Η ιστορική συνάντηση του Παοκτζή ηγέτη με τον Μανώλη Ρασούλη ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ο Μανώλης Ρασούλης, συναντήθηκε με τον «μάτζικ» όπως τον αποκαλούσε Γιώργο Κούδα και εξομολογήθηκαν στη δημοσιογράφο Κρυσταλία Πατούλη άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν τους.
Μίλησαν για την ιστορία του τραγουδιού «Πότε Βούδας Πότε Κούδας», το αριστερό τους παρελθόν και παρόν, το ρεκόρ του Κούδα στο βιβλίο Γκίνες και τα λόγια του πατέρα του, που ακόμα του φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Όπως αποδείχτηκε, πρόλαβαν οριακά, αφού η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του μουσικού.
Η «κάργα Αριστεράντζα» του Ρασούλη και η συμβουλή του πατέρα Κούδα στον γιο του
Όπως είπε ο Γιώργος Κούδας
: «Ο πατέρας μου ήταν αριστερός, κυνηγήθηκε, πήγε εξορίες και στον
πόλεμο πιάστηκε όμηρος, αλλά γλίτωσε.
Όταν στα παιδικά μου χρόνια πήγα το πρώτο μου ταξίδι με την
Εθνική Νέων στις χώρες του τότε Παραπετάσματος και είδα ανθρώπους να
περιμένουν στην
ουρά να πάρουν ένα ψωμί, γύρισα και του είπα
«Πατέρα εμείς είμαστε κομμουνιστές τώρα;» και εκείνος μου
απάντησε: «κοίταξε να δεις παιδί μου δεν είναι να ‘σαι κομμουνιστής,
δεξιός ή δεν ξέρω κι εγώ τι, είναι να’ σαι άνθρωπος. Τα πάντα, και τα
συστήματα ακόμα, εξαρτώνται από τον άνθρωπο».
Ο Μανώλης Ρασούλης από την άλλη θυμήθηκε την απάντηση που του
έδωσε ο πατέρας του όταν τον ρώτησε ο ίδιος γιατί δεν πήρε τη σύνταξη
που δικαιούταν από την Εθνική Αντίσταση: » Ήταν κι αυτός σκληρός ΚΚΕ,
πήγε στην Αλβανία, μετά εξορία, στις φυλακές των Ιταλών και όταν δίναν
τις συντάξεις για την Εθνική Αντίσταση, του λέω «Δεν θα πας να πάρεις τη
σύνταξη»; Μου λέει «Εγώ πολέμησα για την πατρίδα μου, δεν πολέμησα για
τη σύνταξη». Περάσαμε κι εμείς από την Αριστεράντζα κάργα.
Το ρεκόρ Γκίνες,ο ΠΑΟΚ και τα δάκρυα για τα λόγια του πατέρα του
Ο «Μεγαλέξανδρος» – όπως τον αποκαλούν οι Θεσσαλονικείς- του ελληνικού ποδοσφαίρου εξομολογήθηκε πως σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του θεωρεί τη δήλωση που έκανε ο πατέρας του σε μια εκδήλωση που είχε γίνει προς τιμήν του. Όταν του ζήτησαν να πει δυο λόγια για τον γιο του εκείνος απάντησε: «Τι να πω εγώ για το παιδί μου, μιλάει όλο το γήπεδο γι” αυτόν».
Στα 49 του χρόνια ο Γιώργος Κούδας έκανε μια φιλική συμμετοχή σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, γεγονός που σε συνδυασμό με τις 504 συμμετοχές σε μια ομάδα και το ότι αγωνίστηκε από 16 χρονών σε αυτή τον κατέγραψαν στο ρεκόρ Γκίνες.
Στην καριέρα του έβαλε περίπου 170 γκολ και αν δεν μεσολαβούσε η διετής αποχή από τα γήπεδα εξαιτίας της περιπέτειας με τη μεταγραφή στον Ολυμπιακό που δεν έγινε ποτέ, θα ήταν σίγουρα περισσότερα. Στην ερώτηση της δημοσιογράφου για εκείνη την δύσκολη περίοδο της αποχής από τα γήπεδα ο Γιώργος Κούδας απάντησε:
«Υπήρξε μια λάθος κίνηση από πλευράς του πατέρα μου, που δηλαδή ιστορικά αποδείχθηκε ότι ήταν λάθος. Αντιστάθηκε ο κόσμος και σε μία άλλη ανομία που προσπάθησε να γίνει και δεν την άφησε να εξελιχθεί. Με αποτέλεσμα να γυρίσω πίσω στον ΠΑΟΚ και να γίνει όλο αυτό που μάλλον έπρεπε να γίνει.
Δεν μπορούσα να φύγω από τον ΠΑΟΚ. 12 χρονών υπέγραψα το δελτίο και δεν γινόταν να έχεις την ευχέρεια της μεταγραφής όπως είναι σήμερα, ήσουν δέσμιος αυτής της υπογραφής. Μόνο με τη συναίνεση που δινόταν σπάνια τότε, αλλά εδώ είχε γίνει ολόκληρος πόλεμος. Όποιος θα έβαζε την υπογραφή του θα τον κρεμούσαν από το Λευκό Πύργο».
Η ιστορία του τραγουδιού «Πότε Βούδας – Πότε Κούδας»
Ο Μανώλης Ρασούλης αποκάλυψε πως ο Κούδας τρόμαξε όταν άκουσε στο ραδιόφωνο για πρώτη φορά το τραγούδι. «Έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο και… έπεσα επάνω στο «Κούδας» και λέω τι έχω κάνει;» Όταν ρωτήθηκε ο μουσικοσυνθέτης για την έμπνευση του να «ταιριάξει» τον Βούδα με τον Κούδα ο ίδιος απάντησε:«Η ουσία του βουδισμού είναι να παίρνεις τη ζωή σαν παιχνίδι. Ο Βούδας από τη μια πλευρά το δίδασκε αυτό και ο Κούδας από την άλλη δίδασκε το ίδιο, αλλά στο ανθρώπινο επίπεδο: Πως το παιχνίδι είναι η ξανακατακτημένη παιδικότητα που ονομάζουμε «βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο!». Γιατί ο Γιώργος ήταν «βραζιλιάνος» ποδοσφαιριστής, ήταν μάτζικ! Έτσι μου «έκατσε» πολύ στιχουργικά, το Βούδας – Κούδας.Και εγώ πλέον λέω «και Βούδας και Κούδας» δηλαδή έχουμε και το ανθρώπινο και το θεϊκό. «Μακάρι να αντιλαμβανόμασταν τη ζωή μας σαν ένα παιχνίδι που έχει μαγεία, μας οδηγεί κάπου, στη γνώση, στην απελευθέρωση, στη λύτρωση. Να ζούμε όπως ο Κούδας έπαιζε μπάλα. Αέρινος, δυνατός, μάτζικ. Παιχνίδι με νόημα, ζωή με νόημα. Ελπίζω να βάλω κι εγώ –πολιτιστικά μιλώντας- γκολ στα δίχτυα της άγνοιας.»
Η συνέντευξη του Μανώλη Ρασούλη και του Γιώργου Κούδα δόθηκε στη δημοσιογράφο Κρυσταλία Πατούλη για λογαριασμό του περιοδικού Thessaloniki Comfidetial το 2010. Κεντρική φωτογραφία: Δημήτρης Ανδρίτσος
