Η Μαρίκα Παπαγκίκα γεννήθηκε στην Κω την 1η Σεπτεμβρίου του 1890. Μετά από λίγα χρόνια η οικογένεια της μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και η Μαρίκα τραγουδά σε νυχτερινά κέντρα των ελληνικών αποικιών.
Το 1915 ξαναβρίσκουμε τα στοιχεία της στην Νέα Υόρκη όπου διαμένει μαζί με τον άντρα της Κώστα Παπαγκίκα (σαντούρι) και εργάζονται σε νυχτερινά κέντρα. Το 1918 ιδρύουν την Victor Record Company, όπου και ηχογραφούν έναν μεγάλο αριθμό τραγουδιών. Από τα χρήματα των πωλήσεων, αλλά και από τις περιοδίες που έκαναν ανοίγουν το 1925 το πρώτο καφέ αμαν της Νέας Υόρκης με την ονομασία “Της Μαρίκας”.Την εποχή αυτή ίσχυε και η ποτοαπαγόρευση, και το μαγαζί τους ήταν και παράνομο ποτοπωλείο. Με την οικονομική κρίση του 1929 έχασαν τα πάντα, και εκεί σταμάτησε και η δισκογραφική καριέρα της. Πεθαίνει το 1943.
Η Μαρίκα Παπαγκίκα διακρινόταν για το πλούσιο ρεπερτόριο της, από ελαφρά, δημοτικά, ευρωπαικά μέχρι ρεμπέτικα τραγούδια, αλλά κυρίως για το Σμυρνέικο ύφος με το οποίο τραγουδούσε. Ήταν μια γυναίκα δραστήρια, μαχητική και διεκδικητική με δυναμικότατο χαρακτήρα. Θεωρείται από τις κυριότερες εκπροσώπους του ρεμπέτικου και σμυρνέικου τραγουδιού.
Δεν υπήρξε στην εποχή της καμία αναφορά για αυτήν ούτε στον Ελληνικό, αλλά ούτε και στον Ελληνοαμερικάνικο τύπο, καθώς τα καφέ-αμαν θεωρούνταν από κάποιους προσβολή και “πληγή” για την Ελλάδα και οτι εμπόδιζαν την καλή αποδοχή των Ελλήνων στην Αμερική…
Μπορείτε να κατεβάσετε διάφορα τραγούδια της σε ένα αυμπιεσμένο αρχείο πατώντας ΕΔΩ
Με το θέμα της Μαρίκας Παπαγκίκα έχω ασχοληθεί από παλιά, σε ότι αφορά τον θάνατό της. Η Μαρίκα Παπαγκίκα πέθανε περίπου στα 100 της στη Ρόδο. Πιστεύω ότι κάτι κρύβεται στην ζωή της από ένα σημείο και μετά. Προσωπικά την γνώρισα και μου έχει δώσει και φωτογραφίες της. Έζησε επίσης ένα διάστημα (στον πόλεμο) στην Σύμη μαζί με τον άνδρα της και εκεί που έμενε, δίπλα της (μια πόρτα που λέμε) ζούσε και ο λυράρης Αντώνης Πολιάς. Εκείνος αγόρασε και το γραμμόφωνό της καθώς και αρκετούς δίσκους της. Ο Πολιάς μου έδωσε κατόπιν εμένα και το γραμμόφωνο και τους δίσκους. Η κυρα Μαρίκα (έτσι την γνώριζα εγώ) είχε παντρευτεί τον Συμιακό σαντουριέρη Καστρουνή (ο οποίος της έπαιζε και στους δίσκους). Στη Ρόδο είχε ένα τριόροφο αρχοντικό και νοίκιαζε δωμάτια (στην οδό 25ης Μαρτίου). Τελευταία μου έλεγε ένας θείος μου που έμενε χρόνια σε δωμάτιό της, ότι σπούσε
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ο σαντουριέρης αναφέρεται ως Παπαγκίκας;
Διαγραφή