται από την άκρως προβληματική δισκογραφία».
Βιώνουμε μια καθημερινότητα με κραδασμούς. Είστε αισιόδοξος ότι φτάνουμε στο τέλος;
«Ποιο τέλος; Οσο υπάρχουν ενάμιση εκατομμύριο Ελληνες άνεργοι, συν τους άστεγους, χτυπημένους από τις αψυχολόγητες φορολογικές ληστείες, από την διαρκώς αυξανόμενη ανεργία των νεότερων γενεών, από την έλλειψη ανάπτυξης, την απαράδεκτη γραφειοκρατία, την ασταμάτητη ακρίβεια των προϊόντων, το “τέλος” δεν το βλέπω. Τι να σας πω; Η πολιτική μου κρίση μου λέει πως τα αδιέξοδα θα περιμένουν ακόμα (αν αντέχει ο κόσμος) ώσπου να σχηματιστούν πολιτικές δυνάμεις που να επανακτήσουν την αξιοπιστία του ευρύτερου κοινού που δεν τις εμπιστεύεται πλέον καθόλου. Και όταν λέω “πολιτικές δυνάμεις” εννοώ και την Αριστερά, που στον 21ο αιώνα έχει χάσει κάθε αξιοπιστία προοδευτικότητας».
www.eleftheriaonline.gr 
www.eleftheriaonline.gr Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ https://www.eleftheriaonline.gr/politismos/ekdiloseis/item/35318-notis-mavroudis

Next page