Κάθε απόγευμα μάζευαν θυμάρι, γέμιζαν τα καλαθάκια τους και το βράδυ έφερναν βόλτα στις ταβέρνες, το πουλούσαν και με τα χρήματα που έπαιρναν, έπιναν κρασί με τις οκάδες.
Ο πρόεδρος Μπατζανέμης, ο γενικός γραμματέας Παγώνας ή Γκόγκας και η εξελεγκτική επιτροπή Θυμαράκιας ήταν τα τρία ιδρυτικά στελέχη. Που αποφάσισαν να ιδρύσουν αυτόν τον παράξενο σύλλογο στην ταβέρνα του Κουμουδούρου.
-Δεν καθόμαστε. Φέρνουμε βόλτα τις ταβέρνες από τις 10 το πρωί ως τις 2-3 μετά τα μεσάνυχτα, εξήγησε ο πρόεδρος Μπατζανέμης στον ρεπόρτερ της εφημερίδας ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ τον Μάιο του 1933.
Μπαίνει στη συζήτηση και ο Θυμαράκιας.
-Οι καφετζήδες μας έκαναν μήνυση διότι δυσφημίζουμε τον καφέ επειδή από πολύ πρωί πίνουμε ρετσίνα.
-Για να δεις πόσο πίνουμε, συνεχίζει ο πρόεδρος, να λάβεις υπόψη σου ότι με μιας δραχμής χαψιά μεζέ, πληρώσαμε 172 δραχμές ρετσίνα. Και να ξέρεις ότι και οι γυναίκες πίνουν πολύ.
Ο Θυμαράκιας επεμβαίνει ξανά.
-Ακου ‘δω. Το μεθύσι έχει τρία στάδια. Στο πρώτο γίνεσαι, θαρρείς πως γίνεσαι δηλαδή, όμορφος κι έχεις το νου σου στο στρίψιμο του μουστακιού. Το δεύτερο στάδιο σε κάνει ποιητή και εγωιστή. Πιστεύεις ότι όλα τα ξέρεις. Και στο τρίτο γίνεσαι γουρούνι και κυλιέσαι στη λάσπη.
(Σοφές κουβέντες)
-Και που μένετε; (είναι η ερώτηση του ρεπόρτερ)
-Δεν έχουμε σπίτια. Κοιμόμαστε όπου μεθύσουμε. Μόνο γραφεία έχουμε;
-Που είναι αυτά τα γραφεία;
-Στη σπηλιά του Σωκράτη!
Χαρά στο κουράγιο του, πάντως, που άντεξε τέτοια κουβέντα.
ΠΗΓΗ: ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου