Αθήνα - Ιερουσαλήμ: Ένα ρεμπέτικο δρόμος..

Επιστρέφοντας στην πατρίδα από το Ισραήλ -όπου είχα πάει να καλύψω το Παγκόσμιο Συνέδριο Επιστημών (World Science Conference Israel) για τη Huffington Post Greece- με την (πολύ) πρωινή πτήση το μόνο πράγμα που δεν περίμενα να συναντήσω στο αεροδρόμιο ήταν ένα κανονικότατο και άξαφνο μίνι ρεπορτάζ, και μάλιστα μουσικό. Πολύ περισσότερο δεν περίμενα ότι το πρώτο κείμενο που θα έγραφα μετά από ομιλίες, παρουσιάσεις, συναντήσεις, start-ups, περιηγήσεις, προσκυνήματα κι άλλα πολλά, θα ήταν το ακόλουθο. Τα απρογραμμάτιστα όμως είναι και τα καλύτερα.

Περνώντας λοιπόν τον πρώτο εξαντλητικό έλεγχο και σέρνοντας τη βαλίτσα μου νυσταγμένα, λίγα μέτρα μπροστά μου, σε μια ατέλειωτη ουρά ανθρώπων, άκουσα ελληνικά. Δύο ευδιάθετοι τύποι με μπουζούκια στην πλάτη περίμεναν πίσω από μια κυρία, λέγοντάς της κάθε τόσο «Έλα Μαρικάκι, φτάνουμε Μαρικάκι, τώρα στρίβουμε και περνάμε τον έλεγχο». Χάρηκα στην αρχή στο άκουσμα της γλώσσας, γρήγορα η κούραση έγινε όμως νύστα, και τα πράγματα προχώρησαν νωχελικά μέχρι την πύλη μας. Εκεί, συνειδητοποίησα ότι το «Μαρικάκι» που ήρθε και κάθισε δυο θέσεις δίπλα μου, δεν ήταν άλλη από τη γνωστή τραγουδίστρια Μαριώ, και τους μουσικούς της, που είχαν έρθει για συναυλία στην Ιερουσαλήμ (!). Λίγο η καλή διάθεση όλων για κουβέντα, λίγο η ώρα που δεν περνούσε, ξεκινήσαμε τη συνέντευξη που ακολουθεί:

Ο Πειραιάς όπως τον έζησε ο Ρεμπέτης Νίκος Μάθεσης

Ο Νίκος Μάθεσης ή αλλιώς Τρελάκιας περιγράφει τις άγριες μέρες του Πειραιά

Ο Νίκος Μαθέσης  γεννήθηκε το 1907 στην Σαλαμίνα. Γύρω στα 1916-1917 εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στον Πειραιά, στον Άγιο Νικόλαο στο Τελωνείο. Ο πατέρας του, ο Γιώργος Μάθεσης, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ιχθυέμπορους στην Κεντρική Ιχθυαγορά του Πειραιά. Το 1922 ο Ν. Μάθεσης, σε ηλικία 15 ετών, βρέθηκε στην ψαραγορά κι από εκεί, όπου μεγάλωσε κι ανδρώθηκε, μπήκε, αργότερα, στην πιάτσα του Πειραιά.
Ο Νίκος Μαθέσης ή αλλιώς Τρελάκιας ήταν ένας από τους πιο γνωστούς ρεμπέτες με μεγάλες επιτυχίες όπως το «Βρε μάγκα το μαχαίρι σου» και το «Σε διώξαν από την Κοκκινιά». Ήταν πασίγνωστος. Μόλις έλεγε Νίκος Τρελάκιας, τον γνωρίζανε και οι πέτρες. Το 1938 μάλιστα έκανε και φόνο, όπου, βρισκόμενος σε άμυνα, σκότωσε τον Στρίγκλα, τον μάγκα και το φόβητρο της Φρεαττύδας.
Ο Νίκος Μαθέσης περιγράφει πως σκότωσε τον Στρίγλα:”Το 1938 έκανα το φόνο. Υπήρχε ένας μάγκας τότε που ήταν το φόβητρο της Φρεαττύδας......
Ήταν άγριος και αιμοβόρος μάγκας φορτωμένος με τσαμπουκάδες και παλιές καταδίκες, είχε χρόνια στη φυλακή. Ήταν σκυλόμαγκας που σκότωνε με το παραμικρό. Άνοιξα μαζί του προηγούμενα σ’ έναν τεκέ και επειδή ήταν κι άλλοι μάγκες μπροστά, τον πείραξε αυτό πολύ και μου το βάστηξε. Έτσι, ήρθε ένα απόγευμα στην Αγορά, στον πάγκο μου, μαζί μ’ έναν ξάδερφό του στρατιώτη που ήταν σεσημασμένος κακοποιός. Μου επιτέθηκαν ξαφνικά χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο ξάδερφός του με κράτησε από το δεξί χέρι κι αυτός έβγαλε τη φαλτσέτα και με χτύπησε στο λαιμό, αριστερά και στην ωμοπλάτη.

Από που προέρχεται η λέξη μπάτσος και ποια η σημασία της στα ρεμπέτικα τραγούδια;

 

Από που προέρχεται η λέξη μπάτσος και ποια η σημασία της στα ρεμπέτικα τραγούδια; Μια λέξη που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τον απλό λαό και η οποία μιλάει υποτιμητικά για τα όργανα της τάξης

Η μαγεία της ελληνικής γλώσσας δεν κρύβεται μόνο στη γλώσσα της διανόησης, αλλά και στη γλώσσα των απλών ανθρώπων, όπως καταγράφονται στη λαϊκή τραγουδοποιία, είτε είναι ανώνυμη (δημοτικά τραγούδια), είτε επώνυμη (λαϊκά τραγούδια).

Γιώργος Ξηντάρης: «Πρώτη ύλη είναι ο Μάρκος» (Βίντεο)

Συνέντευξη: Ηρακλής Οικονόμου στο www.toperiodiko.gr
 
Βαριέμαι τις συμβουλές, τις προστακτικές και το lifestyle, αλλά επιτρέψτε μου να σας πω το δικό μου μυστικό για την καλοκαιρινή σας ευτυχία: ταξίδι στη Σκόπελο και βόλτα στην «Ανατολή». 
Τα υπόλοιπα αφήστε τα στον κύριο του μαγαζιού και στους φοβερούς και τρομερούς γιους του, τον Αντώνη και τον Θοδωρή, που πάνω στο κάστρο της Χώρας έχουν στήσει το δικό τους ρεμπέτικο λημέρι.

Η κουβέντα που θα διαβάσετε έγινε πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά δεν μου πήγαινε να τη δω δημοσιευμένη φθινόπωρο, σαν αποχαιρετισμό. Ενώ τώρα, με τα εισιτήρια στο χέρι για άλλο ένα ταξίδι στη Σκόπελο και φέτος, μου φαντάζει περισσότερο σαν πρόσκληση.
Κυρίες και κύριοι, ο μεγάλος ρεμπέτης Γιώργος Ξηντάρης στο «Περιοδικό»!

Νίκος Χατζόπουλος ο δεξιοτέχνης του βιολιού ! ! (Video)

Ο Νίκος Χατζόπουλος ή απλά Nicos κατάγεται από μουσική οικογένεια της Νάξου.
Οι μουσικές ρίζες του, λόγω της μεγάλης μουσικής παράδοσης της οικογένειάς του και ιδιαίτερα του πατέρα του Ιωάννη Χατζόπουλου, ο οποίος ήταν ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της γενιάς του στο κλαρίνο.
Ξεκίνησε να μαθαίνει βιολί σε ηλικία 7 με δάσκαλο τον Γιώργο Μαργιολά και σε σύντομο χρονικό διάστημα διακρίνεται το ταλέντο του, ο πατέρας του τον παρότρυνε να γραφτεί στο ωδείο για να γίνει ένας ολοκληρωμένος μουσικός όπως του είχε πει.
Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο βιολί στο «Ελληνικό Ωδείο», με εκπαιδευτικό την κα Μπενετάτου και στο "Απολλώνιος Ωδείο" με τον καθηγητή Μιχάλη Χριστοδούλου συνέχισε τις σπουδές του, ενώ ασχολήθηκε επαγγελματικά με το βιολί από την ηλικία των 12 μαζί με τον πατέρα του.
Σε ηλικία 14 ετών έδωσε εξετάσεις στο ελληνικό ραδιόφωνο και την έγκριση του Σίμωνα Καρά (υπεύθυνος για το παραδοσιακό κομμάτι της ελληνικής μουσικής στην Ελλάδα) άρχισε να συμμετέχει στις παραδοσιακές μορφές αυστηρά παίζοντας ελληνική παραδοσιακή μουσική και μουσική της Μικράς Ασίας.

10 χρόνια χωρίς την Βίκυ Μοσχολιού

By Νίκος Μουρατίδης
Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που έφυγε απ’ την ζωή η μεγάλη ερμηνεύτρια των λαϊκών τραγουδιών, η μούσα μεγάλων συνθετών και στιχουργών, και όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο γίνεται αισθητή η απουσία της. Η φωνή και ο τρόπος που ερμήνευε τα λαϊκά είναι αξεπέραστος.

Η Βίκυ Μοσχολιού ήταν τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια του λαϊκού τραγουδιού, γεννημένη στην γειτονιά της Αθήνας που λέγεται Μεταξουργείο. Ξεκίνησε την καριέρα της το Πάσχα του 1962 στην «Τριάνα» του Χειλά δίπλα στο Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Δούκισσα. Καθιερώθηκε το 1964 όταν ο Σταύρος Ξαρχάκος γοητευμένος από την χροιά της φωνής της, της εμπιστεύτηκε το «Χάθηκε το φεγγάρι» στην ταινία «Λόλα». Τον επόμενο χρόνο το τραγούδι της «Ένα αστέρι πέφτει – πέφτει» έγινε μεγάλη επιτυχία και όλη η Ελλάδα έμαθε την ύπαρξη της.

Στην αγκαλιά του Μάρκου.

"Αρνάκι ήταν ο Μάρκος, ψυχούλα. Αν και ήταν δύο μέτρα, και ζούσε τη νύχτα από παιδί, άνθρωπο δεν πείραζε, ποτέ του".
Αυτά μας είπε η- εξαιρετικά ενθουσιώδης, ευχάριστα μαγεμένη - κοπελίτσα που μας περίμενε στο μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη, σε ένα απ' τα γραφικά, μαγευτικά σοκάκια της Άνω Σύρου, ένα αυγουστιάτικο βραδάκι. Τα ίδια διατείνονταν φίλοι, μελετητές, συνοδοιπόροι και θαυμαστές στο ντοκιμαντέρ που προβαλλόταν στο δεύτερο χώρο του Μουσείου- το υπόγειο του κτιρίου. Υπόγειο, τι άλλο; "Αρνάκι ο Μάρκος. Κανέναν δεν πείραζε".
Και ο κόσμος μας- ο κόσμος του χθες, ο κόσμος του σήμερα και κόσμος του αύριο, σίγουρα, του αύριο- που το' χει πάρει εργολαβία και απόφαση, θαρρείς, να γεννάει λύκους και λύκους να δοξάζει, από λύκους να κουμαντάρεται, τη λύση για τα αρνάκια πια την ξέρει καλά. Στη ψάθα πέθανε ο Μάρκος, ξεχασμένος και παρατημένος, εκμεταλλευμένος και γελασμένος, ταπεινός μα όχι ταπεινωμένος. Όπως τόσοι άλλοι: στη ψάθα, έπειτα από χρόνια αναγνώρισης και δεκαετίες προσφοράς.

String Demons: Οι ρόκερ της κλασικής μουσικής

Οι «String Demons», δηλαδή τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Λυδία Μπουντούνη, διασκευάζουν από Μπαχ, Χατζιδάκι και Queen, μέχρι Βαμβακάρη και Μάικλ Τζάκσον, ενώ γράφουν και δικά τους κομμάτια.

ΓΙΩΤΑ ΣΥΚΚΑ  

Τα βιντεάκια που «ανεβαίνουν» κατά καιρούς στο Youtube με τις διασκευές τους, ξεσηκώνουν τους χρήστες του Διαδικτύου. Τα αδέρφια Μπουντούνη, ο Κωνσταντίνος και η Λυδία, μαγνητίζουν, συγκινούν και ξεσηκώνουν είτε παίζουν τα Cello Solo Live - La Parmavera του Βιβάλντι, και «Της αγάπης αίματα» του Μίκη Θεοδωράκη, είτε τα «Καβουράκια» του Τσιτσάνη» και το «Fear of the dark» των Iron Maiden. Ακόμη περισσότερο τα παραδοσιακά ικαριώτικα δοξάρια.

Παιδιά του Βαγγέλη Μπουντούνη και της Μάρως Ραζή, δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τη μουσική οικογένεια. Διάλεξαν όμως το βιολοντσέλο και το βιολί αντί για την κιθάρα. Ως «String Demons» (δαίμονες των εγχόρδων) κινούνται απενοχοποιημένα σε όλα τα είδη, αρκεί κάτι να τους συγκινεί. Διασκευάζουν με ευκολία από Μπαχ, Χατζιδάκι, Queen, μέχρι Βαμβακάρη και Μάικλ Τζάκσον, ενώ γράφουν και δικά τους κομμάτια. Ο χαρακτηρισμός «ρόκερ της κλασικής» τους ταιριάζει γάντι, γιατί κάθε τους εμφάνιση είναι εμπειρία για τον θεατή.

Μαριώ..(Μαρία Κωνσταντινίδου-Σταματίου )

zappit.gr

Η Μαριώ γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1945. Το πλήρες όνομα της ρεμπέτισσας της Θεσσαλονίκης είναι Μαρία Κωνσταντινίδου-Σταματίου και πρόκειται για μια από τις εκφραστικότερες εκπροσώπους του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.
Η Μαριώ βαφτίστηκε στη μουσική από τα 13 της, τραγουδώντας και παίζοντας ακορντεόν δίπλα στον πατέρα της, που ήταν επίσης μουσικός.

Με βάση τη Θεσσαλονίκη έχει περιοδεύσει στις περισσότερες ελληνικές πόλεις, καθώς και την Ευρώπη, Σκανδιναβία και Αμερική. Πρωτοβγήκε στο πάλκο τραγουδώντας Δερβενιώτη και Βίρβο και είχε την τύχη να τραγουδήσει δίπλα στον Μάρκο Βαμβακάρη.

Συμμετείχε στους δίσκους "Η Θεσσαλονίκη στα Ρεμπέτικα" και "Η Θεσσαλονίκη στα Ρεμπέτικα Νο 2", (οι πρώτες ανθολογήσεις ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών με θέμα τη Θεσσαλονίκη), "Σβήστα Όλα", "Πάμε Τσάρκα", "Ρεμπέτικο Τραγούδι 1935 - 1959", "Ο Αραμπάς", "Αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη".

«Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ…ΟΙΜΩΓΗ* ! ΚΑΙ…ΚΑΘΑΡΣΗ!» «ΤΟ…ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ!»

Γράφει ο Μπάμπης Κ.Μώκος
                              «Γύρω γύρω το σκοτάδι
                              κι’είναι μήνας Αύγουστος.
                              Και στη μέση ένας μάγκας
                              να χορεύει μεσ’ το φώς.
                                                                  
                              Τά’ χει χάσει ,όλα
                              κι’ήτανε σε όλα,
                              άρχοντας και δυνατός.
                              Τώρα πώς  γυρίζει
                              στο χορό λυγίζει
                              είναι μόνος και φτωχός»..
                                             (Νίκος Ξυδάκης)
            
Κανείς , μα κανείς «ειδικός» η μουσικοαπασχολούμενος  δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα
να αποδείξει με στοιχεία βάσιμα και την καταγωγή της λέξης –του όρου και την προέλευση  του χορού αυτού καθ’ εαυτού.
Γνώμες ,εικασίες και ιστορικοφανείς αναφορές από τάχα ειδήμονες υπάρχουν  άπειρες .

Κώστας Βίρβος: Πανελλήνια συγκίνηση για το θάνατο του κορυφαίου στιχουργού..

Συγκίνηση στο πανελλήνιο προκάλεσε ο θάνατος του κορυφαίου στιχουργού Κώστα Βίρβου, ενός από τους πλέον πολυτραγουδισμένους καλλιτέχνες της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Βίρβος, που γεννήθηκε το 1926 στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας και ήταν πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών.

Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε ως στιχουργός με το λαϊκό τραγούδι, χώρο στον οποίο διακρίθηκε από το 1950. Άφησε πίσω του μία πλούσια «κληρονομιά» από 2.500 τραγούδια, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι πλέον κλασικά και συμπεριλαμβάνονται στα «διαμάντια» της ελληνικής δισκογραφίας.

Συνεργάστηκε με τους περισσότερους από τους κορυφαίους συνθέτες και ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού, μεταξύ αυτών ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κ.α.

Ρίτα Σακελλαρίου: Αυτός ο άνθρωπος, αυτός...

 

Αυτός, ο άνθρωπος αυτός... Η μοναδική στην αυθεντικότητα της, λαϊκή τραγουδίστρια Ρίτα Σακελλαρίου, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, πριν από 16 χρόνια....

Αρχίζοντας από το τέλος, η Ρίτα Σακελλαρίου έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, 6 Αυγούστου 1999, χτυπημένη από τον καρκίνο.
Λέγεται ότι, τα τελευταία της λόγια ήταν «κι είχα τόσα να κάνω....» Ήταν 64 χρονών.
Δεν ήταν μόνο η φωνή της, ούτε τα τραγούδια που είχε ερμηνεύσει -καλά και κακά, τραγούδια που ωστόσο ήταν καθρέφτης της εποχής, από τα '60ς μέχρι τα '90ς, δηλαδή ένα ρεπερτόριο που είχε Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Γαβαλά, αλλά και Καρβέλα- ήταν κυρίως, η αυθεντικότητα της.