Μουσικές αλλά και ιστορικές μνήμες θα ξυπνήσουν στη σκηνή του Θεάτρου Τόπος Αλλού σε μια παράσταση με κεντρικούς ήρωες δύο πρόσωπα που έζησαν σημαντικές στιγμές της ελληνικής ιστορίας, μετατρέποντας στη συνέχεια τα βιώματα σε τραγούδια.
Ο λόγος για τους Μάρκο Βαμβακάρη και Μιχάλη Γενίτσαρηπου ζωντανεύουν στην παράσταση "Τα κατά Mάρκον, μια ρεμπέτικη λειτουργία",σε ερμηνεία του Τάκη Χρυσικάκου που υπογράφει και τη σκηνοθεσία.
Το κείμενο διαμορφώθηκε με τη συμβολή του Λάμπρου Λιάβα, καθηγητή εθνομουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών,που διεξήγαγε και την ιστορική - μουσικολογική έρευνα.
Η μουσικοθεατρική παράσταση ερευνά και προβάλει τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες που γέννησαν την παράδοση του ρεμπέτικου και προσδιόρισαν το ύφος και το ήθος του. Αφετηρία αποτελούν οι δραματοποιημένες αφηγήσεις δύο από τους κορυφαίους ρεμπέτες, του Μάρκου Βαμβακάρη και του Μιχάλη Γενίτσαρη, από τις αρχές του 20ούαιώνα έως τη δεκαετία του ’60, καθώς και άλλα αντιπροσωπευτικά κείμενα της περιόδου.
Η αφήγηση ξεκινά από την παλιά Σύρα του Μάρκου, για να καταλήξειστον Πειραιά της εποχής του Μεσοπολέμου, όπου η σμυρναίικη σχολή παραχωρεί τη θέση της στο πειραιώτικο ρεμπέτικο.
Σε μια εποχή κρίσιμη και μεταβατική για την Ελλάδα, με τους πρόσφυγες και τους εργάτες του λιμανιού να περιθωριοποιούνται, παρακολουθούμε τη μύησή τους στον κόσμο της "πιάτσας" και τη γεμάτη πάθος κι ένταση ζωή του ρεμπέτη, με την ιδιαίτερη ιδεολογία, τις αξίες και τα σύμβολά της. Κύριο μέσο έκφρασης, επικοινωνίας και σύμβολο ταυτότητας αυτού του κόσμου αποτελούν το τραγούδι, η μουσική και ο χορός, μέσα από τα οποία γίνεται και η αντίστοιχη "μύηση" του θεατή στο ύφος και το ήθος του κλασικού ρεμπέτικου.
Στον θεατρικό μονόλογο ξεδιπλώνονται ανάγλυφα η ξεχωριστή θέση και ο ρόλος των μουσικών ανάμεσα στους μάγκες, η τελετουργία του καφενείου και του τεκέ, η βιωματική σχέση με το μπουζούκι, η σημειολογία του ζεϊμπέκικου, το κυνηγητό από την αστυνομία, η λογοκρισία και οι εκτοπισμοί από τη δικτατορία του Μεταξά, ο ρόλος της δισκογραφίας, η διαφοροποίηση στην επιτέλεση του ρεμπέτικου μετά τον Πόλεμο με την αστικοποίηση και το πέρασμα στους επώνυμους δεξιοτέχνες-σταρ του τραγουδιού.
Η θεατρική προσέγγιση δίνει έμφαση στον "τελετουργικό" χαρακτήρα της επιτέλεσης του ρεμπέτικου, με τη δομή της παράστασης και τη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου να υποβάλλουν την ατμόσφαιρα μιας "λαϊκής Λειτουργίας", όπου "ο Ευαγγελιστής Μάρκος (Βαμβακάρης) συναντά τον Αρχάγγελο Μιχαήλ (Γενίτσαρη)".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου