Imam Baildi: Oι ''ειδικοί'' στίς remix διασκευές.. (vid)

 

Οι Imam Baildi ξεκίνησαν όταν οι αδελφοί Ορέστης και Λύσανδρος Φαληρέας άρχισαν να πειραματίζονται με remix από ελληνικά κομμάτια των δεκαετιών του ’40, ’50 και ΄60.

Την άνοιξη του 2005 είχαν ετοιμάσει τρία κομμάτια όταν η EMI τους πρότεινε να κάνουν ένα ολοκληρωμένο album βασισμένο σ’ αυτή την ιδέα. Επτά ακόμα κομμάτια ήταν έτοιμα στις αρχές του 2007.

Η παραγωγή του album έγινε από τους ίδιους στην εταιρία τους (Kukin Music) και κυκλοφόρησε από την EMI τον Οκτώβριο του 2007. 

www.ishow.gr

Ρεμπέτικο και διασκευές... (11 ΒΙΝΤΕΟΤΡΑΓΟΥΔΙΑ)

ΑΝΕΜΟΣ – ΣΑΝ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΓΚΟΣ Ή ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑΣ)

Το 1999 οι Άνεμος στο album Θύματα Ειρήνης διασκεύασαν το τραγούδι Σαν Μαγεμένο Το Μυαλό μου του Δημήτρη Γκόγκου ή Μπαγιαντέρα.

Ηθοποιός ή ρεμπέτης;

Ο Θεμιστοκλής Καρποδίνης μιλάει για τη διπλή του ταυτότητα

 

Ηθοποιός με ιδιαίτερο φυζίκ και παρουσία που κουβαλάει επάνω της πολλή Μεσόγειο, ο Θεμιστοκλής Καρποδίνης αποφάσισε να βάλει στο ρεπερτόριό του έναν θίασο από πρόσωπα με ειδικό βάρος: Μάρκος Βαμβακάρης, Κώστας Ρούκουνας, Γιάννης Παπαϊωάννου, Μανώλης Χιώτης, Παναγιώτης Τούντας, Σπύρος Περιστέρης και άλλοι… Θρυλικοί ρεμπέτες. Όχι ρόλοι, αλλά έμπνευση και αφορμή για το πρώτο του άλμπουμ «Κοντραμπατζήδες» που κυκλοφορεί από τη Violins Productions. Τώρα που η Αθήνα αρχίζει να αγαπάει ξανά το ρεμπέτικο, ο γνωστός ηθοποιός μας μιλάει για αυτό:

Ποια είναι η ιστορία του Θεμιστοκλή Καρποδίνη; Πώς έφτασε από το σανίδι στα ρεμπέτικα;
Η ενασχόληση μου με τις τέχνες ξεκίνησε με τη μουσική και οι πρώτες μου σπουδές ήταν αντίστοιχες. Το πρώτο μου πτυχίο το πήρα από το......

                    Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ...   

Α. Τάσσος, Γ. Κόρδης και Φ. Βάρθης «μιλούν» για το «Ρεμπέτικο» στο Κέντρο Τεχνών «Μετς»

Μια «μουσική» έκθεση χαρακτικής φιλοξενείται στο Κέντρο Τεχνών «Μετς» από το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου ως και το Σάββατο 6 Απριλίου 2019. Πρόκειται για την έκθεση «Ρεμπέτικο» των δημιουργών Α. Τάσσου, Γιώργου Κόρδη και Φώτη Βάρθη. Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος και επιμελητή τον Ιστορικό της Τέχνης Γιώργο Μυλωνά.

«Για το εξώφυλλο θέλω πάντα Τάσσο» έλεγε η Σωτηρία Μπέλλου και οι δίσκοι της μεγάλης κυρίας του Ρεμπέτικου έφεραν την υπογραφή του Α. Τάσσου. Ο δάσκαλος της χαρακτικής αγάπησε το ρεμπέτικο τραγούδι και μαζί με τις εικονογραφήσεις εξωφύλλων για την Μπέλλου, το ύμνησε σε μια μνημειακή πομπή. Μας χάρισε σε τέσσερις ξυλογραφίες, τις Αρχόντισσες των ρεμπέτικων τραγουδιών, ισάριθμες κόρες-ιέρειες που κάνουν σπονδή στα χώματα της προσφυγιάς, εκεί όπου γεννήθηκε το ρεμπέτικο: Ανατολή, Δραπετσώνα, Κοκκινιά, Καισαριανή παίρνουν γυναικεία μορφή κρατώντας προσφορά το αρχετυπικό σύμβολο του μουσικού είδους, το μπαγλαμαδάκι. Τα έργα αυτά μαζί με τις ανεκτίμητες πλάκες που χάραξε ο Τάσσος για τις «Αρχόντισσες» παρουσιάζονται στο κέντρο Τεχνών «Μετς».

Βαμβακάρης κατά Ξαρχάκο στο Gazarte.

Ερμηνεύουν η Δήμητρα Γαλάνη και ο Μιχάλης Μυτακίδης (a.k.a Β.D Foxmoor των Active Member)

Ο Σταύρος Ξαρχάκος συνεχίζει στο Gazarte με τον δεύτερο κύκλο παραστάσεων και με μία ακόμη ιδιαίτερη πρόταση.

Από τις 2 Μαρτίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή, θα ξεκινήσει ένα πρωτόγνωρο μουσικό ταξίδι αφιερωμένο στον Πατριάρχη του ρεμπέτικου και πρόδρομο του κατοπινού λαϊκού τραγουδιού Μάρκο Βαμβακάρη.

Μια τολμηρή προσέγγιση από τον Σταύρο Ξαρχάκο, που προσκάλεσε τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Μιχάλη Μυτακίδη (a.k.a. B.D. Foxmoor των Active Member), σε μία αναπάντεχη σύμπραξη.
Τα εμβληματικά τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη θα αντηχήσουν στην κεντρική σκηνή του Gazarte μέσα από την αφοπλιστική φωνή της Δήμητρας Γαλάνη και την ιδιαίτερη ερμηνεία του Μιχάλη Μυτακίδη.

Μια έκθεση για το Ρεμπέτικο με τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι

«Κουράστηκα για να σ΄ αποκτήσω αρχόντισσά μου μάγισσα τρανή» αναφωνεί ο 24χρονος Μάνος Χατζιδάκις στην περίφημη ομιλία που έδωσε για το Ρεμπέτικο στο Θέατρο του Κουν (Γενάρης του ’49) και το προτάσσει για να δείξει «το τραγικό στοιχείο του τραγουδιού που ερχόταν αντιμέτωπο σε μια εποχή που μόνο συνθήματα κυκλοφορούσαν τρέχοντας». Κι αν πέρασαν εβδομήντα χρόνια από τότε, η εποχή δείχνει απαράλλαχτη σε τούτο: τα κούφια συνθήματα εναλλάσσονται με ταχύτητα φωτός. Τρεις χαράκτες, έξω από τις σειρήνες της εποχής, συνθέτουν τη δική τους μελωδική γραμμή. Σ’ ένα σπίτι αστικό αλλά δεμένο με την παράδοση της πόλης, στο κέντρο Τεχνών «Μετς» (Ευγ. Βουλγάρεως 6), συγχορδίζονται τρεις γενιές δημιουργών: οι Α. Τάσσος, Γιώργος Κόρδης και Φώτης Βάρθης.
Τον τόνο στη συνάντηση των τριών δίνει η εμβληματική ενότητα με τις «Αρχόντισσες των ρεμπέτικων τραγουδιών» του Α. Τάσσου (1914 – 1985). Ο Δάσκαλος της Χαρακτικής που έζησε στη συνοικία του Μετς, σε ένα σπίτι που συνεχίζει ως οργανισμός αφιερωμένος στο έργο του (Αρδηττού 34), αγάπησε το ρεμπέτικο τραγούδι και το ύμνησε σε μια μνημειακή πομπή. Μας χάρισε σε τέσσερις ξυλογραφίες, ισάριθμες κόρες-ιέρειες που κάνουν σπονδή στα χώματα της προσφυγιάς, εκεί όπου γεννήθηκε το ρεμπέτικο: Ανατολή, Δραπετσώνα, Κοκκινιά, Καισαριανή παίρνουν γυναικεία μορφή κρατώντας προσφορά το αρχετυπικό σύμβολο του μουσικού είδους: το μπαγλαμαδάκι.

    Διαβάστε την συνέχεια στο: www.huffingtonpost.gr ...   

Αρχοντορεμπέτικο. Μια ιστορία, μια εποχή. (Αγγελος Βασιλάκης)

Τη δεκαετία του ’40 υπήρχε ένα χάσμα ανάμεσα στο λαό και την απαγορευμένη μουσική. Στα «μπουζούκια» τις εποχής εμφανιζόταν ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Στελλάκης Περπινιάδης, η Στέλλα Χασκίλ, και η Σωτηρία Μπέλλου. 
Για να αλλάξουν όμως τα πράγματα χρειαζόταν μία αφορμή, που δεν άργησε να έρθει σε μορφή επιθεώρησης το 1948 με τίτλο «Άνθρωποι Άνθρωποι» και το σπουδαίο τραγούδι «το τραμ το τελευταίο». Αυτό ήταν η αφορμή για ένα νέο είδος τραγουδιού «Το αρχοντορεμπέτικο». «Ντράγκα ντρούν το καμπανάκι λοιπόν, ντραγκα ντρουν μες το βραδάκι, ντραγκα ντρουν τι κρίμα που ΄ναι, να σαι τόσο φτωχαδάκι». Το τραμ το τελευταίο έγινε μεγάλο «σουξέ» από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του και ηχογραφήθηκε από τον Τώνη Μαρούδα.
Τα αρχοντορεμπέτικα παιδιά της επιθεώρησης πήραν αμέσως τη θέση που τους άξιζε στα γλέντια των αστών. Δημιούργησαν τραγούδια για όσους ζούσαν ακόμα στις γειτονιές και γλεντούσαν σε ταβέρνες. Τα τραγούδια ήταν επηρεασμένα από την ελαφρά μουσική, αφού οι κεντρικοί άξονες τις δημιουργίας τους ήταν οι συνθέτες: 

    Διαβάστε την συνέχεια στο:    www.huffingtonpost.gr ...

Ρεμπέτικος Επίλογος (Το ρεμπέτικο κατά τον Ροβήρο Μανθούλη)

Zoonar RF via Getty Images

Αυτός δεν είναι λόγος επιτάφιος. Τα ρεμπέτικα θα ζήσουν ακόμα μπόλικες επταετίες. Είναι επίλογος. Που μπορεί να μπει και σαν πρόλογος, αν του κάνει κέφι. Τα ρεμπέτικα είναι ένα παρελθόν που επιμένει να είναι παρόν, έστω χωρίς ρεμπέτες! Όπως τα μπλουζ, το ταγκό, το φλαμένκο και μερικά άλλα δημοφιλή αποκτήματα των πρώιμων βιομηχανικών κοινωνιών. Όλα τους έχουν γεννηθεί στα περιθώρια των άστεων, συχνά λιμανιών, σε συνοικίες αγροτών μεταναστών στις νεογέννητες μεγαλουπόλεις που σιγά-σιγά γεμίζουν με εργοστάσια. Και εργάτες πρώην αγρότες που καταφτάνουν στις μεγαλουπόλεις για να έχουν μια ”μοντέρνα ζωή”. Οι άνεργοι βέβαια θα είναι πολλοί. Θα ζουν σε παράγκες, σε μια ατμόσφαιρα υποκόσμου, αποπνικτική, υπό το βλέμμα του Τμήματος Ηθών της τοπικής Αστυνομίας. Στην Νέα Ορλεάνη και στο Μπουένος Άιρες τα μπλουζ και τα ταγκό γεννήθηκαν μέσα σε συνοικίες πορνείας.  

Είχα την τύχη να με πάρει ο Γκάτσος μαζί του στην περίφημη διάλεξη του Μάνου Χατζηδάκη

Η ζωή στην μεγαλούπολη είναι απότομη, σκληρή και ταχύτερη. Γεμάτη από ξένες μουσικές και καινούρια όργανα. Αυτήν την μήτρα των λαϊκών αστικών τραγουδιών, όπως και στα δικά μας ρεμπέτικα, που έψαλαν  πονεμένες καρδιές δεν την έχουμε σήμερα! Πώς είναι δυνατό να έχουμε ρεμπέτες;   

      Διαβάστε την συνέχεια στο: www.huffingtonpost.gr ...

Στέλιος Χρυσίνης (Βίντεο)

1916 - 14 Φεβρουαρίου 1970

ΠΗΓΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΠΑΝΤΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Κρανιδιώτης στην καταγωγή, γεννήθηκε στου Σερφιώτη, στον Πειραιά, το 1916 και πέθανε το 1970. Έξι μηνών μωρό τυφλώθηκε και παρέμεινε τυφλός σ’όλη του τη ζωή.

Η αναπηρία του δεν τον εμπόδισε να ασχοληθεί με τη μουσική και να εξελιχθεί σε άριστο μουσικό. Έπαιζε με εξαιρετική δεξιοτεχνία βιολί (το πρώτο του όργανο), πιάνο, κιθάρα, μπουζούκι, μπαγλαμά, μαντολίνο, λαούτο, μαντόλα. Επίσης ήταν πολύ καλός λαϊκός ενορχηστρωτής.

Από δώδεκα χρονών άρχισε να δουλεύει, μαζί με τον αδελφό του Παναγιώτη, σε κινηματογράφους όπου έπαιζε μουσική υπόκρουση στις τότε βουβές ταινίες και στα καμπαρέ της Τρούμπας. Από το 1936 συμμετείχε σε λαϊκά συγκροτήματα. Το 1937 φωνογράφησε στην «Κολούμπια» τα πρώτα του τραγούδια. Στην ίδια εταιρία, στα χρόνια 1950-56, ήταν μαέστρος.

Το «Ρεμπέτικο» στο Μετς σε έκθεση χαρακτικής

Τρεις γενιές δημιουργών, οι Α. Τάσσος, Γιώργος Κόρδης και Φώτης Βάρθης, συμφωνούν με αρμονία σε μία έκθεση χαρακτικής, από το ξύλο στο τάμπλετ, που παρουσιάζεται στο κέντρο Τεχνών «Μετς» από τις 23 Φεβρουαρίου, και φέρει την ονομασία το «Ρεμπέτικο».

Ηχητικά αποσπάσματα από την περίφημη ομιλία του Μάνου Χατζιδάκι για το ρεμπέτικο, που αναφωνεί «Κουράστηκα για να σ’ αποκτήσω αρχόντισσά μου μάγισσα τρανή», τη συνοδεύουν, ενώ τον τόνο στη συνάντηση των τριών δίνει η εμβληματική ενότητα με τις «Αρχόντισσες των ρεμπέτικων τραγουδιών» του Α. Τάσσου (1914 – 1985).

Προπολεμικά ρεμπέτικα όχι για τζάμπα μάγκες..

Φωτο: Γιώργος Στριφτάρης

Ο ηθοποιός Θεμιστοκλής Καρποδίνης που τον γνωρίσαμε μέσα από τις δραματοποιήσεις έργων του Βιζυηνού και του Παπαδιαμάντη εξηγεί γιατί το ρεμπέτικο έχει θέση στη σύγχρονη δισκογραφία

Τι είναι, αλήθεια, οι «Κοντραμπατζήδες», που έδωσαν τον τίτλο στο άλμπουμ;

Κοντραμπατζήδες ήταν όσοι έκαναν κοντραμπάντο, δηλαδή λαθρεμπόριο, μέσω θαλάσσης, κυρίως στα νησιά και στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Ήταν μια κάστα ανθρώπων θαρραλέων, με δικό τους κώδικα τιμής, πολλοί από τους οποίους έγιναν γνωστοί για τις αγαθοεργίες τους και τη φιλολαϊκή τους δράση.
— Τι περιλαμβάνει ο δίσκος και ποιος ήταν ο βασικός λόγος που αποφάσισες να τον κάνεις;
Ο δίσκος περιλαμβάνει δώδεκα τραγούδια, στην πλειοψηφία τους προπολεμικά ρεμπέτικα αγαπημένων συνθετών, όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Κώστας Ρούκουνας, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Δημήτρης Σέμσης, ο Κώστας Σκαρβέλης κ.ά.
Ένας λόγος που αποφάσισα να τον κάνω είναι η ανάγκη μου να ερμηνεύσω με τον δικό μου τρόπο αγαπημένα τραγούδια και να μείνουν στη δισκογραφία.
Ένας άλλος βασικός λόγος είναι γιατί το ρεμπέτικο μπορεί να γεννήθηκε σε άλλη εποχή, μπορεί να υμνεί περιθωριακές συμπεριφορές του υποκόσμου και να αναφέρεται σε άλλον ηθικό κώδικα από τον σημερινό, όμως ποτέ δεν σταμάτησε να εμπεριέχει την αντίσταση στις δυσκολίες και την όρεξη για ζωή που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη σήμερα.
— Μίλησέ μου για τη σχέση σου με το ρεμπέτικο.

        Διαβάστε την συνέχεια στο:www.lifo.gr ...            

Σαν σήμερα το 1972 έφυγε από τη ζωή ο Πατριάρχης του ρεμπέτικου ο Μάρκος Βαμβακάρης (vids-pics)

Μάρκος Βαμβακάρης - ο Πατριάρχης του ρεμπέτικου τραγουδιού..

Ο Μάρκος Βαμβακάρης, το Συριανάκι (10 Μαΐου 1905 – 8 Φεβρουαρίου 1972) γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 στην συνοικία Σκαλί της Απάνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια Καθολικών (Για το λόγο αυτό αργότερα απέκτησε και το παρατσούκλι «Φράγκος»). 

Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και ήταν ο πρωτότοκος από έξι αδέλφια. Ο παππούς του έγραφε τραγούδια και ο πατέρας του έπαιζε ζαμπούνα ενώ πολλές φορές από μικρή ηλικία τον συνόδευε ο μικρός Μάρκος παίζοντας τουμπί (νησιώτικο τύμπανο) σε διάφορα πανηγύρια.

Θρήνος για τον Γιάννη Πολυκανδριώτη: «Έφυγε» το καλύτερο μπουζούκι

Ο «μετρ» του μπουζουκιού, ένας μουσικός που είχε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής, δεν είναι πια εδώ.

Πέθανε ο Γιάννης Πολυκανδριώτης, γιος του αείμνηστου ρεμπέτη Θεόδωρου Πολυκανδριώτη και αδελφός του πασίγνωστου συνθέτη Θανάση.
Την ανακοίνωση του θανάτου του γνωστοποίησε o Γιάννης Πετρόπουλος μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook, όπου έγραψε: «Αντίο αγαπημένε μου φίλε Γιάννη Παλυκανδριώτη. Μαζί πήγαμε στο Λονδίνο. Εσύ έμεινες και έκανες μεγάλη καριέρα και εγώ από εδώ σε καμάρωνα».

7 διασκευές σε υπέροχα λαϊκά και ρεμπέτικα που έγιναν μόνο με μια κιθάρα!

του Νίκο Ράπτη / provocateur.gr

Πόσες διασκευές έχουν γίνει σε παλιά καλά λαϊκά και ρεμπέτικα κομμάτια; Δεκάδες; Εκατοντάδες; Άπειρες θα σου πούμε εμείς. Πόσες ωστόσο έχουν γίνει με μία κιθάρα (άντε το πολύ δύο) και μας έχουν αφήσει με το στόμα ανοικτό; Πέντε; Δέκα; Μετρημένες στα δάκτυλα θα σου πούμε εμείς, για να 'μαστε και μέσα.

Τον τελευταίο καιρό, όπως και είναι λογικό, οι Δευτέρες μας έχουν ταυτιστεί με "Τα Σκέτα" του Σωκράτη Μάλαμα. Διασκευές σε αγαπημένα λαϊκά που έγιναν με δυο κιθάρες και που τ' αποτέλεσμα σίγουρα θα το καμάρωναν τεράστιοι στιχουργοί σαν τον Καλδάρα και τον Πάνου.
​

Αλλά δεν είναι μόνο ο Σωκράτης φυσικά. Είναι και ο Δημήτρης, ο Φοίβος, ο Αλκίνοος, κι άλλοι καλλιτέχνες που το δοκίμασαν σε δίσκους, αλλά και λάιβ τους, και σήμερα θα τους απολαύσουμε παρέα. Γέμισε το ποτήρι σου και ξεκινάμε...

Διαβάστε την συνέχεια στο: provocateur.gr ...