 |
| photo: allismusicworld.blogspot.com |
Βλέπει το ρεμπέτικο επαναστατικό και ειλικρινές. Κάπως σαν το ροκ, το οποίο «ακούει» ως το ρεμπέτικο της Δύσης.
Ο λόγος για τον Γιάννη Κότσιρα, που επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου -με αφορμή τα 90 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης και την κυκλοφορία του άλμπουμ «Η Σμύρνη του έρωτα»- για μια συναυλία στις 6 Οκτωβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (συμπαραγωγή του ΜΜΘ και της ΜΙΝΟS ΕΜΙ ενταγμένη στο πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη 2012»).
Στην παράσταση, που είναι αφιερωμένη στη λαϊκή παράδοση της Σμύρνης, θα ακουστούν κομμάτια του ’20 («Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», «Ομορφη Σμυρνιά», «Ο Αντώνης ο βαρκάρης», «Μισιρλού», «Το γελεκάκι», «Καρδιά ορφανή»), αλλά και τραγούδια - πρόδρομοι της πειραιώτικης (ρεμπέτικης) σχολής, σημαντικών συνθετών. Μετρημένος, καλλιτεχνικά και κοινωνικά συνειδητοποιημένος ο Γιάννης Κότσιρας, μιλώντας στον «ΑτΚ» εξηγεί την κοινωνική διάσταση αυτών των ερωτικών τραγουδιών, ενώ αναφέρεται ακόμη στη «χυδαία πολιτική πανικού», όπως λέει, αλλά και στη λύση που «θα έρθει από μέσα και όχι απ' έξω».
Και όλα αυτά ενώ βάζει τις τελευταίες νότες για το νέο δίσκο του, που αναμένεται τέλη Νοεμβρίου σε αποκλειστικά δική του μουσική.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Είναι κάπως σαν επάνοδος για σας στην εποχή που τραγουδούσατε ρεμπέτικα και λαϊκά στην Πλάκα με τους Μπάμπη Γκολέ, Μαριώ, Δημήτρη Κοντογιάννη και Στέλιο Βαμβακάρη;
Για μένα, αυτή η πρόταση του Ανδρέα Κατσιγιάννη, καλλιτεχνικού διευθυντή της Ορχήστρας Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας Βόλου, είναι μια επανασύνδεση με το ξεκίνημά μου, όταν τραγουδούσα ρεμπέτικο, το οποίο πάντα περιλαμβάνω στις εμφανίσεις μου. Πριν από περίπου τρία χρόνια, ξεκινώντας το δίσκο αυτό με τα ερωτικά τραγούδια της Σμύρνης και γνωρίζοντας το παρελθόν μου και τη σχέση μου με το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι, μου έκανε την πρόταση. Εγώ από την πλευρά μου, πάντα ήθελα να βοηθήσω όσο μπορώ στη διάδοση αυτού του είδους του τραγουδιού.
Θεωρείτε ότι το τραγούδι σχετίζεται με τη μνήμη και την Ιστορία;
Το τραγούδι πάντα εξέφραζε την εποχή του. Ο λόγος, άλλωστε, της δημοφιλίας αυτών των τραγουδιών ήταν ότι αφορούσαν την περιγραφή μιας ολόκληρης εποχής. Και μπορεί στην πλειοψηφία τους να είναι ερωτικά, αλλά προσέχοντας τους στίχους θα δούμε ότι πέρα από την αγάπη αφορούν το φαγητό, την προίκα, τα χρήματα, τις αγωνίες, γενικά τα βιώματα των ανθρώπων εκείνης της εποχής.
Τι έχει αλλάξει για σας στην τωρινή σας προσέγγιση - ερμηνεία αυτού του είδους του τραγουδιού;
Το ρεμπέτικο χαρακτηρίζεται από επαναστατικότητα και ειλικρίνεια. Δεν προσπάθησε να εντυπωσιάσει με βαρύγδουπες κουβέντες ή με εντυπωσιακές ενορχηστρώσεις. Ελεγε αυτό που είχε να πει και αυτό με τράβηξε σαν χαρακτήρα. Οπως συμβαίνει και με τη ροκ, που θεωρώ ότι είναι το ρεμπέτικο της Αμερικής, του δυτικού κόσμου. Είναι ειλικρινείς μουσικές εκφάνσεις που βγαίνουν από την κοινωνία και όχι από τη λογική της εμπορικότητας. Σαφώς έχω κατανοήσει περισσότερα πράγματα μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας. Επειτα, αντλώ πάντα πληροφορίες μέσα από το ρεμπέτικο για την εποχή εκείνη και συγχρόνως μπορώ να τη συγκρίνω με τη σημερινή. Σαν κοινωνία παραμένουμε ακριβώς τα ίδια. Σαν κόσμος, σαν λαός έχουμε αλλάξει πάρα πολύ. Στο παρελθόν είχαν κάπου να βλέπουν, να κοιτάζουν ακόμα παρθένα τα εδάφη. Τώρα δεν κοιτάζουμε τα παρθένα, επειδή τα κάψαμε εμείς οι ίδιοι. Πλέον δεν έχουμε ούτε την αυθεντικότητα ούτε την μαχητικότητα του παρελθόντος ούτε τα ίδια οράματα. Γιατί απλώς δεν μπορείς να αντισταθείς όταν σε εκπαιδεύουν να ζεις μ' έναν συγκεκριμένο τρόπο, κάτι που δεν αντιλαμβάνεσαι από την αρχή.
Πώς βιώνετε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα;
Ζούμε σε μια παράλογη εποχή. Μια εποχή αδιεξόδων χωρίς φανερές διεξόδους. Δυστυχώς μια εποχή μίσους και θυμού, όπου όλα αυτά τα συναισθήματα πρέπει να φιλτραριστούν από λογική. Γιατί μόνο με διαμαρτυρίες και δίχως προτάσεις δεν φτάνεις στη λύση. Ολοι γνωρίζουμε τι έφταιξε. Δεν είναι κρυφό, και παρ' όλα αυτά συνεχίζουμε να το υποστηρίζουμε. Η λύση θα έρθει είτε από ανθρώπους εντός κοινοβουλευτικού συστήματος, που εφαρμόζοντας μια τρέλα θα ρισκάρουν, είτε από τη λαϊκή βάση, που και αυτό έχει τα ρίσκα του, επειδή δεν υπάρχει οργανωμένη λαϊκή βάση. Οι πολιτικοί -με λίγες εξαιρέσεις- ενδιαφέρονται για την προσωπική τους ανέλιξη παρά για το συμφέρον αυτών που τους δίνουν την ευκαιρία γι' αυτήν την καριέρα. Δεν είμαι πολιτικός ή οικονομολόγος, αλλά όταν εγώ βρίσκομαι σε αδιέξοδο, κλείνομαι στον εαυτό μου και προσπαθώ να διορθωθώ εκ των έσω. Θεωρώ, λοιπόν, ότι μέσα στη χώρα και όχι εκτός μπορεί να βρεθεί η λύση.
Πώς βλέπετε τους χειρισμούς της κυβέρνησης και το θέμα της φοροδιαφυγής, στο οποίο επιχείρησαν να εμπλέξουν και εσάς κάποια στιγμή;
Το μόνο στο οποίο με βρίσκει σύμφωνο στην παρούσα κυβέρνηση είναι μια διάθεση συνεργασίας, δείγμα πρωτόγνωρο, αλλά και εξέλιξης. Το αρνητικό είναι ότι συνεργάζονται σε αδιέξοδες καταστάσεις. Υπάρχει μια χυδαία πολιτική πανικού, που βασίζεται σε δυσφήμηση και όχι στην πραγματικότητα. Και την εφαρμόζουν πανικόβλητοι κυβερνητικοί κύκλοι είτε για αποπροσανατολισμό είτε για διχασμό. Τα τελευταία χρόνια το ζούμε έντονα, αλλά κρίνοντας και από τη δική μου διάθεση, θα γυρίσει μπούμερανγκ σ' αυτούς που το ξεκινούν. Δαιμονοποιούν ομάδες εργαζομένων (ξεκίνησαν με τους δημόσιους υπάλληλους, τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες, τους φαρμακοποιούς) για να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους, αντί να τα βάζουν με τους εφοπλιστές, που δε φορολογούνται, και τις γερμανικές εταιρίες που έχουν να πληρώσουν ΦΠΑ από τότε που ξεκίνησαν τα έργα τους.
Εισιτήρια προπωλούνται από τα εκδοτήρια στο Μέγαρο (Τηλ.: 2310 895938-39) και στην πλατεία Αριστοτέλους (15-25-30 και 40 ευρώ, ενώ τα μαθητικά - φοιτητικά κοστίζουν 15 ευρώ).
