Βούρλα, ένα τεράστιο δημόσιο μπορντέλο στη Δραπετσώνα που έφτιαξε ο δήμος του Πειραιά και φρουρούσε η αστυνομία

Οι πελάτες και το ψώνισμα, τι ήταν το μπανιστήρι, πώς αντιμετώπιζαν οι πόρνες τις θεούσες, σε τι χρησίμευε η σφυρίχτρα, ουσίες, οινοπνεύματα, η τραγική ιστορία του Ανέστη Δελιά με την Κούλα τη Σκουλαρικού και προσωπικές ιστορίες γυναικών των Βούρλων

Η πελάτες και το ψώνισμα

Τα Βούρλα ήταν ανοιχτά για τους πελάτες από το πρωί που άνοιγε η πορτάρα, μέχρι τη νύχτα που ξανάκλεινε. Σύμφωνα με την αστυνομική διάταξη τη χειμερινή περίοδο (από Σεπτέμβρη μέχρι Απρίλη) τα Βούρλα έκλειναν στις 11 το βράδυ και τη θερινή στις 12. Ένα κουδούνι ειδοποιούσε δέκα λεπτά πριν και ξαναχτυπούσε δέκα λεπτά μετά. Οι πελάτες έπρεπε να τα μαζέψουν και να φύγουν. Οι κοπέλες τηρούσαν το ωράριο, γιατί η παράβαση σήμαινε τιμωρία.
Μερικοί αγαπητικοί διανυκτέρευαν στο δωμάτιο της αγαπητικιάς τους. Σοβαρή παράβαση, αλλά καμία από τις άλλες γυναίκες δεν κάρφωνε.
Η είσοδος στους ανήλικους κάτω των 18 απαγορευόταν. Επίσης και σε όσους εμφανώς έπασχαν από αφροδίσιο. Οι υπόλοιποι υποβάλλονταν σε ιατρική εξέταση. Τουλάχιστον έτσι όριζε ο κανονισμός.
Οι πελάτες πήγαιναν κατευθείαν στην κάμαρα της πόρνης της προτίμησής τους και χτυπούσαν την πόρτα. Αν είχε άλλον πελάτη μέσα, η κοπέλα φώναζε: «Άλλος είναι μέσα!».
Μία κουφή πόρνη είχε κρεμάσει έξω από την πόρτα της ένα ρόπαλο, για να χτυπάνε οι πελάτες δυνατά και να τους ακούει.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ...