Νότης Μαυρουδής: "Είμαστε ξανά στη φάση μιας ανίχνευσης ιδανικών"

"Είμαστε ξανά στη φάση μιας ανίχνευσης ιδανικών» λέει ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής, που θα βρεθεί την σήμερα στην Καλαμάτα, για την παρουσίαση του βιβλίου του "Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα. Με δανεικά ιδανικά" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Γαβριηλίδη". Η εκδήλωση θα γίνει στο εστιατόριο "Kαννάς" (Ποσειδώνος 12, μαρίνα Καλαμάτας) στις 8.30 μ.μ.

- Μιλήστε μας λίγο για τον τίτλο του βιβλίου σας.

«Ο τίτλος του βιβλίου: “Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα” μου επιτρέπει να επεκταθώ σε διάφορα θέματα περί ελληνικού τραγουδιού. Θέματα που έχουν ριζώσει στις συνειδήσεις των Ελλήνων που από παλιά έχουν επιδείξει πάθος και εμμονές γύρω από την ευρύτατη γκάμα του τραγουδιού. Το βιβλίο μου θεωρώ πως έρχεται να προστεθεί σε μια απαραίτητη προσπάθεια να δημιουργηθεί βιβλιογραφία γύρω από το ελληνικό τραγούδι που τόσο λείπει».

- Ο κάθε λαός, είναι τα τραγούδια του;

«Θα έλεγα ναι! Με βάση την ελληνική ιστορία, αν παρατηρήσει κανείς την πορεία-εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού, υπάρχουν σαφέστατα σημάδια πως υπάρχει μια ακολουθία θεμάτων του ελληνικού τραγουδιού. Βλέπε το δημοτικό τραγούδι, το ρεμπέτικο, πολλά από τα θέματα του λαϊκού τραγουδιού, τα τραγούδια του Μίκη, του Μάνου, του Σαββόπουλου - Λοΐζου.

Κώστας Βίρβος. Γεννήθηκε σάν σήμερα 29 Μαρτίου 1926 στά Τρίκαλα..

Ο Κώστας Βίρβος είναι γνωστός συνθέτης και στιχουργός κυρίως του λαϊκού τραγουδιού.

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 29 Μαρτίου 1926. Ο πατέρας του, πλούσιος τυρέμπορος, τον στέλνει στην Κοργιαλένειο Σχολή. Τελειώνοντας το γυμνάσιο το 1943 κατεβαίνει στην Αθήνα και φοιτά στην Πάντειο. Ο ίδιος σύμφωνα με διηγήσεις του έγραφε στιχάκια από νωρίς, αλλά ήθελε να γίνει σκηνοθέτης μιας και του άρεσε ιδιαίτερα το θέατρο.

Το 1943 περνάει στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης ως μέλος του ΕΑΜ.
Τον Μάρτη του '44 συλλαμβάνεται και βασανίζεται, γιατί έγραφε συνθήματα στους τοίχους για την τότε κυβέρνηση του βουνού. Ο πατέρας του με 800 χρυσές λίρες τον απελευθερώνει και έπειτα φεύγει για το βουνό, όπου εκεί συναντά και τον Άρη Βελουχιώτη.

Εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος απ' το 1954 έως το 1985. Έχει δυο κόρες.

Στην Υγειά Μας Ρε Παιδιά Επεισόδιο 22-Αφιέρωμα Στο Ρεμπέτικο Τραγούδι

photo: www.happytv.gr

Οι Θέμης Ανδρεάδης, Αντώνης Αινίτης, Θοδωρής Μέρμηγκας, Ειρήνη Tουμπάκη, Μαρία Σταφυλοπάτη, Δημήτρης Γιώγος, Έλενα Βασιλειάδη, Αντωνία Αδαμαντίδου και Παναγιώτης Διαμάντης ,ερμηνεύουν μερικά από τα πλέον διαχρονικά τραγούδια του είδους όπως: 
 «Μες της πόλης το χαμάμ», «Όμορφη Πειραιώτισσα», «Τα ζηλιάρικά σου μάτια», «Πέντε μάγκες στον Περαία», «Μισιρλού», «Τα παιδια της γειτονιάς σου», «Χαράματα η ώρα τρεις», «Παξιμαδοκλέφτρα». Μαζί τους, οι Σπύρος Ορνεράκης, Σπήλιος Ζαχαρόπουλος, Θεόδωρος Κατσαφάδος, Κώστας Φλωκατούλας, Ηρώ Μουκίου, Κατερίνα Τσάβαλου, Λεωνίδας Κακούρης, Μαρία Σπυριδάκη, Νατάσα Μποζίνη, Νίκος Βαφειάδης, Αμέλια Αναστασάκη και Kατερίνα Δημητρόγλου συμπληρώνουν τη ζεστή παρέα
 

Πηγή ανάρτησης www.videogr.gr

Το βίντεο είναι από www.youtube.com

Ο Δήμος Πειραιά τιμά το ρεμπέτικο τραγούδι!

 

Το ρεμπέτικο τραγούδι τραγούδι τιμά ο Δήμος Πειραιά, σήμερα Παρασκευή 21 και αύριο Σάββατο 22 Μαρτίου 2014 στις 20:30 στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά Φίλωνος 29 (κτήριο Παλαιού Ταχυδρομείου).

Ο Πειραιάς δεν είναι ένα απλό λιμάνι.
Είναι ένα σημαντικό πέρασμα που συνεχώς μεταβάλλεται αφομοιώνοντας όλα τα στοιχεία των αλλαγών και των ανακατατάξεων που συντελούνται.
Χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από όλες τις κοινωνικές τάξεις σαν σημείο αναφοράς, είναι δηλαδή όντως ένα λιμάνι, αλλά με πολύ ευρεία διάσταση: κοινωνική, εμπορική, πολιτισμική.
Σαν ένα ελάχιστο φόρο τιμής γίνεται μια προσπάθεια να ανιχνεύσουμε τα αποτυπώματα που άφησαν οι ρεμπέτες και η μουσική τους στις γειτονιές του Πειραιά. 

Γιώργος Μαργαρίτης: Ο εθισμός μου με χασίς, τζόγο, ποτό.

Ένα πρωτότυπο μέρος είχε βρει ο Γιώργος Μαργαρίτης για να κρύβει τα χρήματα που έβγαζε από τη δουλειά του ως τραγουδιστής.

Την αποκάλυψη έκανε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Real στα πλαίσια της εξομολόγησής του για την αδυναμία του στα χαρτιά, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, τον τζόγο... Δεν άφησε και τίποτα που να μην εθιστεί δηλαδή... «Επί 20 χρόνια έπαιζα χαρτιά, μπαρμπούτι, ό,τι έβρισκα. Στις λέσχες, στο καζίνο, παντού... Στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, εκείνα τα χρόνια από το πρώτο νεκροταφείο και κάτω, είχα μερικές κρυψώνες. Δυο - τρεις μεγάλες πέτρες, κάτω από τις οποίες έκρυβα λεφτά για να τα έχω καβάτζα σε περίπτωση που τα έχανα όλα στις ζαριές. Η Βουλιαγμένης τότε, ήταν γεμάτη λέσχες και χωράφια - δεν ήταν όπως είναι τώρα. Είχα τρεις πέτρες - κρυψώνες όπου έκρυβα τα κέρδη μου όταν ερχόταν η καλή ζαριά, για να τα έχω στις γκίνιες μου», παραδέχεται μετανοημένος πια Γιώργος Μαργαρίτης.
Πώς κατάφερε όμως, και τιθάσευσε την εξάρτησή του;
«Εμπειρίες ήταν αυτές και βρήκα τη δύναμη και τα πέταξα όλα μακριά μου. Το χασίσι δεν είναι κάτι καταστροφικό, αλλά από εκεί ξεκινάς και καταλήγεις στα σκληρότερα», αναφέρει και συνεχίζει: «εγώ δεν κατέληξα στα σκληρότερα, αλλά η παγίδα μου ήταν το αλκοόλ. Το ποτό δεν το αποφεύγαμε εύκολα. Πέρασα 40 χρόνια που έπινα καθημερινά. Έπινα πολύ. Ένα μπουκάλι ουίσκι την ημέρα, χωρίς νερό, σόδα ή παγάκια. Σκέτο!». 

πηγή: newpost.gr

photo: gazzetta.gr