Μαρίκα Νίνου - Σαν άστρο.

ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ

Η ζωή και η προσωπικότητα της Μαρίκας Νίνου δίνει το έναυσμα σε μια παράσταση που ζωντανεύει με δωρικότητα, αρχοντιά και πάθος το «μύθο» της σπουδαίας τραγουδίστριας, καθώς και του ρεμπέτικου.

Έχει μια δωρικότητα και μαζί μια λαϊκή αρχοντιά και μια φλόγα η παράσταση που υπογράφει η Μαριάννα Κάλμπαρη, καθώς και πάθος και συναίσθημα, όπως η μουσική και τα τραγούδια των ρεμπετών. Ο "μύθος" της Μαρίκας Νίνου δίνει το έναυσμα για μια σκηνική αναμέτρηση μαζί του, όχι για να ψάξει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, αλλά για να φέρει κάτι από αυτόν στο δικό μας τώρα, μαζί με τους μύθους των άλλων μεγάλων του ρεμπέτικου, του Βασίλη Τσιτσάνη, της Σωτηρίας Μπέλλου.

Τα παιδικά χρόνια του Μάρκου Βαμβακάρη.

Κείμενο:Μάρκος Βαμβακάρης

---

«Θυμάμαι το θέρο στο χωριό όταν ήμουνα παιδί. Aπέναντι στο χωριό ήταν η χωράφα, ένα μεγάλο χωράφι. Mας χώριζε ο ποταμός ο Πλατύς. Eίχε ένα αλώνι εκεί. Xαρά στ’ αλωνίσματα! O ποταμός έφευγε από την Πηγή, πιο πάνω ακόμα, και είχε την ονομασία Πλατύς στο μέρος αυτό. Mετά όσο κατέβαινε ο ποταμός δε θα μπορέσω να ξέρω πώς τον λέγανε. O ίδιος θα ήτανε. Kαι πέρναγε από τα Σαντορινέικα που λέγαμε και πήγαινε και χύνονταν στη θάλασσα.

Tα Σαντορινέικα ήταν γειτονιά. Yπήρχαν πολλοί Σαντορινιοί εκεί όπου καθόντουσαν και πηγαίναμε κει και παίζαμε στα ποτάμια με τα νερά. Eκάναμε βαποράκια ψεύτικα από χαρτόνια, από τενεκέδες. Eίχε κάτι γούβες στις οποίες εσταμάταγε το νερό και κει παίζαμε διάφορα παιδάκια, εγώ, κάποιος άλλος Πέτρος Δελασούδας, ένας άλλος Πέτρος Προβελέγγιος, ένας άλλος Δημήτριος Δελασούδας, πολλά παιδάκια δηλαδή της συνοικίας του Σκαλιού. Tο ποταμάκι αυτό τότε είχε πάντα λίγο νερό ακόμη και το καλοκαίρι απ’ την πηγή, και παίζαμε.

«Εδώ τα καλά τραγούδια!» Νέος δίσκος για τον Γιώργο Μαργαρίτη. ♪ 🎙🎤 ♫

Σέρβικα και κάντρι, ρέγκε και καμηλιέρικα ζεϊμπέκικα, όλα ηχογραφημένα ζωντανά στο στούντιο

Τι να αποδείξει πια ο Γιώργος Μαργαρίτης; Ότι είναι απ’ τους «Μοϊκανούς» του λαϊκού τραγουδιού; Ότι η φωνή του ανήκει σε όλους, είναι βαθύ στοιχείο του δικού μας εαυτού; Ότι είναι ανοιχτός στο παιχνίδι και στις παράξενες συνεργασίες;

Όλα αυτά τα έχει αποδείξει και με το παραπάνω.

Ο Βαμβακάρης είχε άποψη για τον Τσιτσάνη και την είπε!

Με αφορμή την παραμονή του στα Τρίκαλα προπολεμικά ο Μάρκος γνώρισε την οικογένεια του Τσιτσάνη.

Ο Βαμβακάρης αναφέρει στην αυτοβιογραφία του: «Στα Τρίκαλα επήγα προπολεμικά και κάθισα κάπου είκοσι, είκοσι πέντε μέρες, κι εκεί έγραψα τους Ρεμπέτες. Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά εμένα μ' αγαπούνε.

Στο φρούριο το οποίο το είχαν κάνει κέντρο εκεί το έγραψα και το λανσάρισα. Αλλά δεν πήγα μία φορά στα Τρίκαλα προπολεμικά. Πήγα τρεις φορές, ένα μήνα, δεκαπέντε μέρες, είκοσι μέρες».

Μια περιήγηση στην έκθεση για το "Ρεμπέτικο": Σκέψεις και εντυπώσεις.

Εξακολουθεί να τρέχει ως τις 3/4 στην Πινακοθήκη του Δήμου των Αθηναίων, στο Κέντρο Τεχνών και στο Θέατρο Ολύμπια (με δωρεάν είσοδο), φιλοξενώντας 125 έργα από 50 εικαστικούς.

Ενενήντα χρόνια μετά την κλασική του εποχή, το ρεμπέτικο φαίνεται ότι εξακολουθεί να μας απασχολεί. Πλέον, βέβαια, ως ηχητικό σύνολο, στο οποίο εμπεριέχεται και η προγενέστερη σμυρνέικη παρακαταθήκη και τα πρώτα βήματα του τραγουδιού που ονομάσαμε λαϊκό. 

Στο θέατρο Ιλίσια, ο Τάκης Τζαμαργιάς με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη αναβιώνουν το θρυλικό σίριαλ "Το Μινόρε της Αυγής" (1983-1984). Στο Θέατρο Τέχνης η Μαριάννα Κάλμπαρη αναζητά τη Μαρίκα Νίνου. Και ο Δήμος Αθηναίων στήνει μια Έκθεση για το ρεμπέτικο σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου, με την Πινακοθήκη του, το Κέντρο Τέχνης του και το Θέατρο Ολύμπια να φιλοξενούν 125 έργα από 50 εικαστικούς (ως τις 3/4, με δωρεάν είσοδο).

Ο Σπύρος Γραμμένος και ο Κωνσταντίνος Πουλής στον Ορφέα.

Χωρίς να ξεφεύγουν από τη σάτιρα και την κωμωδία που τους βασανίζει, ο Σπύρος Γραμμένος και ο Κωνσταντίνος Πουλής ετοίμασαν ένα ταξίδι από το ρεμπέτικο και το παραδοσιακό, μέχρι τον «Κουκουλοφόρο», το «Ω Να Σου» αλλά και μέχρι την «Ψυχή» και το «Το όνομά μου ειν’ το δικό σου», φτιάχνοντας κείμενα, δημιουργώντας εικόνες, με μοναδικό στόχο να περάσουν αυτοί καλά, αλλά να μην φύγει και το κοινό με άδεια χέρια.

Από την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο θα μας περιμένουν στο καλλιτεχνικό στέκι «Ορφέας» στην κλασική οδό Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη! Στην παρέα τους ο ταλαντούχος τραγουδοποιός Γιάννης Ταυλάς, ο οποίος θα σκαλίσει κιθάρες, μπουζούκια, λαούτα, μαντολίνα και ό,τι άλλο χρειαστεί για να φτάσουν στον προορισμό τους.

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο έως ότου να τσακωθούν!

Κώστας Ρούκουνας - Το ..."Σαμιωτάκι"...!" (Γράφει ο ο Μπάμπης Μώκος)

"Αυτό το αχ δεν είν'φωτιά να πιώ νερό να σβήσει,
μον'είναι πόνος στην καρδιά και θα με τυρανίσει...!".

Σε ηγεμονικό καθεστώς και στην παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορία,ς γεννιέται το 1904 στην Αγία Κατερίνα μέσα σε ένα ...λαχανόκηπο στο Νέο Καρλόβασι Σάμου, ο Κώστας Ρούκουνας. Είναι η εποχή που η Σάμος έχει τεράστια ανάπτυξη σε βιομηχανία και εμπόριο στο Βαθύ με τις καπνοβιομηχανίες και στο Καρλόβασι με τα βυρσοδεψεία.

Η γειτνίαση με την Σμύρνη και τα απέναντι Μικρασιατικά παράλια εμπορική, αλλά και πολιτιστική (διασκέδαση, μουσικές, σχήματα, αυτοσχέδιοι μουσικοί κομπανίες κ.λ.π.).

Η έκθεση-ύμνος στο «Ρεμπέτικο» στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων.

Για τη νέα έκθεση του ΟΠΑΝΔΑ που συνδέει τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία με το ρεμπέτικο τραγούδι, με στόχο να εμπλουτισθεί με μια φρέσκια ματιά η εικονοποιία αυτής της σημαντικής έκφανσης του νεοελληνικού λαικού, αστικού πολιτισμού, μίλησε στον Αθήνα 984, ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής εκθέσεων του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, Χριστόφορος Μαρίνος.

«Πενήντα καλλιτέχνες από διαφορετικές γενιές και με ξεχωριστά εικαστικά ζητούμενα, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση με 125 έργα, ώστε να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αυτή η φιλόδοξη διοργάνωση σε 3 χώρους, από έναν δημόσιο οργανισμό όπως ο ΟΠΑΝΔΑ» επισημαίνει στη Μαργαρίτα Μυτιληναίου.

Rebetikon - Δωρεάν εφαρμογή με τους λαϊκούς δρόμους, ρυθμούς και συγχορδίες στο Μπουζούκι

 

Όταν παρουσιάζουμε εφαρμογές που έχουν να κάνουν με το σύνολο της εκπαίδευσης, ενθουσιαζόμαστε πολύ και περισσότερο όταν αυτές οι εφαρμογές είναι εντελώς δωρεάν και οι δημιουργοί τους απλά θέλουν να επικοινωνήσουν αυτό που ξέρουν πολύ καλά! 

Έτσι και με το Rebetikon, μια δωρεάν ελληνική εφαρμογή για Android και iOS συσκευές που στην ουσία πρόκειται για όλη την Ελληνική λαϊκή και ρεμπέτικη μουσική σε μία εφαρμογή. Μέσω του Rebetikon, μπορείς να μάθεις τους βασικούς λαϊκούς δρόμους στο μπουζούκι (τρίχορδο και τετράχορδο) καθώς και τους λαϊκούς ρυθμούς βλέποντας και ακούγοντάς τους. Τελευταία προστέθηκαν και τα Ακκοπανιαμέντα, δηλαδή οι συγχορδίες με οπτικοακουστική εκμάθηση. 

Όπως γράφει και ο δημιουργός, με την εφαρμογή αυτή σου δίνεται η ευκαιρία να ακολουθήσεις τρεις βασικούς κανόνες: 

Ανοιχτή Τέχνη - Μικρασιατική καταστροφή ► Η Σμύρνη δεν καίγεται στην καρδιά μας!

Η Σμύρνη δεν καίγεται στην καρδιά μας

Η Ανοιχτή Τέχνη συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις για την Μικρασία και τιμώντας στρατιώτες και αμάχους που έπεσαν στην προσπάθεια απελευθερώσεως των Ελλήνων της Μικρασίας, τους αιχμάλωτους που χάθηκαν στα τάγματα εργασίας και στις πορείες θανάτου, τους ξεριζωμένους πρόσφυγες που κατόρθωσαν να ξεφύγουν απ’ την σφαγή, αλλά και τους πρόσφυγες που αντηλλάγησαν, διοργανώνει την διαδικτυακή διημερίδα:

Η Σμύρνη δεν καίγεται στην καρδιά μας

την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου  (18:00-21:00) και την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου (18:00-21:00) με ομιλητές, καθηγητές και φίλους της Ανοιχτής Τέχνης.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου (18:00-21:00)

18:00: Αλέξανδρος Ασωνίτης: Ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια για την Μικρασία

Ο Μιχάλης Γενίτσαρης εξόριστος στην Ίο (1936-37)

Με πιάσαν επί Μεταξά χωρίς καμιά αιτία,

με βάλαν και υπόγραψα, με στείλαν εξορία.

Σ’ ένα ξερόνησο, στη Νιο, που ‘χε εκκλησιές και μύλοι

 και υποδοχή μου κάνανε ένα κοπάδι ψύλλοι.

Ο ρεμπέτης και μουσικός Μιχάλης Γενίτσαρης (1927) γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1917 στην Αγιά - Σοφιά του Πειραιά και πέθανε στις 11 Μαΐου του 2005. Στα 1936-37 βρέθηκε στην Ίο εξόριστος, («εκτοπισμένος»), μαζί με καμιά εκατοστή ακόμα τοξικομανείς και λίγους «ζωοκλέφτες». Ο ίδιος γράφει: «Στη Νιο όποιος πήγαινε γινόταν τοξικομανής λόγω των συνθηκών εκεί. Ευτυχώς όμως ήμουν λιγάκι κέρβερος και έτσι απέφυγα αυτόν τον κίνδυνο.»

Ντοκιμαντέρ αναδεικνύει τη ρεμπέτικη ιστορία της Σκοπέλου στο ευρύ κοινό.

Αφιερωμένο στη ρεμπέτικη μουσική της Σκοπέλου το μουσικό ντοκιμαντέρ «Ακρογιαλιές δειλινά», το οποίο πρόκειται να παρουσιαστεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ το 2022. Το μουσικό ντοκιμαντέρ του Τάκη Βούζα αναφέρεται στην εξέλιξη της ρεμπέτικης μουσικής στο νησί της Σκοπέλου, με τις αναμνήσεις γνωστών μουσικών του είδους.

Παλιό και ερειπωμένο κτίριο, όπου παλιά στεγαζόταν τα «Δειλινά», από τις πρώτες ταβέρνες με ζωντανή μουσική στη Σκόπελο, γίνεται ο άξονας της ταινίας. Εκεί πρωτόπαιξαν γνωστοί μουσικοί, συνεχιστές του ρεμπέτικου, όπως οι Γιώργος Ξηντάρης, Κώστας Καλαφάτης, Παύλος Βασιλείου κ.ά.

Μάρκος Βαμβακάρης: Ο 'Πατριάρχης' του ρεμπέτικου δεν κοίταζε ποτέ το κοινό του.

Γράφει η: Γεωργία Οικονόμου

---

Εγεννήθηκα στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στην ωραία Σύρα και συγκεκριμένα σε μια φτωχική συνοικία της Άνω Χώρας ονομαζόμενη Σκαλί το έτος 1905 στις 10 Μαΐου ημέραν Τετάρτη και ώρα τρίτη πρωινή, από γονείς πάμπτωχους. Όνομα πατρός Δομένικος, όνομα μητρός Ελπίδα το γένος Προβελεγγίου. Αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν δυο φτωχοί.

Έτσι ξεκινά την αυτοβιογραφία του ο Πατριάρχης του ρεμπέτικου, Μάρκος Βαμβακάρης που πέθανε σαν σήμερα, 8 Φεβρουαρίου, πριν 50 χρόνια, το 1972, στο διαμέρισμα όπου κατοικούσε στη Νίκαια από νεφρική ανεπάρκεια που του προκάλεσε ο σακχαρώδης διαβήτης. Ο εμβληματικός Συριανός μουσικός είχε δηλώσει πως ήθελε να φύγει «με το μπουζούκι στο χέρι και το τραγούδι στα χείλη».

Μάρκος Βαμβακάρης: 50 χρόνια από το θάνατο του σπουδαίου ρεμπέτη.

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες, τα τραγούδια του οποίου ακούγονται μέχρι σήμερα

8 Φεβρουαρίου 1972. O Μάρκος Βαμβακάρης περνά στην ιστορία, αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη. Ένας κορυφαίος ρεμπέτης, ένας σπουδαίος μουσικός που μετά από δεκαετίες τα τραγούδια του είναι πασίγνωστα και τα τραγουδούν ακόμη και οι νέες γενιές.

Ρεμπέτης, από τους ακρογωνιαίους λίθους της λαϊκής μουσικής. Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 στον συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια καθολικών και ήταν ο πρώτος από τα έξι παιδιά του Δομένικου και της Ελπίδας Βαμβακάρη. Η οικογένειά του ήταν φτωχή, έφερε όμως το «μικρόβιο» της μουσικής. Ο πατέρας του έπαιζε γκάιντα και ο παππούς του έγραφε τραγούδια.

«Σπίτι του Ρεμπέτικου» ο ιστορικός σταθμός του Αγίου Διονυσίου στον Πειραιά.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σκορδούλης

Ο ιστορικός σταθμός του Αγίου Διονυσίου αναγεννιέται και «ξαναζωντανεύει», καθώς μετά από ενέργειες της Δημοτικής Αρχής Πειραιά και με την επιβεβαίωση από πλευράς ΓΑΙΑΟΣΕ ότι συνεχίζεται η σύμβαση μίσθωσης του σταθμού προς τον δήμο, θα δημιουργηθεί στο διατηρητέο κτήριο του ΟΣΕ το «Σπίτι του Ρεμπέτικου».

Η θετική αυτή εξέλιξη, επιτρέπει στον δήμο Πειραιά να προχωρήσει το επόμενο διάστημα στην κατάρτιση των αναγκαίων μελετών, έτσι ώστε να ξεκινήσει το σημαντικό αυτό έργο.

Το «Σπίτι του Ρεμπέτικου», θα είναι ένα σημαντικό Κέντρο Πολιτισμού και Εκθέσεων, ενώ παράλληλα ο περιβάλλων χώρος του σταθμού προβλέπεται να αξιοποιηθεί για πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες.

Η ζωή της Μαρίκας Νίνου στο Θέατρο Τέχνης

"Μαρίκα Νίνου - Σαν άστρο", ο θίασος επί σκηνής στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν © Alex Kat

Αρμένικης καταγωγής, γεννήθηκε εκατό χρόνια πριν, το 1922, πάνω σε ένα καράβι με το οποίο φυγαδεύτηκαν πρόσφυγες από την καιόμενη Σμύρνη. Έζησε μόλις 35 χρόνια και στα επτά της καριέρας της ως τραγουδίστριας διεκδίκησε και κατάφερε να κατακτήσει μια θέση στο ανδροκρατούμενο ρεμπέτικο πάλκο, να συνεργαστεί με σπουδαίους συνθέτες και να πει αξέχαστα τραγούδια –από τα «Καβουράκια» και την «Ταμπακιέρα» μέχρι το «Τι σήμερα τι αύριο τι τώρα» – αλλά και να δημιουργήσει έναν ολόκληρο μύθο γύρω από την ερμηνευτική ικανότητα και τη μνημειώδη σκηνική της παρουσία, που ήταν πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού της εποχής.

Αρετή Κετιμέ - ΚΟΚΑΪΝΟΠΟΤΗΣ [του Παναγιώτη Τούντα]

Η Αρετή Κετιμέ τραγουδάει  το ''ΚΟΚΑΪΝΟΠΟΤΗΣ'' του Παναγιώτη Τούντα.

Ορχήστρα:

•Μπάσο: Γιάννης Πλαγιανάκος  •Κρουστά: Περικλής Κατσώτης •Κρουστά: Στρατής Σκουρκέας
•Ούτι: Ανδρέας Ανδρέου  •Κανονάκι: Ηλίας Μαντικός  •Βιολί: Γιάννης Πούλιος
•Τραγούδι: Αρετή Κετιμέ

•Ηχογράφηση: Studio AntArt •Ηχοληψία: Νίκος Μέρμηγκας •Μίξη κ Μάστερ: Νίκος Μέρμηγκας

•Μαγνητοσκόπηση - Μοντάζ - •Φωτογραφίες: Γιώργος Σπανός

•Mακιγιάζ - κόμμωση: Eλένη Καραγιάννη  •Yδατογράφημα: Ελεάνα Δαλαγλή

Distribution & Marketing: https://wemusic.gr/

License for YouTube, Films & Productions: Advance Music Library
contact@advancemusiclibrary.com
---------------------------------------
Copyright ℗ 2022: Mikrokosmos

🎵 🎶 🎵

«ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ !...». (Ευαίσθητη κι’…ατίθαση!). Γράφει ο Μπάμπης Κ.Μώκος

photo: www.ogdoo.gr

«Κρυφά για σένα θα πονώ και φανερά θα λιώνω.

Τον όρκο και τον πόνο μου δεν λέω σε κανένα,

κρυφά μ’αρέσει να πονώ, αφού πονώ για σένα!».-

Ήθελε να γίνει δασκάλα γι’αυτό και πήρε το πτυχίο του παιδαγωγικού από το Αριστοτέλειο. Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες και 6 χρόνων εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας Πόντιος. Η μάνα Ροδίτισσα. Βούιζε όλο το σπίτι απ’τη φωνή του Καζαντζίδη. Πρώτα ακούσματα τα λαϊκά. Γκρέυ, Λύδια, Πόλυ Πάνου, Περπινιάδης, Γαβαλας κ.λ.π.

Στις παρέες τραγούδι-τραγούδι, έτσι για διασκέδαση. Κυρίως λαϊκά αλλά και ποντιακά λόγω καταγωγής του πατέρα της αλλά και της γιαγιάς της. Ένα βράδυ την άκουσε ο Κυριάκος Καλαιντζίδης, ο πρωτομάστορας του «Εν Χορδαίς». Την πήρε μαζί του σε μια εκδήλωση-παράσταση  στον ιστορικό «Μύλο».

Μυθικά Πρόσωπα | Πιτσούνι σαλμί από τη Σωτηρία Μπέλλου.

 

Το 23ο Podcast «Μυθικά Πρόσωπα» είναι αφιερωμένο στη Σωτηρία Μπέλλου.

Ο Γιώργος Παυριανός συλλαμβάνει την ιδέα να τραγουδήσει ξανά τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Την άνοιξη του 1980 προτείνει την ιδέα του στον Μάνο Χατζιδάκι και αυτός την δέχεται. Ξεκινάει έτσι ένας αγώνας δρόμου... Μαζί με τη μυθική φωνή του ραδιοφώνου, τη Ρηνιώ Παπανικόλα, και τον συνθέτη Δημήτρη Λέκκα την επισκέπτεται τη Σωτηρία Μπέλλου στο «Χάραμα» όπου τραγουδάει με τον Βασίλη Τσιτσάνη. Η Μπέλλου τους καλεί στο σπίτι της στα Σπάτα. Εκεί αφηγείται τη ζωή της, μαγειρεύει πιτσούνι σαλμί για τους καλεσμένους της και συζητάει μαζί τους την πιθανότητα να τραγουδήσει τον «Επιτάφιο». Τι θα αποφασίσει τελικά; Ακούστε την ιστορία, ακούστε τις αξέχαστες φωνές της Ρηνιώς Παπανικόλα, του Γιώργου Παπαστεφάνου, του Διονύση Σαββόπουλου, μαζί με τα ωραιότερα τραγούδια της τελευταίας ρεμπέτισσας...