Ο Mάνος Χατζηδάκις και οι απόψεις του για το λαϊκό τραγούδι

Όσα είπε σε μία από τις επιδραστικότερες συνεντεύξεις της σύγχρονης ελληνικής μουσικής

Πριν από 95 χρόνια ακριβώς, στις 23 Οκτωβρίου 1925, γεννιέται στην Ξάνθη ο Μάνος Χατζηδάκις.

Το 1945, στην καταστραμμένη από την γερμανική κατοχή Αθήνα, θα κάνει τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα πλάι στον σπουδαίο σκηνοθέτη Κάρολο Κουν, ενώ το 1948 σε ηλικία 23 χρονών, θα δώσει την ιστορική διάλεξη με την οποία, είναι ο πρώτος που φέρνει στο προσκήνιο το περιθωριοποιημένο, μέχρι τότε, ρεμπέτικο τραγούδι.

Στα επόμενα χρόνια ο Μάνος Χατζηδάκις αρχίζει να ξεχωρίζει με τις συνθέσεις του. Γράφει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο και  τον Απρίλιο του 1961 κερδίζει το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για «Τα Παιδιά του Πειραιά», της ταινίας του Ζυλ Ντασέν, «Ποτέ την Κυριακή».

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: www.in.gr...

Αποχαιρετώντας τον Αγάθωνα: Αβάντι Μαέστρο... Ρεμπέτικα

Το «Αβάντι Μαέστρο… Ρεμπέτικα» είναι και ένας φόρος τιμής στον αξέχαστο Θεσσαλονικιό ρεμπέτη Αγάθωνα 

Ο γνωστός σκιοπαίκτης και σκηνοθέτης Ηλίας Καρελλάς, μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με «Το σπίτι του Καραγκιόζη» και «Τα Χριστούγεννα του Καραγκιόζη», καθώς και στο θέατρο Κάππα με τον «Συρανό ντε Μπερζεράκ», παρουσιάζει μια παραγωγή για όλη την οικογένεια, το «Αβάντι Μαέστρο… Ρεμπέτικα».
Πρόκειται για ένα σπάνιο οδοιπορικό στη ζωή και το έργο μεγάλων συνθετών και ερμηνευτών της ρεμπέτικης και λαϊκής μουσικής, γεμάτο χιούμορ, ζωντανή μουσική και τις ανεξίτηλες στον χρόνο ατάκες του Καραγκιόζη.
Στον φωτισμένο μπερντέ του Ηλία Καρελλά, ο Καραγκιόζης συνομιλεί με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Απόστολο Χατζηχρήστο, τη Μαρίκα Νίνου, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τη Ρόζα Εσκενάζυ, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τη Σωτηρία Μπέλου, και μας αφηγούνται σπαρταριστά στιγμιότυπα από τη ζωή και την καριέρα τους. Όλοι οι συνθέτες σε γιγαντοφιγούρες συνομιλούν και με τον Καραγκιόζη αλλά και με το κοινό.

Η Λάρισα του ρεμπέτικου: 7 μαγαζιά που τα ξέρουν λίγοι.♪ ♫

Ο Μιχάλης Μαντέλας εξηγεί γιατί οι νέοι αγαπούν το ρεμπέτικο τραγούδι

Ρεπορτάζ: Εύη Μποτσαροπούλου.

---

Κάνοντας μια έρευνα για τα μαγαζιά στα οποία μπορεί κανείς να ακούσει ρεμπέτικα στη Λάρισα, άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί το ρεμπέτικο τραγούδι εξακολουθεί να προσελκύει και να γοητεύει τους νέους ανθρώπους. Και δεν υπάρχει καταλληλότερος Λαρισαίος για να συζητήσει κανείς για το ρεμπέτικο στην πόλη από τον Μιχάλη Μαντέλα, που προφανώς δεν χρειάζεται συστάσεις…

Για να καταλάβεις, μου εξηγεί ο Μιχάλης Μαντέλας, θα πρέπει να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή… Η αναβίωση του ρεμπέτικου πιστώνεται στον Γιώργο Νταλάρα, ο οποίος από το 1974 και μετά προσέγγισε ουσιαστικά το ρεμπέτικο τραγούδι με σύγχρονες ηχογραφήσεις και εξαιρετικές ενορχηστρώσεις που έδωσαν πολύ μεγάλη πιστότητα στο ήθος και στο ύφος του ρεμπέτικου. Οι φοιτητές το ενστερνίστηκαν αμέσως με αποτέλεσμα όλες οι συναυλίες στους πανεπιστημιακούς χώρους τη δεκαετία του ΄70 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄80, να έχουν σαν θέμα το ρεμπέτικο.

Τα Ρεμπέτικα και τα Λαϊκά της Φυλακής (Ηλία Σιδηρόπουλου)

source pic: spotify.com

Το ρεμπέτικο, τόσο ως τραγούδι, όσο και σαν κοινωνικό ρεύμα και στάση ζωής, γεννήθηκε και διαμορφώθηκε, τα πρώτα χρόνια της ζωής του, σ έναν κόσμο που ζούσε στο περιθώριο και στον κοινωνικό αποκλεισμό.

 
Η άρνηση του ρεμπέτη να αποδεχτεί τον μικροαστικό καθωσπρεπισμό  της εποχής του τον έφερνε πάντα σε ρήξη με την εξουσία και τους μηχανισμούς της. Συνέπεια αυτής της ρήξης  ήταν  οι συχνές συλλήψεις  των ρεμπέτηδων απ την αστυνομία, οι εξορίες τους και οι φυλακίσεις.
 

Στους στίχους  των  τραγουδιών τους, οι  ρεμπέτες, στολίζουν με πικρόχολους και βαρείς χαρακτηρισμούς και προσφωνήσεις τους αστυνομικούς και τους δεσμοφύλακες.
(Μπάτσοι, καρακόλια, μαύροι, τζουτζέδες  κτλ )

Επίσης με ακόμα μελανότερα χρώματα και ακόμα πιο γλαφυρές προσφωνήσεις περιγράφουν την φυλακή. (ψειρού, σκολιό, σίδερα, στρουγκού, γκιστάνι, κολλέγιο, χάψη, στενή, τζέλα κτλ ).
Τα πρώτα ρεμπέτικα της φυλακής  αποκαλούνταν «μουρμούρικα».

Ο προφητικός Χατζηδάκις και η Χρυσή Αυγή

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Μάνο Χατζιδάκι; Να αναφερθεί στο ογκώδες -και κλασσικό πλέον - έργο του, στον μοναδικό τρόπο που συνδύασε τη λόγια με τη λαϊκή παράδοση ή στον τρόπο που «πήρε στα χέρια του» το ρεμπέτικο τραγούδι για να του δώσει τη θέση που του αρμόζει στην ελληνική μουσική; Όλα αυτά συνθέτουν τον μεγάλο καλλιτέχνη που είχε όμως και άλλη μια ιδιότητα - αυτή του πολιτικού στοχαστή. 

Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου του 1994 αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο αλλά και ένα κενό δυσαναπλήρωτο. Η μουσική του, ο στοχασμός του και η παρουσία του μαζί με τη γενιά του '30 τον κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας.

Πέρα όμως από τους Εσπερινούς, τον μελοποιημένο Έλιοτ, τα τραγούδια με τον Γκάτσο και την Πορνογραφία υπήρξε και ένας άλλος Χατζιδάκις, ο «αστός, ουμανιστής, αναθεωρητής της Δεξιάς» όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του.

Γιάννης Αδάμος: “Ο Έλληνας τον πόνο του τον χορεύει”

Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου

Ο Γιάννης Αδάμος γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1986 στην Καρδίτσα. Τα παραδοσιακά τραγούδια που τραγουδούσε ο παππούς του στα χωράφια της Σέκλιζας καθώς και το πάθος του πατέρα του για τα ρεμπέτικα και τον Μάρκο είναι η σημαντικότερες αναμνήσης του σήμερα. Στην Καλαμάτα σπούδασε στη Σχολή Διοίκησης κ Οικονομίας ενώ στην συνέχεια χάνει ένα χρόνο από την ζωή του όπως λέει ο ίδιος υπηρετώντας στον Έβρο την στρατιωτική του θητεία όπου έγραψε πάρα πολλούς στίχους.

Ξεκίνησε γράφοντας στιχάκια σε ηλικία 12 ετών όταν σε μια εργασία για το σχολείο έγραψε ένα παιδικό ποίημά για την άνοιξη. Από τότε όσο θυμάται τον εαυτό του σχεδόν κάθε βράδυ γράφει στίχους. Στα 13 του ξεκίνησε να μελετάει μουσική καθώς βρίσκει ένα τρίχορδο μπουζούκι του πατέρα του στην αποθήκη της γιαγιάς του. Αμέσως ξεκινάει μαθήματα σε Ωδείο της Καρδίτσας όπου δύο χρόνια αργότερα το εγκαταλείπει λόγο οικονομικών δυσκολιών. Αυτοδίδακτος από τότε μελετάει ακόμη και σήμερα μουσική καθώς όπως λέει η μουσική είναι ατελείωτη σαν τον γαλαξία μας , όσο μελετάς τόσο θες να μάθεις. Παίζει τζούρα , μπαγλαμαδάκι , μεσομπούζουκο και κιθάρα.

Το 2012 αποφασίζει με δύο φίλους του να δημιουργήσουν το μουσικό σχήμα Ροζ Πένες παίζοντας τραγούδια του Γιώργο Μιχαήλ , Θανάση Παπακωνσταντίνου , Σωκράτη Μάλαμα και πολλά ρεμπέτικα σε μαγαζιά της πόλης.

Διαβάστε την συνέχεια της συνέντευξης εδώ: www.maxmag.gr...

Τα τραγούδια έχουν ιστορία: Ποιος ήταν ο Καπετανάκης που είχε «ντούγκλα στο μουστάκι»

«Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη…». Τραγούδι του 1975 που ίσως πρωτοτραγουδήθηκε από τον Παναγιώτη Μιχαλόπουλο και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές σε ταβέρνες αλλά και… σκυλάδικα της εποχής. Τη μουσική φέρεται να έχει γράψει ο Λεονάρδος Μπουρνέλης ενώ στιχουργός… υπογράφει ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος.

Οι στίχοι:

Δεν ξανακάνω φυλακή.
με τον Καπετανάκη
που `χει ντούγκλα στο μουστάκι
τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε.

Τη δόλια τη μανούλα μου
την πότισες φαρμάκι,
αχ, εσύ Καπετανάκη.
Τα μελιτζανιά να μην τα βάλει πια.

Ξυπνώ και βλέπω σίδερα,
στη γη στερεωμένα
τα παιδάκια τα καημένα.
Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε.

Ομοιότητες