Μουσικά καρέ: Ένα κόμικ όπου οι Οasis συναντούν το ρεμπέτικο και οι Jets τα Υπόγεια Ρεύματα

Τα «Μουσικά Καρέ» είναι κάτι παραπάνω από ένα μουσικό κόμικ. Μέσα στις σελίδες τους οι Οasis συναντούν το ρεμπέτικο τραγούδι, οι Jets τα Υπόγεια Ρεύματα και άλλους πολλούς. Εννέα δημιουργοί εικονογραφούν το αγαπημένο τους τραγούδι κι εμείς τους ρωτάμε πότε το άκουσαν για πρώτη φορά και τι σημαίνει γι’ αυτούς. 

Το εξώφυλλο έχει φιλοτεχνηθεί από τον Νικόλαο Κούτση, ενώ τις εννέα ιστορίες έχουν σχεδιάσει οι Θανάσης Καραμπαλίος, Αρινέλα Κοτσίκο, Περικλής Κουλιφέτης, Νικόλας Κούρτης, Σταύρος Κιουτσιούκης, Αγγελική Σαλαμαλική, Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, Νικόλας Στεφαδούρος και Κώστας Φραγκιαδάκης. Το editorial έχει γράψει ο Θοδωρής Μανίκας. Τέλος, ο γνωστός τραγουδοποιός Νίκος Πορτοκάλογλου παραχώρησε συνέντευξη στον Λεωκράτη Ανεμοδουρά και τον Γαβριήλ Τομπαλίδη.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΤΣΙΟΥΚΗΣ

Are you gonna be my girl (Jets)

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: www.lifo.gr...

MEGA STORIES: Η ιστορία και η προέλευση του ρεμπέτικου.♪ ♫

Για την Ιστορία και την προέλευση του ρεμπέτικου τραγουδιού μίλησαν στην εκπομπή MEGA STORIES ο Μπάμπης Τσέρτος, ο Παναγιώτης Κουνάδης και η Μάρθα Βίρβου.

«Το ρεμπέτικο είναι το λαϊκό αστικό τραγούδι. Δηλαδή είναι το τραγούδι των λαϊκών μαζών των πόλεων, γι’ αυτό η Σμύρνη είναι η μήτρα του ρεμπέτικου. Γιατί εκεί πρωτομαζεύτηκαν οι πιο πολλοί, εκεί υπήρχε το εμπόριο, τα εργοστάσια» σημείωσε ο μουσικός και τραγουδιστής Μπάμπης Τσέρτος, προσθέτοντας ότι το ρεμπέτικο «δεν είναι ένα πράγμα, είναι πολλά πράγματα μαζί. Και όπως λέει ο Παναγιώτης Κουνάδης δεν είναι είδος μουσικό, είναι γένος μουσικό και περιέχει πολλά είδη».

MEGA STORIES: Ιστορίες ρεμπέτικου – Το μεγάλο κεφάλαιο του σπουδαίου Μάνου Χατζιδάκι

Το ρεμπέτικο είναι οι μύθοι του. Μύθοι σαν τον Μπαγιαντέρα (σ.σ. Δημήτρης Γκόγκος, ρεμπέτης ερμηνευτής, οργανοπαίκτης και συνθέτης), τον Μπάτη, τον Παγιουμτζή, τον Βαμβακάρη.

Μια από τις πιο μυθικές του στιγμές όμως, την οφείλει στον Μάνο Χατζιδάκι και στη διάλεξη που έδωσε ο 24χρονος τότε Μάνος στο Θέατρο Τέχνης για να απενοχοποιήσει το ρεμπέτικο στα μάτια της αστικής Αθήνας και να το εντάξει στο μεγάλο ποτάμι της λαϊκής παράδοσης.

Κατώγα Λιλή: Τα πιο ρεμπέτικα σκαλοπάτια, αποκτούν ενδιαφέρον…Τι ετοιμάστηκε στην Άνω Σύρο.

Γράφει ο:  Γιώργος Σολάρης

Ποιος επισκέπτης και κάτοικος της Σύρου δεν έχει επισκεφτεί την «Κατώγα του ΛΙΛΗ», στην Ανω Σύρο; Την πιο ιστορική ταβέρνα του νησιού, το θρυλικό κατώγι που στις αρχές του ’50 και λίγο αργότερα -το 1953- είχε την τύχη να φιλοξενήσει και τον ίδιο τον Μάρκο Βαμβακάρη.

Η κατώγα με τα όλα της. Ένας μουσειακός χώρος, που πλέον θα σε ταξιδεύσει στις τότε εποχές, καθώς θα βρίσκεται στην διάθεση σας! Η θρυλική κατώγα, θα είναι ανοιχτά απο το πρωί…

Ο Λιλής, ή Λεονάρδος Ρούσσος, έφτιαξε το Κατώγι και πλέον ο εγγονός του, επίσης Λεονάρδος Ρούσσος, άξιος συνεχιστής του, θα σας ταξιδέψει… τόσο με την ιστορία όσο και τους μεζέδες του!

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ: cyclades24.gr...

 

 

Μάρκος Βαμβακάρης: H πτώση και η δικαίωση.

Την καθοδική πορεία που πήρε μετά τη λογοκρισία του Μεταξά και την κατοχή η καριέρα του Μάρκου Βαμβακάρη εξέτασε η εκπομπή MEGA STORIES.

«Το ρεμπέτικο αρχίζει και φθίνει με τη μορφή που το γνωρίζουμε μέχρι τότε. Ο Μάρκος είναι σε παρακμή, γίνεται ζητιάνος την εποχή του ’50. Ο πατριάρχης του ρεμπέτικου, δεν υπάρχει εκείνη την περίοδο» σημείωσε ο Μπάμπης Τσέρτος, ενώ ο Παναγιώτης Κουνάδης τόνισε πως «με τη λογοκρισία του Μεταξά το ’37 μπήκαν στο περιθώριο όλοι οι παλιοί συνθέτες, ο δε πόλεμος έφερε εκτός ζωής τα μεγαλύτερα ονόματα».

Ρεμπέτικο τραγούδι: Ένας μεγάλος πρεσβευτής πολιτισμού

Από τις προβλήτες των λιμανιών, από τις φυλακές, τις υπόγειες ταβέρνες και τους κακοδιωγμένους τεκέδες, το αστικό λαϊκό τραγούδι, σήμερα γνωστό μονολεξεί ως ρεμπέτικο, έφτασε να εγγραφεί στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO (2003) τιμώντας τον Ελληνισμό και εμπλουτίζοντας τα πολιτισμικά της εφόδια. 

Είναι το πέμπτο κατά σειρά στοιχείο που εγγράφει η Ελλάδα στονπαραπάνω κατάλογο (μετά την μεσογειακή δίαιτα – από κοινού με Ιταλία, Ισπανία, Μαρόκο, Πορτογαλία, Κύπρο, Κροατία-, την παραδοσιακή μαστιχοκαλλιέργεια στη Χίο, την τηνιακή μαρμαροτεχνία, και το εθιμικό δρώμενο των Μωμοέριων).

Ρεμπέτες και στέκια των ρεμπέτηδων!

Το βρήκαμε εδώ: www.mousikes-diadromes.gr

---

Πολλά έχουν λεχθεί και έχουν γραφτεί για τους διάφορους ρεμπέτες. Λίκνο των ρεμπέτηδων ήταν η περιοχή του Πειραιά, πρώτα η Δραπετσώνα και μετά η Τρούμπα. Στις περιοχές αυτές γεννήθηκε το ρεμπέτικο τραγούδι γύρω στα 1920.

Ακριβώς απέναντι από τον Αγιο Διονύση ήταν η ξύλινη γέφυρα του Ρεμπέτη, η γέφυρα που ένωνε τον Πειραιά με τα Βούρλα και τη Δραπετσώνα, και από κάτω περνούσε το τραίνο της Λαρίσης. Για να γίνει κανείς ρεμπέτης έπρεπε να περάσει αυτή τη γέφυρα, έλεγε ο Γιάννης Παπαϊωάννου.
Στη Δραπετσώνα έγιναν μετά το 1922 τα πρώτα μπουζουκτσίδικα που συγκέντρωναν τους μάγκες της εποχής.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΟΒΑΝ ΤΣΑΟΥΣ

---

Lighthouse Sessions: Ο Δημήτρης Μυστακίδης καλεσμένος στη σειρά online συναυλιών του ΚΠΙΣΝ

Την Κυριακή 16 Μαΐου στις 20.30 τα Lighthouse Sessions, η ενότητα μουσικών εκδηλώσεων που εγκαινιάστηκε στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) τον Ιανουάριο του 2021 παρουσιάζοντας μια σειρά από απρόσμενες επί σκηνής συμπράξεις, ρίχνει αυλαία με καλεσμένο του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη τον διακεκριμένο κιθαρίστα Δημήτρη Μυστακίδη.

Σε ζωντανή αναμετάδοση από τον Φάρο του ΚΠΙΣΝ, ο συνθέτης και ντράμερ Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης συνομίλησε με τους καλεσμένους του για τη ζωή και τις μουσικές τους αναζητήσεις και επιχείρησε να σκιαγραφήσει το πορτρέτο τους, συνδέοντας την ελληνική παράδοση και τα ρεμπέτικα με την τζαζ και την κλασική μουσική, σε ένα πρωτότυπο, ανοικτό στον αυτοσχεδιασμό και την πειραματική διάθεση αποτέλεσμα.

O άρχοντας του ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης..(10 Μάιου 1905 - 8 Φεβρουαρίου 1972 )

Η αυθεντική φωνή που έβαλε τον θεμέλιο λίθο στη λαϊκή μας κληρονομιά!

«Τώρα όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν, και την παλιά μου ζωή τη θυμάμαι σαν ένα κακό όνειρο που όταν θα το ιδείς τινάζεσαι από το κρεβάτι σου. Έτσι περίπου τινάζομαι όταν αναπολώ την περασμένη μου ζωή και θυμηθώ τις κακές στιγμές της. Τώρα πια η ζωή μου είναι στρωμένη», έλεγε ο «πατριάρχης» του ρεμπέτικου στην αυτοβιογραφία του, εννοώντας προφανώς τα δύσκολα χρόνια που πέρασε ως ρεμπέτης.

Πάντοτε επίκαιρος, αφού τα τραγούδια του αποτύπωναν τα βάσανα της φτώχειας, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την απελπισία και τον αγώνα των ανθρώπων για αξιοπρεπή ζωή, ο Μάρκος Βαμβακάρης μιλά με τους στίχους και τη μουσική του κατευθείαν στην ελληνική ψυχή μας όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Ως ακρογωνιαίος λίθος της λαϊκής μας μουσικής, ο Βαμβακάρης συνόψισε με τη ζωή και τη δουλειά του όλη την ιδιαιτερότητα των ρεμπετών αλλά και την ιδιόρρυθμη σχέση τους με την κοινωνία, στρώνοντας στην πορεία το χαλί της λαϊκής μας μουσικής.

Νίκος Τσώλης στην «Α» / Παίζουμε ροκ αλλά μας συγκινούν τα ηπειρώτικα και τα ρεμπέτικα.♫

«Η σχέση μου με το ηπειρώτικο και το ρεμπέτικο τραγούδι είναι πολύ ξεχωριστή. Αυτή είναι η μουσική που με συγκινεί περισσότερο»

Οι Uncensored είναι ένα αθηναϊκό συγκρότημα που σχηματίστηκε πριν από δέκα χρόνια και αποτελείται από τον τραγουδιστή, κιθαρίστα και μπουζουξή Νίκο Τσώλη, τον κιθαρίστα, πιανίστα και κιμπορντίστα Παντελή Πιλάβιο, τον μπασίστα Σταύρο Καλταμπάνο και τον ντράμερ Γιάννη Πάτση. 

Το πρώτο τους άλμπουμ «Μέσα μου ζει» κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και σε βινύλιο κι αυτό που το διακρίνει είναι σίγουρα η πολύ φυσική ενσωμάτωση -και όχι απλή πρόσμειξη- στο rock τους πάρα πολλών στοιχείων από τη λαϊκή αλλά και τη δημοτική μουσική παράδοσή μας. Ο δημιουργός των τραγουδιών τους και άτυπη ηγετική φυσιογνωμία τους Νίκος Τσώλης μας εξήγησε το πώς αλλά και το γιατί συμβαίνει αυτό.

Πειραιάς, Ρεμπέτικο και Ολυμπιακός..

Ο Πειραιάς, ο Ολυμπιακός και το Ρεμπέτικο έχουν ένα δέσιμο μαγικό, σχεδόν καρμικό...

Οι βάρκες και τα πλοία έφταναν το ένα μετά το άλλο, εκεί, στην άκρη του λιμανιού, πρώτοι απ’ όλους οι Υδραίοι, οι Μανιάτες και οι Κρητικοί. Ήρθαν απ’ τον Πόρο, μα και Θεσσαλοί και Ηπειρώτες και μαζί με τους Μικρασιάτες από την Σμύρνη, αλλά και απ’ την Πόλη, έφτιαξαν μια “ράτσα” ξεχωριστή, γεμάτη πάθος, μάγκες μιας άλλης κοπής, με το ένα πόδι στη θάλασσα και με το άλλο στη στεριά.

Σκληροί απ’ το αλάτι, “άγριοι” απ’ τους ανέμους, ντόμπροι και παντελονάτοι. Οι Πειραιώτες από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, μέχρι το “Τουρκολίμανο” και τον Προφήτη Ηλία γράφουν ιστορία με τον ήχο του μπαγλαμά και του μπουζουκιού, με το Ρεμπέτικο, με τσαμπουκάδες και κυνηγητό, με αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις και με μία ομάδα που ήρθε να “κουμπώσει” στο “είναι” τους, τον Ολυμπιακό.

Το ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ σας εύχεται Καλή Ανάσταση & Καλό Πάσχα!

Iron Maiden, Μπετόβεν, Τσιτσάνης..

Πώς είναι να ακούς στο πιάνο αγαπημένα τραγούδια των Μητσάκη, Τζουανάκου, Τσιτσάνη, Σκαρβέλη, Μοντανάρη,  Βαμβακάρη, δοκιμάζοντας τα όριά τους; Και ανάμεσά τους το αγαπημένο «Εγώ θέλω πριγκιπέσσα», που έχει καταχωριστεί στον Τούντα, να όμως που η μελωδία του συναντάται στην ιστορική δισκογραφία ήδη από το 1910. 

Και μάλιστα ηχογραφημένη στη Λιθουανία, 26 χρόνια πριν ακουστεί στην Ελλάδα. Ο Τούντας, βέβαια, τη χρησιμοποίησε με άλλους στίχους και νωρίτερα, το 1932, με την Κάκια Μένδρη στο «Γεροντάκι».