Ο δάσκαλος μου, ο μαθητής μου: Λευτέρης Παπαδόπουλος - Γιώργος Νταλάρας

Μόνο ως φιλοφρόνηση δεν θα θεωρούνταν το μειδίαμα του Λευτέρη Παπαδόπουλου και το γέλιο του Γιώργου Νταλάρα. Απηχούν την αγάπη των μελών μιας οικογένειας

Δεν υπάρχει τίποτε πιο άβολο από το μιλάς δημόσια για δημόσια πρόσωπα. Οσο και αν τα αγαπάς και τα εκτιμάς, σε περίπτωση που εκφραστείς με τον αντίστοιχο τρόπο, θα σε κατηγορήσουν ότι τα γλείφεις. Αν πάλι τους  επιφυλαχθείς, θα πούνε ότι τα χρησιμοποιείς για να κάνεις το «κομμάτι» σου, ότι καμώνεσαι πως δεν υπολογίζεις τη διασημότητά τους και τους τα «χώνεις». Μπρός βαθύ και πίσω ρέμα. Και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Νταλάρας δεν είναι μόνον πασίγνωστοι δημιουργοί, είναι και δημόσια – αλλά και διάσημα – πρόσωπα. Η δημοσιότητα όμως συνυφασμένη καθώς είναι με την έκθεση, έχει μαζί με τα πλεονεκτήματα και ένα τρομερό μειονέκτημα. Ο,τι και αν πει ένα διάσημο πρόσωπο, όσο καίριο, βαθύ και ειλικρινές και αν είναι, ο καθένας ενδέχεται να το υποψιάζεται ως ανειλικρινές αλλά και να το στρέφει εναντίον του ανθρώπου που το ξεστόμισε. Επειδή όσοι στερούνται τη δημοσιότητα τη θεωρούν για τον άνθρωπο που τον περιβάλλει ταυτόσημη με μια υπαρξιακή χαρά – πού να ξέρανε  οι ταλαίπωροι – αδίσταχτα φθονούν έναν άνθρωπο ευχαριστημένο χωρίς να φαντάζονται ότι θα άξιζε αντίθετα τη συμπάθειά τους. Σε σχέση με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον Γιώργο Νταλάρα προτείνουμε να επιχειρηθεί κάτι πολύ πιο απλό: να μην τους διαβάσουμε απλά αλλά να τους αφουγκραστούμε σε αυτή την εκ βαθέων συνομιλία τους ώστε να καταλάβουμε πως η πολυώδυνη πείρα και η αθωότητα είναι συχνά  οι δύο όψεις ενός και του αυτού νομίσματος.

Το δράμα του Κώστα Φέρρη

photo protothema.gr

Η απίστευτη σκληρότητα, ο κυνισμός και η απανθρωπιά ενός κράτους, που αφήνει έναν από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους Έλληνες σκηνοθέτες –τον Κώστα Φέρρη- να πεινάει και πλέον να μην μπορεί να ζήσει, σηματοδοτούν τα νέα πολιτικά ήθη στην εποχή μας.

Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Ο βραβευμένος πολλές φορές σε Ελλάδα και εξωτερικό για τις κινηματογραφικές του ταινίες Κώστας Φέρρης, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ζήσει, δεν έχει ούτε ένα ευρώ για τα στοιχειώδη, γιατί ενώ το ελληνικό κράτος του χρωστάει πολλές χιλιάδες ευρώ για ταινίες του που έχουν παιχτεί στην κρατική ΕΡΤ, δεν του παρέχει τη δυνατότητα να πάρει φορολογική ενημερότητα, για να μπορέσει να εισπράξει αυτό το ποσό από τη ΔΤ για να ζήσει.
Αιτία μία παλιά... από 20ετίας! δικαστική οικονομική εκκρεμότητα, για την οποία ο ίδιος ούτε γνώση ούτε ουσιαστική ευθύνη φέρει.
Σε χθεσινή μας συζήτηση ο Κώστας Φέρρης μου είπε: «Δεν μπορώ πλέον να ζήσω, δεν υπάρχει διέξοδος για μένα και τη γυναίκα μου και επιβιώνουμε με τη βοήθεια φίλων». Απόλυτα αξιοπρεπής ο Κώστας Φέρρης δεν ζητάει τον οίκτο κανενός, ούτε φυσικά του ελληνικού κράτους, αλλά ζητάει τη δυνατότητα να εισπράξει από το δημόσιο τα οφειλόμενα σε αυτόν, για να μπορέσει να κρατηθεί στη ζωή.

Γρηγόρης Μπιθικώτσης: Ό ένας και μοναδικός «σερ» του ελληνικού τραγουδιού

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, λαϊκός τραγουδιστής που αγαπήθηκε απ' όλους τους Έλληνες και η φωνή του συνδέθηκε με ιδιαίτερα σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής μουσικής ιστορίας γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1922, στη φτωχογειτονιά του Περιστερίου.
Παιδί οκταμελούς, πολύ φτωχής οικογένειας, άρχισε από τα παιδικά του χρόνια να ασχολείται με τη μουσική και, ενώ τα αδέλφια του, το 1940 έφυγαν για το ελληνοαλβανικό μέτωπο, εκείνος έμεινε πίσω, ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού και μάθαινε κιθάρα

Εκείνος έκανε τα πρώτα του βήματα σ' ένα ταβερνάκι της γειτονιάς του, τραγουδώντας με μία κιθάρα, ευρωπαϊκά. Όλα άλλαξαν, όταν μια κρύα νύχτα του χειμώνα του 1937 πήγε ν' ακούσει τρεις μουσικούς που έπαιζαν με τα μπουζούκια τους σ' ένα κουτούκι. Ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Μανώλης Χιώτης και ο Στράτος Παγιουμτζής. Ο μικρός Γρηγόρης ενθουσιάστηκε κι από τότε ασπάστηκε το ρεμπέτικο και το λαϊκό.

Ενας Ιταλός τραγουδά τη Μισιρλού

O Vinicio Capossela έρχεται στη χώρα μας για μία συναυλία.

Τα ρεμπέτικα τραγούδια ή αλλιώς τα μπλουζ της Ελλάδας και η σχέση τους με τη σημερινή ελληνική οικονομική κρίση αναδεικνύονται, όχι από έναν Ελληνα καλλιτέχνη, όπως πιθανόνατα θα περιμέναμε, αλλά από τον αξιόλογο Ιταλό τραγουδοποιό και περφόρμερ Vinicio Capossela, τον οποίο θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ζωντανά στη συναυλία που θα δώσει μεθαύριο (Πέμπτη), στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, έχοντας στο πλευρό του τους δικούς μας Δήμητρα Γαλάνη, Θανάση Παπακωνσταντίνου και Δημήτρη Αποστολάκη. 

O Τομ Γουέιτς της Ιταλίας, όπως συχνά τον αποκαλούν, γοητευμένος από το ρεμπέτικο και την ιστορία του, αποφάσισε να αφιερώσει ένα ολόκληρο άλμπουμ στο μουσικό αυτό είδος αλλά και να πρωτοστατήσει στη δημιουργία μιας ταινίας, η οποία διερευνά τις ρίζες του ρεμπέτικου σε συνδυασμό με τον τρόπο που βιώνουν σήμερα οι Ελληνες την οικονομική κρίση.

Το άλμπουμ Rebetico Gymnastas, που κυκλοφόρησε το 2012, αποτελεί μια ιδιαίτερη προσέγγιση του τραγουδοποιού στον κόσμο του ρεμπέτικου τραγουδιού. Ο Caposella ως άλλος νεο-ρεμπέτης ερμηνεύει τραγούδια που έχει γράψει ο ίδιος βασισμένος στις μουσικές γραμμές του ρεμπέτικου, ενώ παραθέτει και αυθεντικά ρεμπέτικα τραγούδια, όπως η θρυλική Μισιρλού, την οποία έχει ερμηνεύσει συγκλονιστικά η Καίτη Ντάλλη.

Η Ρόζα η «ναζιάρα» Τριάντα τρία χρόνια από το θάνατό της..

Πηγή ανάρτησης: http://tvxs.gr

Τριάντα τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο της κορυφαίας ερμηνεύτριας του ρεμπέτικου και του σμυρναίικου τραγουδιού Ρόζας Εσκενάζυ.
Η Ρόζα  Εσκενάζυ, ή αλλιώς Σάρα Σκενάζη ή Ζαρντινίδη, όπως λέγεται ότι ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών 1883-1890 από γονείς Εβραίους, σεφαρδίτικης καταγωγής (Ισπανοεβραία). Γύρω στο 1900, η οικογένειά της μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά ξεκίνησε ως χορεύτρια στον Πειραιά (γύρω στο 1910) αλλά σύντομα άρχισε επίσης να τραγουδά ελληνικά, τουρκικά και αρμενικά τραγούδια. Στα μέσα της δεκαετίας του '20 κατέβηκε στην Αθήνα κι έπιασε δουλειά ως τραγουδίστρια στα στέκια των μουσικών της προσφυγιάς. Ο Παναγιώτης Τούντας δεν άργησε να την ανακαλύψει κι έτσι το 1928-29 έκανε τις πρώτες της ηχογραφήσεις. Γρήγορα έγινε αρκετά γνωστή και κατά τη δεκαετία του 1930 ηχογράφησε πάνω από 500 ρεμπέτικα, σμυρναίικα και δημοτικά τραγούδια, ενώ συνεργάστηκε με μεγάλους συνθέτες της Σμύρνης και της Πόλης, όπως ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Ιάκωβος Μοντανάρης, ο Ιωάννης Δραγάτσης, ο Κώστας Τζόβενος, ο Σπύρος Περιστέρης, ο Κώστας Καρίπης, ο Γρηγόρης Ασίκης, ο Σωτήρης Γαβαλάς, ο Μανώλης Χρυσαφάκης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου και άλλοι.

Τα «σουξέ»...
 Τα δημοφιλέστερα τραγούδια της: «Δημητρούλα», «Τα κεριά τα σπαρματσέτα», «Ναυτάκι», «Χαρικλάκι», «Κάτω στα λεμονάδικα», «Μπαμπέσα», «Καναρίνι μου γλυκό», «Αμανές», «Μπαμ και μπουμ», «Μη βιάζεσαι μικρή μου θα σ' αρραβωνιαστώ», «Γύφτισσα», «Λιλή η σκανταλιάρα», «Σέρβικος πολίτικος», «Έλα φως μου», «Μού 'χεις πάρει το μυαλό», «Αερόπλανο θα πάρω», «Πατρινιά», «Μαρικάκι μου», «Ελενίτσα μου», «Η Εβραιοπούλα» κ.ά.

ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΑ

Αν πριν απο 50η60 χρόνια, έλεγες σε κάποιον ότι σου αρέσουν,τα ρεμπέτικα τραγούδια, εκείνος θα σε κοίταζε με....περιφρόνηση. Αυτό συνέβαινε γιατί ο Όρος "ρεμπέτικο", ήταν τότε συνώνυμος του "Υποκόσμου, του Τεκέ, του χασισιού, των φόνων ,κλπ" Από τότε μέχρι και σήμερα, τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι μονίμως "παρεξηγημένα" Κατ' αρχήν, ο Όρος "παρεξηγημένα", πηγάζει, η αν θέλετε αφορά τους δημιουργούς τους. Οι αιτίες της "παρεξήγησης"; Πολλές.Μερικές από αυτές, έχουν να κάνουν με αρθρογράφους-μουσικοκριτικούς της εποχής εκείνης (1930-1950). Κανένας δεν αμφισβητεί, ότι υπήρχαν τραγούδια του Υποκόσμου μέσα στα ρεμπέτικα. Υπήρξαν όμως και τραγούδια "διαμάντια", τα οποία τα τραγουδάμε ακόμα και σήμερα. Άλλωστε, πολλοί ιστορικοί και μελετητές του ρεμπέτικου, ίσως για να λυθεί η "παρεξήγηση" που στιγμάτισε τα ρεμπέτικα τραγούδια, τα χώρισαν σε ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, βάσει της θεματολογίας τους.

InDebito, του Andrea Segrè

Η ταινία InDebito, είναι μια ταινία για το ρεμπέτικο τραγούδι και την ελληνική κρίση, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 20 Νοεμβρίου 2013 στις 22.00 στο κινηματοθέατρο Τριανόν, παρουσία του σκηνοθέτη Andrea Segrè αλλά και του δημοφιλούς μουσικού Vinicio Capossela.


«Η ώρα του ρεμπέτικου» μέσα στη δίνη της κρίσης. Παράδοξο; Πιθανόν, μα κι από τη φύση του είναι ανένταχτο αυτό το δωρικό, μουσικό ιδίωμα, που στάθηκε αφορμή κι αιτία για την έκφραση μίας λούμπεν, αλλά επαναστατικής κοινωνίας ανθρώπων. 
Στην Ελλάδα, στη Σμύρνη, στη Σύρα, στον Περαία, στον Βοτανικό, στη Σαλονίκη; Ολούθε. Τα απομεινάρια του ξέμειναν σε όλα αυτά τα μέρη και κυρίως στις πάλαι ποτέ φτωχογειτονιές που τώρα αναβιώνουν μνήμες αλλοτινές, υπό πιο ασφαλείς συνθήκες. 
Το ρεμπέτικο μπήκε στο ρουθούνι της κυβερνώσας τάξης, έγινε ένα με τον καπνό και τη σκόνη, μπήκε κάτω από το σακάκι του μάγκα εν είδει μουσικού οργάνου (μπαγλαμάς…). Μέχρι και τον Τσιτσάνη ανάγκασε να καθυστερήσει λίγο παραπάνω έως ότου βγάλει προς τα έξω τα μεγάλα «διαμάντια».

Πίτσα Παπαδοπούλου: «Ο νταλκάς βγαίνει μόνο από το λαϊκό τραγούδι»

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα
 Απλή προσιτή και πολύ ευγενική, ως γνήσια σταρ, μιλάει για όλους και για όλα. Η πιο αυθεντική λαϊκή φωνή, με πολύ μεγάλη ιστορία, η Πίτσα Παπαδοπούλου, σχολιάζει εκείνα τα χρόνια της καριέρας της δίπλα στον Γιώργο Ζαμπέτα, τον άρχοντα όπως τον αποκαλεί, αλλά και για το σήμερα της ελληνικής μουσικής, όπως εκείνη μοναδικά το έχει ζήσει. Μια συνέντευξη απλή, προσιτή, χωρίς σταριλίκι και πάνω από όλα Αληθινή και ανθρώπινη. Όπως ακριβώς είναι και η Πίτσα Παπαδοπούλου Αληθινή και Αυθεντική! Απολαύστε την!

 Μετά από δισκογραφική απουσία έχετε ετοιμάσει μια νέα δουλειά και έχετε συνεργαστεί και με νέους καλλιτέχνες, πείτε μας λίγα λόγια για αυτήν τη νέα δουλειά.

Ναι, ήθελα να κάνω έναν δίσκο με νέους δημιουργούς, γιατί πιστεύω στα νέα παιδιά και ξέρω ότι έχουμε πολύ καλούς δημιουργούς, βέβαια σ’ αυτόν τον δίσκο υπάρχουν και τραγούδια μεγάλων καταξιωμένων δημιουργών.
 
Είστε μια γυναίκα που ερμηνεύει με πάθος. Τι σκέφτεστε κάθε φορά που ερμηνεύεται ένα κομμάτι;

Κατερίνα Τσιρίδου: «Το ρεμπέτικο είναι η καθαρότητα της μουσικής»

Κατερίνα Τσιρίδου: «Το ρεμπέτικο είναι η καθαρότητα της μουσικής»
Συνέντευξη στην Κέλλυ Γκούνη
Το ρεμπέτικο τραγούδι, στις αρχές του 20ου αιώνα, θεωρούνταν το ισχυρό όπλο μουσικής έκφρασης, της ανδροκρατούμενης, τότε, κοινωνίας. Οι γυναίκες μέχρι το 1930, απλά υμνούνταν, μέσω του ρεμπέτικου στίχου, ως το αντικείμενο του ανδρικού πόθου. Πρώιμες όμως γυναίκες φεμινίστριες διείσδυσαν στον χώρο αυτό, κατακτώντας την ισονομία και ισοτιμία στον ελεύθερο τρόπο έκφρασης. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την Ρόζα Εσκενάζυ και την Ρίτα Αμπατζή, οι οποίες άφησαν το μουσικό τους στίγμα στο ρεμπέτικο τραγούδι της δεκαετίας του ’30.

Φτάνοντας στο σήμερα, η καθαρότητα αυτής της μουσικής, έχει, με μεγάλη επιτυχία, συνεχιστές. Συνεχιστής αυτής της μουσικής παράδοσης του λαϊκού αστικού τραγουδιού είναι και η Κατερίνα Τσιρίδου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, από γονείς Καβαλιώτες, σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την εκμάθηση μουσικών οργάνων όπως πιάνο, κιθάρα και μπαγλαμά. Μία άρτια καλλιτέχνιδα, όχι λόγω της μουσικής της παιδείας, μιας και στον καλλιτεχνικό χώρο είναι ιδιαίτερα αγαπητή για την ακεραιότητα της ψυχής της. Είναι απόλυτα δοσμένη στο ρεμπέτικο, αγαπά την ελευθερία του πνεύματος, είναι ερωτευμένη με τους συνεργάτες της και ξέρει να αγγίζει το ακροατήριο με την μοναδική μελωδική φωνή της. Μία φωνή που δεν αφήνει αδιάφορο και τον πιο άπιστο, συναισθηματικά ανέγγιχτο άνθρωπο. Ο «Ορφέας», φιλοξενεί την  ερμηνεύτρια και μας μιλά για εκείνη και τις συνεργασίες της.  

Η εξομολόγηση του Χρήστου Νικολόπουλου: «Ήρθα αντιμέτωπος με το θάνατο»!

«Επί δύο χρόνια βίωσα εξαιρετικές δυσκολίες»...

Ο σπουδαίος Χρήστος Νικολόπουλος μιλάει στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα για τις δυσκολίες που έχει περάσει στη ζωή του και για πρώτη φορά αποκαλύπτει το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε...

Τα δύσκολα χρόνια που βίωσε

Πέρασα πολύ δύσκολα, τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου, όπως και όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα. Επί δύο χρόνια βίωσα εξαιρετικές δυσκολίες. Υπήρχαν ημέρες που δεν είχα να φάω. Μοιραζόμουν με φίλους ένα πιάτο...
Πηγή www.newsit.gr

Να ’ταν τα νιάτα δυο φορές… Γιώργος Μητσάκης (1924 – 1993).

Του Δημήτρη Γκιώνη

 

Βαλεντίνα (Αχ! Βαλεντίνα…), Βράδιασε και στο Γεντί – Κουλέ, Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου, Οπου Γιώργος και μάλαμα, Είναι κρίμα (να είσαι θύμα…), Ο μπαρμπα-Θωμάς (Να ’ταν τα νιάτα δυο φορές…), Ο Νικόλας ο ψαράς, Οταν καπνίζει ο λουλάς, Στον Πειραιά συννέφιασε, Συννεφιές (όταν δεν σε βλέπω έχω ακεφιές…), Φτωχό κομπολογάκι μου, Η πρώτη σου αγάπη είμαι εγώ, Νίτσα Ελενίτσα, Θέλω στα μπουζούκια απόψε να με πας…
 Τραγούδια πασίγνωστα, πολυτραγουδισμένα και ανθεκτικά του Γιώργου Μητσάκη, που έφυγε από τη ζωή πριν είκοσι χρόνια (17 Νοεμβρίου 1993), στα 69 του, χτυπημένος από καρκίνο, που τον ταλαιπώρησε δυο χρόνια. Από τους σημαντικότερους συνθέτες, στιχουργούς και μπουζουξήδες – ερμηνευτές.
 Στους μεγάλους
 «Ηταν φτιαγμένος από το υλικό των αυθεντικών δημιουργών. Εκείνων που ισορροπούν πάνω στις συναισθηματικές τους αντιφάσεις», γράφει ο Πάνος Γεραμάνης, που τον είχε γνωρίσει, στο βιβλίο του «Η ζωή μου ένα τραγούδι» (εκδ. Καστανιώτη, 2007). «Πίκρα και χαρά, πόνος και γιορτή, έβγαιναν μαζί από το μπουζούκι του. Κοινός παρονομαστής οι αξεπέραστες μελωδίες του.

Έφυγε από τη ζωή, η Αντιγόνη Βαλάκου Σε ηλικία 83 ετών

 
 Έφυγε από τη ζωή, η Αντιγόνη Βαλάκου  σε ηλικία 83 ετών
Η Αντιγόνη Βαλάκου, μία από τις σημαντικότερες πρωταγωνίστριες της ελληνικής δραματικής σκηνής του θεάτρου αλλά και του κινηματογράφου, απεβίωσε σε ηλικία 83 ετών.

Η σπουδαία ηθοποιός γεννήθηκε το 1930 στην Καβάλα και σε ηλικία 16 ετών πήγε στην Αθήνα. Την περίοδο που σπούδαζε στις δύο τελευταίες τάξεις του γυμνασίου, παράλληλα, φοιτούσε και στο «Θεατρικό Σπουδαστήριο» του Βασίλη Ρώτα.

Στη σκηνή εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1946,  με τον θίασο του «Ρεαλιστικού Θεάτρου» του Αιμίλιου Βεάκη στο έργο «Νυφιάτικο τραγούδι» του Περγιάλη, στο ρόλο της  Τριανταφυλλιάς. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας και αργότερα με τον θίασο Μανωλίδου - Αρώνη - Χατζίσκου (1951 - 1952).

Τα νησιά και το ρεμπέτικο...

 

Να ένα θέμα που δεν το έχει αγγίξει κανείς!! Η καταγωγή των πρωταγωνιστών του ρεμπέτικου και η σχέση των νησιών με τη δημιουργία του νέου αυτού μουσικο-κοινωνικού είδους και ιδιώματος.

Με πρώτο το Γιώργο Θεολογίτη τον επονομαζόμενο και Κατσαρό που γεννήθηκε το 1888 στην Αμοργό και στη συνέχεια τη Μαρίκα Παπαγκίκα που γεννήθηκε το 1890 στην Κώ, δεν είναι καθόλου άστοχο να διαπιστώσουμε ότι οι περισσότεροι από τους πρώτους ρεμπέτες και καθοριστικούς παράγοντες και προσωπικότητες του νέου αυτού είδους, είχαν καταγωγή από νησιά. Ο Μανώλης Καραπιπέρης ήταν από τη Σάμο ενώ οι πρόδρομοι του ρεμπέτικου, αιχμάλωτοι στο Γκέρλιτς το 1917, Καλαμαράς και Παπαδιαμάντης, ήταν από τη Σύρο και τη Σκιάθο αντίστοιχα.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης, γεννήθηκε το 1905 και μεγάλωσε στη Σύρο και ο Κώστας Ρούκουνας γεννήθηκε το 1903, στη Σάμο.

5+ ωραία μέρη για ρακή και ρακόμελο στην Αθήνα

 

 Ένας οδηγός γιά τσιπουράδικα και ρακομελάδικα στην Αθήνα και τα πέριξ, γιά όσους ενδιαφέορνται... αλλά και μιά καταγραφή της επικρατούσας τάσης ή μόδας, που εμάς δεν μας χαλάει...

δείτο το άρθρο εδώ

Τα στέκια στό άρθρο (δείτε και στα σχόλια) είναι:

Μπιέλα
Κορυτσάς 14 & Πέλλης 22, Βοτανικός 

Κρίκος
Γενναίου Κολοκοτρώνη 49, Κουκάκι

«Έκοψαν» ρεμπέτικο του Μπαγιαντέρα σε σχολική γιορτή !

Ερμηνεύτηκε στην αντιφασιστική συναυλία στην πλατεία του Πύργου

«Έκοψαν» ρεμπέτικο του Μπαγιαντέρα σε σχολική γιορτή !

Δεν πάει πολύς καιρός από τον Μάιο του 2013 συνέβη το περιστατικό που έκανε το γύρο των social media, όπου διευθύντρια σχολείου κατόπιν προτροπής γονέα, επέπληξε την δασκάλα της μουσικής και ουσιαστικά της απαγόρευσε να διδάξει στα παιδιά της Ε΄ τάξης του Δημοτικού, τον «Κεμάλ», ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα αριστουργήματα του Μάνου Χατζιδάκι κατηγορώντας την για… ισλαμική προπαγάνδα!

Ένα παρόμοιο περιστατικό… λογοκρισίας και σκοταδισμού, συνέβη σε σχολική γιορτή γυμνασίου στον Πύργο, όταν ο διευθυντής, επίσης κατόπιν παρέμβασης γονέα, απαγόρευσε στην καθηγήτρια της μουσικής, να διδάξει και να πει μαζί με την χορωδία του σχολείου, ένα τραγούδι του… Μπαγιαντέρα, που συγκαταλέγεται στα ρεμπέτικα της κατοχής του 1942! Το θέμα όπως αναφέρει το ilialive.gr, ανέδειξε και κατήγγειλε με ανακοίνωσή της και η ΕΛΜΕ Ηλείας.

"Το ρεμπέτικο του παντρεμένου" - νέο κομμάτι από τον Θεσσαλονικιό ρεμπέτη Αγάθωνα.

  Diodos Music Productions

Η Diodos music production ανακοίνωσε ότι έχει την τιμή να υποδεχτεί και να παρουσιάσει τη νέα δουλειά ενός γνήσιου και αυθεντικού Έλληνα ρεμπέτη γνωστo;y πλέον όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη και όλο τον κόσμο μιας και συμμετείχε φέτος με επιτυχία στην Eurovision μαζί με τους Κόζα Μόστρα και το «Alcohol is free».
Ο λόγος βέβαια για τον ειλικρινή και αυθόρμητο Αγάθωνα Ιακωβίδη, ο οποίος κάνει αισθητή την παρουσία του στην Diodos, με αφορμή ένα καινούργιο τραγούδι που αποτελεί τον προάγγελο της ολοκληρωμένης του δουλειάς που ετοιμάζεται αυτό το διάστημα.
Μια παραγωγή τις Diodos music με τίτλο (Το ρεμπέτικο του παντρεμένου) ένα τραγούδι με ιδιαίτερο καυστικό χιούμορ που αναμένεται να κάνει επιτυχία και να αφήσει άφωνο το κοινό! Το κομμάτι είναι σε στίχους - Άριστος Φάνης και Μουσική - Κυριάκος Γραματικόπουλος.  www.thebest.gr

Οι Locomondo γιορτάζουν 10 χρόνια live εμφανίσεων..

 

 Το συγκρότημα των reggae, ska και latin ρυθμών γιορτάζει δέκα χρόνια συναυλιών και η επόμενη στάση του για ένα κεφάτο party, είναι ο Πειραιάς, την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013.

Από την άνοιξη του 2003, τότε που οι Locomondo ηχογράφησαν το πρώτο τους demo, έως σήμερα, έχουν περάσει δέκα χρόνια με δισκογραφικές δουλειές και πλήθος συναυλιών σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό κάθε εποχή του χρόνου, όπου με το αστείρευτο κέφι και τη ζωντάνια τους δημιουργούν μια ατμόσφαιρα εκρηκτική.

Κάθε live τους μετατρέπεται σε ένα ατέλειωτο party, με κεφάτη μουσική, πολύ χορό και το κοινό να τους συντροφεύει σε κάθε στίχο που τραγουδούν.

Πρόσφατα ηχογράφησαν το καινούριο τους άλμπουμ, δικής τους παραγωγής, με τίτλο "Οδύσσεια", το οποίο κυκλοφόρησε στις 30 Ιουνίου 2013.

Η νέα τους δουλειά είναι γεμάτη ρυθμό, ουσιαστικά μηνύματα και ειλικρίνεια και ταυτόχρονα χαράζει έναν καινούργιο δρόμο στη μουσική αναζήτηση του γκρουπ.  

Οι Imam Baildi κάνουν στάση στο Ρυθμό Stage

 

Οι Imam Baildi για μία μοναδική και ξεχωριστή εμφάνιση στη σκηνή του Ρυθμός Stage την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου.

Οι Imam Baildi επέστρεψαν από τα καλοκαιρινά τους ταξίδια και ετοιμάζονται να μπουν στο studio για την παραγωγή του πολυαναμενόμενου τρίτου τους album, μετά από μια χρονιά γεμάτη εμπειρίες, όπως η συμμετοχή στο South by Southwest, το μεγαλύτερο music conference του πλανήτη στο Austin των ΗΠΑ, μία Ευρωπαϊκή περιοδεία με 20 συναυλίες και ένα γεμάτο συναυλιακό καλοκαίρι με αποκορύφωμα την κατά γενική ομολογία εκρηκτική συναυλία στο River Party στο Νεστόριο.

Και, φυσικά, η sold-out συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με την οποία οι Imam Baildi έκλεισαν την καλοκαιρινή τους περιοδεία στις αρχές Σεπτεμβρίου, παρέα με ένα κοινό 4000 ατόμων που χόρευε συνεχώς κάτω από τον Αθηναϊκό ουρανό.

Έχοντας μπροστά τους την παραγωγή του επόμενου album, οι Imam Baildi θα κάνουν μόνο περιορισμένες εμφανίσεις. Μεταξύ αυτών και μία στάση στο Ρυθμός Stage, στην Ηλιούπολη, την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου.

Η συνταγή είναι γνωστή και δοκιμασμένη πλέον σε κάθε είδους κοινό, αλλά συγχρόνως οι Imam Baildi συνεχίζουν να καινοτομούν, παρουσιάζοντας και κομμάτια με δική τους μουσική και στίχους. Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για ένα live ανεβαστικό, χορταστικό και καλοδουλεμένο, με συμπαγή ήχο που γαργαλάει το στομάχι, από την 8 μελή παρέα των Imam.

Ταβέρνες καπηλειά κουτούκια..

 Αθηναϊκή ταβέρνα

 

Χώρος επικοινωνίας, έκφρασης του λαϊκού κεφιού, διασκέδασης και γέλιου.
Χώρος καλαμπουριού, ξεδόματος, ονειροπώλησης, χαλάρωσης και απόλαυσης.
Χώρος εξομολογήσεων, αρσενικών αλληλοεκμυστηρεύσεων, πονεμένων ερωτικών ιστοριών και αθεράπευτων ερώτων.
Χώρος λησμονιάς – βοηθούσης της οινοποσίας – φευγιού απο τα ντέρτια και τους καημούς της ζωής. Χώρος δημιουργίας, διαφύλαξης και ανανέωσης του μοναδικού πολιτιστικού μας αγαθού που είναι οι τοπικές μας κουζίνες.
Χώρος ομαδικής ψυχοθεραπείας με θεράποντα τον ταβερνιάρη. Πρώτες συναντήσεις, ερωτικές εξομολογήσεις, αλλά και πολιτικές αναλύσεις και συνωμοτικές μαζώξεις.
Χώρος κοινωνικών συναθροίσεων, οικογενειακών γιορτών όπου επιβεβαιώνεται η κοινωνική συνοχή, χαράς σπουδαίων γεγονότων, όπως γάμοι, βαφτίσια κλπ.
Χώρος υπέρβασης της ζοφερής πραγματικότητας, διέξοδος και διαφυγή απο τη μοναξιά.
Χώρος όπου ικανοποιείται η πείνα και η δίψα, αλλά όπου το φαγητό και το πιοτό δεν είναι παρά η αφορμή για να ενωθεί η μια ψυχή με την άλλη, να βρεί την άκρη του νήματος, να αποκαλύψει την ατομική αλήθεια και να ενωθεί με το πανανθρώπινο. Τέλος, χώρος ιστορικής μνήμης, συζητήσεων και σχολιασμού της καθημερινότητας, διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης.

Το Ρεμπέτικο στην πόλη του...

Το Ρεμπέτικο στην πόλη του

Ο Δήμος Πειραιά, με πρωτοβουλία του Δημάρχου κ. Βασίλη Μιχαλολιάκου, τιμώντας το ρεμπέτικο που γεννήθηκε και ταυτίστηκε με την πόλη, στις αρχές του περασμένου αιώνα, διοργανώνει την «1η Γιορτή Ρεμπέτικου» στον Πειραιά, την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Οκτωβρίου, στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό Αγίου Διονυσίου.

Στην «1η Γιορτή Ρεμπέτικου» θα πραγματοποιηθεί ένα μοναδικό ταξίδι στα μονοπάτια του ρεμπέτικου τραγουδιού, στις μουσικές των ρεμπετών, που έζησαν και εμπνεύστηκαν στον Πειραιά, τις οποίες θα παρουσιάσουν σημαντικοί σύγχρονοι μουσικοί, λάτρεις και μελετητές του ρεμπέτικου.

Η ατμόσφαιρα της εποχής θα αναβιώσει με φόντο τον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό στον Άγιο Διονύση, μια εμβληματική περιοχή για την περιθωριακή ρεμπέτικη ζωή, δίπλα στους τεκέδες που ακούστηκαν οι πρώτοι ήχοι του απαγορευμένου τότε μπουζουκιού. 
Στο πλαίσιο της γιορτής, θα πραγματοποιηθεί στα παλιά βαγόνια, έκθεση φωτογραφιών των τριών μεγάλων ρεμπετών Μάρκου Βαμβακάρη, Γιάννη Παπαϊωάννου και Βασίλη Τσιτσάνη. Θα παρουσιαστούν και τα εξώφυλλα των πρώτων δίσκων που ηχογραφήθηκαν με την ετικέτα «ρεμπέτικο», σε ένα «ταξίδι» στην εποχή που οι άνθρωποι του περιθωρίου δημιούργησαν ένα μοναδικό μουσικό είδος, αφήνοντας μια σημαντική πολιτιστική κληρονομιά στον Πειραιά.

Την «1η Γιορτή Ρεμπέτικου» στον Πειραιά, θα παρουσιάσει ο ηθοποιός κ. Ρένος Χαραλαμπίδης και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Ακολουθεί το πρόγραμμα των συναυλιών

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου
18.00 - 20.00 «Σμυρναίικα»
με τους: Μάριο Παπαδέα (σαντούρι, τραγούδι), Φώτη Βεργόπουλο (μπουζούκι), Κωστή Κωστάκη (κιθάρα).
20.00 - 22.00 «Γιάννης Παπαϊωάννου» με τον Αντώνη Παπαϊωάννου και τους: Άντζελα Ορφανού (τραγούδι), Θοδωρή Λίζο (μπαγλαμάς, τραγούδι),Βαγγέλη Κονταράτο (κιθάρα), Χρήστο Πετεβή (βιολί).
22.00 - 24.00 «Βασίλης Τσιτσάνης - Από το περιθώριο στην αποδοχή», με τους Άλκη Μαύρο (μπουζούκι, μπαγλαμάς, τραγούδι), Στέφανο Μαγουλά (μπουζούκι), Ανθούλα Μίχου (τραγούδι), Χρήστο Μανιφάβα (κιθάρα).

Σάββατο 12 Οκτωβρίου
18.00 - 20.00 «Το πειραιώτικο ρεμπέτικο - η πειραιώτικη σχολή», με τους: Νίκο Αθανασάκη (κιθάρα), Νίκο Αυγουστίδη (μπουζούκι, τραγούδι), Μάνο Κεχαγιά (μπουζούκι, μπαγλαμάς, τραγούδι), Αρτέμη Δισκάκη (μπουζούκι, μπαγλαμάς, τραγούδι).
20.00 - 22.00 «Μάρκος Βαμβακάρης» με τον Στέλιο Βαμβακάρη
και τους: Εβελίνα Αγγέλου (τραγούδι), Μιχάλη Δήμα (μπουζούκι), Στέφανο Μαγουλά (κιθάρα).
22.00 - 24.00 «Τα ρεμπέτικα της κιθάρας» με τον Δημήτρη Μυστακίδη και τους: Ιφιγένεια Ιωάννου (τραγούδι), Δημήτρη Παππά (κιθάρα), Γιώργο Τσαλαμπούνη (κιθάρα).

Έκθεση
Παρασκευή - Σάββατο 18.00 - 24.00
Φωτογραφικό αρχείο για τους Μάρκο Βαμβακάρη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Βασίλη Τσιτσάνη, εξώφυλλα των πρώτων δίσκων του ρεμπέτικου.
www.portnet.gr

Η ταραχώδης ζωή της Ρόζας Εσκενάζυ

Πρεμιέρα Σάββατο 5 Οκτωβρίου 

Τη φετινή χειμερινή περίοδο 2013-2014 το Θέατρο «ΠΡΟΒΑ» παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά, το έργο του Παναγιώτη Μέντη, «Ρόζα». 

Μια παράσταση που γνώρισε μεγάλη επιτυχία από το κοινό και τους κριτικούς, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα, μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και με τη Μαίρη Ραζή στον ομώνυμο ρόλο της Ρόζας Εσκενάζυ. Ά βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας «Ελένη Χατζηαργύρη» από την Ακαδημία Κορφιάτικων Βραβείων.
Το έργο κάνει πρεμιέρα 5 Οκτωβρίου και κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούγονται με συνοδεία πιάνου γνωστά τραγούδια της σπουδαίας ερμηνεύτριας «Το Χαρικλάκι», «Η Δημητρούλα», «Η γκαρσόνα», «Του Μάνθου ο τεκές», « Γιατί φουμάρω κοκαΐνη» και πολλά καινούργια τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, γραμμένα ειδικά για την παράσταση.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Βαθιά συγκίνηση στο τελευταίο αντίο, στην Πόλυ Πάνου

Στην τελευταία της κατοικία xθες η Πόλυ Πάνου, η σορός της οποίας έχει τεθεί από το πρωί σε λαϊκό προσκύνημα. Η μεγάλη φωνή του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή, σε ηλικία 73 ετών.

Η σορός της βρίσκεται μέχρι και αυτήν την ώρα στο παρεκκλήσι του Α’ Νεκροταφείου, όπου πλήθος κόσμου βρέθηκε για να την αποχαιρετήσει,στο παρεκκλήσι του Α’ Νεκροταφείου Στη συνέχεια, θα μεταφέρθηκε  στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου, όπου έγινε η εξόδιος ακολουθία και η ταφή της  σε οικογενειακό τάφο.

Έφυγε από τη ζωή η Πόλυ Πάνου (Πολυτίμη Κολιοπάνου)

Μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού, η Πολύ Πάνου, «σώπασε» για πάντα σε ηλικία 73 ετών, σήμερα, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Σε λαϊκό προσκύνημα θα τεθεί η σορός της από τις 9.30πμ το πρωϊ της Δευτέρας(30/9) στο παρεκκλήσι του Α΄Νεκροταφείου ενώ στις 15:00, στην εκκλησία του ίδιου χώρου θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία.

Στη συνέχεια η σορός θα μεταφερθεί στο Νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου όπου και θα ταφεί σε οικογενειακό τάφο.

Η Πολυτίμη Κολιοπάνου -όπως ήταν το πραγματικό της όνομα-, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, μεγάλωσε όμως στην Πάτρα.

Στάθης Κουκουλάρης : Με ναξιώτικο δοξάρι και με μάτια της ψυχής

Ο μεγάλος βιολάτορας από τον Κινίδαρο της Νάξου Στάθης Κουκουλάρης

Ηταν 1983, όταν ο Νίκος Δημητράτος, τραγουδιστής και ηθοποιός τότε στο «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη, ερμήνευσε αρκετά από τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου για την ταινία. Αργότερα ο ίδιος θα εξομολογούνταν πως ο αμανές και η ερμηνεία του στο «Μάνα μου Ελλάς» ήταν μια προσπάθειά του να μιμηθεί τον θρήνο του σπαρακτικού βιολιού του τυφλού μουσικού από τον Κινίδαρο της Νάξου που έπαιζε στην ηχογράφηση.
Ο μεγάλος βιολάτορας της μικρής μας ιστορίας είναι ο Στάθης Κουκουλάρης, τον οποίο την Παρασκευή το βράδυ θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι πάνε στη νησιώτικη συναυλία στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη - Κέντρο Εθνομουσικολογίας.
Ο Κουκουλάρης, σήμερα 68 ετών, παίζει βιολί από τα δεκατρία, έχει συμμετάσχει σε πάνω από τέσσερις χιλιάδες ηχογραφήσεις και θεωρείται ο μετρ του νησιώτικου είδους στην παραδοσιακή μουσική. Θα δώσει μάλιστα το «παρών» με τον γιο του λαουτιέρη Βαγγέλη Κουκουλάρη, τη Μάρθα Μαυροειδή στο πολίτικο λαούτο και στο τραγούδι, τον Βαγγέλη Καρίπη στα κρουστά και τον Γιώργο Βεντούρη στο κοντραμπάσο.
Η βραδιά κλιμακώνει την εβδομάδα φθινοπωρινών συναντήσεων στο Μουσείο, αφού θα έχουν προηγηθεί δύο ακόμη συναυλίες. Ο λαουτιέρης Ψαρογιώργης (Γιώργης Ξυλούρης) που θα ανοίξει το τριήμερο αύριο Τετάρτη δεν είναι απλά γόνος της μεγάλης οικογένειας των Ξυλούρηδων και γιος του Ψαραντώνη, αλλά κι ένας ανατρεπτικός και νεωτεριστής σολίστας της κρητικής μουσικής.
Η επόμενη μέρα, Πέμπτη, ανήκει στο σμυρναίικο. Ενας κορυφαίος λαϊκός κιθαρίστας της νεότερης γενιάς, ο Δημήτρης Μυστακίδης, θα είναι ο (ένας) υπεύθυνος για το μουσικό ταξίδι. Χρόνια καθηγητής στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, συγγραφέας βιβλίων για εκμάθηση λαούτου και λαϊκής κιθάρας, με πολυετή εμπειρία από συναυλίες σε πολλούς χώρους με τον Νίκο Παπάζογλου και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και εμπνευστής του δίσκου «16 ρεμπέτικα τραγούδια» το 2006, όπου έπαιξε ρεμπέτικα μόνο με κιθάρα, θα συμπράξει με τον Ευγένιο Βούλγαρη. Ο Μυστακίδης θα πιάσει τη λαϊκή κιθάρα και ο Βούλγαρης - μια σπουδαία μορφή στον χώρο της ελληνικής και μεσογειακής παραδοσιακής μουσικής με τις δικές του βυζαντινές μουσικές καταβολές  - το yayli tanbur, ένα μακρύλαιμο έγχορδο τουρκικής καταγωγής.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ   www.tanea.gr

Ρόζα, του Παναγιώτη Μέντη για δεύτερη χρονιά, στο Θέατρο Πρόβα

Τη φετινή χειμερινή περίοδο 2013-2014, το Θέατρο «Πρόβα» παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά, το έργο του Παναγιώτη Μέντη, « Ρόζα ».

Μια παράσταση που γνώρισε μεγάλη επιτυχία από το κοινό και τους κριτικούς, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα, μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και με τη Μαίρη Ραζή στον ομώνυμο ρόλο της Ρόζας Εσκενάζυ (Α' βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας «Ελένη Χατζηαργύρη» από την Ακαδημία Κορφιάτικων Βραβείων).

Το θέμα του έργου είναι η μυθοπλασία της περιπετειώδους ζωής της Ρόζας Εσκενάζυ, μιας από τις σημαντικότερες γυναίκες της ελληνικής λαϊκής μουσικής σκηνής.

Η ηρωίδα θυμάται, ονειρεύεται, ανασύρει μνήμες, ξύνει πληγές, αναπολεί και παραμένει ανεξάρτητη κι ερωτευμένη με το τραγούδι και το χορό. Μία παράσταση που συνδέει το χθες με το σήμερα, αναζωπυρώνει μνήμες και εναλλάσσει τη συγκίνηση με τη χαρά, το τραγούδι με το λόγο.

Η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη γίνεται συνδετικός κρίκος των εποχών, των εικόνων, αφήνοντας όμως την κυρίαρχη θέση στο ρεμπέτικο που ζωντανεύει μέσα από την εκφραστική και γεμάτη συναίσθημα φωνή της Μαίρης Ραζή. Ο μαέστρος Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης συνοδεύει ζωντανά στο πιάνο τα γνωστά τραγούδια της Ρόζα Εσκενάζυ καθώς και του Σταμάτη Κραουνάκη. Τους τρείς σημαντικούς άντρες της ζωής της ερμηνεύει ο Γιάννης Τσουρουνάκης.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούγονται με συνοδεία πιάνου γνωστά τραγούδια της σπουδαίας ερμηνεύτριας «Το Χαρικλάκι», «Η Δημητρούλα», «Η γκαρσόνα», «Του Μάνθου ο τεκές», « Γιατί φουμάρω κοκαΐνη» και πολλά καινούργια τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, γραμμένα ειδικά για την παράσταση.

Το έργο κυκλοφορεί σε βιβλίο.

ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ   

Πηγή ανάρτησης - www.culturenow.gr

Το «Βουνό» συναντά το «Dust in the wind»

Πηγή ανάρτησης www.ogdoo.gr

(ΑΚΟΥΣΕ ΤΗ «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ» ΤΟΥΣ) Δεκάδες επανεκτελέσεις έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα το θρυλικό «Βουνό», το ζεϊμπέκικο του Λουκά Νταράλα και του Βαγγέλη Πρέκα…
Καίτη Γκρέυ στην πρώτη εκτέλεση του, Μαρίκα Νίνου, Πόλυ Πάνου, Μαρινέλλα, Ρίτα Σακελλαρίου, Γιάννης Πουλόπουλος, Γιώργος Νταλάρας και ο ίδιος ο Λουκάς είναι κάποιοι από αυτούς που ηχογράφησαν το τραγούδι… Πολύ πρόσφατα, άκουσα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και διαφορετικές προσεγγίσεις στο κομμάτι αυτό, μέσα από το νέο δίσκο του κιθαρίστα Βασίλη Καναρά, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του «Καθρέφτη» με τίτλο «Cosmos guitar» και 17 κομμάτια από όλο τον κόσμο, διασκευασμένα για κλασική κιθάρα. Ανάμεσά τους και ένας από τους ύμνους της rock μουσικής, το «Dust in the Wind» που πρωτοηχογραφήθηκε το 1977 από το αμερικάνικο progressive rock συγκρότημα των Kansas και κυκλοφόρησε στο άλμπουμ του γκρουπ «Point of Know Return».

Συναυλία – Αφιέρωμα «33 χρόνια χωρίς το Νίκο Ξυλούρη» στην Ηλιούπολη (11/9)

Ο Πολιτιστικός Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Ηλιούπολης (ΠΑΟΔΗΛ)- «Γρηγόρης Γρηγορίου» διοργανώνει μεγάλο αφιέρωμα – συναυλία… στον Αρχάγγελο της Κρήτης, την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013, στο Δημοτικό Θέατρο του Άλσους «Δ. Κιντής» της Ηλιούπολης.
Ο Νίκος Ξυλούρης, ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της χώρας μας, αγέρωχος, αληθινός, πατούσε στο στέρεο έδαφος της κρητικής καταγωγής του.
 Ήταν ένας από τους θεμελιωτές της κρητικής μουσικής. Μεγάλος εμπνευστής, αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινος και απλός. Τραγούδησε σημαντικά τραγούδια, που συγκίνησαν τον κόσμο, και συνεχίζουν μετά από τόσα χρόνια, να αποτελούν φωτεινή διέξοδο.
Στο αφιέρωμα για το Νίκο Ξυλούρη θα παραβρεθεί και θα τιμηθεί από το Δήμαρχο Ηλιούπολης κ. Βασίλη Βαλασσόπουλο η σύντροφος της ζωής του κα Ουρανία Ξυλούρη - Μελαμπιανάκη. Τα μεγάλα τραγούδια Ελλήνων δημιουργών και της ελληνικής παράδοσης που τραγούδησε ο Ν. Ξυλούρης θα μας θυμίσει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο ο τραγουδιστής Νίκος Ανδρουλάκης.
 Παίζουν οι μουσικοί: Μιχάλης Τρανουδάκης πιάνο & επιμέλεια ορχήστρας,
Στέλιος Καρύδας κιθάρα,
Νίκος Καραβιράκης κρητικό λαούτο,
Νίκος Κιάκος βιολί,
Σταυρούλα Σπανού σαντούρι,
Νίκος Ρούλος μπάσο
και Ηλίας Μπουκουβάλας τύμπανα.
Πληροφορίες: 210-9940699
www.ogdoo.gr

Εις μνήμην Άννας Χρυσάφη - Στα 92 της έφυγε η πιο pop ρεμπέτισσα...

Κοίτα να δεις που προχθές κάτι μ' έπιασε, έτσι στο ''ξεκάρφωτο'', και θέλησα να δω σε dvd τον ''Πύργο των Ιπποτών'', μία...προϊστορική κωμωδία - του 1952 - του Νίκου Τσιφόρου, στην οποία όμως, μεταξύ άλλων, εμφανίζονταν και ο Γιώργος Μητσάκης με την Άννα Χρυσάφη και το συγκρότημα τους.
Στο βίντεο βλέπετε το συγκεκριμένο απόσπασμα από την ταινία, όπου παρουσιάζεται το τραγούδι ''Μια γυναίκα - δύο άντρες'', μία γλυκύτατη ρεμπέτικη σύνθεση του Μητσάκη. Σήμερα μαθαίνω ότι η Άννα Χρυσάφη έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, σε ηλικία 92 ετών, περιστοιχισμένη από την οικογένεια της, την κόρη της, Αύρα, τον ξάδελφο της, Αντώνη, και τον ανιψιό της, Βασίλη.
Αυτές είναι ωραίες ηλικίες για να φεύγει κανείς έχοντας κάνει τον κύκλο του, από φυσικά αίτια δηλαδή και όχι από παλιοαρρώστιες. Πέρυσι μάλιστα, στις 22 Μαρτίου, ο Δήμος Χίου είχε τιμήσει στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο του νησιού, δύο καλλιτέχνιδες με καταγωγή από τη Χίο: Την Άννα Χρυσάφη και τη Ζωή Φυτούση.

Επανεκδίδονται το «Ρεμπέτικο» και το «Μαμά γερνάω»

 

Δύο πολύ αγαπημένοι δίσκοι του ελληνικού τραγουδιού πρόκειται να κυκλοφορήσουν ξανά σε δίσκο βινυλίου, για πρώτη φορά μετά την πρώτη τους έκδοση. Πρόκειται για το «Ρεμπέτικο» του Σταύρου Ξαρχάκου, σε στίχους Νίκου Γκάτσου, και για το «Μαμά γερνάω» του Σταμάτη Κραουνάκη, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου με ερμηνεύτρια την Τάνια Τσανακλίδου. Τα άλμπουμ, με νέα ηχητική επεξεργασία, απευθύνονται στους φίλους των δίσκων βινυλίου καθώς και σε μια νέα γενιά δισκόφιλων.


Το «Ρεμπέτικο», που έντυσε μουσικά την ομώνυμη ταινία του Κώστα Φέρρη, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δίσκους του ελληνικού ρεπερτορίου και θα επανακυκλοφορήσει ακριβώς 30 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της σπουδαίας τραγουδίστριας Μαρίκας Νίνου, η οποία γεννήθηκε το 1919 στη Σμύρνη και ήρθε το 1947 στην Αθήνα. Ερχόμενη στην Ελλάδα αγωνίστηκε για να επιβιώσει.


Μέσα από τις περιπέτειες της ηρωίδας, τους έρωτές της, τις επιτυχίες και αποτυχίες της, ο θεατής παρακολουθεί την ιστορία του μικρασιατικού ελληνισμού αλλά και του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Ο δίσκος (με το χαρακτηριστικό εξώφυλλο με τον πίνακα του Γιάννη Τσαρούχη), που για χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική δισκογραφία, αν και χρονικά απείχε δεκαετίες από την εποχή του ρεμπέτικου, κατάφερε να ακούγεται σαν να γράφτηκε στη χρυσή εποχή του. Μεταξύ των τραγουδιών που ακούγονται στo άλμπουμ είναι «Το δίχτυ», το «Μάνα μου Ελλάς», το «Μπουρνοβαλιά», το «Πρακτορείο» και το «Καίγομαι καίγομαι». Τα κομμάτια ερμηνεύουν οι Τάκης Μπίνης, Νίκος Δημητράτος, Κώστας Τσίγκος, Κώστας Ματζόπουλος, Νίκος Μαρασκόπουλος, ο Σταύρος Ξαρχάκος και η πρωτοεμφανιζόμενη τότε Σωτηρία Λεονάρδου.

Στο «Μαμά γερνάω», από την άλλη, ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου βρίσκονται στην καλύτερη στιγμή της συνεργασίας τους, ενώ η Τάνια Τσανακλίδου δίνει εξαιρετικές ερμηνείες που άφησαν εποχή.

Το άλμπουμ, αν και αρχικά δεν γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία, αναγνωρίστηκε στη διάρκεια των χρόνων ως ένα έργο μεγάλης μουσικής και συναισθηματικής δύναμης. Τραγούδια όπως το ομώνυμο «Μαμά γερνάω», οι «Μοίρες», το «Γυφτάκι», το «Πάτωμα» και η «Ζελατίνα» έχουν μείνει διαχρονικά. Φέτος ο δίσκος κλείνει 25 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία.

Την εικαστική επιμέλεια των επανεκδόσεων έχει ο Πέτρος Παράσχης. Τα επετειακά συλλεκτικά βινύλια θα κυκλοφορήσουν στις 23 Σεπτεμβρίου από τη Feelgood Records.

Μ.Κ.
www.efsyn.gr 

Τo ρεμπέτικο τραγούδι στο 66ο Φεστιβάλ Ταινιών του Λοκάρνο 2013 - ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ

Οι ρίζες του ρεμπέτικου και η σχέση του με την οικονομική κρίση και το πώς την βιώνουν οι Έλληνες, ήταν το θέμα του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους “INDEBITO”, του πολυβραβευμένου ιταλού σκηνοθέτη Andrea Segrè, που προβλήθηκε σε πρώτη παγκόσμια προβολή (προβολές εκτός διαγωνισμού) την Τετάρτη 7 Αυγούστου, ανοίγοντας τις πύλες του 66^ου Φεστιβάλ ταινιών του Λοκάρνο της Ελβετίας.
Ένα ντοκιμαντέρ που αφηγείται την καθημερινή πια ελληνική επικαιρότητα βαδίζοντας στα χνάρια του ρεμπέτικου, στα λόγια και τη μουσική της ελληνικής εξέγερσης.
Segrè και Capossela «ζωγραφίζουν» το τραγικό πορτρέτο μιας χώρας στο έλεος της κρίσης, αφήνοντας τις εικόνες των κλειστών καταστημάτων, τα σημάδια του θυμού να εικονίζονται με συνθήματα στους τοίχους, την κατάπτωση από την κρίση, να διαλογίζονται με την ελπίδα του ρεμπέτικου και τους εκφραστές του που δεν είναι άλλοι από τον ιταλό τραγουδοποιό Vinicio Capossela, τραγουδοποιό, άνθρωπο της τέχνης και του θεάτρου που εξελίχθηκε σε άριστο δεξιοτέχνη του μπαγλαμά και του ρεμπέτικου. Δίπλα του, ο Μανώλης Πάππος, ο Ντίνος Χατζηιορδάνου, ο Άγγελος Πολυχρόνου, ο Βασίλης Κορακάκης, ο Δημήτρης Κοντογιάννης, η Θεοδώρα Αθανασίου, η Καίτη Ντάλη, οΨαραντώνης κ.α.
Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης: «Μαζί με τον VinicioCapossela(πρωταγωνιστή του ντοκυματέρ), περπατήσαμε τους δρόμους και τα σοκάκια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, σαν ταξιδιώτες αλλά και σαν «αλήτες» ακολουθώντας τα λόγια και τη μελωδία του ρεμπέτικου, του ελληνικού μπλουζ. Μιας μουσικής, ενίοτε απαγορευμένης, που γεννήθηκε από την απόγνωση των ανθρώπων κόντρα στην εξουσία, και αποτελούσε την εξέγερση και μια σιωπηρή ελπίδα».
Το ντοκιμαντέρ “INDEBITO” που ειναι μια ιταλική παραγωγή με την συμμετοχή της Rai Cinema στην ιταλική και την ελληνική γλώσσα, παρακολούθησαν πάνω από 3.000 θεατές στην κατάμεστη αίθουσα Fevi του Λοκάρνο, ενώ αμέσως ακολούθησε συναυλία με ρεμπέτικα τραγούδια από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ με το κοινό από πολλές χώρες του κόσμου να συμμετέχει ρυθμικά στους δρόμους του ρεμπέτικου.  www.thebest.gr

Λευτέρης Δακαλάκης

κινηματογραφιστής

 

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΑΡΙΠΑΝΙΔΗΣ "ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ"

  Video by: lekes1978
Παίζουν οι :
Σαριπανίδης Ναπολέων (μπουζούκι)
Σιώπης Χρήστος (κιθάρα)

μουσική : Ναπολέων Σαριπανίδης

η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Πολύφωνική στο Χαλάνδρι
Αθήνα Ιούνιος 2013

Σωτηρία Μπελλου- Αγωνίστρια του λαικού τραγουδιού

Δύο μονάχα λέξεις είναι αυτές που μπορούν να γραφούν για την ελληνίδα τραγουδίστρια και αγωνίστρια του ΕΛΑΣ Σωτηρία Μπέλλου: Αγωνίστρια του λαϊκού τραγουδιού. Ο χαρακτηρισμός μας αυτός δεν αποτελεί υπερβολή ούτε προϊόν συναισθηματικής φόρτισης.

Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια της Χαλκίδας το 1921. Η οικογένεια της, αρβανίτες στην καταγωγή, επιθύμησαν να της δώσουν από μικρή μια καθώς πρέπει ανατροφή όπως άρμοζε στα κορίτσια της εποχής. Η Σωτηρία από μικρή είχε «ξερό κεφάλι» και δεν αποδέχονταν τον ρόλο που προορίζονταν για εκείνη χωρίς εκείνη. Από μικρή εξελίσσεται σε ένα επαναστατικό αντισυμβατικό παιδί. Διαβάζει όλες τις εφημερίδες που φέρνει ο πατέρας της σπίτι, ψέλνει στην εκκλησία του θείου της στο Σχηματάρι και παίζει με τα αγόρια στις αλάνες. Παιδί ακόμα θα ζητήσει από τον πατέρα της να την πάει σινεμά να δει την «Προσφυγοπούλα» με την Βέμπο, στην οποία η Σωτηρία ήθελε από μικρή να μοιάσει.

Δυστυχώς ο αντισυμβατισμός της Σωτηρίας θα την φέρει σε ρήξη με την οικογένειά της στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας. Η Σωτηρία θα γνωριστεί με έναν πολύ μεγαλύτερο άνδρα στο μαγαζί του πατέρα της, τον Βαγγέλη Τριμούρα. Παρά τις οικογενειακές ενστάσεις, η άπειρη ακόμα Σωτηρία, θα τον παντρευτεί στα 17 της. Ο γάμος της δεν θα γνωρίσει ευτυχία. Ο άνδρας της μέθυσος και άπιστος την χτυπά συχνά, όμως η Σωτηρία δεν δέχεται τέτοια μεταχείριση και σε έναν τους καβγά του καίει το πρόσωπο με βιτριόλι. Για την πράξη της αυτή θα καταδικαστεί σε τρία χρόνια φυλακής στις φυλακές Αβέρωφ. Η αποφυλάκισή της την φέρνει αντιμέτωπη με το γεγονός του στιγματισμού της και έτσι η Σωτηρία φεύγει για την Αθήνα σε ένα τραίνο γεμάτο φαντάρους το 1940…

Δημήτριος Καλλίνικος (Αραπάκης)

Διαπρεπής τραγουδιστής της δημοτικής, της παραδοσιακής και της λαϊκής μουσικής, γεννημένος στην Σμύρνη το 1891 (κατά τον Ηλία Βολιότη Καπετανάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1890 και πέθανε το 1955/56). Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Καλλίνικος, αλλά πήρε το όνομα του παππού του, που τον μεγάλωσε.
Αδελφός του Βαγγέλη Παπάζογλου. Έπαιζε επίσης έξοχο σαντούρι κι έτσι μπορούσε τόσο να αυτοσυνοδεύεται όσο και να συνθέτει. Προπολεμικά τραγούδησε και στο Αγρίνιο (βλ. "Φουσκομπούκας"), επίσης στην Αθήνα μεταξύ άλλων κέντρων και στου "Κωσταντάρα" (οδός Δώρου). Συνεργάστηκε στενά με τον "Σαλονικιό" (Δ. Σέμση) στο μικρασιάτικο τραγούδι. Εκτελούσε τους αμανέδες σαν να ήταν η φωνή του βιολί... Αλλά και στο ρεμπέτικο ήταν άφθαστος. Ώς το 1962 (;) εργάστηκε σε όλα τα Κέντρα δημοτικής μουσικής γύρω από την Ομόνοια.
Διασώζονται ορισμένες ηχογραφήσεις του. "'Οταν τραγούδαγε", διηγείται ο Ανδρέας Χαρμαλιάς, "έπινες νερό και μέθαγες...τέτοιο τραγούδι". (Γ. Παπαδάκης : "Λαϊκοί πραχτικοί οργανοπαίχτες" σ. 61). Τα πιο γνωστά τραγούδια του που κυκλοφορούν σε δίσκους 78 και 45 στροφών είναι (Γιάννης Χαρ. Μητρόπουλος : "Οι μεγάλοι του δημοτικού τραγουδιού", σ.44) : "Εσείς πουλιά πετούμενα", "Παναγιωτούλα λυγερή", "Κόβω μια κλάρα", "Θεωνίτσα", "Έβγα Γκόλφω στο βουνό", "Τ' αστέρι το λαμπρό", "Πέρασα από την πόρτα σου", "Καημένε Μήτσο", "Τα παιδιά της γειτονιάς σου", κ.λπ. Σποραδικά τραγούδια του ακούγονται σε διάφορους LP δίσκους, όπως : "Ρεμπέτικη Ιστορία, 4" (1976), "Το ρεμπέτικο τραγούδι στην Αμερική, 1" (1993), κ.λπ. Το 1995 κυκλοφόρησαν 2 CD σε επιμέλεια του Π. Ταμπούρη (από τη Συλλογή Χαράλαμπου Παυλόπουλου) με 40 τραγούδια (τα περισσότερα δημοτικά) ηχογραφημένα με τη φωνή του Αραπάκη την Περίοδο 1928-32.            rebetikon.blogspot.gr

Πηγές

 

 

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ..

Αγάθωνας Ιακωβίδης | "Το μπουζούκι έγινε για να παίξει ρεμπέτικα. Όχι οτιδήποτε χαζοπόπ”.

Καλεσμένος στην εκπομπή του Alpha “ Π.Ε.Δ.Ε.Σ” ο Αγάθωνας Ιακωβίδης ,μίλησε ανοιχτά για την εμπειρία του στην Eurovision, για τη δημοσιότητα που απέκτησε πολύ ξαφνικά αλλά και για το ρεμπέτικο τραγούδι που εκπροσωπεί.

Σχετικά με τη συμμετοχή του στη Eurovision ανέφερε ότι ναι μεν είναι ένα πανηγύρι αλλά με την καλή έννοια. Επίσης τόνισε ότι θα πήγαινε ξανά αλλά με άλλη χώρα… Είπε συγκεκριμένα : “Στην Ελλάδα κατακρίνονται πράγματα που δεν τα γνωρίζουμε. Στην Ευρώπη το παίρνουν πολύ σοβαρά αυτό τον διαγωνισμό. Δε θα κάτσω να σας πω ότι είναι το σοβαρότερο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ένα πανηγύρι ήταν και ένα πανηγύρι παραμένει αλλά με την καλή έννοια. Όχι εμποροπανήγυρης. Πέρασα πολύ καλά και θα πήγαινα ξανά με άλλη χώρα. Να πάρουμε και κάνα φράγκο ρε παιδιά”.

Για την όλη προβολή και δημοσιότητα που εισέπραξε όλο αυτό το διάστημα σχολίασε: “ Δεν είχαμε καμιά ιδιαίτερη προβολή. Την κακή πλευρά μας βγάζανε περισσότερο. Κοιτούσανε να βγάλουν καυγάδες, να κάνουν κουτσομπολιά. Εγώ απλά έπαιζα το παιχνίδι τους τότε. Θέλανε έναν Αγάθωνα να τα πει έξω από τα δόντια και το έκανα”.

Τέλος σε ό,τι αφορά τη μουσική που εκπροσωπεί και τις ενδεχόμενες συνεργασίεςξεκαθάρισε ότι σε συνεργασίες είναι πάντα ανοιχτός, το μόνο που προσέχει κυρίως είναι η επιλογή των τραγουδιών και ιδιαίτερα του στίχου. Αποφεύγει τον στίχο που προσβάλλει. Ανέφερε χαρακτηριστικά: “Συνεργασίες θα κάνω και ιδιαίτερα με νέα παιδιά, όταν χρειάζεται και όταν δεν με προσβάλει το τραγούδι. Εμένα πολλές φορές με ενοχλεί ο στίχος. Δεν θα μπορούσα να πω τραγούδια με στίχο που με προσβάλει”. Δεν δηλώνει ρεμπέτης καθώς θεωρεί πως δεν υπάρχουν ρεμπέτες σήμερα. Απλώς εκπροσωπεί τη ρεμπέτικη μουσική και δήλωσε : “ Εγώ δεν γεννήθηκα ρεμπέτης, ούτε έγινα ρεμπέτης, ούτε είμαι ρεμπέτης. Δεν υπάρχουν ρεμπέτες σήμερα. Εγώ είμαι ένας μουσικός που παίζω ρεμπέτικα, γιατί αυτά μoυ αρέσουν. Το μπουζούκι έγινε για να παίξει ρεμπέτικα. Όχι οτιδήποτε χαζοπόπ”.

Πηγή: tralala.gr

Σατιρικοί στίχοι για την 4η Αυγούστου.

του Νικου Σαραντάκου

 Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν τυχερό, με την έννοια ότι δεν είχε το συνηθισμένο κακό τέλος των δικτατοριών, αλλά έπεσε μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα. Δεν πέρασε έτσι από φάση ανοιχτής παρακμής, ενώ τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που ακολούθησαν, ο πόλεμος και η Κατοχή, το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης, ο Εμφύλιος Πόλεμος, βοήθησαν στο να ξεχαστεί η δικτατορία, όσο κι αν η γύμνια του καθεστώτος ήταν φανερή (δείτε, ας πούμε, τι λέει ο Σεφέρης στο Πολιτικό Ημερολόγιο για την ποιότητα των τεταρταυγουστιανών που είχαν τοποθετηθεί σε καίριες κρατικές θέσεις).

Για τον ίδιο λόγο, δεν είναι πολλοί οι σατιρικοί στίχοι για την 4η Αυγούστου. Σατιρικά έντυπα κυκλοφορούσαν βέβαια, αλλά η λογοκρισία δεν άφηνε καμιά χαραμάδα για κριτική. Να πούμε παρεμπιπτόντως ότι σε ένα από αυτά τα έντυπα, τον Διαδοσία, δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το τραγούδι της 4ης Αυγούστου, το γνωστό «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα», που αποδίδεται στον θεατρικό συγγραφέα και ευθυμογράφο Τίμο Μωραϊτίνη. Ο γιος του πάντως, ο δημοσιογράφος Γιώργος Μωραϊτίνης, υποστηρίζει, με πειστικά επιχειρήματα, ότι πρόκειται για παλιούς επιθεωρησιακούς στίχους γραμμένους για την 25η Μαρτίου, που το καθεστώς τούς οικειοποιήθηκε χωρίς να ρωτήσει τον στιχουργό (και πράγματι οι εικόνες του τραγουδιού είναι ανοιξιάτικες, όχι αυγουστιάτικες).

ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ: «Ημουν ο τακτικός γραφιάς, σε νότες, του ρεμπέτικου»

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Ο μεγάλος εκλιπών συνθέτης σπούδασε μουσική στο Ελληνικό Ωδείο αλλά γαλουχήθηκε μουσικά τη δεκαετία του '50 από τους «μεγάλους» Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Χιώτη, Καλδάρα, καθώς και την Μπέλλου.

«Είμαι ένας παρ' ολίγον ρεμπέτης», δήλωνε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης, και να είστε σίγουροι/ες ότι δεν ευφυολογούσε.

Ενας ευθύς άνθρωπος σαν κι αυτόν δεν καταδεχόταν τέτοιες λεκτικές «πολυτέλειες». Αντράκι, από νεαρός σπουδαστής του Ελληνικού Ωδείου (1947-1953), γαλουχήθηκε μουσικά στο στρατηγείο του ρεμπέτικου.

Που δεν ήταν άλλο από το Μπαράκι του Μάριου επί της Ιωνος 5, στην Ομόνοια. Το κράτησε ο αρχοντάνθρωπος, ο ψηλός και ευτραφής Συριανός Μάριος Δαλέζιος, από το 1956 έως το 1962.

Ο Βαμβακάρης ήταν 43 χρόνων, ο Τσιτσάνης 33, ο Χιώτης 27, ο Καλδάρας 28, ο Τατασόπουλος 19, ο Μαμαγκάκης 18.

   

Η βαρκούλα - Σαριπανίδης Ναπολέων

Η βαρκούλα

 
Μπουζούκι-κιθάρα-μπαγλαμά-τραγούδι.
Σαριπανίδης Ναπολέων

Ακορντεόν
Αγγέλικα Παπανικολάου

Β΄φωνή
Δεναξά Μαίρη

Ενορχήστρωση
Σαριπανίδης Ναπολέων

Στίχοι-μουσική
Σαριπανίδης Ιωάννης & Ναπολέων

ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

Ο Σπύρος Περιστέρης ήταν Έλληνας μουσικός και συνθέτης με μικρασιατική καταγωγή.

 Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900, από Έλληνα πατέρα και Ιταλίδα μητέρα. Άρχισε από μικρός να μαθαίνει μαντολίνο και μετά την εγκατάσταση της οικογένειάς του στην Κωνσταντινούπολη (γύρω στο 1915) κατόρθωσε να τελειώσει την Ιταλική Σχολή και να μάθει ιταλικά και γερμανικά.

 Μετά το θάνατο του Σιδερή (1918) επανήλθε στη Σμύρνη και ανέλαβε, σε ηλικία 18 ετών, την ευθύνη της Σμυρνέικης Εστουδιαντίνας του Σιδερή, που είχε γίνει διάσημη σ`όλη την Ευρώπη και έμεινε γνωστή με το όνομα "Τα Πολιτάκια".

 Τον τίτλο αυτό χρησιμοποίησε στις αρχές του '30, όταν παίζοντας στην ορχήστρα του Υπερωκεανίου "Μέγας Αλέξανδρος", ηχογράφησε στις Η.Π.Α, κάποια οργανικά κομμάτια, με το ψευδώνυμο Σ. Γεωργιάδης.

ΓΑΒΑΛΑΣ ΠΑΝΟΣ

Γεννήθηκε στο Βατραχονήσι (Μέτς) στις 26-10-1926 και στην Αθήνα έμενε στην συνοικία Καισαριανή πέθανε στις 3-12-1988.
Από μικρός αγάπησε το τραγούδι και έμαθε καλή κιθάρα.
Συνεργάστηκε με τον Νίκο Μεϊμάρη και έφτιαξαν συγκρότημα που είχε συμμετοχή στις ζωντανές εκπομπές του Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων.
Για σαράντα χρόνια ήταν στην επικαιρότητα. Δημιούργησε περίφημα “ντουέτα” με την Βούλα Γκίκα και την Ρία Κούρτη.
Ίδρυσε την δισκογραφική Εταιρεία “ΣΟΝΑΤΑ”.
Συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού.
Έγραψε και συνέθεσε μερικά τραγούδια όπως το “ΣΙΓΑΝΟΨlΧΑΛΙΣΜΑ” και πέρασε στα κλασσικά του είδους. Ο Πάνος Γαβαλάς γεννήθηκε στο Βατραχονήσι (Μέτς) στις 26-10-1926 και στην Αθήνα έμενε στην συνοικία Καισαριανή. Από μικρός αγάπησε το τραγούδι και έμαθε καλή κιθάρα. Συνεργάστηκε με τον Νίκο Μεϊμάρη και έφτιαξαν συγκρότημα που είχε συμμετοχή στις ζωντανές εκπομπές του Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων. Για σαράντα χρόνια ήταν στην επικαιρότητα. Δημιούργησε περίφημα “ντουέτα” με την Βούλα Γκίκα και την Ρία Κούρτη. Ίδρυσε την δισκογραφική Εταιρεία “ΣΟΝΑΤΑ”. Το πρώτο τραγούδι που του έδωσε ο Τσιτσάνης ήταν το “ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ” PARLOPHONE Β-74379. Έγραψε και συνέθεσε μερικά τραγούδια όπως το “ΣΙΓΑΝΟΨlΧΑΛΙΣΜΑ” και πέρασε στα κλασσικά του είδους PARLOPHONE Β-74406. Πέθανε στις 3-12-1988. Ο Πάνος Γαβαλάς γεννήθηκε στο Βατραχονήσι (Μέτς) στις 26-10-1926 και στην Αθήνα έμενε στην συνοικία Καισαριανή. Από μικρός αγάπησε το τραγούδι και έμαθε καλή κιθάρα. Συνεργάστηκε με τον Νίκο Μεϊμάρη και έφτιαξαν συγκρότημα που είχε συμμετοχή στις ζωντανές εκπομπές του Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων. Για σαράντα χρόνια ήταν στην επικαιρότητα. Δημιούργησε περίφημα “ντουέτα” με την Βούλα Γκίκα και την Ρία Κούρτη. Ίδρυσε την δισκογραφική Εταιρεία “ΣΟΝΑΤΑ”. Το πρώτο τραγούδι που του έδωσε ο Τσιτσάνης ήταν το “ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ” PARLOPHONE Β-74379. Έγραψε και συνέθεσε μερικά τραγούδια όπως το “ΣΙΓΑΝΟΨlΧΑΛΙΣΜΑ” και πέρασε στα κλασσικά του είδους PARLOPHONE Β-74406.
rempetomania.blogspot.gr/